:: ยัยเฉิ่มลุ้นรักนายหน้าใส ::

ลำดับตอนที่ #1 : :: บังเอิญจังนะ ::

\"ยัยเฉิ่มตื่นเดี๋ยวนี้นะ แกนอนทับหนังสือฉัน\"



\"หือ อะรัยหรอเรน\"



\"กรี๊ดยัยเช๊ดแกตาย แกมานอนทับหนังสือฉัน\"



\"อ่าเอาคืนไป รามคานว่ะ\"



เห้อสวัสดีคร่าฉันชื่อ แอมมารีน นิริสุวรรณกุล ค่ะชื่อเล่นก็คือ บลูเช๊ด ค่ะแต่เพื่อนๆมักเรียกว่า เช๊ด ตอนนี้ฉันอายุ 16 ค่ะ



อยากรู้เยอะจังน๊ะ เอ่อเพื่อนมันชอบเรียกฉันว่า\"ยัยเฉิ่ม\"ก็เพราะไรนะหรอค๊ะก็ดูฉันแต่งตัวสิค๊ะยังกะบ้านนอกเข้ากรุงงั้นแหละ



ส่วนหน้าตาฉันมันไม่เฉิ่มหรอกค่ะเพียงแต่ว่าฉันใส่แว่นหนาๆๆเท่านั้นและทรงผมฉันก็ ซอยค่ะทั้งหัวแบบลากไซรอ่าค่ะ



\"นี่ เรน  เช๊ด\"ยู เพื่อนฉันและยัยเรนเองแหละ



\"ห๊ะ\"ฉันกับเรนพูดพร้อมกัน



\"ก็พี่ พอลล่า เค้าอยากให้พวกแกไปเป็นหลีดอ่า\"โหดูมันพูดสิค๊ะชวนฉันด้วยเค้าใช้สมองคิดหรือเปล่า?



\"นี่ยู พี่พอลเค้าใช่สมองส่วนไหนคิดว๊ะเอายัยเช๊ดไปเป็นหลีดกร๊าก ส่วนฉันอ่าไม่เท่าไรหรอกนะ\"เรนพูดพร้อมทำท่า ยิ่ม มาทางฉัน



สยิว ว่ะ



\"ก็พี่เค้าบอกว่า เช๊ด มันสวยอยู่แล้วแค่แต่งตัวนิหน่อยก็โอเคแล้วน่ะ\"โหรู้ได้ไงว่าฉันสวย (นางเอกหลงตัวเอง)



\"หรออืม ฉันเป็นกะแกก็ได้นะโอเคไหมเออว่าแต่ตอนนี้เค้าพักเที่ยงกันและนี่\"ฉันพูด



\"อืมใช่ คุยกันตั้งนานหิวข้าวอ่าไปเหอะไปกัน\"เรนพูดพร้อมทำปากและมองดูท้องตัวเองว่า\"ทนๆหน่อยนะ\"



ระหว่างทางเดินนั้นฉันเห็นหน้าห้องเพล มีคนมุงอยู่เต็มเลยฉันก็อยากรู้นะว่าเค้ามุงอะไรกันแต่ส่วนมากพวกฉันไม่ค่อยอยากรู้หรอกน่ะ



ไม่ค่อยอยากแส่ เท่าไรเดี๋ยวมีเรื่องกัน และพวกฉันก็เดินผ่านห้องเพลไประหว่างทางเดินฉันโดนคนมาจับข้อมือและลากฉันไป



ฉันพูดไม่ถูกคนที่ลากข้อมือฉันมาคือ พี่บูม หนุ่มหน้าใสของโรงเรียน M_Pinz_M_Prinzzz



ตกใจค้างค่ะและอยู่ดีๆพี่เค้าก็สะบัดมือฉันและพูดว่า



\"หว๊านี่ฉันแย่คว้ายัยเฉิ่มมาด้วยหรอเนี่ย\"เอ้าด่าฉันนี่หว่า นึกว่าดังและพลานคนอื่นหรอไง



\"เอ้าพี่พูดอย่างงี้หมาชัดๆนี่ พี่มาลากฉันเองนะ\"ฉันพูดพร้อมมองด้วยสายตาเคือง



\"นี่น้องพูดงี้ก็ไม่แฟร์นะไม่มีใครมากล้าพูดงี้กะฉันนะ\"เรื่องของแกอีพี่ บูมปะการ่า



\"เรื่องของพี่ถ้าไม่มีไรแล้วขอตัวนะจะไป ทานข้าว\"ฉันพูดและกำลังจะเดินออกไปแต่ว่าพี่บูมเค้าคว้าข้อมือฉันและดึงมากอด



\"นี่ปล่อยฉันนะ\"ฉันพูด



\"เธอต้องชดใช้กะสิ่งที่เธอพูดกะฉัน เธอต้องเป็นเบ๊ฉัน 1 เดือน\"ห๊า!!!!!พูดเป็นเล่นน่า



\"ไม่จำเป็น\"ฉันพูดด้วยเสียงหนักแน่น



\"ถือว่าตกลง งั้นไปแล้วในและเจอกันตอนเย็นนะจ๊ะ บลูเช๊ด\"เค้าทำท่าแบบเด็กไร้เดียงสาและวิ่งออกไป



และฉันก็เดินตามเค้าออกมาด้วยแต่ว่าเค้าวิ่งเร็วมากฉันเลยเดินตามมาทีหลังและฉันก็คิดว่าจะทำไงดีน่ะ



ถ้าเค้ารู้ว่าฉันเป็นยังไงถ้าเค้ารู้ว่าฉันไม่ เฉิ่ม ล่ะจะเป็นไง



//////////////////////////////////////////////////////////



พอๆๆแค่นี้ก่อนนะค๊ะ เดะจะมาอับให้นะก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค๊ะเรื่องแรกค่ะ



ก็ไม่มีไรมากและค่ะแค่อ่านและ ติชม ก็โอเคค่ะ



by:Bu_shsKy