หลอกลวง (บุลลา)

“แกดูใส่ใจคนนี้มากกว่าคนอื่นๆ ที่ผ่านมานะ”

รักษ์ส่ายหน้าให้กับความตรงไปตรงมาของพี่สาว “ไม่มีศิลปะในการสนทนาจริงๆ เลย สงสัยผมจะหมดหวังเรื่องพี่เขย”

คนเป็นพี่ส่งสายตาค้อน “กำลังคุยเรื่องแกอยู่ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง”

ใบหน้าคมหล่อหัวเราะขันอากัปรของพี่สาวก่อนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “ตอนแรกก็แค่ถูกใจ พอรู้จักก็รู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ”

“แล้วแกคิดจะจริงจังกับเขาแค่ไหน”

“ไม่รู้ว่ะพี่นุช” คลื่นความขมตีขึ้นมาดื้อๆ จนจุกลำคอ

สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของน้องชายสร้างความสงสัยให้กับชมพูนุท “มีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่า”

คนเป็นน้องลังเลเล็กน้อย “เหตุผลที่ผมเข้าหาดาวเพราะพนันกับเพื่อนไว้”

คิ้วสวยขดขมวด ยังไม่เข้าใจสิ่งที่ได้ยิน “แล้วยังไง”

“เงื่อนไขคือ…ต้องมีเรื่องบนเตียง”

“…”

ชมพูนุทเอาแต่จ้องหน้าน้องชายเงียบๆ จนชายหนุ่มทนไม่ไหว “กำลังด่าว่าผมเลวอยู่ในใจใช่ไหมล่ะ”

“อือ…เลว สรุปแล้วก็คือ แกไม่ได้จริงจังอะไร?” คนเป็นพี่ถามต่ออย่างที่ยังไม่กระจ่างใจ

“ตอนแรกก็ไม่ แค่รู้สึกเหมือนเจอของเล่นที่ถูกใจก็อยากได้ อยากเอาชนะ” รักษ์ตอบอย่างคนกำลังสับสน

“แล้วตอนนี้ล่ะ” ชมพูนุทยังคงไล่ต้อนชายหนุ่มต่อ หวังให้เจ้าตัวได้กลั่นกรองความรู้สึกของตัวเอง

“ยังไม่อยากเลิก แต่ก็กลัวว่าดาวจะรู้ความจริงและขอเลิกกับผม”

“ไม่อยากเลิกไม่ใช่คำตอบ สิ่งสำคัญคือแกรู้สึกยังไงกับเขาต่างหาก รักหรือไม่รัก”

“ผมไม่รู้” ไม่แน่ใจ หากความรู้สึกเมื่อครั้งที่เขาและภัสสรคบกันเรียกว่าความรัก ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอตอนนี้นั้นต่างกันมาก เธอเหมือนสารเสพติดที่เขาเพิ่งเคยลิ้มลองเป็นครั้งแรก ไม่เหมือนใคร ไม่เหมือนคนไหน ครั้งไหน

“แกไม่รู้ว่ารักเขาหรือเปล่า แต่รั้งเขาไว้ แล้วยังดึงเข้ามาผูกพันให้เป็นคนรักเนี่ยนะ” ยิ่งได้รับรู้ความลับของน้องชายก็ยิ่งโมโห

“…” ใช่…เป็นอย่างที่ชมพูนุทกล่าว เขายังไม่อยากปล่อยเธอไป แม้ใจหนึ่งจะรู้สึกผิด แต่อีกใจก็ยังเห็นแก่ตัว

แม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะชัดเจน แต่บางครั้งเขาก็ยังรู้สึกว่าณดาเองยังคงขีดเส้นบางๆ ระหว่างกันเอาไว้ มันทำให้เขาไม่พอใจ ต้องการทั้งหมดที่เป็นเธอ ต้องการให้เธอรู้สึกเหมือนกัน…เท่ากัน