ตาบ้า&ยัยบ๋อง...รักนี้ต๊องสุดขั้ว!!!

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1...ชีวิตฉันมัน..เฮงซวย!!

      บ้านสองชั้นหลังคาสีน้ำตาลตัดกับตัวบ้านสีครีม  ตั้งเด่นตระหง่านอยู่กลางหมู่บ้าน   บริเวณตัวบ้านถูกปกคลุมด้วยต้นไม้นานาพรรณ   สวนสวยถูกจัดเป็นระเบียบดูรมรื่นสะอาดตา   แสงสีทองของอาทิตย์แรกรุ่นของวันสาดส่องไปทั่วฟ้าคราม   สายลมยามเช้าพัดพาเอาความสดชื่นและอากาศบริสุทธิ์มาให้   ทุกสิ่งดูสดใสผิดกับอารมณ์ของใครบ้างคน





“ นี่.....ยัยปิ่น  แกจะตื่นให้มันเช้ากว่านี้ไม่ได้หรืองัยกัน” เสียงต่อว่าของพระเชษฐาบังเกิดเกล้าของฉันดังขึ้นอย่างหงุดหงิด   แทนคำว่าอรุณสวัสดิ์ในตอนเช้าอย่างที่ควรจะเป็น





ฉันมักจะได้ยินประโยคนี้ออกจากปากของพี่ชายทุกเช้า  มันซ้ำไปซ้ำมาจนฉันจำได้ขึ้นใจแล้วละ  แต่ไม่เคยคิดจะปฏิบัติตามเลย   ก็นี้มันปิ่นนี้หน่า  ^^





“ เฮ่อ.....บ่นเป็นหมีกินผึ้งอีกแล้วนะพี่ไปร์  ปิ่นนะฟังจนเบื่อแล้ว  พูดอยู่ได้ทุกวันไม่เบื่อบ้างหรืองัย  พูดแล้วปิ่นตื่นเช้าขึ้นมั้ย   ไม่เคยเล้ย........แล้วจะพูดทำไมนักหนา” ฉันว่าพี่ชายแกมประชด   ก็ตั้งใจจะด่าว่ามันว่าโง่อะน่ะ    





ฉันถือกระเป๋านักเรียนเดินลงบันไดมาอย่างสบายใจ   พลางเหลือบมองหน้าที่ชายสุดที่รักที่นั่งรอกินข้าว   หน้างี้บึ้งจนดูไม่ได้เลยคงจะรอนานแล้วละสิ





“ แกอย่ามายั่วโมโหฉันนะยัยปิ่น  ถ้าเรื่องที่แกหนีไปเที่ยวเมื่อวานนี้   จนกลับบ้านดึกดื่นถึงหูแม่ละก็  อะไรจะเกิดขึ้นแกน่าจะรู้ดีนะ ” พี่ไปร์พูดขึ้นยิ้มๆอย่างเจ้าเล่ห์





โถ่.....คิดจะขู่กันเหรอ   อย่านึกนะว่าเค้าจะกลัวนะ  กะอีเรื่องแค่เนี่ยแม่รู้แล้วจะทำไม  อย่างน้อยก็ถูกกักบริเวณหนึ่งเดือนก็เท่านั้น





“ แหม๋....ทำโมโหไปได้  เดี๋ยวหน้าก็แก่เร็วหรอก  เอาเป็นว่าปิ่นขอโทษก็ได้” ฉันเบ้ปากให้พี่ไปร์อย่างไม่สบอารมณ์   เห็นม๊า...บอกแล้วว่าฉันไม่ได้กลัว  แล้วที่หลังอย่าเข้าใจผิดอีกหล่ะ  ฮือๆ  T๐T  ไม่กลัวเลยสักนิด





“ อืม...ให้มันได้อย่างนี้สิ  รู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร  เข้าใจแล้วก็รีบๆกินเข้าซะเดี๋ยวจะไปโรงเรียนไม่ทัน”  พี่ไปร์พูดพลางยกแก้วนมขึ้นดื่มอย่างช้าๆ  มาดคุณชายจริงๆ





ฉันละผิดหวังในตัวพี่ชายคนนี้เอามากๆเลยละ  เพราะว่าฉันอยากได้พี่ชายที่มันดูแข็งแกร่งมาดแมน   ไม่ใช้ไอ้มาดคุณชายเจ้าสำอางจอมเนี๊ยบแบบนี้   เห็นแล้วมันหงุดหงิดโว๊ย   เข้าใจไหมว่ามันหงุดหงิดนะ





หลังจากต้องทนกินข้าวต่อหน้าพี่ชายตัวดีเสร็จ   ซึ่งแน่นอนว่าฉันจะต้องถูกบังคับให้เคี่ยวข้าวคำละ  20 ครั้งเป็นอย่างน้อยก่อนจะกลืนลงคอได้   และห้ามพูดในขณะที่มีอาหารอยู่ในปากด้วย   และนมที่จะต้องค่อยๆดื่มให้หมด  เพราะถ้ารีบดื่มแล้วมันจะสำลักเอาได้





และกฎบ้าๆบอๆของพี่ชายที่เคารพเยื้องบิดาอีกหลายข้อ   นี่ละเหตุผลที่มันทำให้ฉันหงุดหงิด  ต้องมาค่อยทำตามคำสั่งของคุณชายไปร์   สักวันเถอะฉันจะเอายาถ่ายใส่กับข้าวให้แกกิน  





“ นี่พี่ไปร์  ปิ่นขอถามจริงๆเถอะ  พี่เป็นเกย์หรือเปล่าเนี่ย” พี่ไปร์หันมาจ้องฉันตาโต  ก่อนจะค่อยๆหรี่ตาลงมองฉัน   ฮือๆ  เอาอีกแล้ว  สายตาแบบนี้อีกแล้ว





“ ขอโทษค่ะ  ที่ถามอะไรไม่ได้เรื่องออกไป   เชิญบอกวิธีลงโทษตามสบายเลยค่ะ” ฮือๆ  ฉันหาเรื่องใส่กบาลอีกแล้ว  และนี่ก็คือกฎข้อนึงของพี่แกที่ฉันเกลียดและกลัวสุดๆ  ก็แต่ละวิธีลงโทษของพี่เค้ามันน่า....บรื้อ!!!!!





“ คราวนี้ยกโทษให้” ห๊า...ฉันได้ยินผิดไปหรือเปล่า  ใครก็ได้ช่วยตบให้ฉันตื่นที  กระทืบฉันเลยก็ได้เอาให้ม้ามแตกซี่โครงหักไส้ทะลักเลยนะ    





“ แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่ง” พี่ไปร์พูดเสริมพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์  





“ ข้อแม้อะไรอีกหล่ะ” ฉันถามพี่ไปร์  แต่แทนที่พี่แกจะตอบ  แต่ไม่เลยพี่เค้าเอาแต่หัวเราะหึๆในคอเท่านั้น  และนี้ก็คืออีกข้อหนึ่งที่ฉันเกลียดพี่ชายคนนี้





แล้วฉันก็มาถึงโรงเรียนอย่างปลอดภัย   ต้องทนนั่งตัวแข็งทื้ออยู่ในรถกับพี่ชาย  นั้นมันเป็นสิ่งที่ทรมานมากๆ  แต่คุณอย่าคิดว่าถ้ามาถึงโรงเรียนแล้วฉันจะรอดนะ  ขอบอกเลยว่าคุณคิดผิด





“ นี่ยัยปิ่น!!!  แกเดินให้มันดีๆแบบกุลสตรีนะเป็นไหม   แกว่งแขนแบบนั้นได้ยังงัยกัน  นี่อย่าก้าวขายาวแบบนั้นสิ!!!!”  พี่ไปร์เอากระเป๋านักเรียนของเค้า  ตีลงมาที่กลางกบาลน้อยๆของฉัน  กะอีแค่เดินเนี่ยพี่แกยังต้องออกแบบให้ฉันเลยนะ  นี่ถ้าฉันเข้าห้องน้ำเนี่ยพี่แกก็คงไม่ต้องมาค่อยสั่งฉันด้วยหรืองัยกัน!!!  ฮึย!!!





“ รู้แล้วละน่า” ฉันตอบพี่ชายอย่างห้วนๆ





“ เมื่อกี้แกพูดว่างัยนะ” ฮือๆ>_< เอาอีกแล้ว  พี่ไปร์มองฉันด้วยสายตาแบบนั้นอีกแล้ว  





“ ทราบแล้วค่ะพี่ชายสุดที่รัก” ฉันรักพี่มากจริงๆเลยเห็นไหม   ทำตามคำสั่งของพี่ชายทุกอย่าง  ร๊ากจนเลือดตาแทบกระเด็น  อย่าเผลอก็แล้วกันน่ะ   เผลอเมื่อไรละก็จะส่งคืนให้ทั้งต้นทั้งดอกเลย





ฉันเดินตามหลังของพี่ชายเข้าโรงเรียน   ท่ามกลางสายตาเสียดแทงของสาวน้อยอย่างเด็กม.ต้น  กับสาวใหญ่รุ่นเดอะ....Old อย่างเด็กม.ปลาย   อิจฉาละซิที่ฉันได้อยู่ใกล้กับหนุ่มหล่ออย่างพี่ไปร์นะ  





“ พี่ไปร์  ปิ่นขอตัวเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องก่อนนะ” พี่ไปร์พยักหน้าให้ฉันน้อยๆพร้อมกับรอยยิ้ม   ขอร้องพี่ไปร์ได้โปรดอย่ายิ้มเลย  ไม่ใช้ว่าเห็นแล้วมันจะละลายหรอกนะ  แต่มันสยองอะ  พี่ไปร์ยิ้มให้ฉันที่ไรเกือบตายทุกที



.........................................................................................................................................





5555 ตอนนี้ฉันเป็นอิสระแล้วโว๊ยมีความสุข  หลังจากหลุดออกมาจากไอ้พี่บ้าได้   ทำไมแม่ต้องให้ฉันมาเรียนต่อม.4 ที่นี่ด้วยเนี่ย  แค่อยู่บ้านก็เบื่อหน้ากันจะแย่อยู่แล้ว  T_T ชีวิตฉันนะมันเฮงซวยสุดๆเลยจริงม๊า





“ อรุณสวัสดิ์ครับน้องเปิ่น  ยังมาสายเหมือนเดิมเลยนะครับ” เสียงกวนบาทาดังขึ้นมาจากระเบียงด้านบนของตึกหมวดวิชาภาษาไทย  ทำให้ฉันต้องหันไปมองด้วยสายตาหวานสุดซึ้ง   ก็คิดว่าสายตาแบบนี้มันซึ่งก็แล้วกันเนอะ  





“ ไอ้บ้า....อย่ามากวนทีนกันได้ไหม   วันนี้อารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วยนะ” ฉันยืนชี้หน้าไอ้รุ่นพี่บ้าที่ตะโกนแหกปากแซวฉันจากบนตึกชั้นสอง  





“ อ้าว....พูดจาไม่น่ารักเลยนะครับน้องเปิ่น   อย่างนี้ต้องให้พี่ทำโทษซะแล้ว  อ่า...จะทำโทษยังงัยดีน่ะจะให้หอมแก้มดีม๊า   ทั้งซ้ายทั้งขวาเลยก็ได้นะครับ” เสียงเห่ายังคงดังอยู่พร้อมกับหน้ากวนทีนของเจ้าของเสียง   ถ้าแน่จริงก็กระโดดลงมากัดกันเลยสิ...ไม่แน่จริงนี่หว่า  แต่ถ้าพี่เค้าบ้ากระโดดลงมาละก็.....ฉันก็จะวิ่งหนียังงัยเล่า!!!!





ฮึย!!!..ไอ้บ้า  นี่ละเป็นเหตุผลหนึ่งที่ฉันไม่อยากมาโรงเรียน  ก็ไอ้รุ่นพี่บ้าเนี่ยแหละชอบเรียกฉันว่าน้องเปิ่น  ฉันชื่อปิ่นนะยะไอ้บ้าเอ๊ย!!!





“ หุบปากไปเลยนะพี่ดิว   เลิกเรียกปิ่นว่าน้องเปิ่นสักที  บอกแล้วงัยว่าชื่อปิ่นนะไม่เข้าใจหรืองัยห๊า  ใช่สมองอันน้อยนิดแยกแยะหน่อยสิ ” ฉันตะโกนตอบอย่างหัวเสีย  ไม่สนใจมันแล้วเว้ยว่าใครจะมองนะ  ก็ไอ้พี่ดิวบ้าเนี่ยนะสิชอบเรียกฉันว่าน้องเปิ่นอยู่ได้  





“ อ่ะๆ..เป็นผู้หญิงทำท่าทางแบบนั้นได้ยังงัยเนี่ย   สงสัยคงต้องบอกให้พี่ไปร์อบรมอีกเยอะนะ” พี่ดิวพูดขึ้นทำให้ฉันต้องหุบปากกลืนคำด่าลงคอทันที  ฮึย...อะไรนิดอะไรหน่อยก็จะฟ้องแต่พี่ไปร์นั้นแหละ





“ ก็พี่ดิวว่าปิ่นก่อนนี่” ฉันพูดอย่างงอนๆ พลางเม้มริมฝีปากตัวเองจนแก้มป่อง





“ ก็น้องเปิ่นน่ารักนี่  น่าอิจฉาไอ้ไปร์มันจัง” พี่ดิวพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้  โอ๊ย...ฉันแทบจะละลายกลายเป็นปุ๋ยให้มันรู้แล้วรู้แร_ด  เอ๊ย!!!..รู้รอดไปเลย  





“ มายืนจีบกันไม่อายสายตาชาวบ้านเค้าเลยนะ  เกะกะจริงๆ” แล้วอีกเสียงที่คุ้นเคยและไม่อยากได้ยินที่สุด  มันดังมาจากข้างหลัง  ทำให้ฉันต้องหันไปมองเค้าตาขวาง  เปิดเทอมใหม่มายังปากหม_าเหมือนเดิมเลยนะ  นี่ก็เข้าเทอมสองแล้วที่ฉันต้องทนเห็นหน้าหมอเนี่ย  อายุก็มากกว่าฉันแต่ต้องมาทนนั่งเรียนห้องเดียวกัน  โคตะระน่าเบื่อเลย





“ เอ่อ....งั้นปิ่นขอตัวก่อนนะค่ะพี่ดิว   ตอนเช้าๆแบบนี้นะแถวบ้านปิ่นเค้าชอบปล่อยสุนัขออกมาวิ่งเล่นกัน   ปิ่นไม่อยากโดนมันกัดเอาอ่ะ  ขอตัวก่อนนะค่ะ” ฉันเหลือบไปมองผู้ชายข้างหลังนิดหนึ่ง  ให้เจ้าของร่างเค้ารู้ตัวว่าฉันด่าเค้า   จากนั้นก็หันไปโบกมือให้กับพี่ดิวอย่างอารมณ์ดี





“ ยัยเด็กบ้า” หมอนั่นเค้าตะโกนด่าฉันอย่างหัวเสีย   ก็แหงล่ะโดนด่าเข้าไปเต็มรักเลยนี่เน้อ  



..........................................................................................................................................



  

ฉันเดินเข้าห้องอย่างมีความสุขสุดๆ  หัวคิ้วงี้ผูกกันเป็นปมเลยละมีความสุขจริงๆ  เดินเข้าโรงเรียนมาที่ไรก็มักจะโดนเพื่อนๆของพี่ไปร์แซวทุกที   หรือมันเป็นธรรมเนียมของรุ่นพี่  ที่ต้องสานสัมพันธ์กับรุ่นน้องแบบนี่กันนะ





“ อรุณสวัสดิ์ทุกคน” ฉันกล่าวทักทายเพื่อนๆที่นั่งคุยปนแอบนินทากันอยู่ในห้อง  





“ นี่ๆปิ่นมาแล้วเหรอ  มาดูนี่เร็ว” ใบเตยเพื่อนผู้หญิงของฉันกวักมือเรียกอย่างระริกระรี้   แหง๋ล่ะ...ถ้ามันระริกระรี้แบบนี้คงจะไม่พ้นเรื่องเพื่อนพี่ไปร์ตามเคย





“ มีอะไรอีกหละ  ท่าทางดูตื่นเต้นกันจริ๊งจริง” ฉันเดินเข้าไปชะเง่อคอมองอยู่ที่โต๊ะของมัน   โอ้ย...คนงี้มุงกันเต็มเลย   ยั่งกับแม่ค้าที่มาขายเสื้อผ้าลดราคาในตลาดงั้นแหละ





“ นี่ๆ...ดูนี่สิ  รูปพี่ไปร์ของแกก็มีอะ” ตาลหยิบอัลบั้มรูปสีชมพูลายหัวใจออกมาจากในกลุ่ม  แล้วก็มาว่างแหมะให้ฉันดู  โห...สีอัลบั้มแกได้ใจมาเลยว่ะ  ถ้าถือล่อค_ว_า_ยมีหวังมันขวิดไส้กระจายแน่ๆ





“ เฮ้ย...ของใครว่ะ  นี่มันทั้ง 5 คนเลยนี่หว่า  ดูดิรูปนี้เกือบติดฉันด้วย” ฉันดูรูปอัลบั้มรวมหนุ่มฮ๊อตทั้ง 5 คนของโรงเรียน  แน่นอนว่าพี่ไปร์ก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย  นี้คือข้อดีข้อหนึ่งของพี่ไปร์ที่ฉันชอบ  เพราะฉันจะได้เกาะพี่ดังด้วยงัยละ





“ ของฉันเองแหละ  ถ่ายตอนงานวันเกิดโรงเรียนกับงานกีฬาสีเมื่อปีที่แล้วนะ  กะว่าจะเอามาทำอัลบั้มขายหารายได้สักหน่อย” นุ๊กเดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน  เชอะ.....ฉันมีมากกว่าแกอีกยะไม่อยากจะคุย  เบอร์โทรฉันก็มีนะยะ





“ แล้วแกไม่คิดจะบริจาครูปพี่ไปร์บ้างหรืองัยยะ  น่าอิจฉาจริงนะได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น” ใบเตยกอดอกมองหน้าฉันอย่างหมั่นไส้  ก็ฉันกับเค้ามันพี่น้องกันนี่หว่า





“ ไม่เอาหรอก  เดี๋ยวฉันโดนพี่ไปร์ปาดคอตายพอดี” ฉันเปิดอัลบั้มดูไปเรื่อยๆ  ฉันคิดว่าฉันไม่ได้มีอคติกับยัยนุ๊กหรอกนะ   แต่รู้สึกว่าไอ้รูปที่มันติดฉันด้วยนะ  จะโดนมันตัดออกหมดเลย  อย่างนี้มันหมายความว่างัยกัน....ฮึย!!!!





“ หวัดดีตอนเช้าครับน้องเปิ่น  ทำอะไรกันอยู่เนี่ยคนมุงเต็มเลย” พี่ตั้มโผล่หน้าเข้ามาในห้อง  พร้อมกับโบกไม้โบกมือให้ฉัน  ทามกลางสายตาของเพื่อนๆฉันที่ยืนมองกันตาค้าง  อ่ะ...น้ำลายใครเนี่ยมาหยดเหมะอยู่ตรงเนี่ย  เอ๊ะ...หรือว่าของฉัน





“ กรี๊ด....พี่ตั้มอะ   พี่ตั้มจริงๆด้วย” นุ๊กยืนกัดเล็บกระโดดดึ๋งๆ  ( ฉันไม่ใช่ผีจีนนะยะ : นุ๊ก ) อยู่ข้างฉันก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเหมือนกับพวกผู้หญิงในห้อง





“ ไม่ไหวแล้วอะ  ฉันจะเป็นลม” ใบเตยพูดขึ้น  เฮ่อ...ยัยนี่หนิเว่อจริงๆเลย  





“ ถ้าแกเป็นลมนะใบเตย ฉันก็จะเป็นลมไปด้วย” ตาลพูดแล้วทั้งสองก็ยืนเกาะแขนกันแน่นหนึบ  เวร....มันจะอะไรกันนักหนาเนี่ย!!!!   ขอฉันเป็นลมอีกคนได้ไหม  เฮ่อ...





“ ขอโทษครับ  คือพี่มาหาน้องเปิ่นนะครับ  ช่วยเรียกให้หน่อยได้ไหม” พี่ตั้มชักเริ่มจะหายใจไม่ออกเพราะเจอแฟนคลับมุงห้องฉันเข้าให้  





แล้วทุกคนก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว  จากนั้นก็แหวกทางให้ฉันเดินเข้าไปหาพี่ตั้ม   อย่างไม่คอยเต็มใจนัก  แหม๋..เพราะฉันนะยะพวกเธอถึงได้รุมจิกรุมทึ้งพี่เค้าใกล้ๆแบบนี้นะ   รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลย โฮะๆๆๆ.. ^๐^



..........................................................................................................................................





“ ลมอะไรหอบมาถึงห้องปิ่นแบบนี้เนี่ย   หวังว่าคงไม่ใช่ลมปากของพี่ไปร์หรอกนะ”  ฉันถามพี่ตั้มในขณะที่เดินไปห้องดนตรีด้วยกัน





“ ถะ..ถะ...ถูกต้องนะคร้าบบบ” พี่ตั้มทำท่าของปัญญาแห่งเกมทศกัณฑ์ใส่ฉัน  เฮ่อ...แต่ฉันว่าพี่เค้านะเหมือนนะ  เหมือนปัญ.....ปัญ....ปัญญาอ่อนนะ





“ พี่ไปร์อีกแล้ว  คำก็พี่ไปร์  สองคำก็พี่ไปร์  ถ้าสามคำก็คงพี่ไปร์เหมือนกันอะดิ” ฉันบนอุบอิบไปตลอดทาง  ทำให้พี่ตั้มอดแอบอมยิ้มไม่ได้   มันน่าขำตรงไหนกันเนี่ย (-_-!)





ฉันต้องมาพัวพันกับพวกหนุ่มฮ๊อตของโรงเรียน  ที่เป็นเพื่อนๆตัวแสบของพี่ไปร์ทุกวัน  เจอหน้ากันที่ไรก็เรียกฉันว่าน้องเปิ่นทุกที  คงเป็นเพราะฉันนั้นมันไม่ได้ดูโดดเด่นเหมือนพี่ชายละมั้ง  ก็ฉันมันธรรมดานี่หน่า........  



..........................................................................................................................................





แถมพิเศษค่ะ  จากน้องปิ่นคนสวย  ( ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่)

และนี้ก็คือรายชื่อและอันดับหนุ่มหล่อของโรงเรียนที่สาวๆคลั้งไคล้กันหนักหนา   และเป็นนักดนตรีที่ฮ๊อตมากๆค่ะ  ชื่อวง  Fall in  LOVE  ชื่อมันเน่าๆว่าม๊า    





1. พี่ไอซ์ ( ฮ๊อตสุดๆ  แต่ฉันว่าพี่เค้าหน้าเหมือนลิงนะ)  นักร้องนำของวงค่ะ

ผมสีออกน้ำตาลเข้ม  ผิวขาวออกเหลือง  ตาโตสีน้ำเงิน  ริมฝีปากสีชมพู  จมูกโด่งคิ้วเข้ม  ชอบปั้นหน้าเย็นชา  ดูรวมๆแล้วเหมือนลูกครึ่ง  สูง 178 ซม.  เป็นคนเงียบๆแต่ว่ากัดเจ็บ  





2. พี่ไปร์ ( พี่ชายของฉันเองหล่ะ )  มือคีย์บอร์ดค่ะ

ผมสีน้ำตาลอ่อน  ตาสีน้ำตาลเข้มกลมโต  จะโคร_ตโตก็เวลาโกรธ  ปากรูปกระจับแดงอมชมพู  ผิวขาวอมชมพูสุขภาพดี  คิ้วเข้มจมูกโด่ง   สูง 180 ซม. คนนี้นะเจ้าระเบียบสุดๆ ขี้โมโห  ถ้าโกรธแล้วจะนิ่งไม่โว้ยวาย  ก็เค้ามันมาดคุณชายนี้หน่า  





3. พี่ตั้ม ( เป็นหนุ่มขี้เล่น ทะเล้น น่ารัก)  มือกีต้าร์ค่ะ

ผมสีดำออกน้ำเงิน  ตาตี๋เหมือนคนจีน  ริมฝีปากบางอมชมพู  ดั้งไม่ค่อยจะมีคิ้วเข้ม  ผิวสีน้ำผึ้งเพราะชอบเล่นกีฬาโดยเฉพาะบาสเก็ตบอล   เป็นคนใจดีนิสัยขี้เล่น  สูง 178 ซม.  





4. พี่ดิว ( คนนี้ขี้หม้อ และก็กวนทีนฉันที่สุด)  คนนี้มือเบสค่ะ

ผมสีน้ำตาลอ่อน  ตาตี๋แต่ไม่มาก  จมูกโด่งคิ้วปกติ  ปากแดงอมชมพู  ผิวขาวเหลือง  สูง 178 ซม. นิสัยขี้หม้อมากๆๆๆๆ  แต่มีความรับผิดชอบในการเรียนสูงกว่าเพื่อน  





5. พี่มิค ( เงียบๆเรียบร้อย  หน้าหวานยดย้อย  แต่แมนเกิน 100% นะ)  มือกลองค่ะ

ผมสีดำสนิท  ตาโตสีน้ำผึ้ง  จมูกโด่งมากคิ้วเข้ม   ปากรูปกระจับสีชมพู  หน้าหวานมากๆๆ   ผิวสีแทนเพราะชอบเล่นฟุตบอล  สูง 179 ซม.  เป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูด  แต่มีเสน่ห์ดูเท่ห์มากๆ  เวลาว่างๆชอบอ่านหนังสือ



..........................................................................................................................................







ฝากติชมกันหน่อยนะค่ะ  เข้ามาแล้วก็ช่วยเม้นส์ทิ้งหลักฐานไว้เป็นกำลังใจกันหน่อยนะ



เรื่องมันเป็นยังงัยก็บอกหน่อยนะอยากรู้ค่ะ  ถ้ามีข้อผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยค่ะ



แล้วจะรีบมาอัพให้นะค่ะ  รักคนอ่านทุกคนค่ะ!!!!  R@inb@w