รักเธอจังนาย(เพื่อน)ตัวแสบ

เรียว องค์ราชันส่งนี้มาให้ วาร์บอกฉันเมื่อเห็นฉัน และยื่นสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กเครื่องเล็กกะทัดรัดมาให้

                ไว้ทำอะไรล่ะ ฉันถามและนั่งพิจารณาสิ่งที่อยู่ในมือ

                มันคงเป็นอุปกรณ์อะไรสักอย่างใช่มั้ย ฉันกล่าวเมื่อเห็นแล้วเจ้าสิ่งที่ฉันถืออยู่นี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ

                มันคือเครื่องโพรเฟสซั่น สำหรับการติดต่อ และรุ่นนี้เป็นรุ่นที่ออกใหม่เลยนะครับ วาร์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ

                ติดต่อ? ยังไงอ่ะ ฉันถามอย่างไม่แน่ใจนัก

                ก็แค่บัตรเสียบเข้าไปในช่อง หลังจากนั้นก็แค่รอ วาร์กล่าวอย่างชำนาญ

                เสียบเข้าไปเหรอ ฉันถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง และลองทำตาม

                หลังจากที่ฉันเอาบัตรเสียบเข้าไปเครื่องก็ทำการสแกนว่าใช่บุคคลเดียวกันรึเปล่ากับที่ลงทะเบียนไว้ เหมือนกับว่าเราเป็นเจ้านายเพียงคนเดียวของมัน ถ้าหากไม่มีบัตรก็สามารถเปิดเครื่องได้เช่นกัน แต่โปรแกรมต่างๆภายในเครื่องจะเป็นโปรแกรมคอมพิวเตอร์ทั่วไป ส่วนบัตรที่ต้องเสียบนั้น ก็คือ บัตรแสดงฐานะของแต่ละบุคคลซึ่งจะเป็นเพียงซิฟเล็กๆเท่านั้น แต่มีความพิเศษคือ เจ้าบัตรนี้จะบันทึกข้อมูลทุกอย่างของเจ้าของคิด กิจวัตรประจำวัน และจะทำสถิติไว้ หรือสิ่งต่างๆที่ผ่านตา

                เมื่อฉันเปิดเครื่องโพรเฟสซั่นแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันหันไปทำหน้าสงสัยใส่ผู้เอามาให้ แต่ก็ได้แต่ส่งสายตาเป็นทำนองว่าให้รอดูต่อไป

                ขณะนั้นเครื่องก็กลายสภาพเป็นกล่องสี่เหลี่ยม ข้างในนั้นประกอบไปด้วยไม้ด้ามยาวพอประมาณ ดาบ และสิ่งสุดท้ายคือแก้วใสลูกหนึ่ง หลังจากที่ฉันหยิบทุกอย่างออกมาหมดแล้วเครื่องโพรเฟสซั่นก็กลายสภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิม 

                แต่เสี้ยววินาทีที่ฉันหยิบของทั้งสามสิ่งมาไว้ในอุ้งมือฉัน ของทั้งสามสิ่งพร้อมใจกันส่องแสงราวกับว่าได้กลับมาอยู่บ้านเดิม บ้านที่มีเจ้าของคนเดิม

                ไม้ ก็คือ สามารถบันดาลทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่ผู้ใช้ได้ บางเวลาก็สามารถทำให้เจ้าของตายได้ วาร์อธิบายทีละอย่าง

                ดาบสุริยันผันจันทราเล่มนี้ เคยเป็นดาบของผู้กอบกู้ท่านหนึ่ง แต่บัดนี้คือของเจ้า ไม่ใช่แค่ไม้เท่านั้นที่เลือกเจ้าของดาบก็เช่นกัน

                สิ่งสุดท้ายที่ขาดไม่ได้สำหรับเจ้า องค์หญิงเรรูมิ มาฟาร์ดอร์ล่า สิ่งนี้คือสิ่งที่แสดงตัวตนฐานะของท่านรองจากบัตรที่ทุกคนในอาณาจักรขาดไม่ได้ โดยสิ่งนี้ถ้าผู้ใดมีพลังพอและเป็นเจ้านายอย่างแท้จริงจะแสดงออกมาให้เจ้าของได้รู้

                ส่วนรู้ได้ยังไงนั้นเป็นความลับของแต่ละคนที่จะเปิดเผยไม่ได้เด็ดขาด ถ้าไม่จำเป็น วาร์อธิบายอย่างใจเย็น

                แล้วทำไมฉันถึงพึ่งได้ล่ะ ฉันถามออกไปอย่างใคร่รู้

                ผู้นั้นจะครอบคน รองได้ก็ต่อเมื่อมีอายุครบ 200 ปีไปแล้วเท่านั้นวาร์ตอบ

                ก่อนที่ข้าจะไป องค์ราชันได้ฝากสิ่งนี้มาให้องค์หญิงด้วย วาร์ได้ยื่นซองจดหมายฉบับหนึ่งให้ฉัน ก่อนทำความเคารพและเดินจากไป

                ซองจดหมายปิดผนึกด้วยตราสัญลักษณ์ที่เห็นแล้วรู้ว่าเป็นส่วนของฝ่ายราชการลับขึ้นตรงกับองค์ราชันเท่านั้น

ถึง เรียวลูกรัก

                พ่อรู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นลูกจากไปจากบ้านหลังนี้ของเรา พวกเราเป็นหนี้ลูก พ่อขอโทษ แต่เราต้องทำไปเพื่อความปลอดภัยของตัวลูกเอง ตอนลูกเกิดมาเราได้ลงมนตราเปลี่ยนแปลงลูก และส่งลูกไปอาศัยอยู่อีกมิติหนึ่งทันที มิติที่แตกต่างจากพวกเรามาก ตอนนี้ลูกได้มีอายุครบ 200 ปีเต็มแล้ว พ่อและแม่คงต้องคืนของที่เป็นของลูกมาตั้งเกิด ของทั้งสามสิ่งอันประกอบไปด้วย ไม้ฟอร์ ไม้ในตำนาน เปรียบเสมือนหัวใจของการสร้าง สิ่งต่อไปคือดาบสุริยันผันจันทรา ลูกจงจำไว้ ดาบเล่มนี้ปกป้องทุกคนในอาณาจักร และตกทอดมาถึงสายเลือดของท่าน แต่บัดนี้เจ้าเป็นทั้งเจ้าของและเจ้านายของดาบเล่มนี้ สิ่งสุดท้าเท่าพลัง มนตราจักรวมเป็นหนึ่ง เฟอร์เซีย สิ่งนี้เป็นสิ่งที่แสดงฐานะของราชวงศ์มาฟาร์ดอร์ล่า และสิ่งสุดท้าย ลูกแก้วใจนึกเป็นสิ่งที่ผู้สืบทอดขาดไม่ได้

 พ่อของลูก

                ท่านพ่อ ท่านแม่ และท่านพี่อาร์ ตอนนี้เป็นยังไงกันบ้าง สบายดีไหม ตอนที่ฉันจากบ้านที่เรียกอีกชื่อว่าพระราชวังมาฟาร์ดอร์ล่า ตอนนั้นฉันอายุแค่ 100 ปีกว่าๆเท่านั้นเอง ถือว่ายังเด็กมากนัก ฉันต้องมาอยู่อีกมิติหนึ่ง แต่ต้องย้ายไปเรื่อยๆเพราะอายุขัยของฉันกับคนทั่วไปต่างกัน จนกระทั่งฉันเจอพี่วินที่นึกว่าฉันเป็นน้องของเขา เลยชวนมาเรียนที่เดียวกัน