คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : {20%} ลูกรัก 1
ลูรั 1
เหนื่อยั...
มือเรียวยึ้นปาหยาเหื่อปริเวมับอย่าลวๆ
าสอ้า่อยๆทิ้ัวนอนราบลไปับพื้นินทราย้วยวามอ่อนแร
เปลือาสีไ่่อยๆปิล้าๆ มูโ่ปลายรั้นพรูลมหายใระบายวามเหนื่อยที่เอมาทั้วันหวัให้มันทุเราล
วันนี้เาใ้แรัวเอไปมาว่าปิเพื่อทแทนารอลาานทั้หมสอวันเพื่อเ้าไปทำธุระในัวเมือ
มันเป็นธุระที่สำัมาๆ
“อ้าว!แบมแบมมานอนอะไรรนี้ล่ะ ไปๆลุไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมาเรือนัน้วยนะ
มาิน้าวินปลา้วยัน”
แบมแบมสุ้ัวโ่แล้วหัวเราะออมาเบาๆเมื่อเห็นว่าเป็นน้าแววหัวหน้านานอที่นี่
ปาเล็ียิ้มน่ารั่อนะลุึ้นปัฝุ่นออาัว
“รับน้า เี๋ยวแบมไปอาบน้ำ่อนนะรับ”
“เอ้อๆไปเถอะๆ รีบมาล่ะ”
น้าแววโบมือไล่แบบไม่ริั แบมแบมพยัหน้าหึแล้วเินออไป
แววาผ่านร้อนผ่านหนาวมามามอามแผ่นหลัเล็บาที่้อแบรับอะไรหลายๆอย่า
ัว็นิเียวแท้ๆแ่ลับ้อเออะไรสาหัสแบบนี้
น่าสสารริๆ
“มาแล้วรับ มาแล้วๆ”
ร่าเล็ในุเ่าๆอม่อวิ่เ้ามาในเรือนหลัเล็้วยวามรีบร้อน
แบมแบมถอรอเท้าแะาๆไว้ใ้ถุนบ้าน สอาเรียว้าวเ้ามาในบ้านที่แสนอบอุ่น
วารีเรียววาไปรอบัวบ้านียิ้มเป็นมิรให้ทุน ่อนะะัเมื่อสบสายาับนๆนึที่ั้ารอนมาั้แ่้น
“ุวิน!” ปาเล็โพร่ะโนออไปเสียั
เ้าอื่อียิ้มว้า่อนะลุึ้นมาาเ้าอี้ไม้ทรสวย
เรียวาแร่เินมาหยุรหน้าอแบมแบม
มือหนายึ้นไปับไหล่นัวเล็แล้วไล่บีบั้แ่หัวไหล่ลมมนนถึ้อมือเล็
“ผอมึ้นเยอะเลยนะแบมแบม”
“ุวินมาไ้ยัไรับ!”
แบมแบมไม่สนใประโย่อนหน้านี้
วารีเรียวยัื่นะลึที่เห็นเพื่อนเ่าอัวเอยืนอยู่รหน้า เป็นไปไม่ไ้.. แบมแบมไม่เยบอับใรว่านมาทำานอยู่ที่นี่เสียหน่อย
“มายัไไม่สำัหรอ
สำัที่ทำไมแบมแบมถึผอมนานี้่าหาล่ะ”
“เอ่อ.. ือว่า” แบมแบมอึอั
ะให้บอไปยัไ.. บอว่าทำานหนัเพราะออยาเียนะาใหรอ
ให้บอออไปหรือไว่าอีลูุหนูแสนสุสบายอย่าเาล้มละลายน้อิ้นรนทำานหนัหนาแบบนี้
“โอ๊ย!ะอะไรเสียอีล่ะะุ
็แบมแบมน่ะำลัลำบ๊าลำบา
ทาบ้านล้มละลายน้อระหระเหินมาเป็น่อสร้าแบปูนอยู่ไ้ปีว่าแล้วล่ะ่ะ
ฮ่าๆๆน่าสมเพเอ๊ย!สสารเสียริ”
เพทายลูสาวนเล็อน้าแววพูออมาอย่าเหยียหยามนน้าแวว้อหันไปี้หน้าาโทษเบาๆ
วินหรือวินเบิาว้าึ้น่อนะมอแบมแบมอย่าาั้น
“ริหรอแบมแบม”
ฮึ..
หยาน้ำาล่วลสู่พื้นไม้เป็นำอบ
วินรวบนัวบาเ้ามาสู่อ้อมออย่าไม่รัเีย
มือหนา่อยๆลูบลุ่มผมที่หยาบว่าแ่่อนมาเบาๆอย่าปลอบประโลม
่วที่อยู่อเมริาเาไม่รู้ว่าเพื่อนนนี้เออะไรมาบ้า
พยายามิ่อาทุหนทา็ไม่สำเร็
นัวอเาทนไม่ไหว้อบินลับมาที่บ้านเิอีรั้ ออามหาแรมเือนว่าะเอ
ทั้ๆที่แบมแบมเป็นนี.. แ่ทำไม้อมาเออะไรแบบนี้ัน
“น้ารับ ผมอพาแบมแบมออไป้านอไ้มั้ย” วินหันไปถามพร้อมอร้อทาสายา เาทนเห็นสภาพเพื่อนแบบนี้ไม่ไหวริๆ “แ่รู่เียว็ไ้ ให้ผมพาแบมแบมออไปหน่อยนะรับ”
“ไ้สิพ่อหนุ่ม พาแบมแบมออไป้านอบ้า
เห็นไม่ไ้ออไปร่วมเือนแล้ว” น้าแววอบ้วยวามริใ
“อบุมาๆนะรับ”
“แบมทานอะไรสั่เลยนะ เ็มที่เลยเี๋ยววินเลี้ยเอ” วินพูไปยิ้มไปพยายามทำให้อีนเลิทำหน้าเศร้า
แบมแบมน่ะนั่ึมมาั้แ่ออมาาบ้านหลันั้นแล้ว ูไม่สใสไม่เหมาะับแบมแบมเสียเลย
“วิน.. วินสั่เถอะ
เราทานไ้หมนั่นแหละ”
“ไม่เอาสิ แบม้อสั่อที่แบมอบ ุ้ผัอสเป็นไ
หรือะเป็นุ้อบวุ้นเส้น นี่เมนูุ้เยอะแยะเลยนะ อร่อยทุอย่า..”
“วิน”
“หือ ว่าไ?”
“อบุนะ” แบมแบมียิ้ม
มือเล็เปิเมนูอาหารแล้วสั่มาแ่สอสามอย่า วารีเรียว้อมอไปที่อีน “อบุที่ไม่ทิ้ัน”
“ว่าแ่พรุ่นี้แบมแบมะเ้าไปในเมือหรอ” วินถามึ้นเพื่อไม่ให้มันเียบเินไป ามเ้มเหล่มอวหน้าออีน
“อือ เ้าไปทำธุระน่ะ”
“ธุระอะไรหรอ”
“วิน..” แบมแบมสูหายใเ้า เอื้อมมือไปับมืออนัวโว่า “เราะไปหาลู”
เอี๊ย!
“หมายวามว่ายัไ?”
“เราะไปหาลูอเรา”
แบมแบมพู้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
“น้อธารไม่ไ้อยู่ับุย่าหรอ?” วินถามึ้นอีรั้
“ปล่าว..” แบมแบมบอเสียเบา “น้อธารอยู่ที่นั่น”
“ที่นั่นือที่ไหน!”
“อยู่.. บ้านอมาร์”
“แม่เอ๊ย!”
อยู่บ้านอไอ้มาร์ั้นหรอ
บ้านอไอ้สารเลวนั่นน่ะหรอ!
Talk
เอาไป 20 % เิม
ความคิดเห็น