ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -2- เสือใจดี 110%
-2-
เสือใี
"พ่อรับวันนี้ผมมีอะไระมาเล่าให้ฟั้วย"
แบฮยอนวิุ่ลีุรเ้ามาในห้อทำานอผู้เป็นบิาอย่ารีบร้อนเพื่อที่ะไ้เล่าสิ่ีๆที่เอมาในวันนี้ให้ฟั
ท่าทาีใอย่าผิปิอเ้าลูายบุธรรมที่ผูพันธ์ันเหมือนลูในไส้ทำเอานเป็นพ่อยิ้มามไ้ไม่ยา
"ะรีบอะไรนานั้นพ่อไม่หนีไปไหนหรอ"
"็ผมอยาเล่าให้พ่อฟัเร็วๆนิรับ"
วามระือรือร้นอแบฮยอนทำเอานเป็นพ่อัสสัยว่าอะไรันที่ทำให้ลูายหัวแ้วหัวแหวนอเาื่นเ้นไ้เพียนี้ น้อปิแฟ้มที่ำลัทำานอยู่เพื่อที่ะั้ใฟัในสิ่ที่ลูายำลัะพู
"ไหนว่ามาสิมีอะไรรับ"
"่อนที่ผมะเล่าพ่อ้ออบำถามผมมา่อนว่าุานยอละมาบริษัทเราอีไหม"
"มาสิถามทำไมละ"
"อ่าือเรื่อมันเป็นแบบนี้รับผมนะไปรับบริาเินเพื่อมูลนิธิXมา แล้วผมเยเห็นุานยอลเามาที่บริษัทพ่อผมเลยเ้าไปอรับบริาเินาเาุานยอล็ให้เินบริาผมมาั้หหมื่นแหนะเาใีมาเลยรับ"
แบฮยอนเล่าไปพร้อมับใบหน้ายิ้มแย้มมีวามสุสายาประายไป้วยวามื่นมบุลที่ื่อานยอล
"แล้วะไปรับบริาทำไมละแบมาอพ่อ็ไ้ลูะเอาเท่าไร็ว่ามาสิะไปอเินนอื่นทำไม" ีวอนออปาุลูรั้วยวามเป็นห่วเพราะไม่ยอมที่ะเอ่นปาอน ะไปเสียเวลารับบริาทำไมให้เหนื่อย บาทีอาะโนว่าว่าเป็นมิาีพ็ไ้
"โถ่พ่อรับแบ็แ่ไม่อยารบในพ่อ"
แบฮยอนสีหน้าหม่นลทันทีที่โนผู้เป็นบิาุเอาทั้ๆที่ไม่ไ้ทำอะไรผิ
"เห้อ!เินแ่แสนเียวนะไม่ทำให้พ่อล้มละลายหรอนะลูทีหลัมีอะไร็บอพ่อ"
"ร๊าบบบบ!เออแล้วุานยอลเาะเ้าบริษัทเราเมื่อไรเหรอรับผมอยาะทำอะไรอบแทนเาหน่อย"
"พรุ่นี้อนสี่โมเ้านะลูุานยอลเาะเ้ามาุยานับพ่อยัไ็อยเสร็าน่อนแล้ว่อยุยับุานยอลนะ" ฮีอนพูอย่าใี
"รับั้นผมลับบ้าน่อนนะรับเอันรับพ่อ"
"หึมาถามแ่นี้เนี่ยนะไอ้ลูนนี้ลับีๆละัน"
20%
ถ้าถามถึวามสามารถพิเศษอแบฮยอนนะเหรอบาทีวันนี้อาะพูไม่หม็ไ้เพราะวามสามารถอเ็นนี้มีมามาย ไม่ว่าะเล่นเปียโน ร้อเพล บลาๆๆๆ
แ่ทีู่ะเป็นรูปธรรมสุ็น่าะเป็นารวารูป และแบฮยอน็้อารที่ะใ้วามสามารถรนี้ในารอบแทนานยอล
้วยเหุผลนี้นี่แหละึทำให้แบฮยอน้อมานั่วาภาพอนหโมเ้า แบฮยอนะเวลาในารวาภาพไว้ประมาสามั่วโมรวมเวลาเินทาไปบริษัทอีรึ่ั่วโม็น่าะไปถึบริษัทประมาเ้าโมรึ่หรือเือบสิบโม
าระวาภาพใรสันโยที่ไม่มีแบบนี่มันยานะรับ แล้วยิ่ผมเยเอหน้าุานยอลแ่รั้เียวยิ่ยาเ้าไปให่ ิูสิรับผม้อมานั่ินาารหน้าุานยอลเอ สามั่วโมนี่ผมยัหวั่นๆอยู่ว่าะไม่เสร็
แบฮยอนนั่วารูปอย่ามีวามสุร่าเส้นไปลบไปินนาารใบหน้าอเ้าอรูปไป ว่าะไ้โรหน้ามา็ินเวลาไปเือบสี่สิบนาที
ไวว่าที่ิเมื่อเวลาล่วเลยไปสอั่วโมรึ่แบฮยอน็วารูปเสร็ถึมันะออมาูเบี้ยวๆไปหน่อยแ่มอแล้ว็ูออว่าเป็นรูปวาอานยอ โยเพาะส่วนอาที่แบฮยอนำไ้แม่น แววาที่เเ็แร่แ่มีวามี้เล่นและอ่อนโยนแฝอยู่
"ุแบะไม่ทาน้าวเ้า่อนเหรอะ"
หิราวัยหสิบห้าผู้ที่แบฮยอนให้วามเารพเพราะเป็นถึผู้มีพระุที่เลี้ยแบมาั้แ่เ็ๆหลัาแม่แท้ๆายไป เินเ้ามาถามเพราะเห็นุหนูอบ้านที่เปรียบเสมือนวใผูเือรอเท้าเรียมออาบ้าน
"ไม่เป็นไรรับป้าีฮอนเี๋ยวผมหาทาน้านอผมรีบนะรับ"
"โีนะะุแบ"
"รับผม ป้ารับมาหอมที"
หิราำเบาๆให้ับวามเ็อุหนูที่ะิารหอมแ้มเา่อนออาบ้านลอ
ฟอ
"ื่นใริๆเลยยัไเี๋ยวพรุ่นี้พาไปีโบท็อนะรับ"
"ายแล้วุแบว่าป้าหรอะเี๋ยวีายเลย"
ีฮอนพูุอย่าล้อเล่น่อนะยมือทำท่าะีแุ่หนูแสนน็วิ่ระโึ้นรถออไปแล้ว
เพราะวันนี้รถไม่ิมานัึทำให้ารเินทาาบ้านมาถึบริษัทใ้เวลาเพียยี่สิบนาที รถันประำอแบฮยอนเ้ามาอที่หน้าึพร้อมับเ็อายุสิบแปที่มีแ่นเารพเพราะบารมีอพ่อที่เินเ้ามาในบริษัท
พึ่ะเ้าโมผม้อรออีหนึ่ั่วโมุานยอละมาแล้ว็รอีไม่รู้ี่ั่วโมเาถึะประุมันเสร็แ่ผมว่าผมะไม่รอหรอรับเพราะผม้อไปเรียนพิเศษ่อ ผมนี่ะรีบมาทำไมนะรู้อย่านี้ิน้าวเ้า่อนมา็ีนี่็เริ่มๆหิวแล้วละรับ
รึผมะออไปหานมทานราเฟ่หน้าบริษัท่อนีละนับ อ่าผมว่ามันเป็นวามิที่เยี่ยมมาอะไรๆ็้อเริ่มาท้ออิ่ม่อนนะรับ 555
"อุ่ย!อโทษรับ"
เพราะแบฮยอนไม่ทันนะวััวึทำให้หันมานับออใรสันเ้าเ็มแร แ่นที่เล้มับไม่ใ่นที่โนนแ่เป็นเาเอ่าหา
นนอื่นแ่ัวเอลิ้ล้มเนี่ยอายเ้าไหมละแบเอ่ย
50%
"เป็นอะไรมาไหมแบฮยอน"
านยอลลไปประอแบฮยอนึ้นมา
"ไม่เป็นอะไรรับ แหะ อโทษอีทีนะรับ"
แบฮยอนเาท้ายทอยอย่าเินๆ
"นายนี่นะเรี่ยวแรไปไหนหมนันยัล้มเออี แล้วรูปภาพเป็นอะไรไหมนั่น"
านยอลส่ายหน้าเบาๆ่อนะี้ไปที่รูปภาพที่มีระาษห่อภัสุหุ้มอยู่
"เออไม่เป็นไรรับ"
แบฮยอนมมอไปที่รูปภาพที่หล่นอยู่ที่พื้นเารีบ้มลเ็บมันึ้นมาปัๆ
"แล้วนี่ะไปไหนละ"
"เออำลัะออไปหาอะไรทานสัหน่อยนะรับพอีไม่ไ้ทาน้าวมา"
"อ่อ ใรถามเหรอว่าทาน้าวมารึป่าว"
"ะ รับ"
แบฮยอนหน้าเื่อนลเทันทีที่านยอลพูแบบนั้นแ่ยี่มันมุที่เรียไ้ว่าโหลระับร้อยะมีแ่แบฮยอนที่ใไปริๆ
"หึ ันล้อเล่นเเล้วนี่ะไปับใรละ"
านยอลหัวเราะเบาๆที่เ็รหน้าามมุไม่ทัน
"นเียวรับ"
"อือ นี่ยัไม่สิบโมเลยนายะไปที่ไหนละ"
านยอลูนาฬิาที่้อมือ็พบว่ายัเหลือเวลาอีมา วามริเาิว่ารถะิมาว่านี้เลยมา่อนเวลาแ่ทว่าเาลับาผิ บนถนนรถ่อน้าปลอโปร่
"าเฟ่หน้าบริษัทนี่แหละรับ"
"ั้นันอไป้วยนไ้ไหม"
"ยินีรับ"
แบฮยอนยิ้มร่า่อนะโ้หัวเล็น้อยเป็นารเล่น
"ั้น็เินำรับ"
านยอลผายมือไปทาประูแล้ว้อมหัวให้แบฮยอนเพื่อหยอลับ
ารเล่นอทั้สอนทำนทั้บริษัทเป็นไ่าแว่า ลูเ้าอบริษัทับลู้ารายให่เล่นอะไรัน
แบฮยอนหัวเราะ่อนะเินไปเปิประูและไม่ลืมที่ะเปิ้าเพื่อรอานยอล
"นายสอนไม่้อามมานะ"
านยอลบอมือ้ายและมือวาอย่าเฮุนและลู่หาน่อนที่ัวเอะเินามเ็น้อยไป
"นีุ่านยอลมาทำอะไร่อนเวลาั้เป็นั่วโมอะรับ"
"ันเผื่อเวลาลัวว่ารถะินะ ว่าแ่นายรู้ไ้ไละว่าันมา่อนเวลา"
"็เออ ือว่าผมะมาหาุานยอลนั่นแหละรับ"
แบฮยอนเอามือลูบท้ายทอยมันเป็นนิสัยที่ิมาแ่เ็เวลาเินหรืออายะเอามือเาท้ายทอยลอ
"ท้ายทอยถลอหมแล้วละมั้แบฮยอน"
านยอลพูพลาเปิประูาเฟ่ให้เ็น้อย
"อบุรับ"
"นั่รไหนีละ"
านยอลหันมาถามแบฮยอน
"ผมมีที่ประำรับ"
แบฮยอนยิ้มริ่ม่อนะนำานยอลไปยันสุอยแล้วเลี่ยววา เป็นโฟาสีแประับ้วยสิ่อน่ารัๆเหมือนเป็นมุมเพาะบุล
"หึ ที่ประำนายนี่น่ารัีนะ"
"แน่นอนรับไม่น่ารั็ไม่ใ่แบอยอนสิ"
"น่ารั"
านยอลเลิิ้วพร้อมับหัวเราะเล็น้อย
"เออผมหมาถึสิ่อนะรับ"
แบฮยอนยิ้มแหยๆ่อนะรีบิ่ไปนั่่อนใรเพื่อน
"รับอะไรีะุแบ"
ทันทีที่นั่ล็มีพนัานเสิร์ฟรเ้ามาถามทันทีเหมือนับว่าแบฮยอนือเ้าอร้านอย่านั้น
"เอาสอว์เบอร์รี่ีสเ้ับสมูี้สอว์เบอร์รี่อเอร์รี่รับเอาแพนเ้เอาไอศรีมสอว์เบอร์รี่มา้วยนะรับ"
"ะแล้วุผู้ายรับอะไรีะ"
"เอาเ้็อโแลแล้ว็อบลูฮาวายอเอร์รี่้วนะรับ"
านยอลสั่ามปิแ่ปิิริยาอพนัานเสิร์ฟและแบฮยอนลับไม่ปิทัู้่าโเท่าไ่ห่าน ็ใระไปิว่านนิ่ๆอย่าานยอละินอะไรพวนี้ เ้็อโแลนะไม่แปลหรอแ่บลูฮาวายนี่สิแปลมาแถมเพิ่มเอร์รี่้วย
"ปิุานยอลินอะไรแบบนี้เหรอรับ"
"ป่าวหรอปิ็ื่มาแฟนะแ่วันนี้ัน็อยาื่นอะไรให้เ้าับบรรยาาศบ้านะันน่ารัใ่ไหมละ"
านยอลยัิ้ววาให้แบฮยอน่อนะยิ้มว้า
เอ๋อเลยสิรับใรไม่เอ๋อ็แปลลเอุานยอลร่าสอเ้าไป ผมไม่ิว่าุานยอละพูอะไรแบบนี้ออมาเาออะูนิ่และเียบรึม แ่พอรู้ัเาลับลว่าที่ผมิไว้ะอี
"เหมียว เหมี๋ยว"
เสียแมวร้อเรียวามสนใอแบฮยอนไ้เป็นอย่าีเาหลุาวามใแล้วหันไปว้าเ้าเหมียวัวน้อยึ้นมาอุ้ม
"นายอบแมวเหรอ"
านยอลถามึ้น
"รับแมวหมาน่ารัีรับ"
"ไม่เห็นะน่ารัเลยสปร"
านยอลพลั้ปาพูออมาอย่าัทำเอานรัสัว์อย่าแบฮยอน้อนวับ
"อย่ามาว่าเ้าพวนี้ว่าสปรนะรับุานยอลไม่อบ็เียบๆไว้สิ"
แบฮยอนเผลอุานยอลอย่สลืมัว
"่วยอย่าพึ่เล่นมันไ้ไหมบฮยอนันไม่่อยถูับมันนะ"
สีหน้าอานยอลูัวลมานับทาไ้ว่าานยอลนะ
"ลัวแมว้ไม่บอผมเี๋ยวผมเอามันไปไว้ที่อื่น้ไ้รับิๆ"
แบฮยอนพยามลั้นหัวเราะ านยอล็ไ้แ่เพียยับสูทแล้วนั่ัวรผินหน้าไปทาวอื่นเพราะเิน นัธุริรายให่ลัวแมวอายเาไหมละานยอล
"เออุานยอลรับผมมีอะไระใหุ้้วยแหละ"
"อะไรเหรอ"
"นี่รับ"แบฮยอนยื่นรูปภาพที่ทำอนนับานยอลยื่นให้านยอล
"ภาพวาเหรอ"านยอลรับมาและทำท่าะแะูแ่แบฮยอนห้ามไว้วะ่อน
"อย่าพึ่รับอย่าพึ่เปิผมเินือมันไม่่อยสวยเท่าไรเพราะไม่มีแบบเออถ้าะให้สวยุานยอล้อมาเป็นแบบให้ผมแล้วแหละรับ"แบฮยอนรัวำพูออมานานยอลแทบฟัไม่ทัน
"โอเๆ อบุนนะแล้วให้ันทำไมละ"
"อบุเรื่อเินบริาไรับ อบุนะรับ"
"ไม่เป็นไรหรอเรื่อแ่นี้เอเอออย่าลืมนะที่ะให้ันเป็นแบบนะันำไว้แล้วอย่าผิำพูนะ"
Talk
รวำผิอนรบร้อนเปอร์ทีเียวเ้อ้า พอีเป็นไรท์ี้เีย55
อบุน้าที่รอไรท์ี้เียๆอย่าเรา
ยัไม่ไ้แ้ำผิเน้อที่หายไปนี่ไม่ไ้ไปไหนไปปั่นไอีโหวเอ็มเวฟ555 เมื่อืนน้ำาลอเลยึ้ว่าะนำเหนื่อยมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น