ของรักเจ้าพ่อ

ภายในรถโรลส์-รอยซ์ รุ่นเก่าที่ราคาไม่ต่ำกว่าห้าสิบล้าน หนุ่มวัยสามสิบสี่นั่งอัดบุหรี่อยู่ภายใน ม้วนที่หนึ่งหมดก็ต่อด้วยม้วนที่สอง พ่นควันบุหรี่สีขาวขุ่นออกมาด้านนอก ในยามที่รถติดอึดอัดเช่นนี้ บรรยากาศก็ร้อนราวกับไฟสุม

สายตาเขาไปสะดุดกับร่างหนึ่งในชุดนักศึกษาหลวมๆ รูปร่างอวบอัด ส่วนสูงราวๆ ร้อยหกสิบเซนติเมตร ผิวขาวเนียนแม้เขาอยู่ไกลเธอยังโดดเด่น หญิงสาววัยเยาว์ในชุดนักศึกษาหลวมโคร่ง เพราะเป็นคนไม่ชอบใส่อะไรรัดๆ ยืนแบกคานไม้ห้อยพวงมาลัยที่สี่แยกไฟแดง แม้ตอนนี้จะเย็นมากแล้วแดดไม่ค่อยร้อนทว่าเขากลับเสียดายผิวขาวๆ ของเธอ

"ไอ้นิด"

"ครับนาย"

"กูอยากได้คนนี้ มึงเรียกมาดิ"

"ไฟเขียวแล้วครับนาย ไม่ทันแล้ว"

"มึงก็วนรถมาใหม่สิวะไอ้โง่"คนเป็นนายตวาดใส่ เรื่องแค่นี้ก็ต้องให้บอก

"ครับ"

นิดขับรถวนกลับมาที่สี่แยกไฟแดงเดิม เป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟแดงพอดี มือขวาคนสนิทลงจากรถแล้วโบกมือเรียกหญิงสาวที่อยู่อีกฝั่ง

"น้องๆ มาทางนี้หน่อย"

ผู้หญิงคนนั้นรีบวิ่งข้ามฝั่งมา ยิ่งเห็นใกล้ๆ ก็ทำเอาใจเจ้าพ่ออย่างเขาสั่นไปหมด ทั้งอวบอัด ผิวขาวจั๊ว ใบหน้าก็จิ้มลิ้ม ตาโตปากนิดจมูกหน่อยสเป็คเขาเลย คนเป็นนายนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในรถ ก่อนจะลดกระจกลงเมื่อเธอมาถึง

"น้องขายเท่าไหร่"

"คุณจะเอาเท่าไรคะ"

"แล้วแต่น้องเลย บอกราคามาก็พอ จ่ายไม่อั้น"

"ไม่ได้ค่ะ คุณต้องการเท่าไหร่ หนูยังไงก็ได้ค่ะ"

"โว๊ะ! งั้นสามพันไปไหม"

"ได้ค่ะ"

"งั้นขึ้นมาเลย"เจ้าพ่อหนุ่มตบเบาะข้างๆ

"ตอนนี้ไม่ได้ค่ะ หนูยังขายของอยู่"หญิงสาวโบกมือปฏิเสธ

"แล้วจะได้ตอนไหน"

"เอ่อ ตอนเย็นได้ไหมคะ สักหกโมงเย็น"

"เออๆ"

"ที่อยู่ครับ"

นิดยื่นนามบัตรให้กับหญิงสาว เป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟเขียวพอดี รถคันหรูจึงมุ่งหน้าออกไป อ้อน มองนามบัตรในมือแล้วยิ้มร่า เธอรีบจัดการขายของที่อยู่ในมือให้หมดก่อนหกโมงเย็น

[Aon - Talk]

ฉันเก็บของในช่วงหกโมงเย็น ในทุกวันที่ไม่มีเรียนคาบบ่ายฉันจะมาช่วยพ่อกับแม่ขายพวงมาลัยที่สี่แยกไฟแดง และวันนี้ก็เหมือนโชคหล่นทับ อยู่ๆ ก็จะได้เงินสามพัน แม่นำพวงมาลัยใส่ในกล่องโฟมไว้ให้เพื่อคงสภาพไว้เช่นเดิม

ฉันนั่งซ้อนพี่วินมาที่คอนโดแห่งหนึ่ง โชคดีว่าอยู่ไม่ไกลมาก กล่องโฟมก็ใหญ่มากแต่ไม่เกินความสามารถฉันหรอก ฉันขอยืมรถเข็นของพี่พนักงานขนเอกสารก่อนจะเข้าไปติดต่อพนักงาน

"สวัสดีค่ะ มาขอพบคุณภาม พิรักษ์บดินทร์ค่ะ"

"สักครู่นะคะ"

ฉันมองไปรอบๆ คอนโดนี้แพงมาก คนที่มาอยู่ก็คงรวยมากเช่นกัน ราคาไม่ต่ำกว่าแปดหลักแน่นอน อย่างฉันได้เข้ามาเหยียบก็เป็นบุญแล้ว

"คุณภามให้ขึ้นไปได้เลยค่ะ ชั้น 32 ห้อง 4315"

"ขอบคุณค่ะ"

ฉันเข็นรถเข้าลิฟท์ไปและกดชั้นที่พนักงานบอก อดตื่นเต้นไม่ได้เพิ่งเคยมีลูกค้าสั่งเยอะขนาดนี้

ฉันมาถึงหน้าห้องก็กดกริ่งประตู ไม่นานก็มีคนมาเปิด ทว่าเขาอยู่ในสภาพไม่ค่อยดีนัก นุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวเผยรอยสักเต็มตัวตั้งแต่ลำคอลงมา บนตัวมีน้ำหยดเกาะแพรวพราว ผมลู่ลงก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้น

หล่อเป็นบ้าเลย ><

"เข้ามาสิ"

ฉันเม้มปากแน่นก่อนจะลากกล่องโฟมขนาดใหญ่เข้าไป ก่อนจะลืมไปว่าประตูห้องมันล็อกอัตโนมัติ เมื่อกี้ก็ลืมถอดรองเท้ากั้นไว้

"ฉันมาส่งของค่ะ"

"ฮะ? ส่งอะไร"เขาทำหน้างง ฉันเลยชี้ไปที่กล่องโฟมบรรจุพวงมาลัยอยู่เต็มกล่อง

"บ้าฉิบ!"

"......."ฉันสะดุ้งเมื่อเขาสบถออกมา เขาเท้าเอวอย่างหัวเสียก่อนจะจ้องมองหน้าฉัน

"กูไม่ได้ต้องการพวงมาลัย"

"อ้าว คะ..คุณบอกหนูว่า.."

"เข้าใจไรผิดเปล่า กูหมายถึงตัวมึงต่างหาก ใครจะบ้าสั่งพวงมาลัยมาเยอะขนาดนี้วะ"

"ก็คุณสั่ง.."

"กูหมายถึงตัวมึงไง เฮ้อ ช่างเถอะ ชื่อไร"เขาถามเสียงห้วน

"อ้อนค่ะ"

"อะไรนะไม่ได้ยิน พูดดังๆ หน่อยได้ไหม พูดอย่างกับยุงบิน"

"หนูชื่ออ้อนค่ะ"

"แล้วตกลงไม่ขายใช่ไหม?"

"ขายสิคะ หนูเอามาให้ถึงที่"แม่อุตส่าห์เอาของที่เตรียมไว้ขายพรุ่งนี้มาขายให้เชียวนะ

"กูหมายถึงมึงอะ ตัวมึงจะขายไหม กูจะเอามึงเข้าใจรึยัง"เขาพูดด้วยอารมณ์โมโหสุดๆ คนหยาบคาย

"มะ..ไม่ขายค่ะ หนูไม่ได้ขายตัว"

"เสียเวลาฟรีเลยเนี่ย"เขาบ่นพร้อมกับลูบหน้าเบาๆ ฉันแอบมองเห็นกล่องถุงยางอนามัยที่หัวเตียงเขาหลายกล่องเลย

"ทำไมไม่บอกหนูแต่แรกละคะ"ฉันบ่นพร้อมกับเก็บของ ฉันก็เสียเวลาเหมือนกันนั่นแหละ

"ใครจะไปรู้ว่ามึงซื่อบื้อแบบนี้วะ เอาเถอะๆ สามพันใช่ไหม"

"ค่ะ"

เขาหยิบเงินในกระเป๋ามายื่นให้ฉันสามพันพร้อมกับโบกมือไล่ แต่ฉันยังยืนนิ่ง

"ยืนเซ่ออะไรอีก"

"กะ..กล่องค่ะ"ถ้าไม่เอากล่องกลับด้วยแม่ด่าตายเลย

"กูซื้อเอง เท่าไรกล่องอะ จบรึยัง ออกไปได้แล้ว"

เขายื่นให้ฉันอีกหนึ่งพัน ซึ่งมันมากกว่าราคากล่องโฟมแค่ไม่กี่ร้อย ฉันเลยหาเงินทอนให้กับเขา

"ถ้าไม่ออกไป จะจับเxx ละนะ"

ฉันเบิกตาโตก่อนจะรีบลนลานออกจากห้องให้เร็วที่สุด ไอ้คนหื่น คนบ้ากามเอ้ย!

"เปิดประตูสิคะ"

"ภาระฉิบหาย นอนxอีกละกู"

ฉันได้ยินเขาบ่นไล่หลัง แต่ไม่สนใจ รีบออกมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ บรึ๋ย! ขนลุกไม่หาย หน้าตาดีแต่ทำไมนิสัยเสียแบบนี้เนี่ย