คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : STEP ASIDE : 2
... Step Aside 2 …
“แม่คร้าบบ ไปแล้วนะคร้าบ” ดงฮยอกคว้าเอาขนมปังปิ้งในจานก่อนจะคาบมันไว้ในปาก หยิบนมหนึ่งกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเดินไปใส่รองเท้าที่หน้าประตูบ้าน คิดว่าวันนี้คงจะไม่เดินไปตรงทางลัดแล้วล่ะ เผื่อเจอไอ้บ้าจุนฮเวนั่นอีก ยอมเดินไกลอีกหน่อยนึงคงน่าจะดีกว่า มือเล็กเปิดประตูบ้านออกไปก่อนจะเจอกับคนที่กำลังเดินผ่านหน้าบ้านเขาพอดี
“อีออน! (จีวอน)” ดงฮยอกตะโกนเรียกจีวอนทั้งๆที่ขนมปังยังคาปากอยู่ เท้าเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปหาคนที่หยุดยืนอยู่หน้าบ้านตามเสียงเรียก ใบหน้าหวานส่งยิ้มเป็นมิตรให้กับคนตรงหน้าแล้วหยิบขนมปังออกจากปาก “นายเดินไปโรงเรียนอย่างนี้ทุกวันหรอ” บทสนทนาเริ่มขึ้นเมื่อคนสองคนเริ่มเดินออกจากตรงหน้าบ้านไป
“ก็ .. อืม” อืมบ้าอืมบอน่ะสิ ปกติมีคนไปส่ง แต่ตอนนี้คิดว่าเดินไปโรงเรียนทุกวันก็เฮลตี้ดีนะ
“อ๋อ งั้นดีเลย จะได้มีคนเดินไปโรงเรียนเป็นเพื่อน อีกอย่างนึงฉันจะได้ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอจุนฮเวรึเปล่า” ดงฮยอกกัดขนมปังเข้าปากไปคำใหญ่ “เอาอ้ะ? (เอาป่ะ)” มือเล็กยื่นขนมปังปิ้งที่เหลืออีกแค่คำเดียวให้กับอีกคน
“ไม่เป็นไร นายกินเหอะ” จีวอนบอกกับอีกคนก่อนที่ขนมปังคำสุดท้ายจะถูกส่งเข้าปากเล็กไป สองคนเลี้ยวเข้าซอยเล็กๆที่เป็นทางลัด ตอนแรกดงฮยอกก็คิดว่าจะไม่มาทางนี้หรอก แต่มีจีวอนมาด้วยแล้วก็คงไม่เป็นอะไร
ซู้ดดดด
“เอิ้ก!” เสียงดูดนมจนหมดกล่องและตามมาด้วยเสียงจากความอิ่มท้องของคนตัวเล็กทำเอาคิมจีวอนที่อุตส่าห์เดินหน้านิ่งๆมาตลอดทางต้องหันมาหัวเราะน้อยๆให้กับคนที่เดินอยู่ข้างๆ “แฮ่ะๆ โทษทีนะ” มือเล็กยกขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขิน ปกติไม่ค่อยจะทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นเท่าไหร่หรอกจริงๆ(มั้งนะ) “นายกินข้าวเช้ารึยังเนี่ย”
“ฉันไม่กินข้าวเช้าน่ะ”
“เฮ้ย ไม่ได้นะจีวอน แล้วอย่างงี้จะเอาแรงที่ไหนเรียน เอางี้ เดี๋ยวไปถึงโรงเรียนแล้วไปกินข้าวที่โรงอาหารกันก่อน โอเค๊?” มือเล็กยกขึ้นทำสัญลักษณ์โอเค ร่างสูงพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงตอบรับ
โรงอาหารของโรงเรียน
“นายไม่กินผักหรอ” ดงฮยอกถามคนตรงหน้าที่เขี่ยหัวหอมกับผักต่างๆออกจากกับข้าวไปไว้ข้างจานจนเหลือแต่เนื้อกับข้าว ร่างสูงที่เคี้ยวข้าวตุ้ยๆส่ายหน้าเบาๆ “งั้นเอามานี่มา” มือเล็กหยิบตะเกียบจากกล่องใส่ตะเกียบบนโต๊ะแล้วคีบผักที่ร่างสูงเขี่ยออกมากิน ซึ่งการกระทำทั้งหมดอยู่ในกรอบสายตาของคนสองคน
“โห ไปสนิทกันตอนไหนวะน่ะ” จินฮยองพูดกับชานอูที่นั่งอยู่ที่นั่งตรงข้ามกับเขา พอดีโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่อีกฝั่งของโรงอาหารและตรงข้ามกับโต๊ะที่ดงฮยอกกับจีวอนนั่งพอดี
“นั่นดิ ไม่เคยเห็นว่าบ๊อบบี้จะสนิทกับใคร อีกอย่างนะ ฉันไม่เคยเห็นเขามานั่งกินข้าวเช้าที่โรงเรียนอย่างนี้มาก่อนเลย” ชานอูพูดก่อนจะคีบคิมบับใส่ปากคำใหญ่
“นั่นดิ แปลกๆเนาะว่ามั้ย” ก็แปลกจริงๆนั่นแหละ อยู่ห้องเดียวกันมาสามปี ขนาดจินฮยองกับชานอูเองก็ยังไม่สนิทกับจีวอนเลย ร่างสูงยักไหล่นิดหน่อยก่อนจะเขี่ยต้นหอมในจานข้าวผัดกิมจิของตัวเองออกไป
“ผักน่ะกินๆเข้าไปมันก็ไม่ตายหรอกเนาะจริงมั้ย?” ชานอูเอ่ยขึ้นลอยๆก่อนจะคีบคิมบับอีกคำใส่ปาก สายตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามนิดหน่อยก่อนจะคีบต้นหอมที่เขี่ยออกไปเมื่อกี้ใส่ปาก
ใครบอกว่าชานอูน่ารักใสๆ ขอความกรุณาคิดใหม่อีกทีด้วยนะครับ
ระหว่างนั่งเรียนทั้งวันทั้งจินฮยองแล้วก็ชานอูสังเกตเห็นได้ชัดเลยว่าจีวอนกับดงฮยอกคุยกันมากขึ้นเยอะจากเมื่อวานนี้ที่จีวอนเอาแต่นอนหลับทุกคาบ แต่วันนี้ดันกลายเป็นว่าคุยกับคนที่นั่งข้างๆอย่างกับว่าสนิทกันมาเป็นปี แต่ส่วนมากจะเป็นดงฮยอกที่ชวนคุยมากกว่า ก็รายนั้นน่ะพูดเก่งอยู่แล้ว
ดิ๊งดองดิงด่อง
“ดงฮยอก ไปกินข้าวกัน” เสียงนุ่มของชานอูเอ่ยชวนดงฮยอกหลังจากสิ้นเสียงออดบกเวลาพักกลางวัน
“โอเคๆ จีวอนกินข้าวกัน” คนตัวเล็กหันไปชวนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อ่อ อืมไปสิ” จีวอนกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ที่เล่นเกมค้างเอาไว้อยู่แล้วเก็บมันใส่ในกระเป๋ากางเกงนักเรียนก่อนจะเดินตามดงฮยอกออกไป ทิ้งให้อีกสองคนยืนมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจอยู่ในห้องเรียน
จนกระทั่งมาถึงโรงอาหารแล้วจินฮยองกับชานอูก็ยังนั่งมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจอีกอยู่ดี ระหว่างที่นั่งรอดงฮยอกกับจีวอนที่อาสาไปตักอาหารมาให้
“จินฮยอง ฉันว่านี่มันแปลกมากๆเลยนะ ร้อยวันพันชาติไม่เคยเห็นจีวอนลงมากินข้าวกับใคร เห็นมาคนเดียวตลอด”
“นั่นดิ ดงฮยอกเล่นของใส่มันรึเปล่าวะ”
โป๊ก!
“โอ้ย!”
“จะบ้าหรือไงห๊ะ” หลังจากเขกกบาลแฟนตัวเองเสร็จก็หันมายิ้มให้สองคนที่เดินกลับมาพร้อมถาดใส่อาหารมาเต็มสองมือ ดงฮยอกนั่งลงข้างชานอูส่วนจีวอนก็นั่งลงข้างจินฮยองที่ฝั่งตรงข้าม
อาหารมื้อกลางวันถูกทำให้ไม่เงียบเหงาด้วยเสียงการตบตีกันของคู่รักแห่งปีอย่างจินฮยองกับชานอู และมีเสียงหัวเราะจากดงฮยอก ส่วนจีวนก็นั่งกินข้าวไปเงียบๆ โดยที่มีตะเกียบของดงฮยอกที่คอยคีบผักจากถาดของเขามาใส่ถาดตัวเองตลอด โดยการกระทำนั้นถูกสอดส่องด้วยสายตาสองคู่อยู่ตลอดเวลา
ดิ๊งดิงดิงด่อง
เสียงเฮของทุกคนในห้องดังขึ้นหลังจากเสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนสิ้นสุด จินฮยองและจีวอนเดินตามหลังดงฮยอกที่เดินเกาะแขนชานอูนำหน้าไป ดูท่าทางว่าดงฮยอกกับชานอูจะเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
“บ๊อบบี้” จินฮยองเรียกคนที่เดินอยู่ข้างๆเขา “สนิทกับดงฮยอกตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
“ก็ ... เมื่อวานมั้ง”
“มึงเนี่ยนะ ขนาดอยู่ด้วยกันมาสามปีกูยังไม่เคยได้สนิทกับมึงเลย” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ จีวอนยักไหล่นิดหน่อยก่อนจะเดินแยกกับจินฮยองกับชานอูไปตรงหน้าโรงเรียน ก่อนจะเร่งฝีเท้าตามดงฮยอกที่เดินออกไปก่อนแล้ว
“คุยอะไรกับจินฮยองหรอ ที่อยู่หน้าโรงเรียนน่ะ” เท้าเล็กชะลอลงเล็กน้อยให้อยู่ในระดับเดียวกันกับคนตัวสูง
“ไม่มีอะไรหรอก เรื่องการบ้านน่ะ ก็แค่บ่นๆว่าอาจารย์ให้เยอะ”
“นั่นดิ ต่างจากเมื่อวานนี้ลิบลับเลย” ทั้งสองคนเดินเลี้ยวเข้าซอยทางลัดอีกครั้งแล้วเดินตรงไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย
“โอ้โห วันนี้เด็กใหม่มีองครักษ์ตามมาด้วยแฮะ” เสียงจากด้านบนตู้คอนเทนเนอร์ตู้เดิมลอยมาเข้าหูของทั้งสองคนอีกครั้ง จุนฮเวที่นั่งห้อยขาอยู่ด้านบนยักคิ้วให้ดงฮยอกสองที
“อย่าเสือก กูจุนฮเว” เสียงเข้มเอ่ยบอกคนข้างบน มือหนาคว้าเอาข้อมือบางแล้วออกแรงดึงให้รีบเดินออกจากตรงนั้น เท้าเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามคนที่ออกแรงดึงเขาอยู่ข้างหน้า
“จีวอน เดินช้ากว่านี้หน่อยได้มั้ย” เสียงใสเอ่ยบอกกับร่างสูงเมื่อเห็นว่าเดินออกห่างจากจุนฮเวมาไกลพอสมควรแล้ว คนตัวสูงหยุดเดินก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ขอโทษนะ” ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนจะออกเดินอีกครั้งเงียบๆจนถึงหน้าบ้านของดงฮยอก ร่างเล็กหันมาโบกมือให้จีวอนเล็กน้อยแล้วเปิดประตูเข้าบ้านไป จีวอนกำลังจะเดินกลับบ้านแต่ก็ถูกเรียกไว้ด้วยเสียงของใครบางคนจากบ้านข้างๆดงฮยอกนี่เอง
“เฮ้ย! ไอ้ตี๋” เสียงทุ้มๆของใครบางคนเรียกเขาจากด้านในประตูรั้ว เรียกเขาว่าไอ้ตี๋นี่มีแค่คนเดียวในโลกนี้เท่านั้นแหละ คิมฮันบิน ฮันบินเปิดประตูรั้วแล้วโผล่หน้าออกมา
“มีไร” จีวอนถาม
“ใครอ่ะ?”
“อะไรใคร”
“ก็คนที่มึงส่งเขาเข้าบ้านเมื่อกี้อ่ะ” ใบหน้าคมพยักเพยิดไปทางข้างบ้านของตัวเอง
“ทำไมวะ”
“แม่งโคตรรรรร น่ารักเลย” ฮันบินยิ้มแก้มแทบจะแตกเพราะความน่ารักของคนข้างบ้าน
ผัวะ!
“โอ้ย! อะไรของมึงเนี่ย ถามแค่นี้ทำไมต้องตบหัวกูด้วย ไอ้ตี๋!” ฮันบินตะโกนไล่หลังคนที่เดินออกจากหน้าบ้านเขาไปแล้ว
ก็ใครมันจะไปยอมบอกล่ะวะ จะยอมให้มีคนมาจีบแข่งกันอีกคนทำไม จริงมั้ยล่ะเอ้อ!
Talk :
แฮ่ๆ มาลงอีกตอนแล้วค่า ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกๆคอมเมนท์นะคะ
ดีใจมากเลยที่มีคนชอบคู่บ๊อบดงแบบเราหลายคนเลย
ไม่บ่นมาก ขอบคุณอีกที แล้วก็
เอนจอยรีดดิ้งนะคะ รักรีดเดอร์มากๆ จุ๊บบบบบบบบบบบ <3
ความคิดเห็น