รักที่ไม่คาดคิด

เนื้อเรื่อง

“ฮิรูมิๆ ฉันมีอะไรจะถามหน่อยนึง ^__^” คนนี้ มาซายะ  ชุน เป็นเพื่อนสนิทของ ฮิรูมิ ตั้งแต่อยู่ ม. ต้น แต่ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ ม.ปลายแล้ว

“เรื่องนามิอีกละสิ” คนนี้ก็ อายาโนะ   ฮิรูมิ  เป็นหญิงสาวที่มีความลับที่บอกใครไม่ได้อยู่เรื่องหนึ่ง ก็คือ     ฮิรูมิ น่ะ แอบชอบชุน เพื่อนสนิท เข้าให้แล้วน่ะสิ

“ฮิรูมิ เธอนี่น้า รู้ทันฉันอีกแล้ว ^__^” ชุนพูดแล้วก็นั่งลงตรงหน้าฮิรูมิ

“มีหรอ นายคิดอะไรฉันจะไม่รู้ แล้วมีเรื่องอะไรละ ^-^” ฮิรูมิถามชุนกับไป  ถึงแม้ว่า ฮิรูมิ จะพูดอกไปแบบยิ้มๆก็ตาม  แต่ในใจของฮิรูมิกลับคิดว่า

          #**# เรื่องนามิอีกแล้ว ฉันเนี้ยนะไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ ว่าทำไมจะต้องมานั่งฟังคนที่เราชอบบ่นถึงคนที่เขาชอบ ให้เราฟังอยู่บ่อยๆ ทั้งๆที่เราก็รู้ว่า ตัวเราเองเนี้ยแหละที่เจ็บมากกว่าใคร แต่เราก็ยังช่วยเขามาตลอด  เพราะถ้าฉันขืนบอกเขาไปละก็ เขาต้องห่างจากฉันไป ทั้งๆที่อยู่อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว  แค่ฉันเห็นเขามีความสุขฉันก็มีความสุขเพียงพอแล้ว #**#

“นี่ก็ใกล้วันเกิดของนามิแล้วแต่ฉันยังไม่มีของขวัญ ที่จะเอาไปให้นามิเขาเลย” ชุนพูดขึ้น 

“แล้วไงล่ะ” ฮิรูมิถาม ฮิรูมิรู้ดีว่าชิน มีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว แต่ฮิรูมิก็ยังตัดใจไม่ได้

“ก็นั้นแหละ งั้นเธอไปช่วยฉันเลือกของขวัญหน่อยสิ” ชุนบอก

“นายบ้าไปแล้วหรอ ชุน  ของขวัญวันเกิดของนามิ นายก็ต้องเป็นคนเลือกเองสิ  จะให้ฉันเลือกได้ยังไงเล่า” ฮิรูมิพูดด้วยความตกใจ

“แต่ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงนะฮิรูมิ  ยังไงเธอก็ต้องเลือกได้ดีกว่าฉันอยู่แล้ว” ชุนพูดจบก็คว้าแขนฮิรูมิวิ่งตรงไปที่ร้านขายของขวัญ

( ณ ร้านขายของ )

“นี่ชุน ฉันไม่รู้เลยนะว่านานมิชอบอะไร แล้วถ้าฉันเลือกแล้วไม่ถูกใจล่ะ  นายจะว่าไง” ฮิรูมิพูดพร้อมกับหันไปมองชุนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“ไม่เป็นไรหรอก เธอก็เลือกอันที่เธอชอบก็แล้วกัน ฉันเชื่อว่าถ้าเป็นฮิรูมิยังไงนามิต้องชอบแน้ๆ ^__^” ชุนพูแล้วก็ยิ้มมาให้ฮิรูมิ  พอฮิรูมิเห็นอย่างนั้นเลยหันไปดูของต่อ 

( เวลาผ่านไปได้ซักพัก )

ฮิรูมิเดินจนทั้วร้านแล้วแต่ดูเหมือนว่าฮิรูมิก็ยังไม่เจอที่ถูกใจซักที 

“ เอ๋!!~!! อันนี้สวยดีนี่แถมเป็นสีชมพูด้วย ^-^” และแล้วฮิรูมิก็เจอของที่เธอชอบจนได้

“นี่ ชุนมาดูดิว่าอันนี้เป็นไง ^-^” ฮิรูมิ เรียกชุน ที่ยืนดูของอยู่อีกฝั่งฝากนึงของร้าน

“ไหนๆ ^__^???” ชุนรีบวิ่งมาดู

“แก้วนี่ ไง” ฮิรูมิพูดพร้อมกับยื่นแก้วสีชมพูใบนั้นให้กับชุน

“เธอรู้ได้ไงเนี้ยฮิรูมิ ว่านามิเขาชอบสีชมพูนะ ^__^” ชุนพูดด้วยความดีใจที่ได้ของขวัญวันเกิดของนามิซักที

“โถ่ ฉันซะอย่างมีหรอว่าจะไม่รู้ ^-^” ฮิรูมิพูด  ความจริงแล้วฮิรูมิเลือกสีที่ตัวเองชอบตางหาก แต่ที่พูดออกไปแบบนั้นก็แค่สร้างภาพให้ตัวเองก็เท่านั้น

            หลังจากวันนั้นฮิรุมิก็แอบเอาจดหมายนัดของชุนที่เขียนถึงนามิ ไปวางไว้ใต้โต๊ะของนามิที่ห้อง ชุนบอกกับฮิรูมิว่าจะสารภาพรักกับนามิเขาเลยด้วย ชุนชอบนามิตั้งแต่ ม.ต้น แล้วเช่นเดียวกันกับที่ฮิรูมิชอบชุนนั้นแหละ  จนกระทั้งวันนี้เป็นวันที่ชุนจะสารภาพรักซักที

“วันนี้แล้วซินะ วันเกิดของนามินะ” ฮิรุมิพูด

“ใช่ๆ” ชุนพูด

“แล้วของขวัญล่ะ -_-???” ฮิรูมิถามชุนที่ยืนตื่นเต้นอยู่ข้างๆ

“ก็อยู่นี่ไง ^__^” ชุนพูดพร้อมกับยกห่อของขวัญให้ฮิรูมิดู

“นั้นไงชุน นามิเขามาแล้ว” ฮิรูมิกับชุนที่หลบอยู่หลังต้นไม้มองเห็นนามิที่เดินมาทางนี้ นามิมาตามนัดในจดหมายที่ฮิรูมิเอาไปวางไว้นะ

“เห็นแล้วๆ” ชุนพูด

“งั้นก็ออกไปดิ” ฮิรุมิพูดพร้อมกับถีบชุนออกไป แต่ในใจกลับคิดว่า

           #**# ดีแล้วหรอที่เราทำแบบนี้.....................แต่ก็ช่างเหอะชุนจะได้สมหวังซะที  ถึงแม้ว่าเราจะต้องผิดหวังก็ตาม #**#

   แล้วฮิรูมิก็แอบฟังชุนสารภาพรักกับนามิ

“มีอะไรจะคุยกับฉันหรอมาซายะคุง ^////^” นามิถามด้วยท่าทีเขินๆ

“เอ่อ คือว่า ^////^ วันนี้เป็น วันเกิดของนามิ ผมก็มีขอขวัญมาให้อะนี่ครับ ^/////^” ชุนพูดแล้วก็ยื่นของขวัญให้กับนามิ

“อืม ขอบใจมากนะจ๊ะ มาซายะคุง ^-^ ที่อุสาซื้อของขวัญให้ฉัน งั้น ฉันแกะเลยนะ ^-^” นามิพูดไปก็ยิ้มไป

“อืม” ชุนตอบ ว่าแล้วนามิก็แกะของขวัญที่ชุนให้ดู

“อุ้ย!! มาซายะรู้ได้ไงว่าฉันชอบสีชมพู แถมยังรุ้อีกว่าฉันสะสมแก้วอยู่ แถมแก้วใบนี้ฉันก็ออยากได้มากกเลยด้วย” นามิพูดด้วยความดีใจมากๆ

“มันเป็นความบังเอิญนะ ฉันไม่รุ้หรอกว่าเธอสะสมแก้วน่ะ” ชุนพูด

“มีอะไรจะคุยกับฉันอีกมั้ย นี่ก็จะเข้าเรียนแล้วด้วย” นามิถาม

“เอ่อ......คือว่า ^//////^ ผมชอบนามิจัง ชอบมาตั้งแต่ม. ต้นแล้ว  นามิจังจะคบกับผมได้มั้ยครับ ^//////^” ชุนพูดแต่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาเลย  นามิที่ตกใจเพราะว่านามิก็ชอบชุนอยู่เหมือนกัน แต่นามิไม่เคยคิดเลยว่าชุนจะชอบตน จนกระมั้งวันนี้  ด้วยความเขินรวมกับความตกใจนามิกก็พูดออกไปว่า

“ก็ได้ ^-^” นามิพูดแล้วก็รีบวิ่งไป   ส่วนชุนที่ได้ยิน ดังนั้นก็ดีใจสุดขีด

“นี่ๆ ฮิรูมิเมี่อกี้เธอได้ยินมั้ยที่นามิพูดเมื่อกี้นะ ^__^???” ชุนวิ่งมาถามฮิรูมิที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้

 “ฉันได้ยิน” ฮิรูมิตอบ

“ฉันหูไม่ฝาด  มันเป็นเรื่องจริง ^__^???” ชุนดีใจมาก ชุนเลยเข้าไปกอดฮิรูมิ  เลยทำให้ฮิรูมิตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เลยพูดออกมาว่า.......

“นี่ๆปล่อยฉันได้แล้วน่า มันอึดอัดนะ” ฮิรูมิพูดพร้อมกับพักชุนออกไป แต่ชุนก็ยังเข้ามากอดฮิรูมิอีกอยู่ดี  

         จากวันนั้นเวลาผ่านไป 1 เดือนแล้ว การคบหากันระหว่างนามิกับชุน ก็เป็นไปอย่างราบรื่น นามิก็น่ารักนิสัยดี แต่ทำไมชุนกับรู้สึกว่านับวัน นามิเหมือนเพื่อนมากกว่าแฟน  เพราะนามิตอนนี้ก็เริ่มทำตัวหางเหินชุนไปโดยไร้สาเหตุ  แต่ชุนก็ยังไม่ทันได้คิดอะไร ส่วนฮิรูมิก็ห่างๆชุนออกไปเช่นเดียวกันกับนามิ เพราะ ฮิรูมิคิดว่าชุนก็มีนามิอยู่แล้ว  ก็เลยไม่ได้สนใจชุนกับนามิสะเท่าไร แต่ก็ยังคอยแอบมองอยู่เสมอๆ

“กิ้ง  ก่อง ๆๆ” เสียงคนกดกริ่งหน้าบ้าน 

“ฮิรูมิไปดูสิลูกว่าใครมา” แม่ของฮิรูมิ เรียก ฮิรูมิที่นอนเขียนไดอารี่ อยู่ข้างบนบ้านให้ ออกไปดูที่หน้าบ้านว่าใครมา

“คะๆ”  ฮิรูมิรีบวิ่งออกไปดูที่หน้าบ้าน

“เอียด!!~!!” ฮิรูมิเปิดประตูบ้านออกมาก้ต้องพบกับ

“แฮม! ^__^ ฮิรูมิ ฉันมีอะไรให้เธอช่วยหน่อยนึง” คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นชุนนั้นเอง

“เรื่องนามิ อีกละสิ แล้วคราวนี้อะไรอีกละ -_-???” ฮิรูมิพูด

“ฉันขอขึ้นไป ที่ห้องเธอก่อนได้มั้ย แล้วเดี๋ยวฉันบอกก็แล้วกันนะ ^__^” ชุนพูดแล้วยิ้มให้ฮิรูมิ

“เออๆ  ก็ได้  งั้นขึ้นไปรอฉันอยู่บนห้องก่อน ก็แล้วกันนะ เดี๋ยวฉันจะเอาน้ำตามขึ้นไปให้ แล้วเราค่อยคุยกัน” ฮิรูมิพูดแล้วก็เดินหายเข้าไปในครัว  ส่วนชุนตอนนี้อยู่ในห้องของฮิรูมิ  ชุนนั่งอยู่บนเตียงของฮิรูมิ แต่แล้วชุนก็หันไปเห็นสมุดไดอารี่ของฮิรูมิเข้าพอดี

“เอ๋  สมุดอะไร O_o???” ชุนพูดพร้อมกับหยิบสมุดไดอารี่ของฮิรูมิขึ้นมา

“เอียด!!~!!” ฮิรูมิเปิดประตุเข้ามาพอดี

“มาพอดีเลย ฮิรูมิสมุดนี่อะไรหรอ ^__^???” ชุนยกสมุดขึ้นถามฮิรุมิ

“สมุดนั้น !!!o_O!!! ห้ามเปิดอ่านนะ” ฮิรูมิเห็นดังนั้น ก็รีบวางถาดที่ใส่แก้วน้ำลงทันที

“ต้องมีอะไรอยู่แน่ๆเลย ^__^??? งั้นขออ่านหน่อย ก็คงไม่เป็นไรหรอก” ชุนพูดแล้วก็จะเปิดสมุดไดอารี่ของฮิรูมิอ่าน

“อย่านะ” ฮิรูมิ รีบเข้าไปหยิบสมุดที่มือของชุนทันที

“นะ ขออ่านนิดเดียวเอง” ชุนพูด

“ไม่ได้ๆๆๆ !!!o_O!!!” ฮิรูมิเข้าไปหยิบสมุดอีกครั้ง  แต่คราวนี้ฮิรูมิทรงตัวไม่อยู่ ฮิรูมิเลยหล่นลงไปทับชุนที่นั่งอยู่บนเตียง จนชุนหงายท้องนอนลงไป  ปากของฮิรูมิกับชุน แทบจะโดนกันแหนะ ฮิรูมิตกใจมาก เลยรีบลุกขึ้นมานั่งตรงปลายเตียงพร้อมกับพูดว่า

“ขอโทษๆ ^////^”  ฮิรูมิพูดด้วยความเขิน

“ไม่เป็นไรหรอ ก็มันเป็นอุบัติเหตุนี่หน่า ^__^” ชุนพูดแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง ถึงแม้ชุนจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ในใจของชุนกลับคิดว่า  

             :;: ทำไมเรารู้สึกแปลกนะ   ทำไมใจเราเต้นแรงขนาดนี้    หรือว่าเราจะ........ ไม่ได้ๆ  เรา มีนามิอยู่แล้วทั้งคน แล้วที่สำคัญฮิรูมิเป็นเพื่อนสนิทยิ่งไม่ได้ใหญ่   ไม่ได้ยังไงก็ไม่ได้ ห้ามใจตัวเองไว้สิ ชุน ห้ามใจตัวเองไว้ :;:

“แล้วตกลงนายมีอะไร ที่ว่าจะให้ฉันช่วยน่ะ ^-^???”  ฮิรูมิเห็นชุนนั่งเงียบไปเลยพุดขึ้นมา

“ก็พรุ่งนี้ฉันมีเดทกับนามิ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง แล้วฉันจะพานามิไปเที่ยวที่ไหน  ฉันกังวลไปสะทุกเรื่องเลย ฉันไม่รู้จะทำยังไง ก็มีแต่เธอคนเดียวที่ช่วยฉันได้ทุกเรื่องฉันก็เลยมาหา ” ชุนอธิบายให้ฮิรูมิฟัง

“นี่ๆใจเย็น ก่อนสิชุน งั้นเอางี้นะเรามาซ้อมกัน เดี๋ยววันนี้นายไปเที่ยวกับฉัน ^-^” ฮิรูมิพูด

“ว่าไงนะ ซ้อมหรอ!!!O_O!!!” ชุนพูดแล้วหันหน้ามามองฮิรูมิ

“ก็เออดิ  งั้นนายลงไปรอฉันข้างล้างแปบนึงนะ”ฮิรูมิพูดจบ ก็ให้ชุนลงไปรออยู่ที่ห้องนั่งแล่นข้างล้าง ส่วนฮิรูมิก็เปลี่ยนชุดอยู่ข้างบนห้อง ไม่นานนัก

“ฮิรูมิเสร็จยัง” ชุนเรียกฮิรูมิ  ที่ชุนกล้าทำแบบนี้ก็เพราะว่าแม่ของฮิรูมิไม่อยู่ออกไปจ่ายตลาดน่ะ

“เสร็จแล้วๆ” ฮิรูมิพูดพร้อมกับเดินลงมาจากบันได  พอชุนเห็นฮิรูมิเข้าก็ถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก  ฮิรูมิเลยแซวชุนว่า

“ฉันสวยใช่มั้ยละ ^-^” ฮิรูมิพูดแบบยิ้มๆ

“ก็น่ารักดี ^__^” ชุนพูดแล้วก็หันหน้าหนี ชุนจะรู้มั้ยนะ ว่าตัวเองหน้าแดง แล้วฮิรุมิจะเห็นมั้ยที่ชุนหน้าแดง

“ต่อจากนี้ไปให้นายคิดว่าฉันเป็นนามิก็แล้วกัน” ฮิรุมิพูดจบก็ ทั้ง 2 ก็เดินออกมาจากบ้านเพื่อมุ่งหน้าไป สถานีรถไฟฟ้า

( ณ. สถานีรถไฟฟ้า )

ชุนได้แต่ยืนนิ้งไม่พูดอะไรเลย ฮิรูมิเห็นอย่างนั้นเลยพูดขึ้นว่า

“ชุนนายเป็นอะไรน่ะ  ไม่เห็นพูดอะไรบ้างเลย  ยืนนิ้งอยู่ได้ O_o???” ฮิรุมิพูด

“ก็เธอบอกให้ฉันคิดว่าเธอเป็นนามิ ฉันก็เลยไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงน่ะสิ”  ชุนพูด

“งั้นเปลี่ยนแล้วกัน  นายไม่ต้องคิดว่าฉันเป็นนามิแล้วล่ะ” ฮิรูมิบอกกับชุน

“อ้าว?? ทำไมละ O_O???” ชุนพูดขึ้นด้วยความสงสัย

“ก็ถ้าฉันให้นายคิดว่าฉันเป็นนามิต่อไป  ฉันว่านายก็คงจะกลายเป็นหินไปแน่ๆ ^-^”  ฮิรูมิพูดจบรถไฟก็มาพอดีเลย

“อืม  ก็ดีเหมือนกัน ฉันรู้สึกเมื่อยๆแล้วด้วยสิ ^__^” ชุนพูดจบ  ทั้งคู่ก็เดิมขึ้นรถไฟไป  ไม่นานนักรถไฟขบวนที่ฮิรูมิกับชุนขึ้นมา ก็แน่นเต็มไปด้วยผู้คน ชุนเลยยืนหันหน้าเข้าหาฮิรูมิ เพราะชุนจะได้ช่วยบังไอพวกโรคจิตด้วย ละแล้วก็มีคนๆหนึ่งเดินมาชนเข้าด้านหลังของชุนอย่างจัง เลยทำให้ตัวของชุนเข้าไปใกล้ฮิรูมิ เข้าไปอีก หน้าของฮิรูมิเลยซบอยู่ที่อกของชุนพอดี

“เป็นอะไรหรือป่าว o_O???” ชุนถามด้วยความตกใจ ก็ตัวของชุนใกล้กับฮิรูมิเอามากๆเลยน่ะสิ

“ไม่เป็นไรหรอก” ฮิรูมิพูดไปแบบเฉยๆ  

“คนเยอะขนาดนี้ฉันว่า เราคงต้องอยู่อย่างนี้ ไปจนถึงสถานีนั้นแหละนะ” ชุนพูด

“อืม” ฮิรูมิตอบ   ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะดูถ้าทางเฉยๆ  แต่จริงๆแล้ว  ต่างคนต่างก็ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

    พอถึงสถานีทุกคนบนรถไฟก็ตางทยอยกันออกมาจากรถไฟ รวมทั้งชุนกับฮิรูมิด้วย

“แล้วเราจะไปไหนกันดีล่ะ O_o???” ชุนพอออกมาจากรถไฟได้ก็ถามขึ้น

“เดี๋ยวฉันพาไปเองไม่ต้องห่วง ^-^” ฮิรูมิพูด

             สถานที่แรกที่ฮิรูมิพาชุนไปก็คือร้านขายหนังสือ ทั้งคู่เข้าไปอ่านหนังสือในร้าน ( หนังสือการ์ตูนตลกน่ะ ) แล้วทั้งคู่ก็เผลอหัวเราะออกมาสะลั้น เลยทำให้คนในร้านต่างก็หันมามองที่ทั้งคู่กันหมด

“อุ๊ย! ขอโทษคะ ขอโทษ ^-^” ฮรูมิพูดพร้อมกับยิ้มแยๆ แล้วก็รีบเดินออกมาจากร้าน

“ขอโทษครับ ^__^” ชุนเห็นดังนั้นเลยรีบขอโทษ แล้วก็รีบเดินตามฮิรูมิออกมา

“เพราะนายแหละชุนหัวเราะสะลั้นเลย”  ฮิรูมิพูด

“เธอก็ใช่ย่อยสะเมื่อไหร่ล่ะ” ชุนพูดแล้วก็เอามือไปจับหัวฮิรูมิส่ายไปส่ายมา

“นี่เดี๋ยวผมยุ้งกันพอดี ” ฮิรูมิพูดแล้วก็ตีมือชุนเข้าให้

“โอ้ย! กล้าตีมือฉันหรอยัยตัวแสบ งั้นต้องเจออย่างนี้ ^__^” ชุนพูดแล้วก็เอามือไปเล่นผมของฮิรูมิอย่างเมามัน ส่วนฮิรูมิก็

“นี่อย่านะ ^-^” ฮิรูมิได้แต่ร้อง ไปๆมาๆ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็หันมามองฮิรูมิกับ ชุนเป็นตาเดียว

“ฉันว่าเราไปจากที่ตรงนี้ดีกว่านะ” ชุนพูดขึ้นเมื่อเห็นสายตาคนพวกนั้น

“ฉันก็ว่างั้นแหละ” ฮิรูมิตอบชุน  และแล้วทั้งคู่ก็เดินออกมาจากที่ตรงนั้น จนกระทั่ง  ทั้ง 2 เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าโรงหนัง

“นี่ดูหนังกันมั้ย ^__^???” ชุนนึกขึ้นได้เลยชวนฮิรูมิดูหนัง

“เอาดิ  แล้วจะดูหนังแบบไหนละ ^-^???” ฮรูมิถามชุน

“หนังผีมั้ย ^__^” ชุนเสนอขึ้นมา

“อืม......ก็ดี ^-^” ฮิรูมิก็ตอบตกลงอีก

( ข้างในโรงหนัง )

           ฮิรุมิกับชุนเข้ามาดูหนังได้สักพัก ผีก็โผล่ออกมา ด้วยความตกใจ เลยทำให้ทั้งคู่ที่นั่งอยู่ข้างกัน กระโดดกอดกันแน่น  พอผีหายไปทั้งฮิรูมิทั้งชุนก็ต่างหันมามองหน้ากัน  ด้วยความเขิน ทั้งคู่เลยกลับมานั่งเหมือนเดิม

         สถานที่ ที่ 3 ที่ ฮิรูมิพาชุนไปก็คือ ร้านขายของที่ระลึก พอทั้งคู่มาถึง ฮิรูมิกับชุน ต่างก็แยกย้ายกันไปดูของ

 ทางด้านของฮิรูมิ

#**#  อันนี้ถ้าชุนใส่ก็คงดีนะ ซื้อไปให้ชุนดีกว่า #**#

          ฮิรูมิคิดอย่านั้นแล้วก็เดินไปจ่ายเงินข้าของ

ส่วนทางด้านของชุนก็

:;: อันนี้หน้าจะเหมาะกับฮิรูมินะ  แอบซื้อไปให้ดีกว่า :;:

         ว่าแล้วชุนก็เดินไปจ่ายเงินข้าของ  พอทั้งคู่เดินออกมาจากร้านก็

“นายซื้ออะไรมาหรอชุน” ฮิรูมิถามขึ้นเมื่อเห็นถุงที่ชุนถืออยู่

“ป่าวไม่มีอะไรหรอ  ฉันซื้อให้น้องสาวฉันก็เท่านั้นเอง หรือว่าเธอคิดว่าฉันซื้อให้เธอหรือไงหา!!~!! ^__^” ชุนกบเกลื่อน ให้ฮิรูมิลืมเรื่องถุงนั้นไปสะ  โดยการล้อฮิรูมิเล่นสะอย่างนั้น

“บ้า!!~!! ไม่ใช่สักหน่อย ^-^” ฮิรูมิพูดแล้วก็เขินหน้าแดง เลยรีบหันหน้าหนี  ชุนเลยใช่จังหวะนั้นเก็บถุง ใส่กระเป๋ากางเกงไป  ว่าแล้วชุนก็เดินไปส่งฮิรูมิที่บ้าน

“วันนี้สนุกมากๆเลย ^-^” ฮิรูมิพูดแล้วก็หันไปยิ้มให้กับชุน

“ใช่ๆ สนุกจริงๆ ไว้คราวหลังเราไปเที่ยวด้วยกันอีกนะฮิรูมิ ^__^” ชุนพูดแล้วก็หันมายิ้มให้ฮิรูมิ

“ถึงบ้านแล้ว  งั้นฉันไปละนะชุน บ่าย ^-^” ฮิรูมิพูดพร้อมกลับโบกมือ แล้วก็กำลังจะเดินเข้าบ้านแต่แล้ว........

“ฮิรูมิเดี๋ยว!!~!!” ชุนเรียกฮิรูมิไว้   ฮิรูมิหันมามองแล้วพูดว่า..

“มีอะไรหรอ ^-^???” ฮิรุมิถาม

“เอ่อ.....คือว่า..... ฉันซื้อนี่มาให้เธอน่ะ ^/////^” ชุนพูดแล้วก็ยื่นถุงให้กับฮิรูมิ

“ถุงนี้นายซื้อให้น้องไม่ใช่หรอ ^-^???” ฮิรูมิรับถุงจากชุนแล้วก็ถามกลับไป

“เอ่อ........ที่จริงแล้ว ฉันตั้งใจจะซื้อให้เธอตางหากล่ะ  ^///// ^  ลองแกะดูสิ” ชุนพูดแล้วก็เอามือจับหัวตัวเองด้วยความเขิน  พอชุนพูดอย่างนั้นฮิรุมิก็จัดการแกะถุงนั้นออกมาดู

“โห!!~!! สวยจัง ^-^” ฮิรูมิพูดขึ้นเมื่อเห็น สร้อยข้อมือที่มีจี้รูปหัวใจห้อยอยู่ แถมที่สำคัญยังเป็นเงินแท้อีกด้วย ฮิรูมิพยายามที่จะใส่สร้อยข้อมือเส้นนั้น แต่ยังไงก็ใส่ไม่ได้สักที

“มา  เอาแขนมานี่ เดี๋ยว ฉันใส่ให้ ^__^” ชุนพูด ฮิรูมิก็เลยยื่นแขนซ้าย ออกมาให้ชุนใส่สร้อยข้อมือให้

“อืม นึกขึ้นได้ ฉันก็มีให้นายเหมือนกันนะ นี่ไง ^-^” ฮิรูมิพูดแล้วก็ยื่นถุงให้กับชุน 

“งั้น ฉันแกะเลยนะ ^__^” ชุนพูดแล้วก็รีบแกะถุงออกดู

“นี่ มันเหมือนกับที่ฉันให้เธอเลยนี่ แค่ไม่มีจี้รูปหัวใจก็เท่านั้นเอง ^__^” ชุนพูดไป ยิ้มไป เพราะไม่คิดว่าใจจะตรงกับฮิรูมิถึงขนาดนี้

“มาฉันใส่ให้ สลับกันไง ^-^” ฮิรูมิพูด ชุนก็ยื่นแขนขาวให้ฮิรูมิใส่ให้จนเสร็จ

“งั้นฉันไปแล้วนะ บ่าย แล้วพรุ่งนี้ก็พยายามเข้าละ ^-^ ” ฮิรูมิพูดแล้วก็ยิ้มให้ชุน ก่อนที่ฮิรูมิจะเดินเข้าบ้านไป  ส่วนชุนก็เดินกลับบ้านคนเดียว  ในระหว่างที่ชุนเดินกลับบ้านเขาก็นึกได้ว่า

:;: เรารู้แล้วล่ะว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนที่เรารักจริงๆ  แล้วคน คนนั้นเขาก็น่าที่จะรักเราเหมือนกันด้วย :;:

( เช้าวันรุ่งขึ้น ) 

       ณ สวนสาธารณะ จุดที่ชุนกับนามินัดพบกัน เพื่อที่จะไปเดท

“นามิ ผมมีอะไรจะบอก” ชุนที่วิ่งมาแต่ไกล พูดขึ้น

“ฉัน ก็มีเรื่องที่จะต้องบอก กับชุนเหมือนกัน” นามิพูดเมื่อเห็นชุน

“งั้น นามิบอกมาก่อนก็ได้” ชุนพูด

“เอ่อ.....คือว่า ฉันมีแฟนใหม่แล้ว ที่สำคัญเราคบกันมาได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้วด้วย  ฉันขอโทษจริงๆนะชุน ฉันขอโทษจริงๆ” นามิพูดแบบนั้น  แฟนใหม่ของนามิก็เลยเดินออกมาจากใต้ต้นไม้ ภาพนั้นถึงกลับทำให้ชุนเงียบไปเลย  แต่แล้วชุนก็...... 

“ขอบใจนะ ขอบใจจริงๆ  งั้นฉันไปก่อนละ ขอให้เดทกันให้สนุกนะ ^__^” ชุนพูดขึ้น แล้วก็วิ่งออกไป

“เขาเป็นอะไรของเขานะ ^___^???” แฟนใหม่ของนามิพูดขึ้น เพราะเขาก็ไม่เคยเห็นคนที่อกหัก ดีใจได้ถึงขนาดนี้

“เขาเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วละ ^-^” นามิพูด แล้วก็คิดในใจต่อว่า

/*/*/  สงสัยว่าชุนคง จะรู้ใจตัวเองแล้วสินะ ว่าตัวเองชอบใครกันแน่ /*/*/

            ที่จริงแล้วตลอดเวลาที่ชุนอยู่กับนามิ ชุนก็เอาแต่เล่าเรื่องของฮิรูมิให้นามิฟัง แล้วเวลาที่ฮิรูมิไปไหนมาไหน ชุนก็จะคอยเป็นห่วงฮิรูมิเสมอ นามิรู้ดีตั้งแต่คบกับชุนเป็นแฟนใหม่ๆแล้ว  ว่าชุนนั้นคงยังไม่รู้ใจตัวเองจริงๆว่าตัวเองชอบใคร  ไม่นานนักนามิก็ได้เจอคนที่ใช่สำหรับเธอ แล้วนามิก็แอบคบหากับแฟนใหม่โดยเงียบๆ และการที่นามินัดออกเดทกับชุน ครั้งนี้ก็เพราะว่าจะบอกเรื่องนี้กับชุนเนี้ยแหละ

( ณ บ้านของฮิรูมิ )

“กิ้งก่องๆๆๆ” เสียงกดกริ่งที่หน้าบ้านดังขึ้น

“เอียด!!~!!”ฮิรูมิเดินมาเปิดประตูบ้าน 

“ไง! ^__^” ชุนพูด  พอฮิรูมิเห็นชุนก็....

“นายมานี่ได้ไง แล้วเรื่องเดทกับนามิล่ะ แล้วนามิไปอยู่ที่ไหน !!!OoO???” ฮิรูมิถามชุนไปเป็นชุดด้วยความตกใจ

“นามิเขาไปกับแฟนใหม่ ของเขาแล้วล่ะ”ชุนพูดแล้วก็เงียบไป

“อ้าวหรอ   ฉันขอโทษนะ ฉันไม่น่าพูดถึงนามิเลย ฉันเนี้ยเป็นเพื่อนที่แย่จริงๆ เลยเนอะ” ฮิรูมิถึงกับอึ้งทำอะไรไม่ถูก ที่รู้ว่าชุนอกหัก

“ใช่ เธอเป็นเพื่อนที่แย่จริงๆ เธอไม่สมที่จะเป็นเพื่อนของฉันเลย รู้มั้ย” ชุนพูดแล้วก็เงียบไปอีกครั้ง   ฮิรูมิได้ยินอย่างนั้น ถึงกลับน้ำตาคลอ

“แต่เธอเหมาะที่จะมาเป็นแฟนของฉันมากกว่านะรู้ป่าว ^__^” ชุนพูดต่อจนจบ ฮิรูมิที่น้ำตาคลออยู่นั้น ก็ร้องไห้โฮออกมา โดนที่ไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ

“มาเป็นแฟนฉันนะ ฮิรูมิ ^__^” ชุนพูดแล้วก็ยื่นดอกกุหลาบให้กับฮิรูมิ 

“บ้าที่สุดเลย” ฮิรูมิพูดทั้งน้ำตา แต่ก็รับดอกไม้จากชุน  ส่วนชุนเมื่อเห็นฮิรูมิรับดอกไม้ของตนไปแล้ว ก็เข้ามากอดฮิรูมิไว้ในออม้กอดของตน

( เช้าวันจันทร์ ณ ที่โรงเรียน )

“ดูสิน่าอิจฉาคู่นั้นจังเลยนะ ^o^”

“ใช่ๆหวานกันมาแต่ไกลเชียว ^o^” เพื่อนๆที่โรงเรียนต่างก็อิจฉา เมื่อเห็นคู่ของชุนกับฮิรูมิ  แหมก็จะไม่ให้อิจฉาได้ไงล่ะ  ก็เล่นเดินจุงมือกันเข้าโรงเรียนมา แถมที่ข้อมือของทั้ง 2 ก็ยังมีสร้อยข้อมือ ที่ทั้ง 2 ซื้อให้กันและกัน ในตอนนั้นด้วย

/-/-/  รักที่ไม่คาดคิดที่เกิดขึ้นกับพวกเรา 2 คน  สุดท้ายรักที่ไม่คาดคิดมันก็กายเป็นความจริงจนได้ /-/-/

^________________________________^

คนที่ท่านผู้อ่านทุกท่านเคยแอบชอบ  ไม่แน่นะเขาคนนั้นอาจจะมีใจตรงกับคุณก็ได้

เรื่องนี้ก็คง ต้องให้ไปสังเกตกันเอาเองนะคะ

#_o_#_o_#_o_#_o_#_o_#_o_#_o_#_o_#_o_#_o_#

:THE END:

BY..KIB..