คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ดาวพระศุกร์
ในเวลาสี่โมรึ่านยอลยัอยู่ที่โรเรียนใ้เวลาะบอลับเพื่อนๆพร้อมับแบฮยอนที่นั่เฝ้าอยู่บนสแน์ เาไล่ให้แบฮยอนลับบ้านไป่อนแล้วแ่เ้าัว็เอาแ่บอว่า ‘แม่นายบอว่าให้ลับพร้อมัน’ เท่านั้นเป็นอันรู้เรื่อ ถึ่อให้ไม่อ้าแม่เาแบฮยอน็บัับให้เาลับ้วยอยู่ี
เาเห็นไอ้เี้ยโบมือบ๊ายบายเพื่อนๆที่เินผ่านสแน์ไปหลายนพร้อมับเอามือป้อปาหาววอๆนานยอลอหัวเราะออมาไม่ไ้
่อนะเลิสนใและลับไปเล่นบอลับเพื่อนๆ่อ
แบฮยอน้าวาลาสแน์เินไปื้อน้ำมาไว้ให้านยอล
เอาไว้ทำะแนนเผื่อานยอละเห็นวามีในัวเาบ้าเ้าัวเลือน้ำเปล่าเพราะานยอลไม่ื่มน้ำอัลมแน่ๆ ส่วนัวเอ็ “ป้ารับ เอาน้ำแแ้วนึ”
น้ำอัลมแน่นอน...
นัวเล็เินลับมานั่ประำยัที่สแน์เิมแู่เหมือนนะมาูเพิ่มึ้นส่วนให่็เป็นสาวๆที่มาูเป็นประำอยู่แล้วและูายัยผมทอูริแล้วพยายามะทำะแนนับแมินห้อ
5/6 สิท่า... ทำไมแบฮยอนถึรู้น่ะหรอ
เพราะเา็มาเฝ้าานยอลทุวันเลยน่ะสิ!
านยอลเนี่ยฮอในโรเรียนมาเลยล่ะเรียน็เ่หน้าาีเป็นที่ับามอแถมนิสัยภายนอ็ูหยิ่ๆนส่วนให่็เลยไม่ล้าเล่น้วยเท่าไหร่
เาเลยเลือที่ะเป็นนแร! (ที่ะให้านยอลิั) ที่ะีบานยอลให้ิให้ไ้เลย
แบฮยอนอ้าปาหาวพร้อมับยี้าเล็น้อยปิเวลาแบบนี้เาลับบ้านไปนอนเอาแร
แ่เรียน็เหนื่อยะายอยู่แล้วทำไมานยอลถึยัมีแรเะบอลอยู่อีนะ
“อีบสัห้านาทีแล้วันไม่ไหวแล้ว ฮือ”
แบฮยอนเินลาสแน์เพื่อไปหาโ๊ะม้าหินอ่อนสำหรับฟุบัวลนอนไ้
่อนะเอมันอยู่ไม่ไลาสนามมา
เาฟุบหลับทันทีที่นั่ลแล้ววามเหนื่อยทำให้เา่วเินว่าะนึว่าานยอลอบเะบอลเสร็ในเวลานี้
านยอลหยิบผ้านหนูนาเล็ึ้นมาเ็หน้าเ็เหื่อ่อนะหาน้ำื่ม
สายามอไปหาแบฮยอนยัที่ที่เยอยู่แ่ลับไม่พบเ้าัวแสบรออยู่ “สสัยลับบ้านไปแล้วมั้”
เาหยิบระเป๋าสะพายมาถือไว้ั้ท่าว่าะเินไปยัหน้าโรเรียนแ่็เหลือบไปเห็นรถอแบฮยอนะ่อน
“แมิน” านยอลเรียเพื่อนที่อยู่แถวนั้น
“มึเห็นแบฮยอนปะวะ”
“เห็นเินไปทาอาาร 4 ไม่รู้ว่าลับมายันะลอไปหาู” านยอลเอ่ยอบใเพื่อนเล็น้อย่อนะเินามฟุบามายัอาาร
4 ามที่แมินบอ
“ยุไม่ัายรึไวะนั่น” านยอลระับระเป๋าเ้าหาัว่อนะเิน้ำอ้าวไปหานัวเล็ที่แอบมาีบหลับนเาะหนีลับบ้านอยู่แล้ว็ยัไม่รู้เรื่อ
เาเินมายืนอยู่ที่หลัแบฮยอนั้ใะสะิปลุให้รู้สึัวสัหน่อยเพราะมันใล้ะ่ำเ็มที
แ่เห็นหลับาพริ้มะนานั้นูท่าทาะหลับลึเาะถือว่าัวเอสสารให้เวลาอีสัหน่อย็ไ้
านยอลนั่ลที่ม้าหินอ่อน้าๆัน ่อนะฟุบหน้าลพร้อมับหันไปทาแบฮยอนถือวิสาสะสำรวไปหน้าิ้มลิ้มอนัวเล็
เาเลี่ยผมหน้าม้าที่เหมือนับะยาวปรานที่นอนหลับอย่าเบามือ
“็น่ารันี่หว่า ไม่น่านิสัยเสีย”
พูบานยอล็ลุึ้นสะิแบฮยอนอยู่สอสามทีนนที่นอนหลับอยู่นั้นัวเียื่นึ้นมา
“อืออ”
“ะลับไหมบ้าน” านยอลทำเสียแ็
“อืออ านยอลหรอ” แบฮยอนยี้าเล็น้อย่อนะปรับโฟัสสายา
“อย่ายี้า” านยอลห้ามแ่ไม่ทันแล้ว “มันไม่ี”
“อืออ แวะร้านเรปหน่อยไ้ไหม”
แบฮยอนัวเียพร้อมับถาม “หิวอะ”
“ร้านเรปที่ไหน” านยอลถาม
“เี๋ยวันับเอั้น” แบฮยอนอบ “อ้าว ันื้อน้ำมาไว้ให้นายอะแ่ลืมไปแล้วว่าวาไว้รไหน”
“่าเถอะ ันินมาแล้ว”
านยอลพู่อนะแบมือมาทาแบฮยอน
“อะไรอะ ?”
“ุแ”
“นายะับหรอ”
“ันไม่อยาเสี่ยีวิับนที่เพิ่ื่นนอนหรอนะ”
านยอลอบพร้อมับใส่หมวันน็อ “แ่บอทามา็พอ”
“อื้อออ ไ้ๆ” แบฮยอนระโึ้นไป้อนท้ายานยอล “ไปเล้ยย”
ใ้เวลาไม่ถึสิบห้านาทีแบฮยอน็ไ้เรปพร้อมับนับรถลับบ้านำเป็น
านยอลอรถไว้ในบ้านแบฮยอน่อนะถอหมวันน็อยื่นให้ “ไปละ”
“บ๊ายบายยย” แบฮยอนโบมือหยอยๆพร้อมับเินไปส่ที่หน้าบ้าน
ไม่รู้ะมาทำไมทั้ๆที่บ้าน็อยู่ร้ามันแท้ๆ
“ลับมาแล้วรับ”
านยอลเอ่ยบอแม่ที่นัู่ทีวีอยู่ในห้อนั่เล่น
“ทำไมลับมา้าัล่ะะวันนีุ้ลูาย”
ุนายมีแรแม่อานยอลเอ่ยถามทันทีลูายลับมาถึบ้าน
“เะฟุบอลอยู่รับ” านยอลอบพร้อมับหอมแ้มแม่ไปหนึ่ฟอ
“วันนี้แม่ไปบ้านยูอึนมานะเาบอว่าแบฮยอนไม่่อยเ่วิทย์เท่าไหร่เลย
แม่เลยบอว่าานยอลเ่มาและแม่รบวนเสาร์อาทิย์นี้ไปิวให้แบฮยอนหน่อยละันนะ”
ุแม่พูออมาอย่ายาวเหยียและประโย้า้นนี้เหมือนมันะเป็นำสั่มาว่าประโยอร้อ้วยน่ะสิ!
“แม่!!” านยอลอยาะทึ้หัวัวเอาย
ทำไมไม่ทำอะไรไม่เยปรึษาเา่อนเลย “แม่ไม่ถามผมเลยอะ”
“านยอลอแม่เ่็้อ่วยนที่เาทำไม่ไ้สิอีอย่าแบฮยอน็ไม่ใ่นอื่นนไลวันนี้็เห็นลับมา้วยันไม่ใ่หรือไ”
มีแรพู
“อะไรนะรับ” านยอลัใับำที่แม่พู “แม่ไม่ไ้บอให้ผมลับมาับแบฮยอนหรอ
?”
“ะให้แม่ไปบออนไหนล่ะ
เพิ่ไ้ไปบ้านยูอึนเมื่อเที่ยนี่เอ”
านยอลำหมัเินึัึ้นไปบนห้อพร้อมับอาาศแรๆอย่าเหลืออ
“แบฮยอนนน!!!!”
Twitter : @rabbitp_
Hashtag : #วาวบ
ความคิดเห็น