คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MB : ตอนที่1 พี่กันต์นะครับผม 100%
พี่กันต์นะครับผม
“นายๆ นายคนสวยชื่อไรหรอ” ผมหันไปถามผู้ชายที่สวยมากกกกกนั่งอยู่ข้างๆ
“...” ไม่ตอบครับ
“นายสุดสวยนั้นแหละ ชื่อไร” ผมถามย้ำอีกรอบ
“หื้อออ??” คนสวยชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง พร้อมกับทำหน้าสงสัย โคตรน่ารักว่ะ เหมือนลูกแมว=3= พี่กันต์อยากเอากลับไปเลี้ยงงงงงทำไงดีๆๆๆๆๆๆ อยากได้ๆๆๆ พี่กันต์อยากได้
“พี่กันต์ถามว่า ชื่ออะไร” ผมถามอีกรอบนึง
“อ่ออออ เราชื่อ จินยอง” คนสวยตอบมาล่ะครับ
“กลางวันไปทานข้าวกับพี่กันต์นะครับ” ผมเอ่อปากชวนกะว่าจะเตาะซักหน่อยอิส์อิส์
“ดะ...ได้” ทำไมจินยองดูระแวงผมจัง ??? ผมนี่น่าตาไว้วางใจสุดล่ะ หล่อขนาดนี้ยังจะมาระแวงอีกโถ่วววววววว
-พักกลางวัน-
“จินยอง ไปกินข้าวกัน” ผมไปชวนจินยองไปกินข้าว
ตอนนี้ผมจูงมือจินยองไปโรงอาหารครับ โอ้แม่เจ้า ใหญ่มากมาย ผมกินไรดีล่ะ??
“จินยองอยากกินไร”
“เราอยากกินจาจังมยอน”
“อ่าๆ นั้นไปซื้อด้วยกันแหละเนอะ” ดูเหมือนจินยองจะเริ่มเปิดใจ(?)แล้ว อยู่ต่อหน้าแมวต้องสุภาพไว้ครับ เดี๋ยวแตกตื่น555
ตอนนี้ผมนั่งกินข้าวกับจินยองกันสองต่อสองภายอย่างโรแมนติกครับ อื้มมมมอร่อยจังงงง
หราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!
ขอย้อนกลับไปเมื่อซักสิบนาทีที่แล้ว
“แบมมมมมมมมมมมมม กูหามึงตั้งนานอยู่นี้เอง” ผมหันไปมองไอยูค
“มีไร” ผมเหวี่ยงใส่นิดๆครับ มาแม่งไม่รู้เวลา
“ปล่าววววว กูกลัวมึงหลงทาง หน้าตายิ่งโง่ๆอยู่” ไอสัด มึงกล้าดียังไงมาพูดต่อหน้าจินยอง กูอุส่าสร้างภาพลักษณ์ที่ดีนะเว้ย แต่แม่งงงงทำกูเสื่อมเสียหมดTT
“นั่งแดกด้วยนะ” มีหน้ามาขอนั่งกินอีก วอทททททท
เรื่องยังไม่หมดแค่นี้นะ 5นาทีต่อมา
“เนียร์ๆๆ” หื้มมมมม?? ผมหันไปมองผู้ชายที่มาใหม่อย่างงงๆ
เขา?
คือ??
ใคร???
“บี!”จินยองก็เรียกชื่อนั้น อ่อออชื่อบีนี่เองงง ใครว่ะ?? พี่ชายแหละมั้ง
แล้วบี(พึ่งรู้ชื่อเมื่อกี้) เดินตรงมาที่โต๊ะอาหารที่มีผม ไอยูค จินยองอยู่ด้วย
มาไมว่ะ??? ใครเชิญ???
“ใคร??” บีเอ่ยถาม มีการทำเสียงโหดอีก หวงน้องชายล่ะสิ๊ สวัสดีคร้าบบบบพี่เขยอิอิ
“ไม่รู้” จินยองตอบ ไมตอบงี้พี่กันต์เสียใจนะครับ และผมก็มองสถานการณ์อย่างเงียบๆต่อไป
“ไปกินข้าวกับมันทำไม” แหนะๆมีหวงน้องอีก กินกับว่าที่แฟนไม่ได้หรือไง๊??
"เขาก็น่ารักดี เพื่อนห้องเดียวกัน ไม่มีอะไรรรร" หื้มมมมมมม
เขาก็น่ารักดี
เขาก็น่ารัก
เขาก็
เขา
เขา=พี่กันต์ เพราะพี่กันต์มีเขาอยู่ที่หัวแน่ๆคอนเฟิร์ม!
กรี๊ดได้ไหมครับบบบบ
“กูหึง!!” พี่ชายเขาหึงกันด้วยอ่อ??
“จินยอง ใครหรอ” ผมเลยตัดสินใจถามจินยอง
“อ่ออออ”
“ผัว” จินยองกำลังจะตอบไอห่าแม่งแย่งตอบ
บอกว่าไรว่ะ!! ผัว!! หัวใจพี่กันต์แตกสลายเป็นเสี่ยงๆเลยครับTT
นี่แหละครับ ก็มีไอบีมานั่งร่วมด้วย พี่กันต์จะกล้ากินข้าวไหมมมม ห่วงเมียขนาดนั้นเลย?? หมั่นไส้
แถมยังจ้องด้วยสาตายประมาณว่า
‘รีบๆแดกแล้วไสหัวไปซะ’
โทษที พี่กันต์หน้าด้านไม่ไปง่ายๆหรอเว้ยยยยย5555
40%
หลังจากกินข้าวเสร็จ พึ่งมารู้ครับว่าไอบีมันอยู่ห้องเดียวกันด้วย คือมันมาสายไง
ตอนนี้ผมกำลังเรียนวิชาอันแสนหน้าเบื่อออออออ เฮ้ออออออออ
ผลั่ก!!
“จารย์ขอญาติเข้าห้อง” ผู้ชายขาสั้นๆเอ่อ ทำขนาดนี้ไม่ต้องขอแล้วม้างงงงง
“อะ...อึม ทำไมพวกเธอมาโรงเรียนเอาป่านนี้” อาจารย์ทำหน้าขรึมๆ แล้วเอ่อถาม
“อย่ายุ่งน่า มาเรียนก็ดีเท่าไหร่แล้ว” คนขาสั่นตอบอีก
“...” อาจารย์ทำหน้าเอือมๆกับคนที่เข้ามาใหม่2คน
แล้วจากนั้นคนขาสั้นไปนั่งกับยองแจคนจ๋วย(?)ที่เป็นโฮสต์แฟมมิลี่ด้วย และอื่นคนเดินมานั่งข้างผม ??? สวยมากมายครับบอกเลย ปากนิดจมูกหน่อย สเป็กครับ สวยจินยองมีผัวแล้วพี่กันต์ขอไม่ยุ่งดีกว่าเนอะ^^
“ถอย!” คนสวยของพี่กันต์(?) หันมาพูด
“หื้มมมมมมม” งงครับ บอกให้ถอยทำไมมม
“นี่ที่นั่งฉัน” คนไมคนสวยแลดูเย็นชาจังว่ะ พี่กันต์ทำอัลไลผิดเปล่า และผมก็ยอมเปลี่ยนโต๊ะจากริมหน้าต่าง เพื่อให้คนสวยได้นั่ง ไม่เป็นไรครับ นั่งข้างคนสวยก็ได้ เพราะโต๊ะมันเรียงเป็นคู่ๆเนอะ^^
“ใครให้นายมานั่งใกล้ฉัน” แหนะๆหวงเนื้อหวงตัวหรอจ๊ะ??
“ก็แค่อยากนั่ง”
“ประสาท!” เป็นคำด่าที่น่ารักมุ้งมิ้งมาก ทำพี่กันต์เคลิ้มเลยครับ
“เลิกทำหน้าตาโรคจิตได้ล่ะ” อยู่ๆคนสวยของพี่กันต์ก็หันมาบอก
“ทำไม??” ผมหันไปถาม
“เห็นแล้วทุเรศลูกตา” เป็นคำด่าที่น่สรักอีกแล้ว ถ้าเป็นคนอื่นพี่กันต์คงต่อยให้หงาย แต่นี้เป็นคนสวยไง เลยไม่กล้า เพื่อคนสวยพี่กันยอมได้!!
กริ๊งงงงงงงงงง
เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น พี่กันต์ยังไม่อยากกลับบ้านครับ ผมเลยเดินต่อไปเรื่อยๆ ส่วนไอยูคน่ะหรอมันคงกลับบ้านไปหาป้าล่ะ อยากที่บอกผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ส่วนไอยูคมันย้ายมาเรียนครับ ผมอยู่กับโฮสต์ครอบครัวยองแจ เฮ้ออออออ
เอะ! ผมหันไปเห็นกลุ่มนักเรียนต่อยกันที่หลังโรงเรียน
ใครว่ะ??
ผมเลยเดินเข้าไปดู (ความเสือกล้วนๆ)
นั่นมันนนน!
คนสวยนี่หว่า
“อาจารย์ครับ!!!!” ผมแกล้งตะโกนบอก
“เฮ้ย! กลับๆๆ!” ไอพวกแก็งที่รุมคนสวยก็สลายหายไปหมด
“เฮ้! เป็นอะไรมากไหม??” ผมวิ่งเข้าไปดูและเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ยุ่งว่ะ” คนสวยตอบมาด้วยความรำคาญ
“ไม่ยุ่งก็ได้ ปะเดี๋ยวพาไปทำแผล” ผมไม่สนใจสายตาที่บ่งบอกถึงความรำคาญซักนิด บอกแล้วว่าผมหน้าด้าน555
ผมพาคนสวยมาห้องพยาบาลหลังโรงเรียน
“อ่ะๆๆ..ซี๊ดดดดด” คนสวยครางออกมา ผมไม่อยากจะจินตนาการเลยว่าเวลาอยู่บนเตียงคนสวยจะครางเซ็กซี่ขนาดไหน พี่ไม่หื่นนะครับ
“เจ็บมากไหม” ผมเอ่ยถาม
“เจ็บดิว่ะ อ่ะๆๆอ๊าาาาส์ ซี๊ดดดดด” เสียงครางช่างปลุกอารมณ์พี่กันต์เหลือเกิน-,.-
“แล้วไปมีเรื่องทำไม”
“ยุ่ง” ด่าคำนี้อีกล่ะ ไม่ยุ่งก็ได้ว่า
ผมบรรจงค่อยๆทำแผลเพราะกลัวคนสวยเจ็บ มันทำให้ผมได้เห็นหน้าคนสวยแบบใกล้ๆ อื้อหื้อออออ พี่กันต์อยากพาแม่ไปสู่ขอเลยครับ ยิ่งมองยิ่งสวย เหมือนผมจะตกอยู่ในภวังค์ คนสวยเกิดมาเพื่อฆ่าพี่กันต์ชัดๆ
“มองอยู่ได้” เหมือนคนสวยจะรู้ตัว ผมสะดุ้งเล็กน้อย
“ทำแผลเสร็จแล้วไปได้ล่ะ” ไล่เลยหรออออ เขินอ่ะดิ๊ฮิ้ววววววว
ผมก็เดินกลับบ้านไป นี่มันหกโมงแล้วนี่หว่า รีบกลับดีกว่าเดี๋ยวคนที่บ้านจะเป็นห่วง
คิดได้ดังนั้นผมรีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว ดีนะที่โรงเรียนอยู่ใกล้บ้าน เลยเดินทางสะดวกสบาย
“กลับมาล่ะคร้าบบบบบ” ผมตะโกนบอกคนในบ้าน
“กลับมาเย็นจังลูก” ม๊าเอ่ยถามผม (ก็ม๊าบังคับให้เรียกแบบนี้โดยให้เหตุผลว่า เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว)
“มีเรื่องนิดหน่อยครับม๊า แล้วแจล่ะ??” ผมมองไปไม่เห็นยองแจเลยเอ่ยถาม
“น่าจะอยู่บนห้องแหละ อย่าลืมลงมาทานข้าวด้วยนะลูก” ม๊าเอ่ยบอกกับผม
ตอนนี้ผมอยู่ห้องของยองแจ
แก็ก!
ผมเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ต้องขออนุญาต เพราะเราสองคนสนิทกันและยองแจบอกว่าไม่ต้องเคาะประตูก็ได้
“ไมทำหน้าเป็นหมาหงอยอย่างนี้ล่ะ” ผมเอ่ยถามยองแจ
“เปิดเทอมวันแรกก็โดนแกล้งเลยอ่ะดิ”
“ใครแกล้ง! เดี๋ยวกูไปจัดการให้”
“ไม่ต้องหรอกมึง ช่างเขาเถอะ”
“ยองแจ เล่ามา” ผมกดเสียงให้ต่ำลง
“ก็ไอแจ็คสันแม่งแกล้งจนกูไม่ได้เรียน จี้เอวบ้าง ดึงหัวบ้าง หงุดหงิดว่ะ” ยองแจระบายอารมณ์โมโหออกมา
“ใครคือแจ็คสันว่ะ ใช่ไอคนที่ขาสั้นๆนั่งข้างมึงไหม??”
“เอ่อๆ นั้นแหละ”
“55555”
“หัวเราะไรมึง” อยู่ๆผมก็หัวเราะไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ยองแจเลยเอ่ยถาม
“ปาวๆ ว่าแต่คนที่เดินมากับไอสั้นใครว่ะ”
“ไอสั้น?? 5555 คนที่เดินมาด้วยเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับมันแหละ กลุ่มพวกมันดังจะตาย ไอคนที่เดินเข้าห้องมาด้วยชื่อ มาร์ค”
คนสวยชื่อมาร์ค
คนสวยชื่อมาร์ค
คนสวยชื่อมาร์ค
จะจำให้ขึ้นใจเลยครับ ขนาดชื่อยังน่ารัก พูดแล้วก็เขิน >////< นึกถึงตอนที่ทำแผลให้อยู่ได้ เขินๆๆๆๆ
“มึงเป็นไรเนี่ย ทำไมหน้าแดง??”
“ปะ..ปาว ว่าแต่กลุ่มของมาร์คมีใครบ้างหรอ??”
“มีไอสั้น มาร์ค แล้วก็เจบี” ผมต้องตีสนิทกับเพื่อนของคนสวยล่ะครับ เพื่อที่จะง่ายต่อการเข้าหาฮึๆ
“ยองแจ แบมแบม มากินข้าวได้แล้วลูก!!” ม๊าตะโกนมา
“คร้าบบบบมาแล้วววว” ผมตะโกนออกไปพร้อมกับวิ่งลงไปในห้องครัว
“หวัดดีครับป๊า/ป๊าหวัดดี” ผมกับยองแจสวัสดีป๊าพร้อมกัน
“กินข้าวเถอะ” ร่างสูงกำยำพี่มีอายุและหน้าเกรงขามเอ่ย ซึ่งยองแจชอบบ่นว่า ทำไมไม่ได้พ่อมาบ้าง ทำไมได้แต่แม่มาเต็มๆTT
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมกับยองแจก็แยกย้ายเข้าไปห้องใครห้องมันทันที
ผมนอนจินตนาการเรื่องคนสวย นึกถึงทีไรหน้าผมร้อนทุกที
จะข่มตาแต่ฉันคงไม่อาจจะข่มใจ
ยังคิดถึงแต่เธออยู่เรื่อยไป เรื่อยไป
จะฝืน จะฝืน ซักเท่าใจยังห้ามไม่ค่อยอยู่
หลับลง แต่ฉันคงไม่อาจจะหลีกหนี
ยังฝันถึงแต่เธออยู่ทุกวินาที ทุกวินาที
จะหนี จะหนีให้ไกลห่าง แต่ใจไม่ฟังมันซะอย่าง เลย
กริ๊งงงงงงงงง
เสียงนาฬิกาปลุกทำให้ผมตื่นมา
ผมทำภารกิจส่วนตัวเตรียมตัวและไปโรงเรียน
“ป๊าม๊า สวัสดีครับ” ผมไหว้ตามความเคยชินเหมือนตอนที่อยู่เมืองไทย ซึ่งป๊ากับม๊าแลดูชอบมากๆ แถมยังบอกว่าผมสุภาพเรียบร้อยไม่เหมือนยองแจอิอิ
พักกลางวัน
ทุกคนทานข้าวเสร็จกันเรียบร้อยแล้ว ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยที่โต๊ะของตัวเอง
ฟรึบ!
ผมหันไปมองเห็นคนสวยนั่งอยู่ข้างๆ เวลานี้แหละ เป็นเวลาที่พี่กันต์จะสารภาพรัก เขินว่ะ
“คนสวย เอ่อคือ...”
ผลั่ก!!
“คนสวยต่อยพี่กันต์ทำไม” เจ็บนะเว้ยยยย จะทำโรแมนติกซักหน่อยTT
“คนสวยบ้าอะไร ถ้าไม่อยากโดนต่อยอีกอย่ามาเรียกฉันว่าคนสวย!!” แล้วเธอก็เดินจากปายยยยย พี่กันต์เจ็บครับ
มือแม่งโคตรหนัก ไม่เป็นไรเว้ย พี่กันต์ซะอย่างงงง
หน้าด้าน
หน้าหนา
หน้าทน
ตื้อเท่านั้นครองโลกเว้ยยยยย!!!!
คนสวยต้องเป็นแฟนพี่กันต์ให้ได้5555 (หัวเราะแบบตัวร้าย)
100%
TalkTalk
บอกเลยตอนแรกก็กังวลอยู่เหมือยกัน กลัวไม่มีคนอ่าน555 ก็ดีใจที่นะที่ยังมีคนอ่าน หรืออาจจะหลงเข้ามาอ่าน ก็พึ่งฝึกแต่งเนอะ ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ
สามารถพูดคุยกันได้ที่ @By_BLeaf นะค่ะ
แก้คำผิด
ความคิดเห็น