คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไล่ล่า&รอน
ปัง!!!!!!!!!!!!
O_O ฮ๊ะ นี่มัน... อะไรกันเนี่ย
“คุ้มกัน เอมิ!!!! “ เรย์ตะโกนขึ้น ก่อนจะชักปืนและหันไปยิงตอบโต้ทางชายชุดดำ เกิดอะไรขึ้นกันเนี้ย เมื่อกี๊มันใช่เสียงปืนหรือป่าวว O_O แต่ฉันว่าคงใช่แหละมันยังติดอยู่ที่กระจกรถอยู่เลย โชคของฉันจริงๆ ที่มันเป็นกระจกกันกระสุน TT^TT นี่ถ้าฉันก้าวออกมาจากรถตรงๆแทนที่จะเลื้อยออกมาได้ตายไปนานแล้ว ฮิ๊วว
ตุบ!!
บอร์ดี้การ์ดเบอร์ 2 ผลักฉันกลับเข้าไปในรถ ก่อนจะกระแทกประตูปิด
รอนวิ่งมาที่รถและกระโดดนั่งที่คนขับ โดยมีบอดี้การ์ดอีก 3 คน อัดเข้ามา รถถูกออกตัวไปอย่างเร็วและกระชากมากๆ
ฉันเห็นแล้ว... พวกที่ลอบยิงเรา!!!! มันอยู่ในชุดสูทสีดำ และมีประมาณ 7-8 คน ....มันกำลังขึ้นรถและตามเรามา!!! บอดี้การ์ดข้างๆฉันเปิดกระจกแล้วโหนตัวยิงตอบโต้กลับ...โอ๊ยให้ตายสิ ฉันเป็นนักร้องไม่ใช่ผู้ร้ายข้ามแดนนะเฟร้ยยย จะมายิงฉันทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย YOY
ปัง!!!
“กรี๊ดด!!”ตกใจง่า
“SHIT!!”รอนสบถ แง่ว ฉันไม่ควรกรี๊ดงั้นหรอ. T.T แต่ตอนนี้ไอ้พวกบ้านั้นมันตามเรามาทันแล้ว มันยิ้มน่าเกลียดๆให้ฉัน... อี๊ ฉันเกลียดแกจัง หัดขัดฟันซะมั่งสิย๊า - -
“Good bye , baby” หนึ่งในพวกที่ลอบยิงเรามันพุดก่อนจะปาบ้าไรมาก็ไม่รู้ แต่มันทำเอารอนเบรกกะทันหัน และเหล่าบอดี้การ์ดก็พร้อมใจแบกฉันลงจากรถทันที
ตูมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เฮ๊ย ให้ตายสิ ฉัน ฉัน ฉ-ฉันรู้แล้ว..ระเบิดดดด O[]O ของจริงงงง ไม่ค่อยเหมือนแอฟเฟคบนเวทีเลยแฮะ อ๊ากก นี่มันอะไรกันเนี่ย แขนฉันถลอกนะย๊ะ
“เอมิ!!!เอมิ!!! ปลอดภัยรึป่าว” รอน เรียกหาฉันที่กระเด็นนมาพร้อมกับแรงระเบิด โชคดีจริงๆที่มีพ่อหนุ่มบอดี้การ์ด รับฉันไว้ไม่งั้นคงหน้าแหกกันไปข้าง-0-!!!
“ปลอดภัย สบายบรื้อ!! ^[]^V” ฉันพูดพลางชูสองนิ้วฉันรอน ความจริงก็ไม่ค่อยจะเวิร์คหรอก แต่เพื่อให้รอนสบายใจไว้ก่อน จามานางเอกตอนนี้ก้ไม่ดี๊ โอ้ววว ขาฉันTT^TT
รอนยิ้มให้ฉัน...ตอนนี้สีหน้าเค้าดูไม่ดีเลย แต่ไม่ทันที่ฉันจะได้ดูอาการของรอน เสียงปืนก็ลั่นขึ้นอีก โฮกกกก จะไม่ให้ฉันได้สงบสุขใช่มั้ยเนี่ยยยย
“หลบ!!!” รอนตะโกน แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่าถูกอะไรหนักๆ กระแทกเข้าใส่ก่อนที่ทุกๆอย่างค่อยๆดับวูบลง..... .
อ่า...ฉันรู้สึกเหมือนมีหินมาทับตัวฉันไว้ทำให้ฉันขยับไม่ได้.....
กึก
“เอมิ...พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย”เสียงเรย์นี่หน่า...ฉันพยายามจะลืมเปลือกตาที่หนักอึ้งเหลือเกิน แสงแรกที่กระทบนัยน์ตาทำให้ฉันก็ปิดมันลงทันที >.<
“..ระ..เรย์”ฉันออกเสียงเรียกชื่อเรย์ด้วยความยากลำบากเหลือเกิน เพราะตอนนี้คอฉันกำลังแห้งเป็นผงแล้ว TT
“เอมิ...”เรย์เดินตรงเข้ามาหาฉันแล้วลูบผมฉันอย่างเบามือ ฉันพยายามส่งสายตาไปที่เหยือกน้ำข้างเตียง เป็นอย่างที่คาดเค้าก็เทน้ำให้ฉันดื่ม...ฮ่า ค่อยยังชั่วหน่อย
“เธอเป็นยังไงบ้าง”
“ก็รู้สึกปวดไปทั้งตัวเลยอะ แล้วตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันหรอ”เรย์นั่งลงข้างเตียง
“โรงพยาบาล” =_= ขอบคุณๆๆๆๆๆๆๆ สำหรับคำตอบ ไอ้บ้า!!!
“=_=+ ขอข้อมูลที่ชัดเจนกว่านี้ได้มั้ย”
“โอเคๆๆ ตอนนี้เราอยู่ ประเทศไทย”
“ฮ๊าาาา...ประเทศไทย O[]O!!!! ทะเลที่นี้สุดยอดไปเลย... !!!!”
“เธอยังคิดว่าจะได้เที่ยวอีกหรอแม่ซุปเปอร์สตาร์” อ่าว....แมว แค่นี้ต้องดุด้วย TT
“โธ่!!!ฉันเพียงแต่คิดว่าอยากให้นายกับรอนได้พักบ้างไง^^”แต่พอฉันพูดถึงรอน เรย์ก็ดูนิ่งกว่าที่เคย...
“เกิดอะไรขึ้นกับรอนงั้นหรอ... “ฉันถามอย่างแผ่วเบา... และมองเรย์อย่างรอคอยคำตอบของเค้าและ ฉันหวังว่ามันจะเป็นข่าวดี ได้โปรด...
“รอนตายแล้ว”
ติ่ง!
หยดน้ำใสๆร่วงผ่านแก้มฉันอย่างเร็ว ไม่จริงใช่มั้ย...รอน รอนเสียสละเพื่อฉันมาโดยตลอด จนกระทั้งวาระสุดท้ายของชีวิตเค้าก็ยังต้องมาตายเพราะฉันอีก ฉันนี้มันแย่ๆจริงๆเลยทั้งๆที่ไม่เคยทำอะไรให้ใครแต่กลับต้องมาให้คนอื่นทำเพื่อฉันมากมาย ฉันนี้มันแย่จริงๆด้วยสิน่ะ T___T
“ไม่เอาน่า ฉันรู้ว่ารอนต้องการให้เป็นแบบนี้ มันยังจะดีซะกว่าที่เธอต้องตายนะ”เรย์ตบไหล่ฉันเบาๆ
“ดีกว่าตรงไหน!!!! ถ้ามันต้องเป็นอย่างนี้ให้ฉันตายเองยังจะดีซะกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันทำให้พวกนายเดือดร้อนมาตั้งเท่าไหร่เพื่อช่วยคนอย่างฉันมัน...ฮึก..มัน..ฮึก ..คุ้มกันแล้วหรอ ฮือๆๆ”ฉันตวาดเค้ากลับพร้อมกับร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ เรย์ดูอึ้งๆไปซักพักก่อนจะกลับมานิ่งเฉยเหมือนเดิม..นายมันเย็นชา ไอ้บ้า!!!
“หึ อวดดี….”เรย์กำลังเอื้อมมาแตะฉัน แต่ฉันกลับปัดมันออกย่างไม่ใยดี แล้วฟุบหน้าลงบนเข่า
“อย่าโง่ไปหน่อยเลย..ถึงเธอจะโทษตัวเองไปแล้วมีประโยชน์อะไรเธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด ในเมื่อพวกเขาตัดสินใจแล้วว่าจะต้องช่วยเธอให้ได้ไม่ว่าสุดท้ายผลจะปรากฏออกมาเป็นอย่างไง”เสียงของเรย์ดังไกลออกไปเรื่อยๆ ประตูถูกเปิดออก และนั่นคือเสียงสุดท้ายของเค้า
“เพราะเธอคือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่พวกเราทุกคนต้องปกป้อง”
ปึ่ง!
ความคิดเห็น