คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เดาใจจนเผลอ(แอบ)รัก...END
สามวันก่อนผมเขียนไอดีไลน์ให้ตัวเล็กไปแต่น้องคงเขินเลยไม่กล้าแอดมา ตอนนี้ผมเลยต้องมาดักน้องที่ข้างตึก ทำตัวลับๆล่อๆจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมามองด้วยความงุนงง นั่นไงครับเป้าหมายเดินมาตรงนั้นแล้ว โชคเข้าข้างผมสินะถึงดลบันดาลให้ตัวเล็กเดินมาคนเดียว เอาล่ะมาร์คพร้อม!! แอคชั่น
“โอ๊ะ” ผมแกล้งล้มลงตรงหน้าตัวเล็ก
“พะ พี่มาร์คเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เยส เข้าแผน
“อ้าว ตัวเล็ก ดีใจจังที่เจอ พอดีพี่ยังหาไม้ค้ำไม่เจอน่ะครับเนี่ยไอ้แจ็คสันก็ไม่ยอมรอพี่ไม้ค้ำไม่มีพี่เดินลำบ๊ากลำบาก ช่วยพยุงพี่ขึ้นหน่อยครับ”
แอคติ้งมาเต็มมากครับ น้องยอมทำตามแต่โดยดีไม่มีขัด
“ตอนแรกนะครับพี่อยากจะโทรหาใครซักคนให้มาช่วย แต่ลืมไปว่าโทรศัพท์ไม่มีตังค์โทรออกไม่ได้ พอไลน์ไปหาเพื่อนก็ไม่มีใครตอบ พี่เลยต้องเดินลงมาด้วยตัวเองดีนะที่มาเสียหลักตรงนี้ ไม่อยากคิดถ้าเสียหลักตรงบันไดพี่คงตกลงมาขาหักแน่ๆ”
ในขณะที่น้องพยุงผมให้ลุกขึ้นผมก็พล่ามไม่หยุด น้องทำหน้าฉงนนิดหน่อย น้องไม่พูดอะไรเลยครับ มาร์คต้องพล่ามต่อไปสินะ
“นอกจากแจ็คสันกับเจบีพี่ก็ไม่ค่อยสนิทกับใคร จะขอความช่วยเหลือคนอื่นก็ไม่กล้าดีนะครับเจอตัวเล็กพอดี”
ทำหน้าเศร้าบีบน้ำตาได้บีบครับงานนี้ สนใจพี่ซักนิดครับน้อง
“เนี่ย จำได้ว่าให้ไอดีไลน์ไปแต่ตัวเล็กไม่ยอมแอดมาเลย ถ้าพี่มีไลน์เรานะพี่คงไลน์ไปขอความช่วยเหลือแล้วครับ”
“อะ เอ่อ แบมไม่กล้าแอดไปนี่ครับ”
น้องตอบเสียงอู้อี้ไม่กล้าสบตาผม สถานการณ์คล้ายๆวันนั้นครับตอนนี้ น้องพยุงผม หายใจรดหัวนมผมอีกแล้วครับ หายใจเข้าลึกๆมาร์ค ฮึบๆ
“เอามือถือเรามาสิเดี๋ยวพี่แอดเอง”
น้องเงยหน้ามองผมทำตาปริบๆเลยครับ สุดท้ายน้องก็ยอมควักโทรศัพท์ออกมา ผมรับมาสไลด์ปลดล็อค อ่า กดเข้าโปรแกรมแชทสีเขียวจากนั้นก็จัดการเสิร์ชหาไอดีตัวเองแล้วกดแอดเฟรนทันที อิอิ แผนแรกสำเร็จไปด้วยดี
ผมให้น้องพยุงมาจนถึงโรงอาหาร เราสองคนกลายเป็นเป้าสายตาโดยไม่ต้องสงสัย ก็นะ ผมหน้าตาดีปกติคนก็ให้ความสนใจอยู่แล้ว แล้วนี่มากับตัวเล็กหน้าตาน่ารักน่าฟัดที่ใครๆบอกว่าเข้าถึงยาก แต่มาร์คเข้าถึงแล้วครับ รู้สึกเป็นผู้ชนะ หึหึ
ตลอดการเดินเข้ามาในโรงอาหารมีเสียงซุบซิบมากมาย ตัวเล็กของผมนี่เดินก้มหน้าอย่างเดียวเลย เดี๋ยวเดินกับพี่ทุกวันน้องจะชินเองครับ ผมสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนรักทั้งสอง เห็นพวกมันโบกมือให้จากมุมหนึ่งของโรงอาหาร มีไอ้เด็กโย่งเพื่อนตัวเล็กร่วมโต๊ะด้วยครับ สงสัยเจบีมันจะเล่าเรื่องผมให้น้องมันฟังมันเลยเปิดทางให้ เอ็งทำดีมาก วันนี้ผมแฮปปี้จังเลย ฮือ ม๊าครับ มาร์คไม่อยากกลับบ้าน
ขณะนี้เวลา 19.00 น. ผมนอนมองมือถือตัวเองแล้วยิ้มอย่างคนบ้า หน้าจอเป็นรูปตัวเล็กครับ แอบเซฟจากดิสไลน์น้อง อิอิ ถ้าทักไปจะคุยอะไรดีวะครับ กลัวน้องไม่คุยด้วย .__. เอาวะ ทักไปก่อน
19:03 
ผ่านไป10 นาที ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ ไลน์ยังนิ่งสนิทไม่มีแม้แต่การเปิดอ่าน นี่มาร์คไม่เคยรอใครเลยนะครับ แต่นี่เห็นเป็นตัวเล็ก 3 ปียังรอได้ แค่นี้จิ๊บๆ
23.00 น. แล้วครับ!! มาร์คว่ามาร์คควรนอน ทำไมตัวเล็กทำกับพี่มาร์คคนหล่อได้ ฮึก ม๊า มาร์คเสียใจ
BamBam1A : อรุณสวัสดิ์นะครับพี่มาร์ค 06:16
BamBam1A : 
read ตอบช้า : MarkT93
read 
BamBam1A : แบมเผลอหลับอ่ะครับ เนี่ยเพิ่งตื่น 06:20
BamBam1A : พี่มาร์คตื่นเช้าจัง 06:20
ตอนแรกที่ได้ยินเสียงเตือนไลน์ก็รู้สึกหงุดหงิดนะครับ นึกว่ามีคนส่งเกมส์มา แต่พอชะโงกดูเห็นเป็นตัวเล็กตาก็สว่างทันทีเลยครับ!!
“เดี๋ยวนะ วันนี้ฝนตกแน่ๆลูกชายม๊าตื่นเช้า!!!” ทันทีที่เดินลงบันไดมาม๊าก็แขวะทันทีเลยครับ
“ปกติมาร์คก็ตื่นเช้านะม๊า ม๊าอย่าเวอร์”
“หรา แล้วนี่เมื่อไหร่จะเอาเฝือกออกครับลูกชาย”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้ครับม๊า รอมาร์คจีบตัวเล็กติดก่อนค่อยเอาออก อิอิ”
“แผนสูงเหมือนป๊าแกเลยนะมาร์ค”
“อ้าวม๊า ป๊านั่งอยู่ดีๆพาดพิงมาเฉยเลย”
จากนั้นป๊ากับม๊าก็งุ้งงิ้งกันนิดหน่อย ส่วนผมก็รีบโกยโจ๊กลงกระเพาะทันที ผมมีนัดครับต้องรีบไป กรี๊ด เขิน
read พี่อยู่หน้าบ้านแล้วครับ : MarkT93
BamBam1A : okay 07:32
ถะ ถะ ถูกต้องนะครับ มาร์คนัดกับตัวเล็กที่บ้านตัวเล็กเองครับ กรี๊ดดดดดด มารยาร้อยเล่มเกวียนของมาร์คทำให้ตัวเล็กติดกับอีกครั้งครับผม หึหึหึหึหึ ย้อนกลับไปเมื่อเช้า
BamBam1A : พี่มาร์คตื่นเช้าจัง 06:20
read ตั้งแต่ขาพี่เดี้ยงพี่ก็ตื่นเวลานี้ตลอดเลยครับ : MarkT93
read มันลำบากมากเลยครับตัวเล็กยิ่งตอนนี้ไม่มีไม้ค้ำยิ่งหนักกว่าเดิม : MarkT93
BamBam1A : อ่า ลำบากแย่เลย 06:23
BamBam1A : ถ้าแบมช่วยอะไรพี่ได้ก็คงจะดีนะครับ 06:23
read ตัวเล็กอยากช่วยพี่จริงๆหรอครับ : MarkT93
BamBam1A : ครับ 06:24
read ถ้าได้ตัวเล็กช่วยพยุงเดินพี่คงถึงห้องเรียนเร็วขึ้น : MarkT93
read ปกติเดินเองคนเดียว เกือบไปไม่ทันคาบแรก : MarkT93
BamBam1A : งั้นเจอกันหน้าโรงเรียนก็ได้ครับ 06:25
read เดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่ไปรับที่บ้านดีกว่าครับ จะได้ไม่ต้องยืนรอหน้าโรงเรียน : MarkT93
หึหึหึ ใครจะไปคิดว่าน้องจะบอกที่อยู่จริงๆ มาร์คนี่ลุกขึ้นกรี๊ดเลยครับ
ตอนนี้ผมนั่งรอน้องอยู่บนรถ ใจจริงอยากจะเดินเข้าไปสวัสดีพ่อตาแม่ยายแต่สภาพแบบนี้คงไม่ดี รอเอาเฝือกกำมะลอออกก่อนละกันเนอะ
ตัวเล็กเดินออกมาแล้วครับ ฮือ น่ารักทุกวี่ทุกวันนนนนนนนน น้องเปิดประตูพร้อมกับยิ้มเขินๆก่อนจะสอดตัวเข้ามานั่งข้างผม ทุกคนเห็นเหมือนมาร์คไหมครับ น้องยิ้มให้มาร์คแหละ น้องยิ้มมมมมมมมมมม
“ทำไมมาโรงเรียนพร้อมกัน”
“นั่นน่ะสิแก กรี๊ดดดด จิ้นนนนนน”
“แกดูหน้าพี่มาร์คสิจะฟินไปไหน”
หือ หน้าผมฟินขนาดนั้นหรอ หยั่มมาปรักปรำกันนะ!!
“ยิ้มหนาบานมาเชียวนะครับเพื่อนมาร์ค”
ตัวเล็กเดินมาส่งผมถึงห้องจริงๆครับ ฮือ เราอยู่ตึกเดียวกันก็จริงครับแต่คนละชั้น สงสารตัวเล็กที่ต้องเดินขึ้นเดินลงแต่ไม่เป็นไรนะครับถ้าเอาเฝือกออกพี่จะชดเชยให้ทบต้นทบดอกเลย
แต่เดี๋ยวก่อน ผมเนี่ยนะยิ้มหน้าบาน
“อ่า ขอบคุณนะครับตัวเล็กที่มาส่งพี่ถึงห้อง เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวตอนเที่ยงนะครับ ห้ามปฏิเสธ”
หาได้สนใจเสียงหมาเสียงแมวไม่ผมยังคงสนใจแค่ตัวเล็กของผม
“คะ ครับ งั้น แบมไปก่อนนะครับ” น้องก้มหน้าเขินอีกแล้วครับ งื้อ น่ารัก
“เวลาพูดกับพี่มองหน้าพี่ด้วยครับ พี่เสียใจนะ” แกล้งน้องวันละนิดจิตแจ่มใสครับ
น้องเงยหน้าขึ้นมามองผมแบบกล้าๆกลัวๆแก้มที่แดงปลั่งนั่นน่ายืดมันออกมาจริงๆครับ
“จะยิ้มก็ยิ้มเลยครับไม่ต้องอมมันไว้”
“พะ พี่มาร์ค! ไม่คุยด้วยแล่ว” จากนั้นน้องก็วิ่งออกไปจากห้องทันทีเลยครับ อ่า มาร์คฟิน
“หน้ามึงนี่บานกว่าจานดาวเทียมอีกนะครับเพื่อนมาร์ค มีความสุขมากมั้ยครับ”
“มากครับเพื่อนแจ็ค” มาร์คต้องได้น้องเป็นแฟนในเร็ววัน!! มาร์คต้องทำให้ได้
“ตัวเล็กรอพี่อยู่ข้างนอกนี่แหละครับอย่าเข้าไปด้วยเลย”
“แบมอยากเห็นนี่นาว่าเขาเอาเฝือกออกยังไง”
วันนี้ผมออดอ้อนให้ตัวเล็กมาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนครับ ผมนัดเจ้ไว้ว่าจะมาเอาเฝือกออก ผมใส่มาร่วมเดือนได้ จริงๆยังไม่อยากเอาออกหรอกครับแต่อีกสองอาทิตย์ต้องไปแข่งบาส ผมเลยจำเป็นต้องเอาออก ฮรึก เฝือกเพื่อนยาก ลาก่อยยยยยยยย
“เอางั้นก็ได้”
ผมกับน้องคุยกันได้อาทิตย์กว่าๆแล้วครับ น้องเลิกก้มหน้าก้มตาคุยกับผมแล้วด้วย แถมน้องยังดื้อโดยไม่รู้ตัวด้วยครับ เหมือนตอนนี้ผมจะไม่ให้น้องเข้าห้องตรวจด้วยเพราะกลัวเจ้เกรซทำแผนแตก .__. แต่น้องเล่นอ้อนโดยไม่รู้ตัว ก็ไอ้ตาใสๆที่มองผมนั่นแหละครับคือการอ้อนของน้อง ฮือ ยอมครับ
“สวัสดีครับคุณหมอ”
“อุต่ะ นี่ฉันตรวจคนไข้เยอะจนหูฝาดแน่ๆเหมือนได้ยินคำแสลงออกมาจากปากน้องชาย”
“โหย เจ้”
“ฮ่าๆ แล้วนี่คนนี้หรอน้องแบมแบม” เจ้เกรซเบี่ยงประเด็นทันทีเลยครับ ตัวเล็กที่ตอนแรกกำลังตื่นเต้นก็เปลี่ยนเป็นเขินทันทีเลย
“อือ ตัวเล็กนี่เจ้เกรซพี่สาวพี่เอง”
“สะ สวัสดีครับ”
“น่ารักจังเลยยยยยยยย”
จากนั้นเจ้เกรซก็ถลาไปดึงแก้มตัวเล็กครับ อ๊ากกกกกก ตัดหน้ามาร์คได้อย่างไร มาร์คเล็งไว้ตั้งนานยังไม่กล้าจับเลยแล้วนี่เจ้เพิ่งเจอน้องเจ้เล่นถึงเนื้อถึงตัวเลยหร๊า
“พอเลยเจ้ รีบๆเอาเฝือกออกจากขามาร์คได้ละ” ผมรีบแยกเจ้เกรซออกก่อนที่ตัวเล็กจะทำตัวไม่ถูกไปมากกว่านี้
“พี่ขอโทษแทนเจ้วิปริตของพี่ด้วยนะตัวเล็ก”
“มะ ไม่เป็นไรครับ ฮะๆ”
“เดี๋ยวความลับแกได้รั่วไหลหรอกมาร์ค หึหึ”
“กรี๊ดดดด เจ้เกรซคนสวยมาร์คผิดไปแล้ววววววววว”
“พี่เกรซกับพี่มาร์คตลกดีนะครับ ตอนพี่มาร์คกรี๊ดแบมเกือบหัวเราะออกมาแหน่ะ”
หลังจากเอาเฝือกออกผมก็พาน้องมานั่งกินไอศกรีมที่ร้านข้างๆโรงพยาบาล ตอนน้องกินนี่น่ารักกว่าเดิมล้านเท่าเลยครับ!!
“ป๊ากับม๊าพี่ก็เป็นคนตลกนะ ไว้ว่างๆจะพาไปไหว้” เท่านั้นแหละ น้องเงียบกริบเอาแต่ตักไอติมเข้าปากรัวๆ
“เขินหรอ” แกล้งน้องแล้วมีความสุขมากมั้ยมาร์ค มาร์คตอบเลยว่ามาก
“พี่มาร์คอ่ะ ขี้แกล้ง”
“น้องแบมอ่ะ ขี้อาย”
“พี่มาร์ค!”
“น้องแบม!”
น้องทำปากยู่ใส่ผมก่อนจะก้มหน้าก้มตากินไอติมต่อ มาร์คอยากแกล้งน้องทุกวันเลยครับ เห็นหน้าน้องเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแล้วสนุก ฮือ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“พี่มาร์คสู้นะค๊า”
วันนี้วันแข่งบาสกระชับมิตรกับโรงเรียนในเครือเดียวกัน ผมที่อยู่ในชุดบาสจากที่หล่ออยู่แล้วยิ่งหล่อเข้าไปใหญ่ไม่แปลกใจที่สาวน้อยสาวใหญ่รวมถึงหนุ่มน้อยน่ารักกรี๊ดกร๊าด
แต่ ถึงเสียงเชียร์จะดังขนาดไหนมาร์คก็ไม่ฟินเท่าตัวเล็กของมาร์คมานั่งดูมาร์คแข่งอย่างใกล้ชิด แต่ก่อนน้องเอาแต่ทำตัวลับๆล่อๆไม่กล้ามาเชียร์ผมอย่างเปิดเผย แต่ตอนนี้น้องเปิดเผยแล้วครับ ใครฟินที่สุด ตอบ มาร์คเอง อิอิ
“ไม่เห็นเชียร์พี่มั่งเลย ถ้าตัวเล็กเชียร์พี่นะพี่ชนะแน่ๆ”
ทันทีที่พักครึ่งผมก็ถลาไปหาตัวเล็กทันที น้องยื่นขวดน้ำกับผ้ามาให้ผมอย่างรู้งาน เหล่าบรรดาแฟนคลับผมนี่กรี๊ดคอแทบแตก
“ก็นั่งเชียร์อยู่นี่ไงครับ”
“พี่เห็นตัวเล็กนั่งอยู่เฉยๆอ่ะ ไม่เห็นจะเชียร์ตรงไหนเลย บู่”
ทำปากจู๋งอนแบบแบ๊วๆใส่น้องซะเลย ผมว่าเหล่าแฟนคลับต้องเอารูปนี้ขึ้นเฮดบอร์ดแน่ๆเลยครับ มาร์คสายแบ๊วไม่ค่อยมีใครได้เห็น แต่เพราะเจอคนที่ถูกใจมันก็แบ๊วแบบไม่รู้ตัว อร๊าย
“น้องแบมแบมครับซับเหงื่อให้พี่แจ็คหน่อยครับ”
“น้องแบมแบมไม่เห็นเชียร์พี่แจ็คเลยครับ”
“น้องแบมแบม...”
ป้าบ!
“กลับไปที่หลุมมึงเลยครับเพื่อนแจ็ค”
“ทำไมต้องตบหัวแจ็ค ถ้าแจ็คฉี่รดที่นอนมาร์คจะทำไง”
“ไปแบ๊วไกลๆไป๊!!” ผมยกเท้าเตรียมถีบแต่ก็ไม่ทันไอ้แจ็คมันครับมันใส่เกียร์หมาเผ่นไปอีกทางเรียบร้อย
“พี่มาร์คไปเตรียมตัวเถอะครับใกล้ถึงเวลาแล้ว” ตัวเล็กยิ้มให้ผมจนตาหยี
“พี่ชอบยิ้มของตัวเล็กนะครับแต่ทีหลังยิ้มให้พี่เห็นคนเดียวนะ ในนี้คนเยอะ หวง”
“พะ พี่มาร์ค! รีบไปเลยครับ!”
น้องผลักผมเบาๆด้วยความเขิน อิอิ ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้น้องก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปรวมกับเพื่อนแต่ก่อนจะถึง ผมก็หันไปหาน้อง ตอนนี้เรายืนห่างกันประมาณ 5 เมตร มาร์คต้องประกาศให้โลกรู้ครับ คนนี้มาร์คจริงจัง อิอิ
“ตัวเล็ก!”
ทันทีที่ผมตะโกน ทั้งฮอลก็เงียบโดยอัตโนมัติ น้องทำหน้าเลิกลั่กก่อนจะมองผมตาเขียว
“ถ้าพี่ชนะ ตัวเล็กต้องคบกับพี่นะครับ!!!”
จากนั้นเสียงกรี๊ดและเสียงฮือฮาก็ดังขึ้นมา แต่ดังแค่แป๊บเดียวก็เงียบลงเหมือนทุกคนก็อยากได้ยินคำตอบของคนตัวเล็ก น้องมองผมตาโต หน้านี่แดงจนผมอยากเดินไปหยิกแก้มซักที ในที่สุดน้องก็พยักหน้า อาห์ มาร์คฟิน แต่ มาร์คเป็นคนขี้แกล้ง
“ขอเป็นเสียงครับไม่เอาพยักหน้า” น้องจ้องผมเขม็งเลย ฮ่าๆ แก้มป่องๆปากยู่ๆนั่นช่างน่าเอ็นดู
“อื้อ!!!”
น้องพยักหน้าแล้วตอบออกมา จากนั้นทั้งฮอลก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้นมาอีกรอบ ผมนี่ยิ้มแก้มแทบแตกก่อนจะวิ่งไปหาน้อง
ฟอด!!
รอเวลานี้มานาน ฮือ ผมวิ่งไปหอมแก้มน้องแล้ววิ่งกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆอย่างรวดเร็ว
“พะ พี่มาร์ค!!!!”
น้องตะโกนไล่หลังผมพลางก้มหน้าลูบแก้มตัวเอง ผมรู้ว่าน้องทั้งเขินทั้งอายแต่ช่วยไม่ได้พี่เป็นคนหน้าด้าน ฮ่าๆๆๆๆ ต่อไปคงเลิกเรียกตัวเล็กแล้วครับ เปลี่ยนมาเรียกแฟนแทน เพราะสกอร์ทีมผมนำอยู่ไกลมากครับยังไงก็ชนะแน่ๆ หึหึ ครึ่งหลังผมก็จะทำแต้มให้ได้อีก เอาแบบชนะให้ขาดลอยไปเลย!!
“แฟนนนนนน ไม่งอนเค้าน๊า”
“พูดกับมาร์คหน่อยคร๊าบ”
“อ่ะๆเค้าให้หอมคืนก็ได้ ให้สองข้างเลย”
ตอนนี้ดูเหมือนแฟนหมาดๆของผมจะงอนแหละครับ ผมว่าไม่น่าใช่งอน
“หรือจริงๆแล้วไม่ได้งอน แต่เขิน ฮั่นแหน่ะ เขินเค้าหรอ” น้องจ้องผมพลางทำแก้มป่อง
ยืดดดดดดดด
“งื้อ เจ็บนะพี่มาร์ค”
“ยอมพูดด้วยแล้วหรอ” ผมยืดแก้มน้องอย่างหมั่นเขี้ยว แก้มนุ่มมากครับ อาห์ ฟิน
“ปล่อยก่อน แบมเจ็บ”
ผมยอมปล่อยมือจากแก้มน้อง อดเปรี้ยวไว้กินหวานครับ แก้มนี้เป็นของผมผมจะยืดจะหอมเมื่อไหร่ก็ได้ อิอิ แต่ ปากน้องจะนุ่มเหมือนแก้มมั้ยนะ
จุ้บ
ไวเท่าความคิดผมก็เผลอจุ๊บปากน้องโดยไม่ได้ตั้งใจ น้องดูตกใจและอึ้งสุดๆไปเลย อ่า แค่แตะเบาๆยังฟินขนาดนี้ ถ้าเกิดจูบแบบดีพจะฟินขนาดไหนนะ หลังจากจูบแล้วก็พาน้องไปหาป๊าม๊าที่บ้าน พาน้องขึ้นห้อง แกล้งน้องนิดหน่อย จากนั้นก็ปล่อยไปตามอารมณ์ อยากจะรู้จริงๆภายใต้เสื้อกับกางเกงน้องจะขาวขนาดไหน ตอนที่ฝังเขี้ยวลงที่ตัวน้อน้องจะทำหน้ายังไง เสียงน้องจะหวานมากไหม อาห์
“พะ พี่มาร์คเลือดกำเดาไหลครับ!!”
“ห๊ะ”
“เงยหน้าขึ้นก่อนครับพี่มาร์ค!”
ผมเงยหน้าขึ้นตามที่ตัวเล็กบอกทันที เอาอีกแล้วอีกำเดา มึงนี่ไม่เคยจะปล่อยให้กูฟินอย่างเต็มที่เลย
กูเกลียดเมิงงงงงงงงงงงงงงง!!
...END...
หูยยยยย จบแล้ววววววว หายไปหลายวันได้แค่นี้แหละ ฮือ ตันจริมๆ
แต่งไปแต่งมาเปิดเรื่องใหม่ซะงั้น ฮาาาาาาาา
เจอกันเพลงหน้าค่า
#ไรเตอร์กากๆคนหนึ่ง
ความคิดเห็น