คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : EPISODE 07 คนถ่อยที่ต้องจำใจยอมอ่อนข้อให้อีกฝ่ายอย่างทรมาน [100%]
นิยายเรื่อนี้ าย x าย
นายเอสามารถท้อไ้ มีำหยาบเยอะ
.
.
**ไรท์ัา NC ในเรื่อออหม**
หา้อารอ่านสามารถหาอ่านไ้ในเว็บ ธัวลัย ReadAWrite หรือ Fictionlog
:: EPISODE 07 ::
5 นาทีผ่านไป
แม่หลับ!! หลับาัวผมนี่แหละ าร์แบอะไรอมันฟ่ะ -*- ปลุไม่ื่น เรียไม่าน ัว็หนัยัับวายป่า อูะหัไหมเนี่ยยยย
“ไบรท์”
เอิ่มมม -*- แลู้เล่นปะเนี่ย แล้วะเอาไให้มันนอนาัวผมอยู่แบบเนี่ยอะนะ ายห่าันพอี มือปลาหมึนานี้สลััวออมาไม่ไ้อี
“ห่าูเ็นะ”
“……..”
“เหี้ยไบรท์!”
“พูเพราะๆ”
เสียทุ้มัออมาาริมฝีปาวายป่ารหน้า นี่มึไม่ไ้หลับหรอเหรอ? แลู้ัๆ เลยนี่นา ฮึ่มมมมม
“อย่ามาวนีน!!!”
“ั้นไม่ปล่อย”
มันรัอ้อมอให้แน่นึ้นับหน้าผมไปุอแร่มันและรัแน่นว่าเิม ห่าูหายใไม่ออโว๊ยยยย
ปึๆ ๆ หมัหนัล้มวายไ้ทุบลไปบนอนรหน้าอย่าแรนเ้าัวเผลอลายอ้อมอแ่็ยัไม่ปล่อยมือาผมอยู่ีนั่นแหละ -_-
“เรียผัว แล้วพูเพราะๆ”
“ฝันไปเถอะ!!!”
“แล้วแ่”
ผัวะ!! ฝ่าีนาวฟาเ้าไปเ็มๆ รหว่าาุอ่อนไหวอผู้ายนไอ้เถื่อนล้มลุมส่วนนั้นอย่าทรมาน หึ!! สมน้ำหน้า
“เี่ยพาย!! เล่นัวรินะมึเนี่ย”
“ูไม่ใ่เมียมึและไม่เยเป็น้วย”
ผมฟึฟัเินออมาาบ้านหลัให่้วยฝีเท้าย่อเบามาเียบๆ ออไปทาายหา
ลมทะเลอันหนาวเหน็บพัผ่านเส้นผมปลิวไสว าสีน้ำาลอ่อนเบิาว้าเมื่อสัมผัสไ้ถึวามามอท้อทะเลยามึ เสียลื่นััห่านหูเ้ามายัวามทรำในสมอ ภาพสวยามราวับวามฝันนี่มัน่าน่าำะเหลือเิน
เว้นแ่ถ้าไม่มีไอ้บ้าบาัววิ่ามมาา้าหลัหรอ ทำเสียบรรยาาศิบหาย!!!
หมับ! ฝ่ามือหนาว้าเอาัวผมเ้าไปสวมอา้าหลัอย่าถือโอาส ทำผมแทบะเผลอปาวาไปแ่น้าหลั็มอหน้าและูบเบาๆ แสนอ่อนโยนมาให้
ลิ้นอเราวัเล่นันไปมาไล่เลี่ยันไปเรื่อยๆ ผลัันลืนน้ำลายอีฝ่ายเ้าไป่อนะถอูบออและมอหน้าันอีรั้
“มึไม่ปิเสธูบูอีแล้วนะหรือว่าอบูเ้าแล้วริๆ”
“หลัวเอ มึแ่ยั่วอารม์ูเท่านั้นแหละ นอย่าพายไม่มีวันรัใรเ้า่ายๆ หรอ!”
“หึ! ูเื่อว่าไม่นานมึะ้อหลรัู”
“ทำไมู้อไปรัมึ้วย?”
“็นะ..........”
หัวใแทบะวูบลทันใเมื่อผมับสัมผัสไ้ว่ามีอแ็นาให่ถูไถ้นผมอยู่ อนนี้ เลยัสินใหันไปู้นอ็้อใหายเมื่อเห็นไอ้ไบรท์มันเป้าุ
มึะมาอยาอะไรอนนี้หา!!! T^T
รู้ะารรมัวเอล่วหน้าเลยย
CUT
หาอ่านไ้ามเว็บที่ไรท์บอ้าบนเน้อออ
“อีรอบ”
“ไม่!!!!”
ผมะอใส่แ้วหูมันอย่าั นอีฝ่ายหันมามอ้วยแววาุนๆ ผมึบอลับมันไป่ออี
“ถ้ามึทำอีรอบูะหนีไปอยู่ับไอ์”
“มึล้าเหรอ”
“ูล้าละัน”
“ลอสิมึไ้เห็นนรบนินแน่นอน”
“ไม่ลัว”
“ปาีะเอา”
“เออิวะ”
พูบมัน็ัท่าทาให้ผมว่ำหน้าลและับแอ่นสะโพึ้น เหี้ยูไม่ไ้หมายวามว่าั้น
ูหมายถึมีเรื่อัน่าหาละ!!
“ูหมายถึ่อยโว๊ยย”
“เียบะเี๋ยวไม่มีเสียราใหู้เร้าใ”
“เหี้ย!”
___________________________________
อ่านบ็่วยอมเม้นท์เป็นำลัใให้้วยนะ
ถ้าอยาอ่านนิยายเร็วๆ
ความคิดเห็น