หว่ออ้ายหนี่ คำนี้ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 - - - ไปหาพยาน

            ใต้ต้นไม้ใหญ่ของโรงเรียนแห่งนี้มีเด็กนักเรียนมากมายที่นั่งอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบ แล้วก็มีเด็กนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่งเล่นฟุตบอลอยู่กลางแจ้ง ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่าฉันคงจะไม่อยู่กลุ่มหลังแน่นอน

            "แมลงปอ!!!" ฉันหันไปมองทางต้นเสียงนั้นก็พบว่ามีเพื่อนร่วมชั้นเรียกฉันเธอวิ่งหอมมาแต่ไกล

            "คุณครูเรียกเธอไปพบที่ห้องปกครองน่ะ รีบๆไปนะ" ฉันกับวุ้นรีบหันมามองหน้ากันทันที

            "แกไปทำอะไรวะ ครูปกครองดุจะตายชัก ระวังตัวหน่อยแล้วกัน มีอะไรก็ปฏิเสธไว้ก่อนนะ"

            ฉันทำหน้าทำตาเหมือนหมาไม่อยากจากเจ้าของแล้วเดินคอตกเข้าห้องปกครอง

            "นี่คือครูปกครองประจำโรงเรียนประจำสหศึกษาชื่อดัง คุณครูเค้าถามอะไรก็ต้องตอบตามความจริงนะ"

            คุณครูปกครองโรงเรียนฉันบอกเสียงแกมขู่ มีอะไรก็ปฏิเสธไว้ก่อนจำไว้ๆ ฉันก้มหน้ามองพื้นลูกเดียว

            "เมื่อวานเธอคุยกับเด็กผู้ชายโรงเรียนฉันที่มายืนอยู่หน้าโรงเรียนนี้ตอนเย็นใช่รึเปล่า"

            "ไม่ได้คุยค่ะ" ฉันรีบปฏิเสธทันควันเมื่อได้ยินคำถาม

            "แล้วทำไมมีคนเห็นว่าเด็กโรงเรียนฉันมายืนคุยกับเธออยู่"

            "ไม่ได้คุยค่ะ"

            "เอ๊ะ ก็มีคนเห็นเธอคุยกับหลงอยู่"

            "หนูบอกว่าไม่ได้คุยไงคะ"

            "เธอแน่ใจนะ"

            "ไม่แนใจค่ะ...อุ๊บ" ตายแล้ว ปฏิเสธไว้ก่อน อ๊าก ฉันต้องโดนสอบสวนอีกนานแหงๆเลย

            "หลุดปากพูดความจริงออกมาจนได้นะ เธอนัดเจอกันกี่ครั้งแล้ว"

            "..."

            ทางที่ดีเราควรหุบปากไว้ก่อนเป็นดีที่สุด ฉันพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ

            "ว่าไงฮ๊ะ บอกมาซิ"

            ครูของฉันเห็นท่าไม่ดีจึงรีบห้าม "เออ ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันถามให้เอง"

            "ได้ยินคำถามแล้วใช่มั้ย ตอบมาเถอะขอแค่บอกความจริงมาก็พอแล้ว"

            "คือ หนู...เราไม่รู้จักกันะคะ"

            "จะพูดหรือไม่พูด ฉันมีหลักฐานนะ" ยัยครูนี่อีกละ เด็กตัวเองทำตัวไม่ดีก็มาโทษคนอื่นเค้า แล้วปล่อยให้ออกมาได้ยังไงล่ะ แค่นี้ก็คุมเด็กไม่อยู่แล้วยังจะมาว่าคนอื่นอีก

            "ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้คุยอ่ะ" ฉันเริ่มพูดไม่มีหางเสียงเพราะมันเกินทนจริงๆ จะอะไรกันนักกันหนา

            "นี่ไงรูป ดูซะ" ครูโยนรูปมาให้ดูเหมือนให้อาหารสัตว์ ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ แต่นี่มันเป็นรูปที่ฉันยืนด่านายหน้าตี๋นั่นอยู่ แง้ แก้ตัวไม่ขึ้นแล้ว ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย เอาไงเอากันฟะ

            "พูดไปครูก็คงไม่เชื่อ เมื่อวานหนูเดินออกโรงเรียนไปแล้วเห็นนายคนนี้เค้ากำลังจะเดินเหยียบขิ...เอ่อ...เหยียบ อุจจาระหมาอ่ะค่ะ หนูก็เลยดึงเค้าไว้ไม่ให้เหยียบแล้วเค้าก็ขอบคุณหนูแค่นี้เองค่ะ"

            ขอบคุณโกหกชัดๆ เค้าด่าหนูค่า

            "ครูไม่เชื่อ เธออย่ามาลูกเล่นหน่อยเลยบอกความจริงมาแล้วครูจะไม่หักคะแนน"

             ครูของฉันก็อีกคน พูดสนับสนุนโรงเรียนอื่นซะงั้น

             "ใช่แล้ว ถ้าเธอไม่พูดความจริงเธอจะโดดหักจิตพิสัยทุกรายวิชาให้เหลือศูนย์"

            ห๊า ศูนย์งั้นเหรอ ก็บอกความจริงไปแล้วไม่ยอมเชื่อกันเอง จะให้ฉันกุเรื่องขึ้นมาว่านัดเจอกับนายนั่นงั้นเหรอ โหยยย ความยุธติธรรมมันอยู่ส่วนไหนของโลกนี้กันนะ

            "ว่าไง ไม่งั้นก็ต้องหาหลักฐานมาให้ได้ว่าเธอไม่ได้กุเรื่องขึ้นมาเอง"

            "ได้ค่ะ แล้วหนูจะหาพยานมาเอง แต่ครูอย่าหักคะแนนนะคะ" ฉันเดินคอตกออกห้องปกครองมาเหมือนตอนเดินที่เดินเข้า พูดไปได้พะยงพะยานอะไรกัน มันจะมีที่กันกันล่า

            "เป็นไงบ้าง เล่าหน่อยๆ" ฉันเลยเล่าเรื่องตั้งแต่ที่ไปช่วยนายหน้าตี๋ยันเรื่องที่จะโดนคุณครูหักคะแนน

            คิดแล้วเศร้าคะแนนจิตพิสัยฉันแทบจะได้เต็มทุกวิชา แล้วจะมาหักกะอีเรื่องแค่เนี้ย เห้ยยย

            "แล้วแกจะเอาพยานจากไหน เอ่อ...เอางี้มั้ย" ฉันรีบผึ่งหูฟังแผนการหาพยานจากยัยวุ้นทัยที

            "เราเข้าไปหาตัวนายนั่นที่โรงเรียนเค้า แล้วเอามือถือบันทึกเสียงเค้าไว้ แล้วให้บอกว่าเธอไปช่วยไม่ได้นัดเจอกัน โอเคป่าว"

            "ก็ดีอยู่หรอกนะ แต่เราจะเข้าไปได้ยังไงในเมื่อเป็นโรงเรียนประจำ"

            วุ้นเลิกคิ้วแล้วทำปากยื่น "มันก็จริงของแก แต่เราก็ต้องเข้าไปให้ได้นะเพื่อคะแนนของแก ท่องไว้ซิ คะแนนๆๆ แล้วอีกอย่างฉันได้ยินมาว่าโรงเรียนนี้เค้าจะมีงานเลี้ยงจบระดับชั้นในวันพรุ่งนี้น่ะ เราก็แฝงตัวเข้าไปในงานแล้วก็รีบๆหาตัวนายนั่น จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วก็รีบออกมา โอเคมั้ย"

            ฉันทำนิ้วโป่งกับนิ้วชี้ให้เป็นห่วงเป็นสัญญาณบอกว่าโอเค แล้วก็ท่องคำว่าคะแนนจนขึ้นใจ ไฟแห่งความกล้าหาญมันก็จุดประกายขึ้นมาทันที ใช่ ฉันต้องเข้าไปในโรงเรียนนั้นให้ได้ คอยดูซิคุณครูคนนั้นจะต้องมาบอกฉันว่า 'ครูเข้าใจเธอแล้ว ครูจะไม่หักคะแนนจิตพิสัยเธอ'

            อ๊าก มันจะต้องไม่เป็นแค่ความฝัน ฉันจะต้องทำให้มันเป็นความจริงให้ได้ แล้วเจอกันนายตี๋

__________________________

++Bravo++ มาละจ้า

อัพแล้วๆจ้า เม้นกันด้วยนะค้า ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านะ

ไปเยี่ยมไอดีเราก็ได้ http://my.dek-d.com/Bravo/ 

ยินดีต้อนรับงับ

บายจ้า...