หว่ออ้ายหนี่ คำนี้ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 - - - ไข่แตก!!!

            ฉันมีสมาธิในการทำข้อสอบมากๆ ก็เล่นไหว้พระเป็นสิบๆรอบก่อนออกจากบ้าน แล้วฉันก็ตั้งใจอ่านหนังสือสุดขีด ฟังครูให้มากขึ้น เนื่องจากเหตุการณ์ของนายตี๋น่ะซิ ฉันเลยต้องนั่งอ่านหนังสือเพราะคิดว่าจะโดนหักคะแนนจิตพิสัยเหลือเป็นไข่ต้มสุก แต่ที่ไหนได้ นายนั่นยอมมาเป็นพยานให้ซะงั้น โฮะๆ ต้องขอบใจนายอีกรอบแล้วกันนะ

            "ใครที่สอบเสร็จแล้วสามารถกลับบ้านได้เลยนะ โชคดีค่ะนักเรียนทุกคน"

            ครูพูดแทรกขึ้นระหว่างที่กำลังสอบ ครูคนนี้แกเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เลยไม่ค่อยมีเด็กนักเรียนเข้าหาเท่าไร แต่แกก็ไม่ได้เป็นคนเหี้ยมโหดอะไรหรอกนะ

            ฉันเดินไปส่งข้อสอบหลังจากที่ตรวจทานเรียบร้อยแล้ว วุ้นบอกว่าถ้าทำเสร็จก่อนก็กลับบ้านไปก่อนเลยก็ได้ เพราะวุ้นเป็นคนทำข้อสอบช้า ถ้าไม่หมดเวลายัยนี่ก็ยังไม่ส่งหรอก แต่ทำไงได้ฉันทำเสร็จก่อนเวลาตั้งชั่วโมงกว่าๆแหนะ ฉันก็กลัวอยู่เหมือนกันนะว่ารีบทำแล้วจะผิด แต่ฉันก็ไม่ได้รีบอะไรมากมายแต่ด้วยความที่ฉันอ่านหนังสือมาเป็นอย่างดี มันเลยส่งผลทำให้ทำได้

            ฉันหันไปส่งสายตาอย่างรู้กันให้เพื่อนซี้แล้วเดินออกจากห้องสอบ ฉันเดินลากเท้าเตะฝุ่นตามทางไปเรื่อยๆ มีคนส่วนน้อยที่จะกลับบ้านพร้อมฉันตอนนี้ เค้าคงทำข้อสอบเสร็จเร็วเหมือนกับฉันนี่แหละ

            "ทำไมกลับบ้านเร็วล่ะวันนี้ หนีเรียนมาเร๊อะ" ดูไอ้พี่ชายของฉัน ไม่เคยมองน้องในแง่ดีเล้ย

            "ฉันทำข้อสอบเสร็จเร็วน่ะ แล้วพ่อกับแม่ล่ะ"

            "พ่อกับแม่ไปกรุงเทพแล้ว ป้าโทรมาบอกว่ามีงานด่วนเลยต้องรีบไป แม่ฝากให้หอมแก้มเธอด้วย"

            จุ๊บ!!

            พี่เอี้ยวตัวมาหอมแก้มอย่างรวดเร็ว ฉันล่ะอยากตายจริงๆ พี่แอบชอบฉันอยู่เปล่าเนี้ย คิคิ คิดมาได้ไง เราพี่น้องกันจริงๆน้า

            "ขำเน๊าะ" พี่ฮูกยิ้มแหะๆให้ ฉันเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อจะกินน้ำ แต่ก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่า

            "ของกินหายไปไหนหมดอ่ะพี่ฮูก!!!" พี่ฮูกกุลีกุจรเข้ามาในห้องครัว แล้วทำท่าตกตลึง

            "ของกินหาย มันคงละลายไปน่ะ ช่างเหอะเดี๋ยวไปซื้อใหม่ก็ได้" ทำไมคราวนี้ไม่บ่น มันแปลกอยู่นะ

            "พี่กินใช่เปล่า บอกมานะ"

            "ม่ายด้ายกิ๊นนน พี่ม่ายรู้เรื่องงงง"

            "พี่กินก็บอกมาซี๊ ใครจะว่าเล่า" พี่ฮูกเหล่ตามองฉันแล้วพูดแบบอายๆ

            "ก็มันหิวนี่หน่า มีอะไรก็ยัดเข้าท้องหมดเลย เราไปซื้อมาตุนไว้ใหม่ป่ะ แม่ให้ตังค์ไว้แล้ว"

            พี่ขี่รถมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่ากึกของพ่อออกมาซื้อของกับฉัน มันจะพังแหล่ไม่พังแหล่อยู่นี้แล้ว รู้งี้นั่งสองแถวมาก็ดีอยู่หรอก

            เราไปในห้างเพื่อซื้อขนมแล้วก็มาเดินตลาดเพื่อซื้อของกิน ฉันกับพี่ไม่ค่อยชอบทำกับข้าวพอๆกัน จึงตัดสินใจว่าซื้อกับข้าวไปเลยแล้วก็ซื้อผัก ไข่ ไปตุนด้วยนิดหน่อย

            "เธอหิ้วไข่ไปด้วยซี๊เดี๋ยวมันจะแตก"

            "พี่ก็เอาห้อยที่แฮนด์รถเด้ ฉันจะหิ้วขนม"

            "เธออะหิ้วไข่ พี่จะเอาขนมไว้ที่แฮนด์เอง" เราสองพี่น้อง ฉุดกระชากลากถูกของที่อยู่ในมือกันอย่างเมามันส์

            ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจว่าจะเป็นผู้เสียสละที่โชคร้าย "ฉันหิ้วไข่ก็ได้ ถ้าเกิดมันแตกขึ้นมาอย่ามาโทษกันนะ"

            "ถ้าคนถือฉลาดมันก็ไม่แตกหรอก" ฉันแยกเคี้ยวให้พี่ฮูกลับหลัง

            โชคดีที่รถรุ่นพ่อนี่มันยังพาเรากลับไปถึงบ้านได้ แล้วฉันก็สามารถรักษาไข่ไว้ได้โดยไม่แตกซักฟอง

            แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่อยากให้มันเกิดก็เกิดขึ้น ฉันเดินสะดุดพรมผืนใหญ่ที่พื้นเข้าเต็มเปา

            โครม!!!

            ฉันลงไปนอนกองหน้าคว่ำอยู่กับพื้น ไข่ที่อดีตของมันอยู่ในเปลือกไข่ แต่บัดนี้มันกลับแตกออกมาอยู่ข้างนอกที่ที่มันไม่สมควรอยู่ตอนนี้ ดีที่ฉันมัดปากถุงไว้อย่างหนาแน่น ทำให้ไข่ที่แตกเละอยู่ในถุงไม่กระจุยออกมา

            "ยัยเซ่อเอ้ย!!! วันนี้กินไข่เจียวทั้งหมดนี้แหละ"

            พี่ฮูกเดินมาประคองฉันให้ลุกขึ้นแต่ปากก็บ่นไปด้วย

            "แต่พี่ นี่มันไข่ตั้งสิบสองฟองนะ กินจนตายก็ไม่หมด"

            ฉันทำหน้าเบ้ พี่ฮูกทำท่าจะตีหัวฉัน

            "แล้วใครล่ะที่ทำให้มันแตก ไปคัดเปลือกไข่ออกแล้วพี่จะทำไข่เจียวเอง"

            ว่าแล้วพี่ก็เดินขึ้นห้องนอนตัวเองไปหน้าตาเฉย ทำไงได้ฟะ ฉันมันเซ่อเองนี่หน่า ไข่เจียวก็ไข่เจียว

            ฉันมานั่งแยกเปลือกไข่ออกจากไข่ โดยใช้ช้อนตักออกทีละนิ๊ด...ทีละนิดจนเสร็จ  ฉันเลยตะโกนดังลั่นทั่วบ้านบอกให้พี่ฮูกลงมาทำไข่เจียว

           "รู้แล้วๆ ไปสับหมูด้วย"

           ฉันกำลังจะอ้าปากเถียงแต่พี่ฮูกชี้หน้าเอาไว้ ฉันเลยต้องยอมจำนนไปสับหมูแต่โดยดี

            ฉ่าๆๆ แซ่ๆๆ

            เสียงทอดดังออกมาพร้อมกลิ่นหอมๆของไข่เจียวที่กำลังโดนทอดอยู่ในกระทะ พี่ฮูกบอกว่าจะทอดสองรอบรอบละครึ่งโหล

            "พี่ฮูก ไข่ที่เหลือฉันขอทอดได้ม้า...น้าๆๆๆ"

            ฉันทำท่าหมาน้อยขอเจ้าของกินขนมอย่างน่าเวทนา พี่ฮูกยื่นตะหลิวมาให้อย่างง่ายดาย

             "อย่าทำไฟไหม้บ้านก็พอ" พี่พูดแค่นั้นแล้วหันไปตกแต่งไข่เจียวที่อยู่ในจานต่อ

             แซ่ๆๆ ฉ่าๆๆ

            ฉันก็ทอดเสียงเหมือนพี่ฮูกนะเนี้ย เออใช่ ลืมปรุงรสอ่า นึกได้ดังนั้นจึงรีบประเตาแก๊สทันที แล้วหยิบซีอิ๊วขาวมาเทตรงไข่ที่ยังไม่สุก เหยาะซอสมะเขือเทศเล็กน้อย ใส่น้ำตาลนิดหน่อยคงอร่อยดีนะ จากนั้นก็เปิดเตาแก๊ส แล้วเอาตะหลิวคนๆตรงที่ปรุงเล็กน้อย ขอย้ำนะว่าเล็กน้อย เพราะฉันกลัวไข่มันเละอ่ะ ตั้งหกฟองเชียวจะล้นกระทะอยู่แล้ว

             มันไม่น่ากินเท่าไรเลย ไข่หกฟองแทนที่จะอยู่ด้วยกันเป็นแผ่นเดียวกลมเกลียวกัน แต่ฉันดันไปหารสองแยกเป็นสามแผ่นซะงั้น บางที่ก็ไหม้ บางที่ก็สุกน่ากิน คงไม่มีบางที่ที่ไม่สุกนะ ฉันไม่อยากตายด้วยโรคไข้หวัดนก

            "พี่ขอไม่กินไข่ที่เธอทำนะ กลัวตายก่อนจะได้แต่งงาน"

            "ไม่แน่นะ ไข่ของพี่กินแล้วอาจน้ำลายฟูมปากเลยก็ได้"

            "เดี๊ยะๆๆ"

            ก๊อกๆๆ!!

            "พี่นกฮูกเปิดประตูให้ผมหน่อยคร้าบ!!"

            อ่าเด๊ะ ใครมาบ้านเรา พี่ฮูกเดินไปเปิดประตูแล้วก็เชื้อเชิญแขกเข้ามาในบ้าน ฉันทยอยยกข้าว ไข่เจียวแล้วก็น้ำออกไปที่โต๊ะทานข้าว

            คนที่เดินเข้ามาในบ้านคือ...

            "นายตี๋!!!"

______________________________

หวัดดีค่า วันนี้เอาตอนที่ 7 มาลงนะคะ

ยังไงก็เม้นติชมด้วยน้า ขอบคุณค่า