- เก้า -
" เห้ยๆ ส่งดีๆดิว่ะ " ไอ้ทิวบอก
หวัดดีครับผม " เก้า " อยู่ม.5/7 ส่วนไอ้ที่ร้องโหวกเหวกอมื่อตะกี้นี้อ่ะหรอ คือไอ้ " ทิว " มันอยู่ห้องเดียวกันกะผมเองล่ะ เรียนด้วยกันตั้งเเต่อนุบาล2 จนถปัจจุบันนี่เเหละครับ ทุกคนคงสงกะสัยล่ะสิว่าพวกผมทำอะไรอยู่ พวกผมกำลังเล่นบาสกันเพื่อคลายเครียดครับ เพราะพึ่งสอบวิชาภาษาอังกฤษกันเสร็จก็เลยชวนกันมาเล่น เล่นไปเล่นมาก็มีพวกรุ่นน้องมันมาเล่นด้วยอีก6-7คนได้มั้งครับ เเต่พอไอ้รุ่น้องคนหนึ่งเล่นได้โคตะระเเย่ไอ้ทิวมันเลยหงุดหงิด ส่วนผมก็กำลังนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใกล้สนามบาส เเถมผมยังเหม่อตลอดเวลาอีกจนไอ้ทิวมันถามว่า 'มึงเกม่อไรของมึงว่ะ ไอ้เก้า' จริงๆก็เพราะผมได้เจอกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่สวนสาธารณะ เค้าไปวิ่งออกกำลังกายเเถมน่ารักอีกต่างหาก เห้ออออออ (*/////*)
"เห้ย ไอ้เก้ามาเล่นได้ล่ะอย่าอู้ " ทิวบอก
"เออๆ"
ในขณะนั้นเองผมก็เห็นผู้หญิงคนนั้นอีกเเล้ว พรมลิขิตสัดๆ เเถมเทอยังเดินมากับพวกรุ่นพี่ม.6 ด้วย รึว่าคนๆนั้น ปะ..เป็นรุ่นพี่ผมม~ รุ่นพี่น่าร๊ากกกก(^////^)
"เห้ย!!"ผมร้องด้วยความตกใจมาก(ก.ไก่ ล้านตัว)
"กรี๊ดดดด"
"ข้าววว"รุ่นพี่คนหนึ่งร้องลั่นเมื่อคนที่ชื่อข้าวถูกผมกันเธอจากลูกบาสที่ไอ้รุ่นน้องสุดห่วยชู้ดลงห่วง เสือกพลาดเพราะโยนเเรงเกินไปเเล้วประกอบกับมันไปโดยขอบของห่วงบาสเข้า เเละลูกบาสเด้งมาโดนคนที่ชื่อข้าวเข้า จนผมเสียหลักล้มรองร่างอันบอบบางของเทอ +^//////^
"เออ...ไม่เป็รอะไรนะคะน้อง"ผมเเทบช็อคเพราะเธอคือ คนๆเดียวกับที่ผมเเอบชอบน่ะสิครับ เวรล่ะสัดดด~
"มะ..ไม่เป็นไรครับ. อุ้ยยยย"อยู่ดีๆผมก็ต้องร้องจ๊ากทันที เพราะเเผลที่ข้อศอกผม (°×°);;
"ไปเป็นไรได้ไงเนี่ย เลือดออกมากเลยป่ะไปห้องพยาบาลกัน"พี่น่าร๊ากกกก
"คะ..ครับ"หัวใจจะละลายล่ะครับบบ
"ลุกขึ้นไหวไหมจ้ะ??"
"เอ่อ...ไหวๆครับ"
"นี่หวานพวกเธอไปกัรก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันตามไปทีหลัง"
"เออๆ...ได้เร็วๆล่ะมึง"รุ่นพี่ที่ชื่อหวานพูด
ในที่สุดพวกเราสองคนก็เดินมาถึงห้องพยาบาลซะที เเต่หัวใจผมกลับยิ่งเต้นเเรงเมื่อมือเล็กๆของพี่ข้าว(มั้งนะ)เอาน้ำมาล้าเชื่อโรคออกจากเเผลของผมอย่างเบามือ เเถมเธอยังสะดุ้งเมื่อผมสั่นขาเมื่อเธอเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดปากแผลผมเริ่มกังวลล่ะสิ เเต่ตอนนี้ผมตื่นเต้นมากเลยล่ะครับพี่น้องงง
- ต้นข้าว -
อยู่ดีๆก็มีลูกบาสลอยมาจากบนฟ้า พร้อมกับร่างของใครคนหนึ่งกระโดดมากันฉันจากลูกบาสนั่น แถมยังเสียหลักล้มลงรองร่างของฉันจากพื้นคอนกรีตอีก พอเค้าลุกขึ้นฉัรก็เห็นดาวของเค้ามีสองดวงเเสดงว่าอยู่ม.5เเน่นอน อุ๊บเเม่เจ้าที่ข้อศอเค้า ละ..เลือดๆออกหนิ นี่ฉันทำให้เค้าบาดเจ็บสินะT^T สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจพูดออกไป
"ไปเป็นไรได้ไงเนี่ย เลือดออกมากเลยป่ะไปห้องพยาบาลกัน"พี่น่าร๊ากกกก
"คะ..ครับ"เสียงของเค้าสั่นแปลกๆนะ
"ลุกขึ้นไหวไหมจ้ะ??"(*^*);;;
"เอ่อ...ไหวๆครับ"
"นี่หวานพวกเธอไปกัรก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันตามไปทีหลังล่ะกันนะ"ต้องบอกยัยหวานให้ไปกันก่อน
"เออๆ...ได้เร็วๆล่ะมึง"ยัยหวานบอก
ฉันก็เลยเดินนำเค้ามายังห้องพยาบาลทันที เพื่อล้างเเผลฆ่าเชื้อโรคออกให้เค้า เเผลเลือดออกเยอะมากน่ากลัวจริงนะพอฉันเห็นเลือดเเล้วหัวใจมันอ่อนเเรง ฉันก็จะขวัญอ่อนง่ายอีกด้วยพอเค้าขยับเพราะความเเสบ ฉันถึงกับตกใจสะดุ้งโหยงเลยจนเค้าน่าชีดลงเลย
"ไม่เป็นไรนะจ้ะ...เอ่อ"เค้าชื่อไรว่า?
"เก้าครับ(*0*)"อ๋อ เค้าชื่อเก้านี้เอง
"เก้าเเสบมากไหม"(- -);;;
"ไม่ค่อยหรอกครับ พี่ข้าวทำต่อเถอะครับ"เสียงเค้าหล่อมากกก
"ถ้าเเสบล่ะก็บอกพี่ได้นะ^^"
"คะ...ครับ"หน้าของเก้าเเด๊งเเดง
ทำไหมจู่ๆ สถานการณ์เเบบนี้มัน รู้สึกใจเต้นเเรงขึ้นๆจเเหะ เเล้วทำไหมหน้าของเก้าค้องเเดง แถมหน้าของเราอีก
"ปะ...เป็นอะไรรึเปล่าจ้ะ เป็นไข้รึเปล่า"(*0*);;
"ปะ...เปล่าๆครับ"หน้าของเก้าเเดงอีกแล้ว
ยิ่งได้พูดกันมากขึ้นยิ่งหัวใจเต้นเเรง โอ๊ยยยย! พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยลูกด้วย กลัวเค้าได้ยินเสียงหัวใจจังเลย ฮือๆๆ เเล้วจู่ๆหน้าของเค้าก็เลื่อนเข้ามมใกล้กับหน้าของฉัน เห้ย! เเค่วิฯเดียวหน้าผากของเราก็เเนบชิดติดกัน. ลมหายใจอุ่นๆของเค้าถูกปล่อยออกมาปะทะกันกับใบหน้าของฉันอย่างจัง แถมกลิ่นเหงื่ออ่อนๆของเค้าก็ทำให้เค้ายิ่งมีเสน่ห์ขึ้นอีกเป็นกอง หอมจุงงง~ เห้ย! เนี่ยฉันเริ่มจะโรคจิตเเล้วนะ เพราะเค้า( T^T);;;
"เเล้วพี่ล่ะครับ มีไข้หรอถึงหน้าดูเเดงๆ?"เด็กบ้าาา!!
"ปะ...เปล่าจ้ะเเค่ร้อนน่ะ" เเถจนสีข้างถลอก(0 0);;
"หรอครับ ห่วงนะเนี่ย"
"( 0w0 )//"
"เอ่อ...เป็นห่วงพี่น่ะครับ แฮร่~"
"ขอบคุณนะ^^"
"ยินดีครับบบ"
- จบ -
ความคิดเห็น