ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 05 NC++
??”? ไฟราะ ??”?
บทที่ 05
"หึ.. อยารู้ัูมั้ยล่ะ... เมิา!!" เสียทุ้มเอ่ยถามหิสาวรหน้าเสียร้าว ่อนที่มือหนาะระาเธอเินไปที่รถ BMW ันหรูอเา เมิาิ้นัืนสุพลั
"รี๊!! ปล่อยนะไอ้บ้า!! ุมาับันทำไม!!.. ่วย้วย่ะ ่วย้วย!!!" เมิาร้อะโนให้น่วย เล็บยาวิลที่แนเาแรๆเพื่อให้เาปล่อยเธอ
ุบ!!
"โอ้ย! ุ...." หิสาวเอ่ยเสียแผ่ว เมื่อายหนุ่มปล่อยหมัลมาที่ท้อเธออย่าแรนเธอุไปหม เธออัวนั่ลับพื้นเมื่อเธอุนไม่สามารถทรัวไ้
"ฤทธิ์เยอะนันะมึ!!" เสียห้าวเอ่ย ่อนะอุ้มร่าบารไปยัรถอเาทันที เาวาเธอลบนเบาะ่อนะรีบวิ่ไปฝั่นับ ารีเหยียบันเร่ออไปอย่าเร่รีบ เามอหิสาวที่นอนเบ้หน้าอย่าเียแ้น
"่วย้วย..." ปาบายัพึมพำเบาๆ เรียให้น่วยทั้ๆที่ัวเอแทบไม่มีแร เมิารวบแรทั้หมที่มีแย่พวมาลัยรถับเาเพื่อให้เาอ เธอไม่ยอมให้เาพาเธอไปทำมิีมิร้ายแน่ๆ ล้อรถส่ายไปส่ายมาามัหวะที่เาและเธอยื้อยุุระาพวมาลัยันไปมา
"เฮ้ยย!! ทำอะไรอมึ!! เี๋ยว็ไ้ายันหรอ!!" ารีสบถอย่าหัวเสีย ่อนที่เาะบัับรถเลี่ยลไหล่ทาเหยียบเบรอย่าแรนหัวเธอโับอนโลรถ้านหน้า
เพี๊ยะ!!
ใบหน้าอหิสาวหันไปามแรบ เมื่อเาวัฝ่ามือลมาที่แ้มนวลเธออย่าแร เธอรู้สึเ็บี๊ๆที่หน้าผาและมุมปา ่อนะเห็นเลือไหลออมาเธอเบิาว้าอย่าใเาเป็นใรมีสิทธิ์อะไรมาทำับเธอแบบนี้ นาพ่อแม่เธอยัไม่เลยีเธอเลยสัรั้ หยาน้ำใสใสไหลอาบแ้มนวล ารีใเล็น้อยที่เาเผลอทำรุนแรับผู้หินเลือยาออ เาไม่ไ้สนใ่อนะเหยียบันเร่ออไปอย่ารวเร็ว รถันหรูเลี้ยวเ้าโรแรมม่านรูที่ใล้ที่สุ เมิาเบิาว้าอย่าใเมื่อเห็นป้ายโรแรม เาพาเธอมาทำมิีมิร้ายหรอหรือ มือบาพยายามเปิประูเมื่อรถเาอสนิท
"ลมานี่!!!" ารีเปิประู่อนะระาหิสาวลารถแล้วลาเ้าไปในห้อ
"รี๊!!!! ปล่อยนะ!! ฮึ..ปล่อย!!" เสียหวานใสร้อะโนเสียันแสบแ้วหู เธอร้อไห้ออมาอย่าหวาลัว มือหนาระาเธอเ้าไปในห้อ่อนะล็อ เาผลัเธอลที่นอนอย่าแร
"หึหึ" เสียทุ้มหัวเราะในลำออย่าสะใ
"ฮึ..ะ..ุปล่อยันไปเถอะนะ ฮืออ~" เมิายมือไหว้อ้อนวอนเาทั้น้ำา ารีย่าสุุมเ้าหาร่าบาที่ัวสั่นเทาอย่าหวาลัว เธอไม่น่าะเป็นนอ่อน่อโลนานั้น..
"ไม่้อมาสะีสะิ้หรอ เธออยาไ้ันแ่แรอยู่แล้วไม่ใ่หรอ" เาึ้นร่อมเธอไว้ มือหนาับ้อมือเธอลที่นอนอย่าแรนเธอไม่สามารถิ้นหนีไปไหนไ้ มีเพียน้ำาที่ไหลอาบแ้มอเธอ
"ันไปทำอะไรใหุ้ ฮึ" เธอถามเาเสียสั่นเรือ ใบหน้าเาแ่ำ้วยวามโรธ มือหนีบีบปาเธออย่าแรนเธอเบ้หน้า้วยวามเ็บ
"ทำอะไรั้นหรอ!!! ไปถามพ่อแม่มึูสิ!! ว่าทำอะไรไว้!!!" แววาารีวาวโรน์้วยวามโรธ เธอเ้ามาทำลายีวิอเา ทั้ๆที่เาำลัะไ้แ่านับผู้หิที่เารั
"ฮือ.. ันไม่รู้เรื่อ ไ้โปรปล่อยันไปเถอะนะ ฮึ" มือบา้าหนึ่พยายามแะมือเาออ เพราะอี้าเาไว้แน่น
"ไม่รู้เรื่อั้นหรอ หึ! ไ้..ั้นูะทำให้มึรู้เอ!! อยาไู้เป็นผัวมาใ่มั้ย!!" ารีรึมือเธอไว้ทั้สอ้า่อนะ้มลุไร้ออหอมรุ่นอหิสาวอย่าหื่นระหาย เมิาิ้นรนร้อไห้อย่าหนัเมื่อเาบัามออเธอนเป็นรอยแ มือหนาบีบเ้นที่ทรวอออย่ารุนแรราวับะให้มันแหลามือ เาลูบไล้เธอผ่านเสื้อผ้าที่เป็นปราาริ้นสำัที่วาั้นเาอยู่
"ไ้โปร..ฮืออ..อย่าทำ อึ" เมิาส่ายหน้าไปมาอย่าอ้อนวอน เาเหมือนสัว์ร้ายที่ำลัะย้ำเหยื่อ มือหนาสอเ้าไปในเสื้ออเธอเาบีบเ้นทรวออเธอผ่านบลาลูไม้สีาวอเธอ ่อนที่ะระามันออนาวิ่น
"รี๊!! ไอ้บ้า!! ไอ้ั่ว!! ฮืออ" ร่าบารีร้อออมาเมื่อเสื้อที่เาระาออมันบาผิวเธอนแสบไปหม
"ร้อมาใ่มั้ย" ารีำรามเสีย่ำ ่อนะเอาเสื้ออเธอที่ระาออมาไปมัปาหิสาวเอาไว้ น้ำาเธอไหลอาบแ้มอย่าน่าเวทนา เลือที่หน้าผายัไหลไม่หยุ หาแ่เาไม่ไ้สนใ
" อื้อ! อ่อย! ฮืออ~~" เธอิ้นเร้าๆไปมาเพื่อหนีมือหนาอเาที่ะปบลมาที่ทรวออเธออีรั้ เาปละอบลา้วยมือ้าเียวอย่ารวเร็ว ยอประทุมทันสีมพูั้ะห่านล่อาล่อใเายิ่นั
"สวยเหมือนันนี่หวา ะผ่านมาเยอะน่าู ั้นลอูอีนไม่เป็นไรมั้" ารีมอภูเาสอลูที่เ้ไปมาล่อาเาอยู่ ่อนะเอื้อมมือหนาไปบีบับมันอย่ารุนแร เายี้เม็บัวสีมพูอย่าแรนเธอร้อออมา้วยวามเ็บ
"โอ้ะ! ฮืออ " เมิาร้อไห้สะอื้นนแทบไม่มีน้ำาะร้อ เามันน่าลัวว่าที่เธอิ เธอเบิาว้าเมื่อปาหนา้มลมาูเลียที่ยอทันอเธอ เาบเม้มมันอย่าหื่นระหาย ราวับออยามานานแรมปี
"อื้ม~ หวานเหมือนันนี่หว่า" ปาหนาพึมพำับทรวออเธอ มือหนาทั้สอ้าบีบเ้นเ้าเธออย่าแร เมิาทุบไปที่ไหล่อายหนุ่มอย่าแรเพื่อให้เาหยุารระทำอันป่าเถื่อนนี้
"ฮึ..ฮืออ~" มีเพียเสียสะอื้นไห้ที่บ่บอถึวามเ็บปวอเธอในเวลานี้ ปาหนายัุไร้ทรวออเธออย่าาบ้ว ไม่ไ้สนใเสียร้อไห้อเธอแ่อย่าใ
"อื้มม~" เสียทุ้มราในลำออย่าพอใ เธอ่าหวานเสียเหลือเิน เาัะิใเธอเสียแล้วสิ มือหนาสอเ้าไปในระโปรหิสาว้าๆ นิ้วเรียวเี่ยเม็เสียวผ่านแพนี้ัวน้อยอเธอ เมิายับสะโพหนี วามรู้สึแปลๆที่เิึ้นับัวเธอ เธอไม่รู้ว่าวามรู้สึนี้มันืออะไร
"เสียว็ราออมา" เสียทุ้มเอ่ยบอหิสาวเมื่อเห็นสีหน้าอเธอ มือหนาเลื่อนไปเี่ยวั้นในอหิสาวออ้าๆ
บทที่ 05
"หึ.. อยารู้ัูมั้ยล่ะ... เมิา!!" เสียทุ้มเอ่ยถามหิสาวรหน้าเสียร้าว ่อนที่มือหนาะระาเธอเินไปที่รถ BMW ันหรูอเา เมิาิ้นัืนสุพลั
"รี๊!! ปล่อยนะไอ้บ้า!! ุมาับันทำไม!!.. ่วย้วย่ะ ่วย้วย!!!" เมิาร้อะโนให้น่วย เล็บยาวิลที่แนเาแรๆเพื่อให้เาปล่อยเธอ
ุบ!!
"โอ้ย! ุ...." หิสาวเอ่ยเสียแผ่ว เมื่อายหนุ่มปล่อยหมัลมาที่ท้อเธออย่าแรนเธอุไปหม เธออัวนั่ลับพื้นเมื่อเธอุนไม่สามารถทรัวไ้
"ฤทธิ์เยอะนันะมึ!!" เสียห้าวเอ่ย ่อนะอุ้มร่าบารไปยัรถอเาทันที เาวาเธอลบนเบาะ่อนะรีบวิ่ไปฝั่นับ ารีเหยียบันเร่ออไปอย่าเร่รีบ เามอหิสาวที่นอนเบ้หน้าอย่าเียแ้น
"่วย้วย..." ปาบายัพึมพำเบาๆ เรียให้น่วยทั้ๆที่ัวเอแทบไม่มีแร เมิารวบแรทั้หมที่มีแย่พวมาลัยรถับเาเพื่อให้เาอ เธอไม่ยอมให้เาพาเธอไปทำมิีมิร้ายแน่ๆ ล้อรถส่ายไปส่ายมาามัหวะที่เาและเธอยื้อยุุระาพวมาลัยันไปมา
"เฮ้ยย!! ทำอะไรอมึ!! เี๋ยว็ไ้ายันหรอ!!" ารีสบถอย่าหัวเสีย ่อนที่เาะบัับรถเลี่ยลไหล่ทาเหยียบเบรอย่าแรนหัวเธอโับอนโลรถ้านหน้า
เพี๊ยะ!!
ใบหน้าอหิสาวหันไปามแรบ เมื่อเาวัฝ่ามือลมาที่แ้มนวลเธออย่าแร เธอรู้สึเ็บี๊ๆที่หน้าผาและมุมปา ่อนะเห็นเลือไหลออมาเธอเบิาว้าอย่าใเาเป็นใรมีสิทธิ์อะไรมาทำับเธอแบบนี้ นาพ่อแม่เธอยัไม่เลยีเธอเลยสัรั้ หยาน้ำใสใสไหลอาบแ้มนวล ารีใเล็น้อยที่เาเผลอทำรุนแรับผู้หินเลือยาออ เาไม่ไ้สนใ่อนะเหยียบันเร่ออไปอย่ารวเร็ว รถันหรูเลี้ยวเ้าโรแรมม่านรูที่ใล้ที่สุ เมิาเบิาว้าอย่าใเมื่อเห็นป้ายโรแรม เาพาเธอมาทำมิีมิร้ายหรอหรือ มือบาพยายามเปิประูเมื่อรถเาอสนิท
"ลมานี่!!!" ารีเปิประู่อนะระาหิสาวลารถแล้วลาเ้าไปในห้อ
"รี๊!!!! ปล่อยนะ!! ฮึ..ปล่อย!!" เสียหวานใสร้อะโนเสียันแสบแ้วหู เธอร้อไห้ออมาอย่าหวาลัว มือหนาระาเธอเ้าไปในห้อ่อนะล็อ เาผลัเธอลที่นอนอย่าแร
"หึหึ" เสียทุ้มหัวเราะในลำออย่าสะใ
"ฮึ..ะ..ุปล่อยันไปเถอะนะ ฮืออ~" เมิายมือไหว้อ้อนวอนเาทั้น้ำา ารีย่าสุุมเ้าหาร่าบาที่ัวสั่นเทาอย่าหวาลัว เธอไม่น่าะเป็นนอ่อน่อโลนานั้น..
"ไม่้อมาสะีสะิ้หรอ เธออยาไ้ันแ่แรอยู่แล้วไม่ใ่หรอ" เาึ้นร่อมเธอไว้ มือหนาับ้อมือเธอลที่นอนอย่าแรนเธอไม่สามารถิ้นหนีไปไหนไ้ มีเพียน้ำาที่ไหลอาบแ้มอเธอ
"ันไปทำอะไรใหุ้ ฮึ" เธอถามเาเสียสั่นเรือ ใบหน้าเาแ่ำ้วยวามโรธ มือหนีบีบปาเธออย่าแรนเธอเบ้หน้า้วยวามเ็บ
"ทำอะไรั้นหรอ!!! ไปถามพ่อแม่มึูสิ!! ว่าทำอะไรไว้!!!" แววาารีวาวโรน์้วยวามโรธ เธอเ้ามาทำลายีวิอเา ทั้ๆที่เาำลัะไ้แ่านับผู้หิที่เารั
"ฮือ.. ันไม่รู้เรื่อ ไ้โปรปล่อยันไปเถอะนะ ฮึ" มือบา้าหนึ่พยายามแะมือเาออ เพราะอี้าเาไว้แน่น
"ไม่รู้เรื่อั้นหรอ หึ! ไ้..ั้นูะทำให้มึรู้เอ!! อยาไู้เป็นผัวมาใ่มั้ย!!" ารีรึมือเธอไว้ทั้สอ้า่อนะ้มลุไร้ออหอมรุ่นอหิสาวอย่าหื่นระหาย เมิาิ้นรนร้อไห้อย่าหนัเมื่อเาบัามออเธอนเป็นรอยแ มือหนาบีบเ้นที่ทรวอออย่ารุนแรราวับะให้มันแหลามือ เาลูบไล้เธอผ่านเสื้อผ้าที่เป็นปราาริ้นสำัที่วาั้นเาอยู่
"ไ้โปร..ฮืออ..อย่าทำ อึ" เมิาส่ายหน้าไปมาอย่าอ้อนวอน เาเหมือนสัว์ร้ายที่ำลัะย้ำเหยื่อ มือหนาสอเ้าไปในเสื้ออเธอเาบีบเ้นทรวออเธอผ่านบลาลูไม้สีาวอเธอ ่อนที่ะระามันออนาวิ่น
"รี๊!! ไอ้บ้า!! ไอ้ั่ว!! ฮืออ" ร่าบารีร้อออมาเมื่อเสื้อที่เาระาออมันบาผิวเธอนแสบไปหม
"ร้อมาใ่มั้ย" ารีำรามเสีย่ำ ่อนะเอาเสื้ออเธอที่ระาออมาไปมัปาหิสาวเอาไว้ น้ำาเธอไหลอาบแ้มอย่าน่าเวทนา เลือที่หน้าผายัไหลไม่หยุ หาแ่เาไม่ไ้สนใ
" อื้อ! อ่อย! ฮืออ~~" เธอิ้นเร้าๆไปมาเพื่อหนีมือหนาอเาที่ะปบลมาที่ทรวออเธออีรั้ เาปละอบลา้วยมือ้าเียวอย่ารวเร็ว ยอประทุมทันสีมพูั้ะห่านล่อาล่อใเายิ่นั
"สวยเหมือนันนี่หวา ะผ่านมาเยอะน่าู ั้นลอูอีนไม่เป็นไรมั้" ารีมอภูเาสอลูที่เ้ไปมาล่อาเาอยู่ ่อนะเอื้อมมือหนาไปบีบับมันอย่ารุนแร เายี้เม็บัวสีมพูอย่าแรนเธอร้อออมา้วยวามเ็บ
"โอ้ะ! ฮืออ " เมิาร้อไห้สะอื้นนแทบไม่มีน้ำาะร้อ เามันน่าลัวว่าที่เธอิ เธอเบิาว้าเมื่อปาหนา้มลมาูเลียที่ยอทันอเธอ เาบเม้มมันอย่าหื่นระหาย ราวับออยามานานแรมปี
"อื้ม~ หวานเหมือนันนี่หว่า" ปาหนาพึมพำับทรวออเธอ มือหนาทั้สอ้าบีบเ้นเ้าเธออย่าแร เมิาทุบไปที่ไหล่อายหนุ่มอย่าแรเพื่อให้เาหยุารระทำอันป่าเถื่อนนี้
"ฮึ..ฮืออ~" มีเพียเสียสะอื้นไห้ที่บ่บอถึวามเ็บปวอเธอในเวลานี้ ปาหนายัุไร้ทรวออเธออย่าาบ้ว ไม่ไ้สนใเสียร้อไห้อเธอแ่อย่าใ
"อื้มม~" เสียทุ้มราในลำออย่าพอใ เธอ่าหวานเสียเหลือเิน เาัะิใเธอเสียแล้วสิ มือหนาสอเ้าไปในระโปรหิสาว้าๆ นิ้วเรียวเี่ยเม็เสียวผ่านแพนี้ัวน้อยอเธอ เมิายับสะโพหนี วามรู้สึแปลๆที่เิึ้นับัวเธอ เธอไม่รู้ว่าวามรู้สึนี้มันืออะไร
"เสียว็ราออมา" เสียทุ้มเอ่ยบอหิสาวเมื่อเห็นสีหน้าอเธอ มือหนาเลื่อนไปเี่ยวั้นในอหิสาวออ้าๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น