คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของเรา
ปุ์..
สวัีรับ ผมื่อ ปุ์ อยู่โรเรียนฟรายเย์ รหัสประำัว ฟ.. 5620 เป็นรอสภา รับผม
อนนี้ผมมีแล้ว แฟนผมื่อเอม อยู่โรเรียนอนแวน์รับ ผมับเอมบันมา 3ปีแล้วรับผมว่าีวินี้ไม่มีใรมา
แทนที่เอมไ้เพราะสำหรับผมเอือำที่สำัที่สุสำหรับผมรับและผม็รัเอมมารับ...
โรเรียน...
“ให้ันูแลเธอ รัเธอไ้ไหม ให้ันเป็นเพื่อนเธอ
เมื่อเธอเหาใ
ไม่้อลัว
ะไม่ไปไหน ะไม่ทำให้เธอเ็บอีเหมือนเย
ะูแลอย่าี”
ในะที่ผมฟัเพลแล้วำลัเินเ้าโรเรียนอยู่ๆ็..
“ปั!!!! โอ๊ยยย” อยู่ๆ็มีนวิ่มานผมนทำให้ผมล้ม
“เห้ยๆ!! อโทษนะเว้ยย เป็นไรปะวะ อโทษนะเว้ยูไป่อนนะ” เสียผู้ายนนึหน้าุ้นๆแ่็ไม่รู้ว่าใร ำลัรีบ
และใ เ้าไปในโรเรียน
“อะไรว่ะนั้น!!” ผมนี่เลย รีบไปไหนผมรีบลุึ้นมาปัาเ ในะที่ำลัเ็วามหล่อัวเอผมสัเเห็น
อะไรบาอย่าอยู่ที่พื้น
“เห้ย! โทรศัพท์ใรวว่ะเนี่ย??” อนนั้นผมใ 555 ผมเลบ้มไปหยิบึ้นมาแล้วิว่า้อเป็นอไอนที่นผม
แน่ๆ
ผม็เลยเ็บเอาไว้่อน ะว่าาหาัวมันแล้วเอาไปให้
ื้!! ื้!! ื้!! เสียโทรศัพท์ผมัึ้น นที่โทรมาไม่ใ่ใรเพื่อนผมเอ ไอฟี่ ผมรีบรับทันที
“ไอปุ์
มึอยู่ไหนเนี่ย มึรีบมา่วยานที่สภา่วนเลยนะ ที่สภายุ่มาเลยมึ”
“เออๆ เ๊ยวูรีบไป”ผมวาสายามันแล้วเ็บโทรศัพท์อผมและไอนที่นผมแล้วรีบวิ่ไปห้อสภา
“ฟี่ ูมาแล้วใหู้ทำไร”ผมรีบถามฟี่
“มึมาพอี
มึเอาแฟ้มพวนี้ไปให้รูเ็นิ”
“เออๆ”ผมหยิบแฟ้มที่มันยื้นให้แล้วไปให้รู
โน่...
สวัีรับบบ ผมื่อ โน่ อยู่โรเรียนฟรายเย์ รหัสประำัว ฟ.. 5611 เป็นนัเรียนธรรมาที่หน้าาีรับ ผมยั
ไม่มีแฟนรับเห๊าเหา
แ่ผม็หวัว่าะมีนมาทำให้ผมรู้ัำว่ารัไ้นะรับ...
“เี่ยยยยย!!! ารบ้านูยัไม่ไ้ทำเลย้อรีบไปลอไอโอมแล้วว” อนที่ผมำลัเินเ้าโรเรียนผมพึ่นึออว่า
ผมไม่ไ้ทำารบ้านรับ5555 ผมนี่รีบวิ่เ้าโรเรียนเลยรับแ่ผมวิ่ไมู่ทาว่ามีนอยู่ไม
ผมวิ่ไปนใรไม่รู้
“เห้ยๆ!! อโทษนะเว้ยย เป็นไรปะวะ อโทษนะเว้ยูไป่อนนะ”ผมพูแล้วผม็รีบวิ่ไปหาไอโอมเพื่อลอารบ้าน
“ไอโอมมม ูลอารบ้านหน่อยยย”
ไอโอมู้หน้าที่รีบหยิบึ้นมาให้ผมลอ
“แหม่ โน่เมื่อืนมึทำไรห่ะไม่ยอมทำารบ้าน”โอมพูแวผม
“ูเล่นเมนึว่ะ”ผมอบและรีบเียน พอผมเียนเสร็็โล่เลย แล้วผม้อล้วระเป๋าาเเพื่อะหยิบ
โทรศัพท์
แ่ผม็้อใในระเป๋าาเผมไม่มีโทรศัพท์
“เห้ยย!! โทรศัพท์หายว่ะ!!!”ผมพูอย่าัแล้วหาในระเป๋านัเรียน ระเป๋านัเรียน็ไม่มี ผมเลยอยืมโทรศัพท์
อโอมโทรเ้าเรื่อผม
“ฮัลโหลรับ”เสีย ทีู่เย็นา
“เฮ้อ..โีที่มีนเ็บไ้ เห้ยอบุนะเว้ย อยุ่ไหนเ๊ยวเราไปเอาโทรศัพท์”
“อยู่ห้อสภาอะรับ”
“เ๊ยวเราไปเอานะ”ผมรีบว่าแล้ววิ่ไปที่ห้อสภา ผม็อึ้ไปเลยนที่เ็บโทรศัพท์ผมไ้ือไอปุ์ึ้เป็นเพื่อน
อเพื่อนผมเราไม่่อยสนิทันแทบไม่รู้ัันเลย
“อ่าวโน่เอหรอรับ ิว่าใร อะโทรศัพท์”ผมรีบหยิบโทรศัพท์ามือปุ์ทันทีพร้อมวามโล่อ
“อบุนะเว้ยปุ์ และเมื่อเ้าูอโทษนะที่นมึอะ”
“ไม่เป็นไรๆ”
“นั้นเ๊ยวูไปเรียน่อนนะ บายนะเว้ย”ผมโบมือลามัน
ปุ์..
“ทำไมเอไอโน่แล้วรู้สึแปลๆว่ะ
เราเป็นไรป่ะว่ะทำใ้อเ้น ไม่มั่เพราะเหนื่อย”
โน่..
“ปุ์นีู่เป็นนเียบเนอะ แปลนว่ะ”
โปริามอน่อไป
** อาไม่่อยีเท่าไหร่นะ่ะ ถ้ามีำิม
อะไร็อฝา้วยนะ่ะ**
ความคิดเห็น