ตอนอวสานของ Shaman king ราชันย์แห่งภูติ

เนื้อเรื่อง

ตอนจบของ Shaman king ราชันย์แห่งภูติ

ปรกติที่เพื่อนๆอ่านใน C.Kids จะมี 284 ตอนจบ ชื่อตอนว่า ราตรีสวัสดิ์ แต่ในรวมเล่ม 32 จะมีตอนพิเศษแถมมา 1 ตอน พร้อมกับเรื่องสั้น ภาคฮุงบาริ เป็นเรื่องราวของพวกโย ในตอนโตแล้ว

ตอนที่ 285 หลังความฝัน (อวสาน)

“อว้ากกก~~~!!!!” มันตะส่งเสียงน้องโหยหวน เพราะฝันร้ายเมื่อคืน

  มันตะค่อยๆลุกฮวบขึ้นมาจากที่นอน นาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลา 7 นาฬิกา 2 นาที เหงื่อที่มาจากความฝันร้ายแตกพลั่กทั่วใบหน้าของมันตะ  เขายังช็อกไม่หายกับสิ่งที่ผันเห็น  

  “ฝันร้าย...อะไรเช่นนี้” เขาอุทานออกมาเบาๆ

          ...............................................................................................................................

    “เพราะคุณแอนนาคนเดียว เพราะเมื่อวานคุณแอนนาเล่าเรื่องประหลาดนั่นให้ฟัง  เลยฝันร้ายอย่างนี้” มันตะแต่งตัวใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย เขาเดินพลางบ่นพึมพำออกมาด้านนอก บริเวณทางรถยนต์ผ่าน ด้านข้างเนินเขา

    “แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่มีใครให้คุยด้วยเพราะทุกคนไปกันหมดแล้ว” เขาพูดพลางเดินลงไปใกล้กันชายหาด  แสงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณส่องกระทบกับผืนน้ำอันเรียบนิ่งของทะเล ชวนให้มันตะมองเหม่อไป...

      (ก้นมหาสมุทรนี้ คือแผ่นดินมูที่เป็นมายา) มันตะคิด พลางมองเหม่อไปเรื่อยๆ

       (ชั้นเองก็อยากจะไปเหมือนกัน  ถึงจะไปแล้วจะทำอะไรไม่ได้ แต่ชั้นเองมาถึงที่นี่แล้วก็อยากรู้เหมือนกันว่าทุกคนคิดจะทำอะไรแน่.. ) เมื่อมันตะเหม่อมองผืนทะเลนานๆ เขาก็อดคิดถึงพวกโยไม่ได้

       (ปริ๊นเซส ฮาโอ) มันตะคิดเลื่อนลอยไปถึงฝันเมื่อวาน ที่เขาเห็นฮาโอแต่งองค์ทรงเครื่องแบบเจ้าหญิง

       (ไม่สิ ---  เราเองก็เข้าใจดีอยู่แล้ว ทุกคนพยายามช่วยฮาโอ  สังหารแต่ไม่ตาย แพ้พ่ายแต่ไม่พ่ายแพ้ เพียงสิ่งเดียวที่จะโค่นฮาโอได้คือ ใจของฮาโอเอง อาวุธเพียงอย่างเดียวที่จะเจาะความเดียวดายของฮาโอได้  .... ก็คือ .... หัวใจ ......  ดังนั้น แม้แต่เรา ก็อาจจะช่วยทำอะไรบางอย่างได้ ) มันตะนั่งคิด พลางโกรธตัวเอง ที่ไม่ได้ไปทวีปมูกับคนอื่นเขา

    “ช้า!!”  ทันใดนั้น แอนนาก็เดินเข้ามาโผล่ด้านหลังมันตะ ทำเอามันตะสะดุ้งเฮือกไปเลย  

      “มันตะ...  มีแต่พวกเราที่เหลืออยู่บนเกาะนี้ ....  รีบๆมาซะ ~!!” แอนนาบอกมันตะ เธอเดินเข้ามาใกล้ๆเขา พร้อมกับมีอนาโฮลและวิญญาณคู่ชีพยืนอยู่ข้างๆ

      “คะ..คุณแอนนา!! แล้วก็ คุณอนาโฮล ---- ~!” มันตะหันไปมองพลางอุทานออกมาด้วยความดีใจ

      “แพ้ซะแล้ว .... ฉันเองทีแรกก็คิดว่าไม่มีทาง แต่ปาฏิหาริย์ก็มีจริง  ช่วงที่อยู่กับพวกนาย ทำให้คิดได้อย่างนี้  ว่าอาจจะพอทำอะไรได้ ........” อนาโฮลส่งยิ้มให้มันตะด้วยแววตาที่ดูบริสุทธิ์ ตอนนี้จิตใจของเขาถูกชำระล้างให้สะอาด ไม่สกปรกมืดมิดเหมือนกับตอนที่ล้างแค้นเมเด้นเพื่อแก้แค้นให้อนาเทลอีกแล้ว

     “...! ขอบคุณมากคุณแอนนา!!”  มันตะเอ่ยขอบคุณแอนนา

     “.....” อนาโฮลก็ยินดีกับการขอบคุณของมันตะด้วย

     “ของตายอยู่แล้วนี่.....  มาถึงขนาดนี้ใครจะยอมให้จบง่ายๆ  ทั้งเรื่องนั้นเรื่องโน้น  และฉันไม่ชอบทำอะไรครึ่งๆกลางๆ  ที่สำคัญ  จะไม่มอบตำแหน่งปริ๊นเซสให้ใครหรอก” โอเวอร์โซลสฟิงซ์ของอนาโฮลค่อยๆอ้าปากออก  จากนั้นก็มีบันใดหินค่อยๆยื่นออกมาจากปากของมัน และทั้ง 3 ก็เดินขึ้นไปบนปากสฟิงซ์ เพื่อบินออกจากเกาะนี้

          ...............................................................................................................................................

          ...............................................................................................................................................

                                                             เป็นเหมือนคำอำลา

เรื่องยาวที่เขียนมา ได้จบลง เป็นระยะเวลา 3 เดือน ที่ผ่านไปใน 3 เดือนนี้ ได้ใช้เวลาจัดการเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่เคยมีเวลาได้ทำในช่วงหลายปีมานี้ ทั้งจัดการธุระที่บ้าน ธุระตัวเอง เยี่ยมผู้คน (เป็น) เยี่ยมผู้คน (ตาย) (สุสาน) สามารถใช้ชีวิตอย่างสบายๆ ได้มากกว่า ตอนเขียนเรื่องยาวมั่กมาก ช่วยฟื้นฟูพลังขึ้นมาอีกเยอะ

  แม้จะเขียนบอกไว้ว่า [เหมือน] แต่ว่า ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน เรื่องยาวเรื่องนี้มาโดยตลอด ขอบคุณจริงๆ

    คนไร้ระเบียบ ไม่เคยมีแผนการทำงานอย่างผม สามารถเขียนเรื่องยาวได้ขนาดนี้ เหมือนเป็นฝัน ไปถึงขณะนี้ความรู้สึกยินดีเต็มตื้นไปหมด ผมเสียใจที่ชาแมนคิงรูดม่านปิดอย่างนี้   แต่ผมไม่คิดว่าเป็นการจบแบบเลวร้ายที่สุดเด็ดขาด แต่ผมไม่ขอบอกเหตุผล  ก็ผมเป็นนักเขียนการ์ตูน  ก็ต้องให้การ์ตูนเล่าความรู้สึก แม้จะมีความสำนึกผิด แต่จะแก้ไขส่วนที่ผิด และดำเนินส่วนที่ดีต่อไป  หากมีโอกาสนั้น ก็ขอความกรุณาด้วยนะครับ

    ปี 2005 มีงานไปต่างประเทศมาก อย่างน้อยๆ คิดว่าคงไปเที่ยงเล่นสักปีนึงครับ

                                        
                                   เดือนธันวาคม 2004  ทาเคอิ  ฮิโรยูกิ

                            
                                                           ---  อวสาน ---