คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [OS] ป่วย... (Jooheon X Shownu (?))
[OS] ป่วย... (Jooheon X Shownu)
By : S.Maple
Rate : PG-15
“ฮยอนอูฮยอ...
ไปิน้าวันเถอะ”
เสียเื้อยแ้วอมินฮยอัระทบเ้าโสประสาทยามเ้าอผมเ็มๆ
แสแที่ลอม่านที่เ้าัวเปิออว้านั่นทำให้ผมรู้สึเหมือนัวเอัเริ่มะหุหิึ้นไปทุที
ให้ายสิ...
ปิไม่เป็นแบบนี้นะ
“ออไป...”
เสียแหบพร่าที่เปล่ออไป
ราวับไม่ใ่เสียอัวเอนั่นทำให้ผมรู้สึหุหิหนัว่าเิม
มันเพราะใรันล่ะ?
“ฮยอ
ฮยอป่วยนี่นา เี๋ยวผมไปามวอนโฮฮยอมา...”
“ไม่้อ!” ผมวาออไป ่อนที่เ้าเ็นั่นะมอผม้วยแววาหวาระหน
รู่เียวเท่านั้นรอยยิ้มรุ้มริ่ม็ปราแทนที่แทบะทันที
ไม่รอให้เ้าเ็บ้านี่พูอะไรออมาผม็ลับล้มัวลนอน
ลุมผ้ามิศีรษะไม่สนใเสียร้อโวยวายอนพูมาึ่เอาเรื่อที่ผมป่วยออไปป่าวประาศให้สมาิในวนอื่นๆ
ไ้รู้
ผมเลียเวลาที่ัวเอป่วย
เลียที่ทำอะไรไม่ไ้อย่าใิ
เลียยิ่ว่ารที่ผมไม่สามารถทำอะไรมาไปว่าารมอูเาอยู่ห่าๆ
เลีย...
ผมไม่อบเลยริๆ
สัมผัสเย็นๆ
ลูบไล้ามร่าายผมไปทั่ว ลิ่นหอมอ่อนๆ อสบู่ทำให้ผมพยายามปรือาึ้นมอ
ในใหวัว่าะเป็นลิ่นอเานนั้น ทว่าภาพรหน้าลับลายเป็นเ้าเ็าี่ที่ไม่รู้ว่าเพิ่ลับมาา้านอหรือเปล่า
เพราะูาสภาพแล้วไม่พ้นลับาารถ่ายทำรายารับแร็ปเปอร์ออีวหนึ่มาเพิ่เรียบร้อย
ิ้วอเาหมวยุ่เหยิ
ริมฝีปาแมุบมิบบ่นไปไม่ไ้ศัพท์ หรืออาเป็นผมเอที่ประสาทารรับรู้ถูบั่นทอน้วยพิษไ้ที่รุมเร้า
อา...
ฮยออโทษนะูฮอนอา
“ห้ามหลับนะ
ื่นมา็ินยาเี๋ยวนี้เลยฮยอ” เสียหุหิอเ้าัวัึ้นเรื่อยๆ
่อนแนาวีะพยายามลาผมให้ลุึ้นาเีย
“ย่าส์! ผมบอว่าห้ามหลับไล่ะ ื่นมาินยา่อนเลยนะ” เปลือาอผมหนัเินว่าะลืมาึ้น
วามเ็บปวแล่นปราเ้าามล้ามเนื้อ
เรียสิส่วนหนึ่อผมให้ลับมาเพียเล็น้อย
“...ูฮอน”
เสียอผมยัแหบแห้เหมือนนไม่มีแร
“ไม่้อพูเลยฮยอ
เี๋ยวผมไปเอาุปมาให้ ทานรอท้อหน่อยแล้วัน” พูบเ้าัว็เินลิ่วๆ
ทิ้ผมเอาไว้ให้เริ่มะเลื้อยไหลลไปับเียอีรั้
เสียึั
บวับเสียโวยวายนอห้อทำให้ผมมวิ้ว
เอะอะอะไรันนัหนานะเ้าพวนั้น...
วอนโฮไม่่วยุมน้อเลยหรือไ
ให้ายสิ
นี่ผมป่วยอยู่นะ...
พอิไ้แบบนั้นาวามิะทิ้ิ่ร่าายลบนเียนอน
แนทั้สอ้าที่ไม่่อยมีแรลับ้อพยุันร่าายึ้นมานั่อบเีย
่อนะผุลุึ้นยืนเินไปที่ประูห้อ้วยอาารโเไปมา วินาทีนั้นวามห่ว ผสมรำาทำให้ร่าายอนป่วยลับมีแรึ้นมาไ้อย่าไม่น่าเื่อ
“นี่พวนาย...”
ภาพรหน้าือารที่มินฮยอำลัล็อออยู่ับีฮยอน
ในมือหนึ่็ถือพิ่าิ้นโเอาไว้
ส่วนอี้านไม่พ้นไอเอ็มับฮยอวอนึ่เาไม่ยาว่าฝ่ายนพี่โนน้อวนเวลานอน
เพราะูาสภาพผมที่ไม่เรียบร้อยนั่น
ับารถือหมอนไล่เหวี่ยเ้าัวแสบ้วยวามโมโห
เหลือบามออีรั้็พบับูฮอนึ่ำลั่วนับารยืนอยู่หน้าเาในรัว
แ่ลับไม่พบแม้เาอนที่อบเรียร้อวามเป็นฮยอับเหล่าสมาิในว
หายไปไหนันนะ
่าเถอะ...
ไม่ใ่เรื่ออะไรอผมอยู่แล้วนี่นา
“เฮ้! เียบหน่อยไม่ไ้หรือไ ยอนูฮยอนอนป่วยอยู่นะ”
ูฮอนหันวับลับมาะโนใส่พวเ็ 4 นที่เหลือ้วยใบหน้าถมึทึ
่อนเ้าัวะหน้ายุ่ว่าเิมเพราะมอเห็นผมยืนเาะอบประูห้ออยู่
“แล้วนั้นใรใ้ให้ฮยอออมาหา! ลับเ้าไปเียวนี้เลย”
โนไล่ะแล้วสิ
ไม่น่าเื่อเลยว่าเ้าเ็ุุาาะมีมุมริัแบบนี้้วย
ปินอาเวลาแร็ปเห็นเอาแ่เล่นสนุ อารม์ีไปเรื่อยเปื่อย
สสัย้อมอหมอนี่ใหม่ะแล้วมั้
(?)
ผมลาสัารที่ไม่่อยะเ็มร้อยลับเ้ามาในห้อนอน
เราะห์ีที่อย่าน้อยผม็ยันอนอยู่เียั้นล่า ไม่อย่านั้นไม่รู้เหมือนันว่าะปีนลับึ้นไป้านบนอย่าไรไม่ให้ร่วลมาอเป็นเ่านอนหายท้อ
ิถึแฮะ
สะบัหัวไล่วามิี่เ่าอัวเอออไป
่อนะพบว่าูฮยอนเ้ามายืน้อพร้อมับใบหน้าไม่สบอารม์ับารนั่อผม
“ฮยอ
ินนี่ แล้วินนี่นะ” ุปร้อนๆ ถูยมารหน้าผม
แ่ไม่ทันที่มือะไ้ว้าถ้วยมาถือเอ
เ้าเ็นั่น็ัมือลับพร้อมับย้อนัุปึ้นมาเป่า แล้วึ่อยมา่อปาผม
“ผมป้อน
ให้ฮยอถือเี๋ยวเปรอะเีย”
ผมนิ่ไปพัหนึ่่อนะอ้าปารับุปในมืออูฮยอนเ้าปา
“ทนๆ
ินหน่อยนะฮยอ ผมเพิ่ลับมาาถ่ายรายาร ทำไ้เท่านี้ล่ะ”
ปาบาๆ
นั่นมุบมิบ
ับใวามไ้ว่าำลับ่นพวสมาิ้านนอที่ทิ้ผมให้นอนป่วยมในห้อนเียว
ึ่ผมอยาะเถียเหลือเินว่าที่ริมินฮยอเ้ามา่อนหน้าเาแล้ว
แ่ถูผมไล่ออไป้านอเอ ทว่าพอะป้าปาเถีย เ้าเ็นี่็สั่ให้ผมเียบ
่อนะทยอยส่้อนึ่อุมไป้วยุปนั้นเ้าปามานหมถ้วย
พอผมินหม
ูฮอน็หัน้ายหันวา
ไปหยิบยาที่หัวเียอใรอีนึ่หายัวไปั้แ่เมื่อวานเย็น
โย่อนออไปไม่วายะโนบอน้อๆ ว่าไม่้อรอ เพราะะลับึ
ผมนี่ล่ะบ้าเผลอไปนั่าลมรอ้านนอ นแล้วนรอ็ไม่เห็นเา
สุท้ายเลย้อมาป่วยแบบบ้าๆ อย่านี้นี่ล่ะ
“ไม่ิน...”
ผมอ้าปาเถียูฮยอน ึ่อีฝ่ายไ้แ่้อาผมลับอย่าไม่ยอมแพ้
่อนะถอนหายใออมาัๆ
“โอเ
ผมยอมแพ้ นอนลไปเลยฮยอ” ผมยิ้มอย่าีใ ่อนะล้มัวลนอน
“อบุนะูฮอน...”
“ฮยอ...”
ะที่ผมำลัะึผ้าึ้นลุมหน้า เสียอเ้าุุาา็ัึ้นมาเสีย่อน
“อืม...”
เสียราในลำอือำอบเียวาผม ึ่อนนี้รู้สึว่าหนัท้อึ
หนัา็เริ่มหย่อนอีรั้
“หายไวๆ
นะรับ”
สัมผัสนุ่มหยุ่นถูลบนหน้าผาอผมอย่ารวเร็ว
่อนะผละออไปพร้อมับเสียปิประูัปัอมนุษย์ี้ลวนลามอย่าูฮอน
เ้าเ็บ้า...
ผมว่าผมรู้สึร้อนที่หน้าหนัว่าเิมอี
ลับมารับผิอบเี๋ยวนี้เลยนะ!
พิเศษ by ปีศาุุาา
“ทุนนนน
เห็นวอนโฮฮยอไหม” เสียอมินฮยอะโนโวยวายหลัาถูีฮยอนสั่ให้ไปปลุโรบอทฮยอที่วันนี้ื่นสายผิปริมาทาน้าว
“ไม่รู้สิ
เห็นว่าออไปทำธุระนะ” มนุษย์หน้ามึน ฮอยอวอนนัวสูอบลับ
โยที่นัยน์ายัปรือเหมือนน่วนอนอยู่ลอเวลา
อา...
ทาสะวสินะวันนี้
ผมยิ้มอย่าพอใ
หันมอรอบ้านเพื่อให้มั่นใว่าอนนี้ไม่มีใรสนใผมแล้ว
่อนะเินเลี่ยไปทาห้อนอนอเ่าฮยอ
เพื่อูว่าทำไมเ้านเสียัไปปลุ็ยัไม่ยอมลุามออมาเสียที แ่พอเ้าไปเห็นสภาพอฮยอเท่านั้นล่ะ
ผมรีบวิ่เ้าไปเอาหน้าผาทาบับหน้าผาอนนอนหลับไม่รู้เรื่อทันที
เปล่านะ...
ไม่ไ้ลวนลามเลยเื่อสิ!
แน่นอนว่าเ้ามินฮยอเอาอาารอฮยอออไปป่าวประาศให้สมาิที่เหลือทราบ
แ่ทุนยัิพันับภาริารแย่อิน ผมึสถาปนาัวเอเป็นพยาบาลำเป็น
โยมีีฮยอนสาธยาย บรรยายวามเรื่ออร์สเร่่วนารูแลนป่วย
แน่นอนว่าผมไ้รับหน้าที่เ็ัวเ่าฮยอ ที่นอนหลับาพริ้มไม่ไ้สนใใยีสิ่รบวน
อาธิเ่นารปลเปลื้อเสื้อผ้า้วยมืออผม เป็น้น
อนนี้รู้สึเหมือนเลือำเาะไหล
แผอแน่นๆ นั่นทำผมอยาะลไปถูไถอฟั
แ่็อใเอาไว้เพราะลัวฮอยอะื่นึ้นมา แน่นอนว่าระหว่าเ็ัวผมนี่ำไรล้วนๆ
ลวนลามร่าายฮยอไปเรื่อยๆ แน่นอนว่าอารม์นี้บอเลยรับว่าูฮยอนฟินหนัมา
ยิ่อนหน้าเ่าฮยอลืมาปรือๆ
ึ้นมามอผมนี่แทบอยาฮอยอนอนล แล้วยำยี้ให้เพลินมือ
อ๊ะ! ผมไม่ไ้หื่นนะริๆ
แถมอนท้ายไ้ิุ๊บหน้าผาฮยอ้วย
แหม...โีั
ีนะที่บอวอนโฮฮยอว่าเมเนเอร์ฮยอเรียไปบริษัท
ป่านนี้ไม่รู้ว่าไปถึแล้วรู้วามริหรือยั
เื่อสิ...
ูฮอนเป็นนไม่หื่น ใสๆ และริใับเ่าฮยอนะเออ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
[แ้ไำผิ 24/05/2016]
Talk : สวัสี่ะ ลับมาอีรั้พร้อมวามป่วอฟิ บัเอิไ้ย้อนไปูอนที่ม่อนสารภาพบาป แล้วูฮยอนบอว่าอบลวนลามเ่าฮยอ เราเลยอไม่ไ้ับมาเียนสัหน่อย ไปๆ มาๆ อไม่ไ้เผลอเียนยอนูเะ (?) อีแล้ว นี่เราไม่ไ้ั้ใริๆ นะ (ทำหน้าใสๆ) ใรรอู่อื่นอเวลาเรานินึนะะ เียนามอารม์ริๆ 555+ ไม่มีแท็ ไม่มีอะไรทั้นั้น
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะเออ ฮริ้
ความคิดเห็น