คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันเกิดเหตุ (2 จบ)
"ุะ่วยผมยัไ?"
สิ้นำถาม ุนายรอนสันวัมือเรียเราสอพี่น้อให้เินามไป มันเป็นเวลาเือบะสอทุ่ม ทุบ้านเรียมพร้อมินมื้อ่ำับรอบรัว ผมับเอเรน่า่อยๆย่อามหลัุนายรอนสันไป เินอแามทาที่มืสลัวมาที่สุ นี่เป็นรั้แรที่ารเินไปบ้านฝั่ร้ามใ้เวลามานานี้ เมื่อมาถึ พวเราเ้าบ้านอย่าเร่รีบ หล่อนปิม่านปิประูทุบาน ผมสัเุเห็นวามระวนระวายที่หล่อนแสอออย่าัเน
"เอาล่ะ เธอรีบไปล้าเนื้อล้าัวะ เปลี่ยนเสื้อผ้า้วยยิ่ี"
"แุ่ผมอยู่ที่บ้าน"
"รีบไปอาบน้ำเร็วๆเ้า ันะเอาเสื้อผ้ามาให้"
ผมรีบเินไปที่ห้อน้ำ แปลใที่รู้สึเื่อำพูอหล่อนไปเสียทั้หม ะว่าใว้ใมามัน็ใ่นั่นล่ะ เพราะลอระยะเวลาที่ผมำวามไ้ หล่อน่วยเหลือผมหลายอย่า เหมือนุยายที่อยให้ำปรึษาหลาน ผมอบวามริใอหล่อน มันูไม่เสแสร้หรือปั้นแ่
เสียฝับัวำระล้าร่าายอันเปื้อนเลืออผม ผมไม่รู้สึผิเลยสันิที่ทำไปแบบนั้น พวเาสมวรโนแล้ว แ่นี้มันยัไม่เพียพอ่อสิ่ที่พวเาทำับผม ผมเผลอหัวเราะะเหยาะแมพูลิ่นสมุนไพร สะใสุๆ ผมำวามรู้สึใน่วเวลานั้นไ้ เหมือนผมเป็นผูุ้มเมทั้หม ยิ่อนเห็นสีหน้าอแม่ผมยิู่มีอำนา หล่อนล้ายับลูไ่ในำมือ ะบีบ็ายะลาย็รอ
"แอเอร์ ันวาเสื้อผ้าใว้หน้าห้อน้ำนะ"
เสียุนายรอนสันึผมออาวามิ ผมรีบอาบน้ำแ่ัวแล้วเินไปหาทุนที่ห้อนั่เล่น แ่ทุนไม่อยู่ในนั้น ผมเหล่ามอรูปภาพในรอบไม้เลือบมัน ผมรู้ว่านั่นือสามีอหล่อน ะว่าไปผมไม่เยเห็นเาัวเป็นๆเลยสัรั้เียว
"แอเอร์ พวเรารอเธออยู่"
"โอ้ เอ่อ...รับ" ผมเินามหล่อนไป สีหน้าอหล่อนูไม่พอใเมื่อผมมอรูปนั้น
ภายในห้อรัว บนโ๊ะอาหารมีถ้วยสลัสำหรับสามที่ ไ่าว เบอนและใส้รอ เธอเรียมอาหารเหล่านั้นใว้ให้เรา ผมนั่หัวเราะัวเอในใอย่านน่าสมเพส นาแม่แท้ๆยัไม่เยทำให้เลย ุนายรอนสันัะีเินไปแล้ว
"ินะสิ เียวอาหาระเย็นหม"
ผมัเบอนเ้าปา มันอร่อยอย่าที่ไม่เยลิ้มรสมา่อน ถึแม้ว่ามันะเป็นเพียเบอนธรรมา แ่วามอบอุ่นอุนายรอนสันทำให้อาหารมีรสาิีึ้นไปอี
"เอาล่ะ ทีนี้็ถึเวลาสำั" หล่อนวาสร้อม "ันโทรไปแ้ำรวเรียบร้อยแล้ว"
"อะไรนะ!?" ผมมวิ้วอย่า้อใ "ใหนุบอว่าะ่วยผม? ุทำแบบนี้ทำไม!?"
"ใเย็นๆ่อนสิ ันเรียมแผนใว้แล้ว พวเธอ็แ่ทำามที่ันบอ"
เอเรน่ามอหน้าผม ในหัวมีแ่ำว่า 'ถ้า' เ็มไปหม ถ้าผมโนับไ้ล่ะ? ถ้าุนายรอนสันหัหลัผมล่ะ? ผมมีแ่ำถามที่อีไม่นานะไ้ำอบ และแล้ว็ถึเวลานั้น รถำรวมาพร้อมับเสียไเรน ผมเริ่มอยู่ไม่สุ นั่นเป็นรั้แรที่ผม่าน ผมไม่รู้ะทำยัไี
"แอเอร์! แนเธอเร็หมแล้ว ั้สิใว้" ุนายรอนสันพู
"ะ..ุแ้ำรว ุบอว่าุะ่วยผม"
"ใ่ ันะ่วยเธอ เธอแ่้อเล่นไปามบท"
"พวเาะมาับผม"
"ไม่มีใรมาับเธอทั้นั้น พวเธอะปลอภัยแน่นอน"
สิผมเริ่มสั่น เสียหัวใัทะลุออมาาหน้าอ ผมไ้ยินัเนทุัหวะารเ้น ทั้ๆที่ร่าายอผมเร็ทุสัส่วน "ผมเื่อใุไ้...ใ่มั๊ย?"
"ใ่ ันอยู่้าเธอ เธอแ่้อั้สิีๆ ทำให้มันูเป็นธรรมาิมาที่สุ ถ้าเธอไม่อยาถูพราาเอเรน่าเธอ้อทำามที่ันบอ ือ้อเล่นไปามบท และห้ามบอว่าใรเป็นน่า"
ไม่ ะไม่มีใรพราเอเรน่าไปาผมไ้ ผมพยัหน้าามที่หล่อนพู พยายามั้สิัวเอ ท่อในใ้ำๆว่าเอเรน่าะ้ออยู่ับผม ผม้อปป้อเธอามนุษย์ใร้าย ไม่นานร่าาย็เริ่มหายเร็ ผมลับเ้าสู่สภาวะปิ ผมไม่อบอาารเร็หรือวามรู้สึสับสนเลย ผมอยาวบุมมัน
๊อ ๊อ ๊อ!
เสียเาะประูทำใผมสั่นระรัว ำรวอยู่ที่หน้าประูแล้ว ผมหันไปมอเอเรน่า วาอเธอเ็มไป้วยำถามที่ยาะเรียบเรียออมา ผมูออว่าเธอใมานาใหน ุนายรอนสันเินไปเปิประู ผมเอาแ่้มหน้ามอานไ่าว้วยใเ้นุ้มๆ่อมๆ พวเาุยอะไรัน? มีเสียฝีเท้าเินมาทานี้ ใเย็นใว้แอเอร์ ทำใหู้เป็นธรรมาิมาที่สุ
"เิ่ะ พวเาอยู่ทานี้" เสียุนายรอนสัน
"เธอเป็นแอเอร์สินะ? ส่วนเธอ็ือเอเรน่า?"
ผมยั้มหน้า ไม่ล้ามอำรวในุยูนิฟอร์มนั้น
"แอเอร์ บอำรวไปสิว่าพ่อแม่อเธอทำร้ายร่าายเธอ" ุนายรอนสันพู
หัวใผมสั่นอีแล้ว ลิ่นเรื่อแบบที่ผมไม่อยาเ้าใล้ ำรวนายนี้ยื่นมือมาับไหล่ผม โน้มัวลมาราวับะูหน้าผมัๆ
"ันื่อปีเอร์ อห์นสัน เป็นเ้าหน้าที่สอบสวนาสถานีวินไ์อน บอันมาว่าทำไมเธอถึมาหลบอยู่ที่นี่?"
ผมพยายามั้สิ บอัวเอในใว่าอย่าลัว เาไม่รู้เรื่ออะไรเลย อย่าเพิ่เป็นระ่ายื่นูม
"พ่อับแม่ทะเลาะันหนัมา พวเาพาลใส่เรา้วยารทำร้ายร่าาย ผมทนไม่ใหวเลยพาเอเรน่าหนีมา" ใ่ ผมพูไ้ี
"อนที่พวเธอหนีมา พ่อับแม่ยัมีีวิอยู่มั้ย?"
ผมพยัหน้าเบาๆ "รับ พวเายัทะเลาะันอยู่"
"เสียใ้วย พวเาเสียีวิแล้ว เธอับน้อสาว้อไปให้ปาำที่สถานี"
อะไรนะ? ผมหันไปมอเ้าหน้าที่อห์นสันอย่าทันวัน ไม่ริใ่มั้ย? หรือเารู้ว่าผมเป็นนทำ? ไม่ เาไม่รู้ ให้ายสิ ในหัวมันปั่นป่วนไปหม
"เี๋ยวันะไปับพวเานะะ" ุนายรอนสันล่าว
พวเราสามนอยู่ในรถำรว ุนายรอนสันมอผมเป็นระยะๆ หล่อนำลัส่สัาว่าให้ผมั้สิใว้ ส่วนเอเรน่า็ไม่หือไม่อือ เธอไม่พูอะไรเลยนับั้แ่เหุาร์นั้น ผมลัวเหลือเิน ถ้าำรวบอเอเรน่าว่าารือผมล่ะ? เธอะ้อเลียผมแน่ๆ ผมไม่ยอมให้เป็นอย่านั้น ผมว้าัวเธอเ้ามาอ เธอบหน้าอผมเหมือนทุรั้ที่เิเรื่อแย่ๆ ใ่แล้ว อนนี้เธอยัอยู่ับผม ผมะไม่มีวันปล่อยโอาสให้ใรพราเธอไป
ภายในสถานี เ้าหน้าที่อห์นสันพาผมไปยัห้อสอบสวน ส่วนเอเรน่าถูแยใว้อีห้อหนึ่ เธอะเห็นสิ่ที่ผมทำมั้ย? ผมภาวนาอให้เธอไม่เห็นใๆทั้สิ้น และผมเอ็ะพยายามเ็บอาารให้ไ้มาที่สุ
"แอเอร์ อย่าแรันเสียใ้วยเรื่อพ่อแม่อเธอ เธออาะไม่ไ้่าพวเา แ่รู้ใ่มั้ยว่าเรา้อสอบสวนเธอามระเบียบ?"
"รับ"
"เอาล่ะ ่วยเล่าให้ละเอียเลยั้แ่อยู่ในบ้านนระทั่พวเธอหนีมา"
ุนายรอนสันบอให้ผมเล่นไปามบท เ้าหน้าที่อห์นสันไม่ไ้อยู่ในเุาร์ย เาไม่รู้แน่ว่าผมเป็นนทำ ใเย็นๆใว้แอเอร์ เ็บอาารใว้
"หลัาผมไปรับเอเรน่าที่โรเรียน พวเรามาถึบ้าน็เห็นพ่อับแม่ทะเลาะันแล้ว ือ... ผมเาว่าแม่เสียารพนันนหมัว ทุรั้ที่แม่ลับบ้านแม่ะบ่นประำว่าเินไม่พอใ้ เป็น่วเวลาเียวันที่เอเรน่ายื่นใบ่าเทอมให้แมู่ แม่บีบแนเธอแรมา ผมระาเธอออแล้วพาเธอึ้นห้อ"
"แล้วยัไ่อ?"
"ราวนี้ผมลมาเพื่อะุยับพวเา ถ้าแม่หรือพ่อไม่่าย่าเทอมให้เอเรน่า เธอะ้อถูไล่ออแน่ ผมเพิ่ทำานพาร์ทไทม์ไ้ไม่นาน ยัไม่มีเินพอที่ะ่าย่าเทอมให้เธอ พอผมพูเรื่อนี้ับพวเา แม่็ทำท่ารำา ส่วนพ่อ็เมาและบีแม่ หาว่าแม่โมยเินเา ทีนี้ผมเลยึ้นเสียเพื่อให้พวเาเียบล แ่พวเา็หันมารุมทำร้ายผม พ่อีผม้วยไม้เบสบอล ผม้อะเียะายึ้นห้อแล้วพาเอเรน่าออมาาประูหลั ถ้าผมไม่พาเธอหนี พวเาะ้อึ้นมาทำร้ายพวเราอีแน่ บารั้พ่อ็พยายามะ่มืนเอเรน่า ยิ่นับวันวามรุนแรอพวเายิ่ทวีู ผมไม่อยาให้น้อสาว้อเผิับเรื่อนี้อี"
เ้าหน้าที่อห์นสันเียบ เารู้สึเสียใับเรื่อที่เิึ้น ผมอ่านไ้าสายาอเา แ่ทั้หมที่ผมเล่าือเรื่อริ
"แล้วทำไมเธอถึเลือบ้านอุนายรอนสัน?"
"เพราะหล่อน่วยผมใว้มา หล่อนใีว่าทุนที่ผมเยรู้ั"
"พ่อับแม่ทำร้ายร่าายเธอบ่อยแ่ใหน?"
"ทุวัน" ผมอบไ้อย่ามั่นใและสบาเ้าหน้าที่อห์นสัน
"เอาล่ะ อบใที่เสียสละเวลามา ืบหน้ายัไเราะิ่อลับไป ืนนี้เธอ็พัับุนายรอนสันไป่อน ถ้าที่บ้านอเธอัารเสร็เมื่อไหร่เธอ่อยย้ายลับเ้าไป"
"อบุรับ" ผมเินออาห้อ รู้สึหายใไ้อย่าโล่อ ผมทำไ้ีเลยทีเียว
"เป็นยัไบ้าแอเอร์?" ุนายรอนสันถาม หล่อนนั่อยู่นเียวบนเ้าอี้แถว
"เอเรน่ายัไม่ออมาเหรอรับ?"
"ใ่ อีสัพัล่ะ ว่าแ่ทุอย่าเรียบร้อยมั้ย?"
"รับ ิว่าทำไ้ีเลย" ผมพูแบบระาบเบาๆ
"ั้น็ีแล้ว ราวนี้็เหลือแ่เอเรน่า"
"แล้วถ้าเธออบไม่รับผมล่ะ?"
"ไม่้อเป็นห่ว ันบอเอเรน่าแล้วอนที่เธอำลัอาบน้ำ"
ไม่อยาะเื่อ วามริุนายรอนสัน็ูร้ายไม่เบา ถึั้นิแผนลบแลำรวไ้ ภายนอัสินภายในไม่ไ้ริๆ
และแล้วเอเรน่า็ออมา เธอวิ่มาว้ามือผมใว้แน่น ใมาเลยสินะ
"พวุลับบ้านไ้ ผมะนำารสอบสวนนี้ไปเทียบเียันอีที หาืบหน้ายัไพวเราะิ่อลับไป"
"อบุมานะะ" ุนายรอนสันูมือเอเรน่าแล้วลูบหัวเธอ "ใแย่เลยสินะ? ไม่เป็นไรแล้ว"
นั่นือารแสที่หล่อนแสร้ทำ แ่็ทำเพื่อบาำรว หล่อนร้ายาใ่ย่อย ผม้อเรียนรู้าหล่อนอีเยอะ
///////////
สวัสีอีรั้นะะ อนวันเิเหุบไปแล้ว ้ออโทษ้วยที่ล้า อาะน่าเบื่อสัหน่อย ถึแม้นอ่านนิยายเรื่อนี้ะไม่เยอะ แ่เราะพยายามเียนมันนบ ฮ่า! (ฮึเหิม) / แอบระิบว่ามีพล็อเรื่อ แ่......้นส 555
ความคิดเห็น