คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มาร์ค ต้วน ?!
ภาพปลากรอบ จงมโนให้เป็นหน้ามาร์ค
“ม๊า บ้านเศรษฐีข้างๆเค้ากลับจะมาอยู่แล้วหรอ”
แบมแบมชะโงกมองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ข้างๆด้วยความสนใจ เพราะเสียงรถขนของ เสียงผู้คนมากมายที่ช่วยกันจัดการกับสวนที่เริ่มรก บ้านนี้ไม่มีคนอยู่มาหลายปีแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะปล่อยร้าง มีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกวัน แม่บ้านที่ว่าก็แม่ของเขานี่แหละ แม่ดูแลบ้านหลังนี้มาร่วม 10 ปีแล้ว
“อือ คุณนายจะกลับมามะรืนนี้แล้ว ตอนนี้ที่บ้านนั้นกำลังวุ่นวายเลยเพราะคุณนายสั่งเฟอร์นิเจอร์มาใหม่หมด ต่อไปแกคงต้องดูแลพ่อกับน้องแกแทนฉันเพราะคุณนายเขาจะให้ฉันไปเป็นหัวหน้าแม่บ้าน โชคดีที่บ้านเราอยู่ติดกับบ้านท่าน คุณนายเลยอนุญาตให้ฉันกลับมานอนบ้านได้”
“งี้หนูก็แย่ดิม๊า ทำกับข้าวไม่เท่าไหร่หรอกจิ๊บๆแต่งานบ้านนี่ยกให้ไอ้บี้ได้ป่าวม๊า”
“แกสองคนก็แบ่งกันทำสิยะ ตายแล้ว สายจนได้แกก็รีบๆไปเรียนเลยไปฉันต้องเข้าไปที่บ้านนั้นก่อน” พูดจบผู้เป็นแม่ก็ตรงดิ่งไปที่บ้านเศรษฐีข้างๆทันที
วันนี้แบมแบมอารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะยายที่อุดรส่งปลาร้าบองมาให้กระปุกใหญ่ เขาเลยจัดการแบ่งใส่กระปุกเล็กๆพร้อมกับยัดข้าวเหนียวลงถุงจับทุกอย่างยัดลงถุงอีกสามชั้นกันกลิ่นรั่วซึม จากนั้นก็ซ่อนมันไว้ในซอกกระเป๋า หวังว่ากลิ่นจะไม่โชยออกมานะ ขืนกลิ่นออกมาแล้วมีคนรู้ว่าแบมแบมผู้น่ารักชอบกินปลาร้าบองคงได้ขายหน้าแน่ๆ
แบมแบม’s พาร์ท
“ฮัลโหลทุกคน แบมแบมมาแล้ว” เหมือนจะเป็นกิจวัตรของผมไปแล้วครับ ทุกครั้งที่เดินเข้ามาในห้องเรียนผมต้องพูดประโยคนี้
“สวัสดีแบมแบมวันนี้ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะครับ”
“หวัดดีแบม”
“หวัดดี”
“สวัสดี”
และทุกคนที่อยู่ในห้องก็ทักทายผมกลับมา จะมีก็แต่คนคนนั้นที่ไม่เคยทักผมเลยเอาแต่ก้มหน้าอ่านหนังสือ มาร์ค อานันทสกุล ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก พวกโลกส่วนตัวสูง
พักเที่ยง
“วันนี้ไปก่อนเลยนะแบมขอเคลียร์งานก่อน”
“ให้เราอยู่เป็นเพื่อนไหมแบมแบมเดินคนเดียวโดนรุมขึ้นมาแย่เลย”
“ไม่เป็นไรหรอกแจแบมวิ่งเร็วจะตายแจก็รู้ แจรีบไปกินข้าวเถอะเดี๋ยวแบมตามไปน๊า”
ผมทำหน้าอ้อนๆใส่ยองแจเพื่อนสนิทจนในที่สุดยองแจก็ยอมเดินออกไปจากห้อง เอาล่ะ ทางสะดวกแล้วครับ เรื่องนี้แม้แต่เพื่อนสนิทก็ให้รู้ไม่ได้ ผมเดินขึ้นไปชั้นบนสุดเปิดประตูออกไปที่ดาดฟ้าทันที เวลาเป็นเวลาพักเที่ยงไม่มีใครอยู่ที่นี่แน่ๆ ผมจัดแจงหาที่นั่งแล้วนั่งชันเข่าข้างนึงขึ้นท่านี้นั่งแล้วสบายมากครับต้องลอง(ท่าลำยองนั่นแหละ) เปิดถุงที่ล็อคสามชั้นออกมา โอ้ววววว กลิ่นช่างเย้ายวน
“เป็นตาแซบคัก” ในเวลานี้ภาษาบรรพบุรุษฝั่งแม่หลุดออกมาอย่างลืมตัวเลยครับ
ปลาร้าบองในกระปุกช่างเย้ายวน นี่ถ้าข้าวเหนียวร้อนๆจะฟินกว่านี้แต่ไม่เป็นไรกินเท่าที่มี ผมจัดการปั้นข้าวเหนียวแล้วจิ้มลงที่ปลาร้าบองอย่างบรรจง วินาทีที่สัมผัสกับลิ้นนี่มัน อื้อหือ ฟินนนนนนน
“แซบบบบบบบบบบบบบบ”
ในจังหวะที่กำลังฟิน สายตาผมก็ไปปะทะเข้ากับร่างของใครซักคนที่นอนอยู่ไม่ไกลออกไป โอ้โห เห็นแค่เสี้ยวหน้าไกลๆยังดูดีมีออร่า ย่องเข้าไปดูใกล้ๆคงไม่เป็นไร รอพี่แป๊ปนะปลาร้าบอง
เฮ้ย นะ นี่มัน มาร์ค ต้วน นายแบบสุดฮอตนี่นา กรี๊ดดดดดดดด เขามานอนตรงนี้ได้ยังไง
“เฮ้ย!”
มาร์ค ต้วน ที่ลืมตาขึ้นมาเจอผมถึงกับผงะ หน้าตาเขาดูตกใจจนผมงงว่าจะตกใจอะไรโอเวอร์ขนาดนั้น
“นายมาทำอะไรที่โรงเรียนนี้หรอ มาตอนไหนไม่เห็นได้ข่าวเลย อย่าน้อยก็ต้องมีเสียงกรี๊ดสิ”
“เฮ้อ โง่จริงๆ” หือ หมอนี่พูดอะไรนะฟังไม่ชัด
“นายว่าอะไรนะ”
“นายนี่โง่จริงๆชัดมั้ย” ผมได้แค่อ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก นี่หรือวิถีไอดอล
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นแล้วหยิบสิ่งสิ่งนึงออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วยัดมันเข้าปากเคี้ยวอย่างอร่อย
“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนกินขนมปังรึไง” เขาตอบกลับมา
“นะ นายเรียนที่นี่หรอถึงใส่ชุดนักเรียนของที่นี่” เขาไม่ตอบแต่ถอนหายใจใส่ผม ไอ้หมอนี่
ในจังหวะที่เขาเบือนหน้าหันไปมองทางอื่นผมก็พยายามมองดูชื่อที่ปักอยู่ที่อกของเขา
“เชี่ย!!”
“อะไรของนาย”
“นะ นาย ทำไมใส่เสื้อของ มาร์ค อานันทสกุล!!”
“โง่”
“ห๊ะ”
“นายมันโง่”
“นี่ เลิกด่าวันฉันโง่ได้แล้ว ฉลาดมากหรอนายน่ะ”
“ก็ฉลาดพอที่จะเรียนได้เกรด 4.00 ทุกเทอมอ่ะนะ”
“อย่ามาโม้คนที่เรียนได้ 4.00 มีแต่ มาร์ค ห๊ะ มาร์ค อานันทสกุล มาร์ค ต้วน เฮ้ย!!”
นี่มันคืออัลไลลลลลลลลลลลล
“อยะ อย่าบอกนะว่านายคือคนคนเดียวกับ มาร์ค อานันทสกุลน่ะ!!”
“ฉลาดแล้วนี่”
จากนั้นเขาหยิบไอเท็มที่ผมต้องอ้าปากค้างออกจากกระเป๋าเสื้อ ทันทีที่ไอเท็มอันนั้นอยู่บนหน้าของเขาปากของผมก็อ้ากว้างกว่าเดิม แล้วยิ่งเขาปัดผมให้มาปรกหน้าผมนี่ถอยหลังไปสามก้าวเลยครับ ปกติมาร์ค ต้วน ผมจะสีแดง แต่มาร์ค อานันทสกุลผมสีดำ หมอนี่ใช่สเปรย์เปลี่ยนสีผมแน่ๆ
“อเมซิ่งเกินไป นี่เราเรียนห้องเดียวกับมาร์คมาตั้งแต่ ม.4 เลยหรอ ห้องเดียวกับมาร์ค ต้วนเนี่ยนะ”
“อือ เราเรียนห้องเดียวกันมาจะสองปีแล้ว ทีนี้เคลียร์ยังครับคุณ กันต์พิมุกต์ ภูวกุล”
ผมเข้าใจถึงคำว่า สตั๊น ก็วันนี้แหละครับ
ฟุด ฟิด
“กลิ่นอะไรอ่ะ แปลกๆ”
“ห๊ะ” มาร์ค เดินสำรวจอะไรซักอย่างไปรอบๆก่อนจะไปหยุดที่กระปุกปลาร้าบองของผม
“นายนี่รสนิยมแปลกเหมือนกันนะ หึ”
“ฉะ ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉันไม่ต้องยุ่ง”
ไม่ต้องกงต้องกินแล้วครับงานนี้ ผมรีบเก็บของใส่ถุงล็อคสามชั้นทันที ฮือ ตอนเย็นเจอกันใหม่นะน้องปลาร้าบอง
“เดี๋ยว” ผมกำลังจะเดินออกไปต้องชะงักเพราะมาร์คเรียกไว้
“อะไร” ผมหันมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง มาร์ค ในคราบมาร์คต้วนนี่หล่อจนผมแทบทรุด
“เรื่องที่ฉันเป็นใครนายต้องเก็บเป็นความลับ ถ้านายพูดออกไปฉันก็จะบอกทุกคนว่านายชอบกินปลาร้าบอง”
หมอนั่นพูดพลางยักคิ้วใส่ผม หนอย ทำหน้าเหนือกว่าหรอ
“เออ ตกลง”
แพ้ราบคาบเลยครับ อ๊ากกกกกกก
แล้วผมก็วิ่งออกมาจากดาดฟ้าทันที โอ้ยยยยยย พี่แบมจะบ้าตาย จะเลิกชื่นชมมันละไอ้มาร์ค ต้วน ตกลงนายมีกี่ร่างฟระ ปรับตัวตามไม่ทัน ตอนออกทีวีนี่ยิ้มร่าเชียวเฟรนลี่สุดๆ พออยู่ในคราบ มาร์ค อานันทสกุล ก็เป็นพวกโลกส่วนตัวสูง แต่ไอ้เวอร์ชั่นที่เจอบนดาดฟ้านี่มันน่าหมั่นไส้จริงๆ ตกลงนิสัยอันไหนคือนายกันแน่ มาร์ค อานันทสกุล ต้วน เรียกมันรวมหมดใดนี่แหละ เหอะ!!!!
...TBC...
สั้นประหนึ่งอินโทร ฮาาาาาาาา ตอนแรกมันก็เป็นตอนเดียวกับอินโทรน่ะแหละ
แต่เห็นฟิคคนอื่นเขามีอินโทรเลยอยากมีบ้าง ฮ่าๆๆๆ
อยู่ ร.ร. มาร์คแบมจะอยู่ในโหมด ออน ส่วนนอก ร.ร.จะอยู่ในโหมดออฟนะคะ
ตอนหน้ามาร์คกับแบมจะเจอกันในโหมดออฟนะครับผม เจอกันที่นั่นแหละ ช่ายๆ
#ไรเตอร์กากๆคนหนึ่ง
ความคิดเห็น