คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : MB : ตอนที่3 หึงนะครับ 100%
-BAMBAM-
กลับมาอยู่กับพี่กันต์อีกแล้วนะครับ นี่ก็เป็นสัปดาห์ที่สามในการเรียนที่เกาหลี แปปเดียวเองเนอะ
ผมมาโรงเรียนแต่เช้าทุกวันเพื่อที่จะได้เจอหน้าคนสวย แต่ผมกลับเห็นยัยเด็กนั้นเดินมากับมาร์ค แถมมาโรงเรียนเช้ากว่าปกติอีก มีการมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อีก เดี๊ยะๆ
“พี่มาร์คขาาาาาาา หนูหิวน้ำอ่ะ” ยัยเด็กนั้นอ้อนมาร์คให้ไปซื้อน้ำให้ ไม่มีขาหรอ?? ผมได้แต่มองและบ่นในใจ
“รอพี่แปปนึงนะครับ” มีการไปซื้อน้ำให้อีก หึงๆๆๆๆๆ
“คนสวย พี่กันต์อยากกินขนม” ผมลองอ้อนแบบยัยเด็กนั้นบ้าง
“ไปซื้อเอาเองดิ” TT คนสวยสองมาตรฐาน อะไรว่ะ งอน!
“อย่าทำหน้าอย่างนั้น” คนสวยเอ่ยมา
“ทำไมหรอ??” ผมถามกับ
“มันดูไม่หล่อ แถมทุเรศอีก” ยัยเด็กปากดีตอบ คำพูดน่าตบมากบอกเลย
“พี่มาร์ค หนูไม่เข้าใจตรงนี้อ่ะ” ยัยเด็กนั้นเดินมาให้มาร์คสอนการบ้านตอนพักกลางวัน หน้าหมั่นไส้มาครับ
“ตรงไหนครับ เดี๋ยวพี่ดูให้” มีการขยับเข้าไปใกล้กันอีก ไรว่ะ?? แถมยัยเด็กนั้นยังหันมาแลบลิ้นให้กับผมอีก
“พี่มาร์คคคคค หนูกลับด้วยดิ น๊าาาาา” ตอนเย็นก็เดินมาหาพร้อมกับทำท่าทางอ้อนๆใส่ โว้ยยยยยยหงุดหงิดๆ
“ได้ครับ” มีตอบตกลงอีก ไม่ปฏิเสธบ้างเลยหรออออออ
เช้าวันที่อากาศสดใส พร้อมกับไปโรงเรียยนแต่เช้าตรู่ และยัยเด็กนั้นยังตามเกาะคนสวยทั้งเช้า กลางวัน เย็น ไม่รำคาญเลยหรอออ?? พี่กันต์รำคาญแทนเลยครับ
“พี่มาร์คขาาาาาา”
“ครับๆ”
“พี่มาร์คคคคคค”
“รอแปปนะ”
“พี่มาร์คคคคคคคค” ผมได้ยินแต่เสียงพี่มาร์คขา พี่มาร์ค รำคาญเว้ยยยยย
“นี่! เมื่อไหร่จะเงียบ รำคาญ!” ผมทนไม่ไหวเลยเอ่ยออกไป
“แบม อย่าดุน้องอย่างนี้สิ” มีการปกป้องกันอีก
ใช่สิ๊ พี่กันต์พึ่งมารู้จักคนสวยหนิ
ใช่สิ๊ พี่กันต์ไม่สนิทกับคนสวยหนิ
ใช่สิ๊ พี่กันก็แค่คนที่แอบชอบคนสวย
ใช่สิ๊ พี่กันต์ไม่มีสิทธิ์ในตัวคนสวยเลยหนิ
“อย่ามาทำหน้าอย่างนี้ดิ” หลังจากผมตัดพ้อคนสวยก็เอ่ยขึ้น
“...”
“ไม่ชอบ..” จากนั้นต่างก็เงียบไป
“พี่มาร์คขาาาา” ยัยเด็กนั้นยังคงเรียกอีก
“นี่! เรียกอยู่ได้พี่มาร์คขา พี่มาร์คคค เป็นอะไรมากไหม?? แล้วคนสวยก็ตามใจจังเลยนะ ไม่คิดจะปฏิเสธเลยหรอ?? เห็นอย่านี้รำคาญลูกหูลูกตา ทำไมกูต้องหงุดหงิดด้วยว่ะเนี่ยยยยย เอาเป็นว่าพี่กันต์หึง!” ผมพูดมันออกไปทำให้คนสวยแล้วยัยเด็กนั้นนิ่งนิดหน่อย แล้วยิ้มออกมา
“นายก็เอาแต่มองอยู่ได้ ทำไมไม่พูดอะไรเลยห๊ะ??” คราวนี้เป็นคนสวยเอ่ย
“แล้วตามใจยัยเด็กนั้นมากไปแล้วมั้งงงง??” ผมเอ่ยอย่างหงุดหงิด ความรู้สึกเหมือนแฟนหึงกัน แต่เรากลับไม่ได้เป็นอะไรกันเลย...
“ขี้งอนว่ะ” คนสวยเอ่ยออกมา
“ไม่ได้ขี้งอนเว้ย” ผมเอ่ยกลับไป ถ้าพี่กันต์ขอคนสวยเป็นแฟน พี่กันต์จะมีโอกาสหึง หวงได้ใช่ไหม?? ไม่ต้องอ้ำๆอึ้งๆแบบนี้ใช่ไหม?? รอพี่กันต์กล้าก่อนนะ รอพี่กันต์ด้วยนะ ผมเอ่ยในใจพร้อมกับเผลอยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไรน่ะ” ยัยเด็กนั้นเอ่ยถาม
‘ช่วยเอียงมาหาหน่อย
ฉันเฝ้าคอยที่จะบอกรัก
ได้โปรดอย่าโกรธฉัน
ที่ทำไปนั้นจะไม่ทำอีกต่อไป
บางทีฉันก็ยั้งไม่อยู่
บางทีฉันก็รู้แต่ทนไม่ไหว
โปรดจงเข้าใจ
ที่เป็นไปนะเป็นไปด้วยรัก’
“สวัสดีค่ะหนูชื่อโบมี เป็นน้องสาวแท้ๆของพี่มาร์คนะคะ ขอโทษที่แกล้งนะคะแฮะๆ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” อยู่ๆยัยเด็กนั้นก็เอ่ยแนะนำตัวขึ้น
“คนสวยยยยยย” ผมกดเสียงต่ำ
“หื้อออออ??” มีงงอีก
“งอนโว้ย!” รู้สึกเคืองเล็กๆนะที่โดนแกล้ง แต่ทำไมหน้าแดงไม่รู้ เหมือนทดสอบพี่เขยมากกว่าเขินครับ>//<
"ไม่มีใครง้อนะ” ยัยโบมีเด็กปากหมาเอ่ยขึ้น
ผมมาโรงเรียนตามปกติหลังจากที่โบมีแนะนำตัวกับผมไป เมื่อก่อนเห็นเกาะแกะแต่คนสวย ไงมาเกาะแกะพี่กันต์แทน เข้าใจครับว่าหล่อ อะ..อึ้มมม
“พี่กันต์โบมอยากกินนี้อ่ะ”
“พี่กันต์สอนการบ้านโบมหน่อย”
“พี่กันต์ นี้คืออะไรหรอ??”
“พี่กันต์..” ก่อนหน้านี้เรียกพี่มาร์คคคค ตอนนี้เปลี่ยนจากพี่มาร์คเป็นพี่กันต์แทนครับ
“ทำไมถึงดูติดพี่จัง” ผมเอ่ยถามขึ้น
“ก็พี่กันต์หน้ารักหนิ เนอะพี่มาร์คคค” มีนงมีเนอะอะไรกันนนน
“พี่กันต์ๆ สอนภาษาไทยโบมหน่อยสิ” อยู่ๆโบมีขอให้สอนภาษา
“จะพูดคำไหนหรอ” ผมถามไป
“เอาประมาณว่า นิชคุณอปป้าหล่อจังเลยยยย คือหนูจะไปรับพี่คุณที่สนามบินไงงง><”
“พูดตามพี่กันต์นะ ‘พี่นิชคุณหล่อน้อยกว่าพี่กันต์’ ลองพูดสิ” ผมเอ่ยบอกไป
“ผีนิชคุณหล๋อหน่อยกว๊าผีกาน” ภาษากระเหรี่ยงมากครับ
“เอาใหม่ๆ ชัดกว่านี้”
“พี่กันต์ทำไมคำมันยาวจัง” โบมีทำท่าสงสัยแล้วเอ่ยถาม
“ก็พี่สอนพูดคำว่า นิชคุณอปป้าหล่อที่สุดในโลก”
“อ่ออออ พี่กันต์น่ารักจังเลยยยย ผีนิชคุณหล๋อหน่อยกว่าผีกาน จะจำให้ได้ ขอบคุณค้า” โบมีเอ่ยขอบคุณแล้วท่องคำนั้นซ้ำไปซ้ำมา
“แล้วผมชอบคุณ ภาษาไทยพูดยังไงหรอ?” อยู่ๆคนสวยเอ่ยถาม ถ้าผมเข้าข้างตัวเองเหมือนโดนคนสวยจีบเลย
“แล้วจะพูดกับใครล่ะ” ผมลองถามดู
“น้องข้างบ้าน เค้าเป็นคนไทย” หึงครับ ได้แต่คิดแต่ทำอะไรไม่ได้
“ทำหน้ามุ้ยอีกล่ะ”
“อะไรล่ะ งอนคนสวยอยู่นะเว้ย”
“งอนหรือหึง เอาดีๆ”
“ทั้งงอนทั้งหึง” ผมพูดออกมาพร้อมกับหน้าแดง
“ขี้หึงว่ะ”
'ที่เป็นไปน่ะเป็นไปด้วยรัก
แต่อาจจะขี้หึงเกินไป
แต่ใจทั้งใจมีแต่เธอคนเดียว
รักเธอคนเดียว
ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยน
(เป็นไปด้วยรัก)’
50%
-JB-
สวัสดีครับนี้ก็เป็นพาร์ทแรกของผมเนอะ วันนี้ผมมารอรับเนียร์ไปเที่ยวซึ่งเป็นวันอาทิตย์ กะจะพาไปสวนสนุกเพราะวันนี้ครบครอบ1ปีที่เราคบกับครับ
“เนียร์ไปเปลี่ยนชุด” ผมไล่ให้เนียร์ไปเปลี่ยนชุดใหม่เพราะมันดูโป๊ไป คิดดูสิใส่เสื้อสีขาว กางเกงยีนขาสั้น ไม่ผ่านครับ
ผมรอซักพักเนียร์ก็ออกมาจากบ้าน
“ไปเปลี่ยนชุด” ผมไล่ให้ไปเปลี่ยนอีกแล้วเพราะชุดมันดูน่ารักไปกลัวคนอื่นมองครับ
ผมรอซักพักเนียร์ก็เดินออกมาจากบ้าเช่นเดิม
คราวนี้เนียร์ใส่เสื้อแขนยาวสีขาว กางเกงยืนเอี๊ยมขายาว รอเท้าผ้าใบ ยังไงมันก็น่ารักอีแหละ เฮ้ออออ
“นี่! ไปได้แล้ว กูไม่เปลี่ยนชุดแล้วนะ”
“คร้าบบบบบบ”
สวนสนุกสุดหรรษาและพาเพลิน
ผมพาเนียร์ไปเที่ยวสวนสนุกครับ ระหว่างทางพวกผู้ชายมันมองแล้วทำท่าโรคจิตใส่ ผมได้แต่ค่อยหันไปบอกแบบไม่มีเสียง
‘อย่า ยุ่ง นี่ เมีย กู’
ทำไมมีแต่คนมองเนียร์ครับ หวงมากหึงด้วย
“บีๆเนียร์อยากเล่นเครื่องเล่นนั้นอ่ะ” มันเป็นปกติที่เวลาเนียร์อารมณ์ดีหรือต้องการได้อะไรจะเรียกแทนตัวเองแบบนี้ ซึ่งต้องยอมสิครับ แหมมมม เป็นคุณ คุณจะยอมไหมล่ะ??
“คร้าบบบบบบบ”
“บีเนียร์อยากกินอันนั้นอ่ะ”
“ครับๆ”
“เนียร์อยากกินนั้นด้วย”
“ครับ”
“บีเนียร์อยาก..” หลายต่อหลายครั้งที่เรียกใช้ผมแบบนี้ เหนื่อยครับได้แต่ยืนหอบ
“กินเยอะว่ะ แม่งงง” ผมบ่นใส"
“อะไรๆ ใช่นิดใช้หน่อยทำเป็นบ่น” มีการลอยหน้าลอยตาอีก เดี๋ยวพ่อจับจูบแม่ง
“กินเยอะว่ะ อ้วนๆๆๆ”
“บีคร้าบบบบบบ อย่า! เสือก!” มีการด่ากลับอีกแหมมมม
“บีเนียร์หิวน้ำ” เนียร์ค่อยขึ้นเบาๆหลังจากกินไปหลายอย่าง
“รออยู่นี่นะ ห้ามไปไหนเด็ดขาด!”
“กูโตแล้วน่า ไปๆ” หลังจากใช้ผมได้แล้ว คำหยาบคายก็กลับมาTT
หลังจากเดินกลับจากซื้อน้ำ ซึ่งไกลพอสมควร ผมเห็นผู้ชาย3คนยืนคุยกับเนียร์อยู่ โคตรบังอาจ
“เนียร์..” ผมกดเสียงต่ำๆให้เย็นลง
“ว่าไง น้ำได้แล้วหรอ” เหมือนจะยังไม่รู้อะไร เดี๊ยะๆ
“ใครครับ?” ผมเอ่ยถามไป
“เป็นคนจีนน่ะเขามาเที่ยวที่นี่ครั้งแรกมาถามทาง”
“อ่อออออออ” แค่มาถามทางทำไมต้องยืนชิดขนาดนั้นด้วยว่ะ แหนะๆไอคนตัวสูงๆมีขยับเข้าไปใล้อีก ผมเขม่งใส่พร้อมกับวาดมือไปโอบเอวเพื่อแสดงความเป็นเข้าของ
“นี่คริส เลย์ เทานะ” เนียร์แนะนำไป สามคนนั้นก็พยักหน้ารับ ไปไม่กี่นาทีรู้จักชื่อกันด้วย?? ไอคนตาหมีแพนด้าทำไมมีขยิบตาให้เนียร์ด้วยว่ะ?? ทำไมเนียร์ต้องแก้มแดง
“อย่า ยุ่ง นี่ เมีย กู” ผมเอ่ยเสียงเย็นๆออกไป
“ไม่เอาหน่าาาา อย่าขี้หึงดิ”
“ก็กูหึงอ่ะ”
“มึงมีเหตุผลบ้างดิ”
“อย่าทะเลาะกันนะครับ” คนที่ชื่อเลย์เอ่ยออกมาด้วยภาษาเกาหลีที่ไม่ค่อยชัด
“พวกนายรู้ทางแล้วใช่ไหม” ผมหันไปเอ่ยถาม
ทั้งสามมองหน้ากันเมื่อรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้มันไม่ดีแล้วพยักหน้าพยักหน้า
“นั้นก็ไปได้ล่ะ” ผมเอ่ยไล่ไป
“ไปไล่ทำไมล่ะ” เนียร์หันมาเอ่ยกับผมพร้อมกับตีต้นแขน
“ทำไม ไม่ไว้ใจกูหรอ??”
“ก็ปาว” ผมทำเสียงหงอยหลังจากที่เนียร์เอ่ยขึ้น
“หลายครั้งแล้วนะ ไม่ไว้ใจกันเลยหรอ?? นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่มึงเป็นแบบนี้ ทำไมว่ะ เหมือนกูไม่น่าไว้ใจ” เริ่มดราม่าล่ะครับ ผมเห็นเนียร์น้ำตาคลอเบ้า
“เนียร์ บีไว้ใจเนียร์นะ บีแค่หวง ไม่อยากให้ใครใกล้เนียร์ อคนพวกนั้นแทบจะกินเนียร์อยู่แล้วไม่รู้หรอ?? บีแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว?? บีอยากเห็นเนียร์คนเดียว บีไม่อยากให้ใครมองเนียร์ ไม่อยากให้ใครยุ่งกับเนียร์ ก็บีรักเนียร์ มันผิดหรอ?? และบีก็หวงเนี่ยด้วย” ผมพูดอย่างช้าๆใจเย็นๆ
“บีขี้หึงว่ะ แม่งเหมือนไม่ไว้ใจกู” ตอนนี้เริ่มดีแล้วครับ แต่ดูท่าทางน่าจะงอน
“อย่างอนดิ” ผมเอ่ย
“ไม่ได้งอนเว้ยยยย ร้อนกูจะกลับบ้าน” ผมได้แต่มองเนียร์อย่างขำๆ
‘ยิ้มให้กับฉันหน่อย
แค่หึงเล็กน้อยแค่คอยรัก
ได้โปรดอย่าโกรธฉัน
ขนาดนั้นอีกนานคงขาดใจ
และไม่ใช่ไม่ไว้ใจ
ใจฉันร้อนหากใครมองนัก
ก็เธอดันน่ารัก
ขนาดนั้นให้มองอยู่ได้ไง
100%
เพลง ขี้หึง - Silly Fools
TalkTalk
ก็อัพครบ100%แล้ววววว ก็ฝากติดตามกันด้วยน๊าาาา อย่าลืมเม้นให้กำลังกันน๊าาาา
---------------------------------------------------
พยายามหาเวลาว่างมาอัพเนอะ555 พรุ่งนี้จะมาอัพให้ครบ100%น๊าาาาา
โบมีที่เราพูดถึงก็คือ โบมี a pink แหละ
อีก50%ต่อไปจะเป็นบีเนียร์เนอะ
ฝากติดตามด้วยนะคร้าาาาา
@By_BLeaf
ความคิดเห็น