หว่ออ้ายหนี่ คำนี้ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 - - - คำขอบคุณ

            "บ่องชุ้ เซมากูเต๊ะ ..." ฉันล่ะปวดหัวกับเพื่อนคนนี้จริงๆเชียว ทำเป็นตื่นเต้นไปได้ มันสปี้คภาษาฝรั่งเศสมาตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็ใกล้เลิกเรียนแล้วมันยังไม่หยุดพูดอีก

            "แกเตะฉันถีบ เลิกพูดมั่วได้รึยัง ภาษาเค้าวิบัติหมด"

            "ก็ฉันเคยได้ยินในรายการหนึ่งเค้าพูด ฉันก็เลยจำๆมา บ่องชุ้ๆ"

            "เอาเวลาไปท่องหนังสือดีกว่านะ ถ้าแกซ้ำชั้นอย่ามาหาว่าไม่เตือนแล้วกัน"

            พูดจบฉันก็เดินเชิดออกจากห้องไปทันที เลิกเรียนแล้วจะไปไหนดี ฉันเดินก้าวกระโดดไปเรื่อยๆตามหนทาง เพราะโรงเรียนฉันจะอยู่ลึกเข้าไปไม่ได้ติดกับถนนใหญ่

            แล้วสายตาอันเฉียบคมของฉันก็เหลือบไปเห็นก้อนขี้หมาอยู่ตรงหน้าไปประมาณห้าเมตร คนที่จะเดินเหยียบไม่ใช่ฉันน่ะซิ แต่เป็นนายนั่นถนนหนทางก็ไม่มอง เดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงลอยหน้าลอยตาอยู่ได้ ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจฉันจึงรีบวิ่งไปฉุดข้อมือของเขาไว้

            เอี๊ยด!!!

            ตึ้ง!!!

            เฮ้ นายไม่ได้เหยียบขี้หมาใช่มั้ย แต่ทว่าหลังของฉันกำลังถูกเขาดันติดกำแพงอยู่ อ๋ายยย เพราะแรงกระชากเมื่อกี้แน่เลยทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ฮือ ไม่น่าเข้าไปช่วยไว้เลย

            หน้าของเขาติดกับกำแพงซึ่งอยู่ถัดจากหน้าของฉันไปนิดเดียว ฉันอึ้งอยู่ซัพพัก พอตั้งสติได้ก็รีบแกะแขนของเขาออกจากคอของฉันซึ่งเป็นอวัยวะส่วนเดียวที่ถูกตัวฉัน

            "นายเหยียบขี้หมารึเปล่า" พอเขาหันหน้าออกจากกำแพงมา หล่อชะมัด ตาชั้นเดียวแต่โตไม่ใช่ตาตี่ หน้าขาวๆ ปากเรียวเล็ก อ๊าก แต่พอมองที่ป้ายชื่อโรงเรียนแล้วเป็นโรงเรียนประจำสหศึกษา

            โรงเรียนนี้มีชื่อเสียงอยู่ไม่ใช่น้อยเลย เพราะเป็นโรงเรียนอินเตอร์ ว่าแต่เป็นนักเรียนประจำแล้วออกมาได้ยังไง

            "เอ่อ...เซี่ยเซี่ยหนี่" โหย ด่าฉันว่าเชี่ยๆนี่ เหรอ ขึ้นเลยๆ มันจะมากไปแล้วนะ

            "ฉันอุตส่าช่วยนายไม่ให้เหยียบสิ่งปฏิกูลที่มีนามว่าขี้หมานะ ทำไมต้องด่ากันด้วยเล่า!!" นายนั่นทำหน้าเหว๋อ แต่ฉันก็ยังพ่นใส่เขาไม่หยุด มันน่าน้อยใจนักทำคุณบูชาโทษจริงๆเลย

            "อยู่โรงเรียนประจำไม่ใช่เหรอ รีบกลับไปซิ ไม่งั้นฉันจะลากนายไปส่งครูฝ่ายปกครองถึงโรงเรียนนายแน่"

            เขายักคิ้วให้ทีหนึ่งแล้วยื่นมือมาทำเหมือนกับว่า พาไปเลยซิ มันน่าก้านคอนักเชียว

            "นี่ ไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเหรอ ขอบคุณน่ะพูดเป็ยมั้ย"

            "เซี่ยเซี่ยหนี่"

            "เออ ด่าเข้าไปฉันจะถือว่าการช่วยนายครั้งนี้คือการทำบุญแล้วกันนะ"

            เขาหยักไหล่อย่างเสียไม่ได้แล้วก็พูดทิ้งท้ายกับฉันไว้ประโยคหนึ่ง

            "หนี่ซื่อหว่อเตอะชูเลี่ยน" ถ้าเดาไม่ผิดนี่คงเป็นภาษาจีน มันแปลว่าอะไรนายคงด่าฉันอีกละซิ

            โอ้ย จะบ้าตาย มีหวังปิดเทอมนี้ฉันต้องไปทำบุญเก้าวัดเก้าวาซะหน่อยแล้ว ทำไมมันซวยจริงๆ

_________________________

++Bravo++ มาละจ้า

ช่วยเม้นหน่อยนะค้า เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ

ขอบคุณค่า

บายจ้า...