เพื่อนสนิทที่แปลว่าแฟน

"เปลี่ยนไปเป็นรัก รักจนหมดหัวใจ

รักเพียงแต่เธอขอเพียงให้เธอได้รู้

ไม่มีอีกแล้วเพื่อนที่เธอไว้ใจ

เหลือเพียงแต่คนๆหนึ่ง ที่เก็บซ่อนความรักไว้ไม่ไหว

ถ้าเธอไม่คิดอะไรอย่างนั้น ก็แค่ทำว่าฉันไม่เคยพูดไป"

......................................

5 ทุ่มกว่าแล้ว เสียงดนตรียังคงคลอพร้อมกับเสียงพูดคุยของกลุ่มสายปาร์ตี้ที่กำลังสนุกได้ที่ ในคืนวันพุธ

เอิ้น เพลงเพราะว่ะ นักร้องก็เลิศ โอ้ย หล่อเสียงดี ความสามารถมี พราวจะเอา

อิพราว ให้มันเบาๆ หน่อย ของกูค่ะคุณเพื่อน

พวกมึงนี่ก็เนอะ เลิกแรดทั้งคู่เลย ไหนหล่อไหนเสียงดี มองข้ามเอิ้น เดอะสติวไปได้ยังไง พูดแล้วเอิ้นก็ยึดอกแล้วลุกขึ้นยืนพร้อมกับดื่มน้ำ เข้าไปอึกใหญ่

สองสาว ทั้งแท้และเทียมถึงกับหยี๋ในความมั่นหน้ามั่นโหนก ที่เพื่อนสนิทมีเหลือเกิน

พอเลยพวกมึงนี่ก็เนอะ บิวพูดไปก็ชงเหล้าลงบนแก้วเปล่าอีกใบ

ถ้าอยากได้ก็เดินไปชนเลย อย่ารีรอ

สิ้นเสียงบิว พร้อมกับวางแก้วให้เพื่อนรักทั้งสอง

สองสาวลุกขึ้นทันที อิพราวลุก ลุยค่ะ

บิวมึงว่าพวกมันจะนกกลับมามะ

จะเหลือหรอมึงไอหน้าหล่อนั้นมันไม่เล่นด้วยหรอก นกคนแรกคือไอกัส ส่วนพราวมันไม่กล้าเล่นจริงหรอก มันกลัวแฟนมันจะตาย 5555

ว่าแต่บิว วันนี้มึงเป็นอะไรปะวะ ชวนพวกกูออกมาตั้งแต่หัวค่ำเนี้ย

ไม่มีไรมากหรอกมึง ก็แค่เมื่อวานรุ่นพี่ปี 4 มาทาบทามกูให้ไปช่วยงานละครเวทีของมหาลัย กูเลยกะว่าจะเอาพวกมึง 3 ตัว ไปด้วย :)

ไปกับกูนะ กูปฏิเสธรุ่นพี่ไม่ได้จริงๆ วะ แม่งขอความร่วมมือมา

เชี้ยยยบิว...หาเรื่องให้พวกกูอีกแล้วนะ แค่งานคณะก็เยอะจนท่วมหัวแล้ว เสือกเอางานมหาลัยเข้ามาอีก

เอิ้นนนนน บิวทำตาใส แสดงท่าทางออดอ้อนเพื่อนให้ยอมเข้าทีมละครเวที

มึงจะทิ้งกูหรอเอิ้น

มึงจะปล่อยให้กูอยู่คนเดียวจริงหรอเอิ้น

มึงจะให้เพื่อนของมึงต้องทนลำบากอดหลับอดนอนคนเดียวหรอเอิ้น

โอ้ยยย ไอเชี้ยบิว พอแล้วอีกนิดมึงจะสิงกูละนะ เออๆๆ ไปก็ไป

บิวเด้งตัวขึ้นทันที พร้อมกับยิ้มมุมปากที่เอาชนะเพื่อนได้สำเร็จ

พวกมึง 2 ตัวทำอะไรกันนิ หลีกไปค่ะกูพาเทพบุตรมาลงโต๊ะ เพื่อเป็นสิริมงคลของกลุ่มแล้วจ้าาาาาา

อิกัสออกตัวแรงจริงมึง

หุบปากไปเลยจ้า คุณเอิ้น พูดจากับสุภาพสตรีเพราะๆ ด้วยนะคะ หลีกไปค่ะ

ตะวันนั่งนี่นะจ๊ะ

กัสจัดแจงที่นั่งให้ กับหนุ่มหล่อที่เขาหมายตาไว้เสร็จสรรพ

เอาละๆ แนะนำเพื่อนใหม่กันหน่อย นี่ตะวันนะจ๊ะ เอกละครเพลง ปี 3 มหาลัยเดียวกับพวกเรา

อร้ายยยย

พราวและกัส กรี๊ดอวยออกนอกหน้านอกตา

ตะวันทำหน้าอมยิ้ม แล้วมองเอิ้นกับบิว แบบอดขำไม่ได้

ตะวัน ว่าแต่กล้าเดินตามอิกัสมาได้ไงอะ ไม่กลัวมันเอาไม้ตีหัวแล้วลากเข้าป่าหรอ???

คุณเอิ้นค่ะ นี่สตรีร่างบาง นามว่ากัส ไม่มีแรงตีตะวันหรอกค่ะ แต่ถ้าวางยาไม่แน่ 5555

ป่าวหรอก ก็เห็นว่าวันนี้ร้านเงียบๆ มาช่วยรุ่นพี่ร้องเพลง กำลังจะกลับแล้วแหละแต่รอเพื่อนอยู่ ไหนๆกัสก็ชวนมานั่งเล่นที่โต๊ะ เลยขอมานั่งดื่มด้วยแป๊บนึงแล้วกันเนอะ

ได้เลย พราวยินดีมว๊ากมาก ทุกคนยกแก้วพร้อมจะชน เหลือแค่บิวที่ไม่ยกแก้วขึ้นมา เพราะมั่วแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่

ตะวันใช้นิ้วสะกิดไปที่ไหล่ของบิว จนทำให้บิวสะดุ้ง บิวรู้สึกตัวเลยยกแก้วขึ้นมาพร้อมกับชนพร้อมกันกับเพื่อนๆ

ทุกคนเริ่มแนะนำตัวให้กับเพื่อนใหม่อย่างตะวันได้รู้จัก

เอิ้น นิเทศฯ เอกภาพยนตร์ ปี3

พราว นิเทศฯ เอกการแสดง ปี3จ้าาา

กัสซี่ นิเทศฯ เอกการแสดง ปี3 โสด สวย ซิ่ง

บิว นิเทศฯ เอกภาพยนตร์

บิวแนะนำตัวยังไม่ทันเสร็จดี ก็มีสาวสวย ขายาว หุ่นเอส เปิดประตูเข้ามาในร้าน ยังไม่ทันมีเสียงเรียกอะไร แต่ด้วยความโดดเด่นก็สามารถดึงสายตาทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ให้หันมามองเธอแบบไม่มีเงื่อนไข

เธอยืนรอพร้อมกับโบกมือทักทายราวกับว่าเป็นนางสาวไทย มาทางโต๊ะที่กำลังคุยกันอย่างออกรสชาติ

ตะวันหันไปตามเสียงเรียกจากด้านหลัง

ไปก่อนนะไว้เจอกันใหม่ ตะวันใช้มือสัมผัสเบาๆ ที่ไหล่ของบิว ก่อนจะลุกขึ้นออกจากโต๊ะ และเปิดประตูออกไปพร้อมกับสาวสวยคนนั้น

บรรยากาศโต๊ะกลับมาแห้งเหี่ยวอีกครั้ง เพราะแม่สองสาวพราวและกัส ไม่มีอาหารตาไว้ให้มองอีกต่อไป

อิกัส เหี่ยวเลยเนอะมึง แค่เมียเขามาตามถึงกับเฟลเลยหรอมึง

เอออะสิ กูนึกว่าวันนี้จะได้แล้วนะ เอดักชะนีมาจ้าาาา ถึงกับเซงๆๆๆ

ไม่ต้องเซงกัส กูมีเรื่องสนุกๆ มาบอกพวกมึงสองคนพอดี กูกับเอิ้น จะเข้าทีมทำละครเวทีมหาลัย

ห่า!!! สองสาวมองตามกันปริบๆ พวกมึงนี่นะ บิวมึงแน่ใจนะว่ามึงจะทำละครเวที มึงมีเวลาหรอ แค่เรียนกับงานมึงนี่มันยังเยอะไม่พอชะ ไหนจะแฟนขี้วีนของมึงอีกอ่ะ

เออ...ก็รุ่นพี่เขาขอความร่วมมือ ให้กูปฏิเสธยังไงได้วะ

มึง!!! เสียงแหลมแบบตกใจของสาวน้อยในกลุ่ม

มึง จะตี 1 แล้ว กูต้องรีบกลับแล้วววว เดี๋ยวผัวกูด่าาา เร็วลุกๆๆๆ กลับบ้าน

ไอเอิ้นมึงไปส่งพราวด้วย เดี๋ยวกูเดินกลับหอเอง

กัสมึงอ่ะกลับไง

ไม่ต้องห่วงเลยจ้า กัสต้องต่อค่ะทุกคน กัสพลาดตะวัน แต่คืนนี้กัสจะต้องหาพระจันทร์มาให้ได้

กูไปละบิว กัสมันเริ่มเพ้อเจ้อละ

พรุ่งนี้เจอกัน เอิ้นพากัสและพราว ขึ้นแท็กซี่ออกไป

บิว ค่อยๆ เดินไปตามทางเพื่อไปยังหอพักที่เขาอาศัยอยู่ แสงไฟสลั่วๆ ส่องตามข้างทาง

บรรยากาศคืนนี้ช่างเป็นใจให้เรื่องราวเก่าๆ ย้อนขึ้นมาในหัวเหลือเกิน ลมเย็นพัดอ่อนลอยปะทะร่าง ในณะที่เดิน ใจลอยพร้อมกับความเงียบในยามค่ำคืน

เพล้ง!!!! เสียงผิดปรกติก็เข้ามาในโสตประสาท

บิว สะดุ้งจุดหลุดออกจากภวังค์

เขาหันซ้ายหันขวา และพยายามเดินไปตามต้นเสียง ทางซอกตึกในมุมมืดแห่งนึง มองเข้าไปในเห็นแต่เงาดำๆ ค่อยๆ เดินออกมา บิวพยายามเพ่งสายตามอง ใช้เวลาไม่นานนัก เงาดำร่างสูงก็ปรากฎให้เขาเห็น ผู้ชายทรงเสน่ห์ ที่ชื่อตะวันค่อยๆ เดินออกมาอย่างช้าๆ

ทั้งสองค่อยๆ สบตากันอย่างไม่ทันตั้งตัว ตะวันเห็นบิวแล้วทำได้แค่ยิ้มให้กับบิวอย่างอ่อนโยน เขาพยายามยิ้มให้รู้สึกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ บิวยิ้มตอบกลับโดยไม่ได้พูดหรือซักถามอะไร จากนั้นสายตาของบิวก็ไปสะดุดกับน้ำสีแดงที่อยู่ข้างริมฝีปากของหนุ่มหล่อที่พึ่งนั่งดื่มกับเขาเมื่อสักครู่

ตะวัน!!! เลือดออกวะ

บิวเอื้อมมือขึ้นไปจับหน้าตะวันอย่างอ่อนโยน พร้อมกับแตะที่แผลเบาๆ ตามสัญชาตญาณ

เจ็บมากปะวะ

มือของเขาแตะไปโดนที่ปากของชายหนุ่มสูง182 อย่างเบาๆแต่ทว่าก็มีเสียงร้อง

โอ๊ะ!!!

ออกมาจากปากของชายคนนั้น

เบาๆ หน่อยดิ เจ็บนะเว้ย

สำออยจังวะ เมื่อกี้ยังยิ้มได้อยู่เลย ปะ เดี๋ยวทำแผลให้

ตะวันเดินตามบิวแบบไม่มีข้อโต้แย้ง ทั้งๆ ที่จริงๆแล้ว เขาไม่ต้องรับความช่วยเหลือจากบิวก็ได้ แต่ไม่รู้เพราะอะไรทำให้ขาของตะวันไม่ขัดความปราถนาดีของบิวที่มีให้เขา และนี่คือจุดเริ่มต้นของคำว่า "เพื่อน"

#ตะวันบิว