คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Day Two
Day Two
“แบฮยอน~ ลุออาที่นอนแล้วมา่วยรน้ำ้นไม้ให้แม่หน่อย” เสียที่ัมาาั้นล่าเรียร่าบาที่นอนอยู่บนเียในห้อนาลาไ้อย่าี
“แปปน่ะแม่ แ่บๆ อี 5 นาทีน่ะแม่ โอเ แ้ิ้ว~~”
“แบฮยอน”
“.....”
“ย่าห์! บยอน
แบฮยอน!!!”
“ามำสั่เี๋ยวนี้อรับฝ่าบาท ้าพเ้าำลัะลไป~~” สุท้ายแบฮยอนนนี้็ไม่สามารถรับวามริ้ว่อมาราไ้ ( ◔ิω◔ิ)
“เส็แม่๋า~~~~~ บยอนนี่ไปรน้ำเสร็แล้ว
บยอนนี่ะลับเ้าไปนอนบนห้อไ้ยัอรับ~~”
“ยัะ ไปปลุพี่ายสุที่รัอบยอนนี่แล้วมาิน้าวพร้อมัน”
“โ่วววววว ใร้ายริมๆ (#`ε´#)”
“ะให้ันริ้วอีหรอย่ะ -^-”
“ะสเ็ไปามำบัาอรับ!”
“สะเ็ปี้แบบอม๋า~~~ หม่อมแม่เรียแ้าว~~”
“….” ไร้สัาอบรับาูมาเลยรั่บ....
(・∀・)......าะแหัวแล้วรั่บท่านปี้...
(・∀・)....
(・∀・)
“โว้ยยยย!! ออมาแ้าวไ้แล้วว!!!!!! ถ้ามึไม่ออมาูะเอาหนัโป๊มึไปเผาววววว์!!! (╬ ಠ益ಠ) ”
“้ะๆ น้อรั อพี่แปรฝันั 3
นาทีแล้วะเป็นเ็ีเลยรั่บ” ว่าะอบูไ้ไอ้___เล็..
“เร็วๆน่ะปี้๋า เี๋ยวสเ็แม่ะริ้ว
เ๊าไปรอที่โ๊ะน่ะ๋ะ~~(✿◖◡◗) ” แล้วะยืนรอหาแม่หรอรับ
อุ้ยลืม..แม่อยู่้าล่า อุอิ (*･ε･*) ヾ
5%
(่อ)
“แบบอมนเิมเพิ่มเิมือวามหล่อมาแล้นย้า”
ทุนเริ่มิน้าวันอย่าสนุสนานโยมีปนนำอย่าบยอน แบบอมเป็นนเริ่มพูเยอะ หรือแถวบ้านเรียพูมานหม่อมแม่บอให้ินีๆ ส่วนแบฮยอนนน่ารั็ไ้แอบำนิๆนอนที่พี่ายแสนปัาอ่อนไปเล่นมุวายๆใส่แม่แล้วโนอลับมาแบบเ็บสัส (￣▽￣)
“แบ
สายแล้วไม่ใ่หรอ 7 โมว่าๆแล้วเนี่ย”
“เออว่ะ
เี่ยยยยยย”
“ย่าห์! บปาามำนวนนที่ีบแล้วนเลย!!”
ุเลยรั่บ....
“โห่ แม่อ่ะ
ไม่เอาะไปแ่ัวแล้ว น้ำไม่อาบแม่แล้ว สายแล้วววววว (ﾉ ಠ益ಠ)ﾉ ┻━┻ ”
“แบ ูไม่ไปส่น่ะ รถเสีย” ่ะ..เอาที่พวท่านสบายไันเบย...
“เออๆ”
อนนี้รู้แ่ว่าบยอนนี่้อวิ่ึ้นบันไไปั้นสอบ้านอย่าฟาสแปเลยฮับ
(･ิω･ิ)
ผ่านไปประมา
3 นาที บยอนนี่นหล่อว์็รีบออาบ้านแสนสวยมาในเวลา 7 นาฬิา 55 นาที สัสเอ๋ย โรเรียนเ้า 8 โมร โยที่ไม่ลืมร่มสีเียวามที่ท่านแม่สั่ไว้ว่า..
“แบฮยอนวันนี้มีพยาร์อาาศบอว่าฝนะอย่าลืมเอาร่มไป้วย”
“โห่วววว อารายยยย เนี่ยำลัปลอโปร่เยยยย”
“โปร่พ่อ
มึแหาู รึ้มนานี้ ถ้าแไม่เอาไปเย็นนี้ันะไม่ให้แเ้าบ้าน (☄ฺ◣д◢) ”
“เรื่อสภาพฝ้าฝนนี่็สำัเนอะแม่
ไปแยะ บุ้ยยยยย”
ในที่สุบยอนนี่นหล่อว์็ถึโรเรียนภายในเวลา
7 นาฬิา 59 นาทีไ้
สาเหุที่นหล่อว์มาถึเร็วเพราะูออไปปาอยเลี้ยว้ายรร้านอาหารามสั่แล้วเลี้ยววานินึ็ถึโรเรียนแล้ว เ่ิมิล่า~~~ แบฮยอน้อราบเท้าพ่อแม่ที่เลือให้เรียนโรเรียนใล้บ้านแถมประหยัทรัพยารธรรมาิแ่สามารถเสียพลัานูไ้เยอะเหมือนันไปไ้~
“แบฮยอน~”
เสียผู้ายหน้าหวานวัย 16 ปีำลัะโนเรียื่ออนที่นั่อยู่ริมหน้า่าหลัห้อและเ้าหล่อนำลัะเินมาทาโ๊ะที่เานั่
“ว่าัยยย
ลู่หานนวยย (●ε●)ノ ”
“สวยแม่ ูแมน (╬ ಠ益ಠ)”
“อ้าวเหยอ??
มีไรเหย๋อ เรียเ๊าอ่ะ ิถึเ้าเ้~~ ไม่เอันวันเียวเอ~~~~”
“เนแีน้อนรับยามเ้ามั้ยอีแบ”
“มีไรหรอ
พี่ลู่นแมน (*･ε･*)”
“ประธานนัเรียนเรียพบ”
“ห้ะ!!!
ูไม่เยมีเรื่อประพฤิผิไรเลยน่ะ
ะ....ูแ่แอบเอาแอปเปิ้ลในแปลเษรไปให้แมวที่หลมาในโรเรียนเอ
ะ...ูไม่ไ้ทำไรผิน่ะ! (ﾟДﾟ;≡;ﾟДﾟ)”
“ใเย็นๆ
อีแบ เ้าเรียไปุยานโว้ยยยย มึลืมหรอ มึเป็นรอประธานุมนุมร้อเพลน้ะ!!”
“อ้าวแล้วไอ้เินอ่ะ!”
“็เ้าให้เรียทั้ประธานแล้ว็รอประธานไปหารือเรื่อานไไอ้วาย!!!!”
“บะ....แบฮยอนะรีบไปเี๋ยวนี้เลยรั่บ!!!!!!”
านั้น็รีบวิ่าึหนึ่ไปอีึหนึ่อย่าเร็วเลยรับ ถามว่ารีมทำไม ้อรีบสิรับ
สภาปีนี้แม่เอะอะหัะแนน หันูไม่เหลือะแนนให้หัและรับ(-゛-;)
“ะ....ออนุารับ!!!”
“เิสิรับ...ทุนรอุอยู่...บยอน แบฮยอน..” เอ๊ะ.....เสียุ้นๆ.....
“ั้น....ูอยู่้วยิ
ูไม่มีเพื่อนแถวนี้เลยว่ะ”
“ื่อไรอ่ะ”
“านยอล ปาร์
านยอล โรเรียนเียวับมึอ่ะ
ั้นเียวับมึแหละ ห้อ A”
“านยอล ปาร์
านยอล โรเรียนเียวับมึอ่ะ
ั้นเียวับมึแหละ ห้อ A”
“ปาร์ านยอล”
ปาร์ านยอล...
ปาร์ านยอล........
“อยะ...อย่าบอน่ะ....ว่า....”
“สวัสีรับ บยอน
แบฮยอน ผม ประธานอสภาุนี้ ปาร์
านยอล รับ ำื่อผมไว้ให้ีเลยน่ะรับ แบฮยอน J”
“เี่ยแม่”
50%
(่อเ้อ)
ทุเสียเียบันหมราวับนัันมา
ภายในห้อสภานัเรียนไม่ไ้มีเสียรบวน มีแ่เสียเียบสัทั้ๆที่มีนมาว่า 5
น
“อบุที่มารบันทุมรมนะรับ…เรื่อที่ผมเรียมรมทั้สามมรมมานี้ือ มรมหรรม มรมวาภาพ
และมรมโวัล นั่น็ือมรมร้อเพลนะรับ...”
านยอลเริ่มเปิประเ็นที่นัหมายมาทันที
เี๋ยว.....
วารูปทำนมมันเี่ยวับร้อเพลรไหนว่ะ?? บยอนนหล่อ....ถามไ้มั้ยว่ะ...
“เอ่อ..ประธานรับ...”
รูบอสสัยไรให้ถาม...็อยารู้ไ...
“ว่าไรับ
ุรอประธานมรมร้อเพล”
“วารูปทำนมมันเี่ยวับร้อเพลรไหนหรอรับ??”
หนะ...อีเ้้าๆู็สสัยใ่มั้ยล่า~~~ นี่ไ นหล่อถามให้อยู่ววววว(*´∀`)
“อ๋อ.....พอีว่า
ในเือนถัไปเนี่ย....ะมีานประสานร่วมมือับโรเรียนอี 2 โรเรียนรับ ทาเราเลยะอาสาสนับสนุน้านารร้อเพล
ารทำอาหาร และารโว์ฝีมือไ้ศิลปะิรรรม ทีนี้เ้าใแล้วใ่มั้ยรับ”
“อ่อ..รับ..”
โอเึ้..ับัยบุย
...
หลัานั้นประธาน็ุยันเรื่อานโรเรียนที่ะัในเือนหน้า โยที่ไม่มีผมร่วมอยู่ในวสนทนา
แล้วปิท้ายโยารที่ประธานบอว่า....
“แบฮยอน”
“ว่าไรับประธาน??”
“เี๋ยวเย็นนี้ไปุยานับผม้วยนะรับ แบบสอ่อสอ
โอเ ล ั้นผมไปเรียน่อละ”
“เี๋ยวสิ
ประธาน!”
หลัานั้นประธาน็หายไปไหน็ไม่รู้ทิู้ยืนเอ๋อแอยู่นเียว
16.00
น.
เวลาแม่็เสือเินเร็ว สึส!! (╬ ಠ益ಠ) เออใ่!! ้อเอาไอ้เิน ไอ้เิน! ใ่ เอาไอ้เินไป้วยแล้วทอแหลว่าวันนี้บ้านมันไม่มีใรอยู่บ้านแล้วบ้านอยู่ทาเียวัน เย สมอูนี่ ลาริเลย
“เินเพื่อนรั วันนีู้ะพาไปแบิูแหละ ไปมั้ยยยยย”
“เอาวามริ”
หนะ รู้ทันูอี
“ประธานพาูไปุยานแบบสอ่อสอ”
“เรื่ออมึ
วันนีู้มีนัีป้อม” ไอ้เหี้ยยยย (ﾉ ಠ益ಠ)ﾉ ┻━┻
..
ประธานยัไม่มาเว้ยยย เสร็ู
ฮิฮิฮิ
“ะไปไหนหรอแบฮยอน”
เสียุ้นๆ....หันลับไป....
“เหี้ย!!!”
“นี่านยอล”
“ประธานมาทำไมหรอรับ”
“นีุ่ลืมหรอ??”
เปล่า ูอแหลอยู่
“เอ่อ...”
“ามผมมา”
เวรแล้วไบยอนเอ้ยยยยยยยยยยยยยย
...
“เอ๋ ประธานพาผมมาห้าทำไมอ่ะ” ไหนบอพาูมาุยานไ
“ไหนบอลืม”
“ฮ่ะๆๆ ผมล้อเล่นน่าาาา”
“ลไ้แล้ว”
อบทิ้ใหู้เอ๋อแนเียว ล็ไ้ว่ะ ฮึ่ยย (｡･ˇ_ˇ･｡)
…
“ว้าวววว ประธานรู้ไ้ไว่าผมอบินบิู~~~” อโปรเลยยยย อบที่สุ
“เ้าไปนั่เถอะ”
“โอเรั”
..
95%
ัี เลาว์ัย
ใรล่ะ...ไม่เปนไย.....เราไม่สำันนี่......
เอาเป็นว่าเี๋ยวอนเย็นะทยอยลเนอะ~~~~~ ( ≧▽≦)八(≧∇≦ )
--------
[2]
มา่อแยะ สนุละี้~~~~ เม้นันสิ (ノ・◡・)ノ ♥
-------
[3]
อี 5 เปอร์เี๋ยวมาพรุ่นี้น้าาาา เป้ะะ เน็ามา
รันะ ุ้บุว์~~
-------
#ฟิร่มสีเียว
ความคิดเห็น