หว่ออ้ายหนี่ คำนี้ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 - - - สถาบันสอนภาษา

สถาบันสอนภาษา

            ทางโรงเรียนพาเด็กนักเรียนมาที่สถาบันสอนภาษานี้ก็เพราะว่าอยากให้เด็กนักเรียนมีกิจกรรมทำยามปิดเทอมจะบ้าเหรอคะ นี่จะสอบอยู่แล้วยังพามาที่แบบนี้ทำไมกัน เฮ้อ ตายๆๆ ไม่ต้องอ่านหนังสือสอบกันพอดี

            "นักเรียนคะ ถ้านักเรียนคนใดชอบหรืออยากเรียนภาษาอะไรก็ลงชื่อไว้ที่หัวหน้าชั้นเลยนะ" คุณครูประจำชั้นกล่าวแล้วปล่อยเด็กนักเรียนเข้าไปในสถาบันสอนภาษา

            "เรียนภาษาฝรั่งเศสก็ดีนะ ครูที่นี่สอนดีมากๆเลย..." อวดอยู่นั่นแหละฉันเลยย่างกรายไปห้องสอนภาษาอื่น

            "ครูที่นี่มีคุณภาพกันทุกคนค่ะ แล้วนักเรียนจะสนุกไปกับการเรียนภาษาลาว" กึ๋ย อินเตอร์จริงๆเลยค่ะขนาดภาษาลาวยังมี หนูขอบายค่ะ

            ครูที่นี่ดีนะ เราสอนดีนะ บุคลากรของเรามีคุณภาพมากอวดอยู่ได้ ฉันอยากจะรู้นักว่ามันดีจริงเหรอถ้าสอนไม่ดีจะไปประกาศให้ทั่วเลยคอยดูซิ

            "นี่ยัยแมลงปอเมื่อไรเธอจะเลือกซักที ฉันเดินขึ้นชั้นสอง ลงชั้นหนึ่งแล้วก็กลับขึ้นไปชั้นสามมันไม่เหนื่อยเลยนะ" วุ้นเพื่อนสนิทของฉันกำลังบ่นกระปอดกระแปดอยู่

            "อืมๆ ไม่เหนื่อยก็เดินต่อ" ฉันก็กวนประสาทไม่ใช่เล่นเลย

            "ฉันอยากจะนอนขึ้นอืดอยู่บ้านมากกว่าที่จะต้องมานั่งเรียนภาษาในช่วงปิดเทอม ไม่เห็นจะดีตรงไหนเล้ย"


            "ทำไงได้ เธอก็ไปท้วงครูซิ ฉันจะเอาใจช่วย" วุ้นทำท่าค้อนน้อยๆ แล้วเราก็เดินขึ้นชั้นสองอีกทีคราวนี้ฉันมาหยุดอยู่ที่ห้องสอนภาษาจีน

            "ภาษาจีนก็สำคัญไม่แพ้กันกับภาษาอังกฤษ เราจะสังเกตได้จากการที่มีชาวจีนอยู่เกือบทุกมุมโลกในทุกวันนี้..."

            เอ๋ คุณครูคนนี้พูดมีสาระกว่าภาษาอื่นๆตั้งเยอะ ท่าทางจะสอนดีแน่ๆ ฉันเลือกภาษาจีนนี้แหละ เราสองคนพากันไปลงชื่อที่นายหัวหน้าห้อง ยัยวุ้นเลือกเรียนภาษาลาว โอ้ไม่ใช่ภาษาฝรั่งเศส

            "เธอเรียนภาษาจีนเหรอ" นายหัวหน้าชั้นพูดขึ้นลอยๆเหมือนเป็นการถาม

            ฉันไม่แน่ใจเลยเลิกคิ้วพลางเอานิ้วชี้ตัวเองแล้วถาม "นายถามฉันเหรอ"

            "อื้ม ฉันก็บอกนายไปแล้วหนิ"

            "อืม...ไปเหอะ เกะกะคนอื่น" โหย พูดงี้มันน่าเอาฝ่ามือไปประทับบนปากสวยๆของนายจริงๆ

            ไม่ยุธติธรรมเลยอ่ะคุณครู มีการมาบอกทีหลังว่าใครที่ติดธุระหรือมีเรียนพิเศษที่อื่นอยู่แล้วก็ไม่ต้องเรียนที่นี้ก็ได้ ฮ๊าก แมลงปอจะบ้าตาย ฉันก็ลงชื่อไปแล้วซะด้วยซิ ไม่ยุธติธรรมเฟ้ยยย!!

            ไหนๆก็ลงเรียนไปแล้วช่างมันเหอะ อย่างน้อยก็ไม่ต้องมานั่งฟังตาพี่บ้าบ่นทั้งวัน ผู้ชายอะไรขี้บ่นชะมัด หรือว่าพี่ฉันเป็น เป็น เป๊น...

            "ไอ้ตุ๊ด!! เดินมาทางนี้จะไปไหน" หว๋าย พี่ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นน้า พี่จ๋าพี่ไม่ได้เป็นใช่มั้ย

            เมื่อกลับมาถึงบ้านคนที่ฉันนับเป็นพ่อคนที่สองก็บ่นใส่ฉันจนหูชาอีกแล้ว

            "มาเก็บที่นอนของตัวเองด้วยซิ รกจะตายอยู่แล้วมุดหัวนอนอยู่ได้ยังไง"

            "พี่จะบ่นอะไรนักหนาเล่า แล้วเข้ามาห้องฉันได้ไง พี่บ้าๆๆ" ฉันเดินตามหลังพลางเอากำบั้นทุบหลังพี่จนไปถึงห้องนอนฉัน

            "พี่เป็นพี่ของเธอนะ ฟังกันบ้างซิ" เสียงห้าวๆดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ทำให้ฉันหน้าซีดแต่ก็เถียงต่อ


            "พ่อกับแม่ไม่เห็นจะบ่นมากเท่าพี่เลย ในบ้านนี้มีแต่พี่เท่านั้นแหละที่บ่นๆๆๆกับน้องอยู่เนี้ย" ฉันทำหน้ามุ่ยแล้วมองไปทางอื่น


            "ก็พี่รักน้องของพี่ไง ไม่งั้นพี่ไม่มาเจ้ากี้เจ้าการแบบนี้หรอก"


            ว่าแล้วพี่ก็ดึงตัวฉันไปกอด ฉันเลยเอาหัวมุดแล้วก็หมุนๆๆกับอกพี่ด้วยความหมั่นไส้ ประโยคที่จะหยุดการทะเลาะของเราได้ก็คือคำว่า 'เพราะพี่รักน้องของพี่ไง' อะไรประมาณนี้ พ่อกับแม่ก็เลยไว้ใจให้พี่ดูแลฉันแทนท่านในบางทีที่ท่านต้องไปกรุงเทพ

            "เก็บข้าวของให้เรียบร้อยด้วย ไม่งั้นพี่จะมาบ่นไม่ให้เธอได้นอนเลย" พี่พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินกลับเข้าห้องตัวเองไป ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักพี่หรอกนะ แต่จะรักให้มากกว่านี้ถ้าพี่บ่นน้อยลง

            "เฮ้อ อ่านสังคมก่อนก็ได้ฟะ" ช่วงนี้ต้องเตรียมตัวสอบปลายภาคเป็นอย่างดี เพราะถ้าฉันทำคะแนนออกมาไม่ดีมีหวังโดนพี่ฮูกบ่นอีกแหง

_________________________

++Bravo++ มาละจ้า

แอบมาลงเรื่องใหม่ อิอิ ยังไงก็ติชมกันได้นะคะ ส่วนเรื่องนู้นสมองตันคิดไม่ออกเลย เลยมาแอบแต่งเรื่องใหม่ หวังว่าคงไม่ว่ากันน้าค้า

ใครจะมาเป็นคนเปิดเม้นแรกกันน้า

เรื่องนี้ลงวันที่ 22 เมษายน 2549 ดูว่าจะดองนานเพียงใดกว่าจะจบเรื่อง อิอิ

บายจ้า...