ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 อาจารย์หมอ
สามปี่อมา
" พลอยๆ วันนี้ะมีอาารย์หมอมาสอนหนุ่มโส้วยนะแ "
" หล่อี๋ าวๆ นัศึษาพยาบาลห้ออื่นที่เรียน่อนเรา เามาเล่าให้ฟั "
" สาวๆ เนี่ยรี๊ิันรึม "
" ื่อ หมอวราเทพ บุเว"
" พลอยไม่อยาเรียน้วยเลย " พอเพื่อนเอ่ยื่อนายแพทย์ที่ะมาเป็นอาารย์สอนเี่ยวับวิาสูินรีเว พลอยไพลินไม่อยาเอหน้าหมอหนุ่มที่เธอโรธเาฝัใแม้ว่าผู้เป็นแม่และน้อายะอภัยให้เาแล้ว็าม
" เอ้าทำไมเหรอ มีแ่นอยาเ้าเรียนับอาารย์หมอวราเทพ "
" พลอยเลียหมอนนี้ว่ะ "
" แรู้ัเา้วยเหรอ " วันึ่เป็นเพื่อนสนิทถามพลอยไพลินและเริ่มสสัยทำไมพลอยไพลินถึไม่อบอาารย์หมอนนี้ เธอไม่เยเห็นเพื่อนแสิริยาเลียใรแรแบบนี้มา่อน
" รู้ัีมา้วย นเลว" เสียใสๆ พูเบาๆ ลัวเพื่อนไ้ยินพอเอ่ยื่อนนี้ทีไรทำไมใเธอมันเือึ้นอยาหน้าาวๆ หล่อี๋ให้สาแ่ใับวามใร้ายอเา
" เอาน่ายัไ็หนีไม่พ้น้อเรียนอยู่ีเพราะมันเป็นวิาบัับ "
" ้อเออาารย์หมออีนาน "
" หรือแอยาิเอฟวิานี้ "
" เฮ้อลุ้มทำไม้อมาเอัน้วย " เสียใสๆ อพลอยไพลินบ่นอุบอิบโทษะาีวิอัวเอที่้อมาวนเวียนใล้ับนายแพทย์หนุ่มนนี้
เวลาสิบสามนาฬิาสิบห้านาที
ร่าสูาวในุาเสแล็ายสีน้ำเินเสื้อเิ้ายสีฟ้าอ่อนสวมทับ้วยเสื้อาวน์สีาวอหมอ ใบหน้าาวหล่อเหลาใส่แว่นสายา เินเ้ามาในห้อเรียนอนัศึษาพยาบาลั้นปีสาม ึ่เป็นปีที่นัศึษา้อออไปฝึภาปิบัิริามโรพยาบาลที่อยู่ในเรือ่ายอโรพยาบาลรับาล หมอหนุ่มวาสื่อารสอนบนโ๊ะมุมห้อเรียน เา้าวเินออมาลาห้อเรียนเพื่อทัทายทำวามรู้ัับนัศึษาพยาบาลึ่ส่วนให่ะเป็นนัศึษาสาว
" สวัสีรับ นัศึษาทุท่าน "
" ผมนายแพทย์ วราเทพ บุเว หรือเรียสั้นๆว่า หมอเวย์ นะรับ " หมอหนุ่มแนะนำัวับนัศึษาที่อยู่ในห้อเรียนประมาสามสิบน เาูรายื่อนัศึษามีื่อพลอยไพลิน้วยเาึรับสอนเพราะอยารู้ว่าเ็สาวที่เารับอุปถัมภ์เรียนีหรือเปล่า ั้แ่เาส่เินทุเือนผ่านแม่อเธอ็อยเฝ้าูอยู่ห่าๆ ้วยวามเป็นห่วและสัาับแม่อเธอว่าะอยูแลหิสาว
" หมอเวย์หล่อัเลย่ะ " วันพูมหมอหนุ่มทันทีเพื่อเรียร้อวามสนใาเา พร้อมับหันไประิบระาบ้าหูเพื่อนที่้มหน้า้มาอ่านหนัสือไม่เยหน้ามออาารย์หมอที่เินเ้ามาในห้อเรียน
" อบุรับ " หมอหนุ่มรับำมพร้อมับระบายรอยยิ้มให้ับนัศึษาที่อยู่ในห้อเรียน
" หล่อริๆ พลอยแ็เยหน้ามอเาหน่อยสิ "
"โอ้ยเวลาอาารย์หมอยิ้มใันแทบละลาย "
" อย่าเว่อร์ไปหน่อยเลยยัยวัเ็บอาารบ้าน้ำลายไหลยืหมแล้ว " พลอยระิบบอเพื่อน แ่เบนสายาไปทาอื่น รู้สึอึอัที่สายาม้อมอเธอไม่วาา หิสาวมีวามรู้สึว่าั้แ่เ้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่นี้เหมือนับว่าเธอะอยู่ในสายาอใรสันที่อยมอูอยู่ลอเวลา
" หล่อ๊ายล่ะ " เสียใสๆ แอบ่าหมอหนุ่มอยู่ในใ
" ันว่าวิานี้ัน้อิเอฟแน่ๆ เลยว่ะ "
" ทำไมว่ะแ "
" ไม่อบอาารย์หมอที่สอน "
" ไม่ไ้นะพลอย วิานี้ทำานส่อาารย์เป็นลุ่มถ้าแไม่ทำไ้ิเอฟันทั้ลุ่มแน่เลย " เพื่อนๆ ที่นั่รวมลุ่มันห้านเริ่มบ่นเป็นเสียเียวัน ทุน่าอยาเ้าลุ่มับพลอยไพลินเพราะหิสาวเรียนเ่ไ้เรเอเือบทุวิาเพื่อนๆ ั้วามหวัว่าวิานี้ะไ้เรเอเ่นันถ้าไ้เ้าลุ่มับเธอ
" เพื่อนห้ออื่นบอว่าหมอเวย์สอนีเ้าใ่าย" วันออวามิเห็นเพื่อที่พลอยไพลินะไ้ล้อยามเธอ
" แหม๋ๆ ยัไม่ทันไรเรียื่อเาะสนิทสนมเลยนะเพื่อนเรา " พลอยไพลินแวเพื่อน้วยวามมันไส้ในวามเห่ออาารย์หมอ
"ุยอะไรันรับ " วราเทพเินมายืนใล้ๆ โ๊ะที่พลอยไพลินนัู่่ับเพื่อนอเธอ ายหนุ่มเหลือบามอใบหน้าาวใสสะอาน่ารั พลาิในใว่าสาวน้อยพอโเป็นสาวแล้วสวยเสีย้วยาเ็สาวร่าบาผมบ๊อบสั้นวาลมโใสุเอาเรื่อในวันที่เาเอวันแร มาอนนี้เป็นสาวผมยาวำเาสลวยผิวพรราวผุผ่อมูโ่เรียวปาอิ่มเป็นรูประับสีมพูแ่แววายัุเอาเรื่อเาเหมือนเิมไม่เปลี่ยน
" พวเราุยว่าหมอเวย์สอนี่ะ ริมั๊ยพลอย " วันสะิเพื่อนสาวให้อบเห็น้วยับเธอ ใบหน้าาวสวยทนวามเ้าี้ไม่ไหวพยัหน้าส่ๆ แสว่าเห็น้วยับำพูอเพื่อนสาว หาาเหลือบมอนัวสูาวที่ยืนโน้มใบหน้าหล่อเหลาเ้ามาใล้ๆ ไ้ลิ่นายายหอมๆ พลอยไพลินรีบหันหน้าหนีอย่ารวเร็ว
" ื่อพลอยไพลินเพราะัเลยรับ "
" มายุ่อะไรับื่ออัน " พลอยไพลินทำปาอุบอิบเบาๆ าลมใสถลึาุใส่เาที่เห็นมุมปาหยัหนาเผยอยิ้มล้อเลียนื่ออเธอ
" วันนี้เรียนแ่นี้ นัศึษาทุนอย่าลืมทำรายานส่นะรับ " หลัาที่วราเทพบรรยายามสื่อารสอนบและปิเรื่อสไล์เรียมัวออาห้อเรียนพร้อมับสั่านนัศึษา
" อบุ่ะอาารย์หมอ " เพื่อนในห้อเรียนล่าวำอบุอาารย์ที่มาสอน ่อนที่ะอาารย์หมอะเินออาห้อไป
" เฮ้ยโล่อ " พลอยไพลินถอนหายใเฮือให่ มือเรียวเ็บู่มือารเรียนใส่ระเป๋าเป้สีหวานที่เธออบใ้ พร้อมับลุึ้นเรียมลับหอพั วัน้อรีบเ็บอวิ่ามหลัเพื่อนสาว
" พลอยๆ สัเไหม หมอเวย์อบมอแลอเวลา "
" ันว่าหมอเวย์้ออบแแน่ๆ เลย "
" ยัยวัะบ้าันไปให่แล้วเี๋ยวแฟนเาไ้มาีอันาย "
" ันไปสืบมาแล้วโสๆ..สนิท เยอหัมาแล้วรั้หนึ่ "
" หล่อๆ ี๋าวสเปอสาวๆ แบบนี้ทำไมยัมีนล้าปิเสธอี อยารู้ริๆ เลย เป็นันไม่ไ้ะรีบ...ว้า " วันพูพึมพำะที่เินเีย้าพลอยไพลินและพูถึหมอหนุ่มไม่หยุปา
" เย็นนี้แะิน้าวหรือว่าะินหมอวราเทพ " พลอยไพลินพูประเพื่อน เธอับวันพัห้อเียวันมาั้แ่เรียนปีแรนถึปีสามเพราะสอสาวประหยั่าใ้่ายไม่ออไปเ่าหอพั้านอมหาวิทยาลัย ส่วนเพื่อนนอื่นๆ ที่มีแฟน่า็ออไปเ่าหอหรือเ่าบ้านพัอยู่เพราะถ้าพัหอพัในอมหาวิทยาลัยะ้อลับเ้าหอพัไ้ไม่เินสี่ทุ่มถ้าเลยเวลาอาารย์ทีู่แลหอพั็ะปิประู้านหน้าห้ามเ้า
" ิน้าวๆ ..้ะแ่ถ้าไ้ินหมอเวย์็ีนะ "
" แฮ่... " พูเสร็สาววัยิ้มแห้ๆ ให้เพื่อนสาว ่อนที่ำปั้นน้อยๆ อพลอยไพลินะทุบเ้าที่แนอเธอเบาๆ
เวลายี่สิบเอ็นาฬิาสอสาวนอนเล่นบนเียนอนในห้ออหอพัที่ั้นเป็นห้อส่วนัวเียนอนหันนันแ่มี่อว่ารลาไว้สำหรับเป็นทาเิน ร่าบอบบาใสุ่นอนาเลายาร์ูนน่ารั นอนพลิร่าลับไปลับมานอนไม่หลับถอนหายใเฮือๆ
" ยัยพลอยหยุพลิัวไ้แล้วรบวนสมาธิในารนอนอัน " เสียใสๆ ที่นอนเียฝั่ร้ามร้อบอเพื่อน
" นอนไม่หลับน่ะ "
" ิเรื่ออะไรเหรอ "
" วันรับหมวใล้ะมาถึ พลอยอยาให้แม่ับน้อายมาร่วมแสวามยินี้วย แ่มัน้อเสีย่าใ้่ายเยอะ ไหนะ่าิน่าที่พั่าเินทา " เสียใสๆ พูไปเรื่อยๆ เธอเรียนพยาบาลเ้าปีที่สาม้อมีพิธีารรับหมวพยาบาลเพื่อที่ะไ้ออไปฝึทำานริามโรพยาบาล พอิถึ่าใ้่ายสาวน้อยเริ่มิหนัเพราะลำพัเินที่แม่ส่มาเป็น่าใ้่ายทุเือน็มาอยู่นาเธอใ้อย่าประหยัที่สุ บารั้หิสาว็แอบถามน้อายว่าแม่ะส่เธอไหวไหม น้อาย็อบว่าไม่มีปัหาอีอย่าน้อายอเธอ็ำลัิวสอบเ้าโรเรียนนายร้อยำรว
" ันไ้ยินว่าหมอเวย์มีลินิ เราลอไปสมัรทำานพาร์ทไทม์่วเสาร์อาทิย์ีไหม " วันออวามิเห็นับเพื่อน
" ลินิที่ไหนเาะรับแ่เสาร์อาทิย์ " พลอยไพลินเริ่มเสียอ่อนล เธอิว่าถ้าไ้ทำานเสาร์อาทิย์ว่าะถึวันรับหมวะไ้เินเป็น่าเินทาอแม่ับน้อาย
" วัแลอถามเาูสิว่าะรับผู้่วยที่ลินิไหม "
" แ้อไป้วยันสิ ัน็ลัวๆ หมอเวย์เหมือนัน "
" ั้นพรุ่นี้เราลอเ้าไปถามเาอนเลิเรียนนะ " พลอยไพลินุยับเพื่อน สาวน้อยัสินใสบศึั่วราวับหมอวราเทพเพราะถ้าะไปสมัรทำานที่อื่น็ไม่รู้ัหมอนไหน อย่าไหมอวราเทพ็เป็นอาารย์หมอที่สอนะมีน้ำใไม่ปิเสธเธอับเพื่อน
"โอเเพื่อนเราะไปทำามวามฝัน " วันพูให้ำลัใพลอยไพลินส่วนัวเธอไม่มีปัหาเรื่อเินเพราะทาบ้านอเธอมีไร่ทำสวนผลไม้หลายร้อยไร่และยัเป็นลูสาวนเียวอรอบรัวแ่หิสาว็อยาหาประสบาร์ในารทำาน
" อบใวัมานะที่ะทำานเป็นเพื่อนพลอย " เสียใสๆ เอ่ยอบุเพื่อนสนิทแ่ไม่ไ้ยินเสียอบลับใๆ าอีฝ่ายนอาเสียพัลมเพานที่พัเบาๆ พลอยไพลินผหัวึ้นมอเียฝั่ร้ามเห็นเพื่อนสาวนอนหลับสนิท ใบหน้าาวสวยอยิ้มไม่ไ้ ร่าบาลุึ้นนัุ่เ่า้มลราบที่หมอนเพราะบนหัวเียนอนเธอั้รูปอพ่อไว้และราบท่าน่อนนอนทุืน
" พลอยๆ วันนี้ะมีอาารย์หมอมาสอนหนุ่มโส้วยนะแ "
" หล่อี๋ าวๆ นัศึษาพยาบาลห้ออื่นที่เรียน่อนเรา เามาเล่าให้ฟั "
" สาวๆ เนี่ยรี๊ิันรึม "
" ื่อ หมอวราเทพ บุเว"
" พลอยไม่อยาเรียน้วยเลย " พอเพื่อนเอ่ยื่อนายแพทย์ที่ะมาเป็นอาารย์สอนเี่ยวับวิาสูินรีเว พลอยไพลินไม่อยาเอหน้าหมอหนุ่มที่เธอโรธเาฝัใแม้ว่าผู้เป็นแม่และน้อายะอภัยให้เาแล้ว็าม
" เอ้าทำไมเหรอ มีแ่นอยาเ้าเรียนับอาารย์หมอวราเทพ "
" พลอยเลียหมอนนี้ว่ะ "
" แรู้ัเา้วยเหรอ " วันึ่เป็นเพื่อนสนิทถามพลอยไพลินและเริ่มสสัยทำไมพลอยไพลินถึไม่อบอาารย์หมอนนี้ เธอไม่เยเห็นเพื่อนแสิริยาเลียใรแรแบบนี้มา่อน
" รู้ัีมา้วย นเลว" เสียใสๆ พูเบาๆ ลัวเพื่อนไ้ยินพอเอ่ยื่อนนี้ทีไรทำไมใเธอมันเือึ้นอยาหน้าาวๆ หล่อี๋ให้สาแ่ใับวามใร้ายอเา
" เอาน่ายัไ็หนีไม่พ้น้อเรียนอยู่ีเพราะมันเป็นวิาบัับ "
" ้อเออาารย์หมออีนาน "
" หรือแอยาิเอฟวิานี้ "
" เฮ้อลุ้มทำไม้อมาเอัน้วย " เสียใสๆ อพลอยไพลินบ่นอุบอิบโทษะาีวิอัวเอที่้อมาวนเวียนใล้ับนายแพทย์หนุ่มนนี้
เวลาสิบสามนาฬิาสิบห้านาที
ร่าสูาวในุาเสแล็ายสีน้ำเินเสื้อเิ้ายสีฟ้าอ่อนสวมทับ้วยเสื้อาวน์สีาวอหมอ ใบหน้าาวหล่อเหลาใส่แว่นสายา เินเ้ามาในห้อเรียนอนัศึษาพยาบาลั้นปีสาม ึ่เป็นปีที่นัศึษา้อออไปฝึภาปิบัิริามโรพยาบาลที่อยู่ในเรือ่ายอโรพยาบาลรับาล หมอหนุ่มวาสื่อารสอนบนโ๊ะมุมห้อเรียน เา้าวเินออมาลาห้อเรียนเพื่อทัทายทำวามรู้ัับนัศึษาพยาบาลึ่ส่วนให่ะเป็นนัศึษาสาว
" สวัสีรับ นัศึษาทุท่าน "
" ผมนายแพทย์ วราเทพ บุเว หรือเรียสั้นๆว่า หมอเวย์ นะรับ " หมอหนุ่มแนะนำัวับนัศึษาที่อยู่ในห้อเรียนประมาสามสิบน เาูรายื่อนัศึษามีื่อพลอยไพลิน้วยเาึรับสอนเพราะอยารู้ว่าเ็สาวที่เารับอุปถัมภ์เรียนีหรือเปล่า ั้แ่เาส่เินทุเือนผ่านแม่อเธอ็อยเฝ้าูอยู่ห่าๆ ้วยวามเป็นห่วและสัาับแม่อเธอว่าะอยูแลหิสาว
" หมอเวย์หล่อัเลย่ะ " วันพูมหมอหนุ่มทันทีเพื่อเรียร้อวามสนใาเา พร้อมับหันไประิบระาบ้าหูเพื่อนที่้มหน้า้มาอ่านหนัสือไม่เยหน้ามออาารย์หมอที่เินเ้ามาในห้อเรียน
" อบุรับ " หมอหนุ่มรับำมพร้อมับระบายรอยยิ้มให้ับนัศึษาที่อยู่ในห้อเรียน
" หล่อริๆ พลอยแ็เยหน้ามอเาหน่อยสิ "
"โอ้ยเวลาอาารย์หมอยิ้มใันแทบละลาย "
" อย่าเว่อร์ไปหน่อยเลยยัยวัเ็บอาารบ้าน้ำลายไหลยืหมแล้ว " พลอยระิบบอเพื่อน แ่เบนสายาไปทาอื่น รู้สึอึอัที่สายาม้อมอเธอไม่วาา หิสาวมีวามรู้สึว่าั้แ่เ้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่นี้เหมือนับว่าเธอะอยู่ในสายาอใรสันที่อยมอูอยู่ลอเวลา
" หล่อ๊ายล่ะ " เสียใสๆ แอบ่าหมอหนุ่มอยู่ในใ
" ันว่าวิานี้ัน้อิเอฟแน่ๆ เลยว่ะ "
" ทำไมว่ะแ "
" ไม่อบอาารย์หมอที่สอน "
" ไม่ไ้นะพลอย วิานี้ทำานส่อาารย์เป็นลุ่มถ้าแไม่ทำไ้ิเอฟันทั้ลุ่มแน่เลย " เพื่อนๆ ที่นั่รวมลุ่มันห้านเริ่มบ่นเป็นเสียเียวัน ทุน่าอยาเ้าลุ่มับพลอยไพลินเพราะหิสาวเรียนเ่ไ้เรเอเือบทุวิาเพื่อนๆ ั้วามหวัว่าวิานี้ะไ้เรเอเ่นันถ้าไ้เ้าลุ่มับเธอ
" เพื่อนห้ออื่นบอว่าหมอเวย์สอนีเ้าใ่าย" วันออวามิเห็นเพื่อที่พลอยไพลินะไ้ล้อยามเธอ
" แหม๋ๆ ยัไม่ทันไรเรียื่อเาะสนิทสนมเลยนะเพื่อนเรา " พลอยไพลินแวเพื่อน้วยวามมันไส้ในวามเห่ออาารย์หมอ
"ุยอะไรันรับ " วราเทพเินมายืนใล้ๆ โ๊ะที่พลอยไพลินนัู่่ับเพื่อนอเธอ ายหนุ่มเหลือบามอใบหน้าาวใสสะอาน่ารั พลาิในใว่าสาวน้อยพอโเป็นสาวแล้วสวยเสีย้วยาเ็สาวร่าบาผมบ๊อบสั้นวาลมโใสุเอาเรื่อในวันที่เาเอวันแร มาอนนี้เป็นสาวผมยาวำเาสลวยผิวพรราวผุผ่อมูโ่เรียวปาอิ่มเป็นรูประับสีมพูแ่แววายัุเอาเรื่อเาเหมือนเิมไม่เปลี่ยน
" พวเราุยว่าหมอเวย์สอนี่ะ ริมั๊ยพลอย " วันสะิเพื่อนสาวให้อบเห็น้วยับเธอ ใบหน้าาวสวยทนวามเ้าี้ไม่ไหวพยัหน้าส่ๆ แสว่าเห็น้วยับำพูอเพื่อนสาว หาาเหลือบมอนัวสูาวที่ยืนโน้มใบหน้าหล่อเหลาเ้ามาใล้ๆ ไ้ลิ่นายายหอมๆ พลอยไพลินรีบหันหน้าหนีอย่ารวเร็ว
" ื่อพลอยไพลินเพราะัเลยรับ "
" มายุ่อะไรับื่ออัน " พลอยไพลินทำปาอุบอิบเบาๆ าลมใสถลึาุใส่เาที่เห็นมุมปาหยัหนาเผยอยิ้มล้อเลียนื่ออเธอ
" วันนี้เรียนแ่นี้ นัศึษาทุนอย่าลืมทำรายานส่นะรับ " หลัาที่วราเทพบรรยายามสื่อารสอนบและปิเรื่อสไล์เรียมัวออาห้อเรียนพร้อมับสั่านนัศึษา
" อบุ่ะอาารย์หมอ " เพื่อนในห้อเรียนล่าวำอบุอาารย์ที่มาสอน ่อนที่ะอาารย์หมอะเินออาห้อไป
" เฮ้ยโล่อ " พลอยไพลินถอนหายใเฮือให่ มือเรียวเ็บู่มือารเรียนใส่ระเป๋าเป้สีหวานที่เธออบใ้ พร้อมับลุึ้นเรียมลับหอพั วัน้อรีบเ็บอวิ่ามหลัเพื่อนสาว
" พลอยๆ สัเไหม หมอเวย์อบมอแลอเวลา "
" ันว่าหมอเวย์้ออบแแน่ๆ เลย "
" ยัยวัะบ้าันไปให่แล้วเี๋ยวแฟนเาไ้มาีอันาย "
" ันไปสืบมาแล้วโสๆ..สนิท เยอหัมาแล้วรั้หนึ่ "
" หล่อๆ ี๋าวสเปอสาวๆ แบบนี้ทำไมยัมีนล้าปิเสธอี อยารู้ริๆ เลย เป็นันไม่ไ้ะรีบ...ว้า " วันพูพึมพำะที่เินเีย้าพลอยไพลินและพูถึหมอหนุ่มไม่หยุปา
" เย็นนี้แะิน้าวหรือว่าะินหมอวราเทพ " พลอยไพลินพูประเพื่อน เธอับวันพัห้อเียวันมาั้แ่เรียนปีแรนถึปีสามเพราะสอสาวประหยั่าใ้่ายไม่ออไปเ่าหอพั้านอมหาวิทยาลัย ส่วนเพื่อนนอื่นๆ ที่มีแฟน่า็ออไปเ่าหอหรือเ่าบ้านพัอยู่เพราะถ้าพัหอพัในอมหาวิทยาลัยะ้อลับเ้าหอพัไ้ไม่เินสี่ทุ่มถ้าเลยเวลาอาารย์ทีู่แลหอพั็ะปิประู้านหน้าห้ามเ้า
" ิน้าวๆ ..้ะแ่ถ้าไ้ินหมอเวย์็ีนะ "
" แฮ่... " พูเสร็สาววัยิ้มแห้ๆ ให้เพื่อนสาว ่อนที่ำปั้นน้อยๆ อพลอยไพลินะทุบเ้าที่แนอเธอเบาๆ
เวลายี่สิบเอ็นาฬิาสอสาวนอนเล่นบนเียนอนในห้ออหอพัที่ั้นเป็นห้อส่วนัวเียนอนหันนันแ่มี่อว่ารลาไว้สำหรับเป็นทาเิน ร่าบอบบาใสุ่นอนาเลายาร์ูนน่ารั นอนพลิร่าลับไปลับมานอนไม่หลับถอนหายใเฮือๆ
" ยัยพลอยหยุพลิัวไ้แล้วรบวนสมาธิในารนอนอัน " เสียใสๆ ที่นอนเียฝั่ร้ามร้อบอเพื่อน
" นอนไม่หลับน่ะ "
" ิเรื่ออะไรเหรอ "
" วันรับหมวใล้ะมาถึ พลอยอยาให้แม่ับน้อายมาร่วมแสวามยินี้วย แ่มัน้อเสีย่าใ้่ายเยอะ ไหนะ่าิน่าที่พั่าเินทา " เสียใสๆ พูไปเรื่อยๆ เธอเรียนพยาบาลเ้าปีที่สาม้อมีพิธีารรับหมวพยาบาลเพื่อที่ะไ้ออไปฝึทำานริามโรพยาบาล พอิถึ่าใ้่ายสาวน้อยเริ่มิหนัเพราะลำพัเินที่แม่ส่มาเป็น่าใ้่ายทุเือน็มาอยู่นาเธอใ้อย่าประหยัที่สุ บารั้หิสาว็แอบถามน้อายว่าแม่ะส่เธอไหวไหม น้อาย็อบว่าไม่มีปัหาอีอย่าน้อายอเธอ็ำลัิวสอบเ้าโรเรียนนายร้อยำรว
" ันไ้ยินว่าหมอเวย์มีลินิ เราลอไปสมัรทำานพาร์ทไทม์่วเสาร์อาทิย์ีไหม " วันออวามิเห็นับเพื่อน
" ลินิที่ไหนเาะรับแ่เสาร์อาทิย์ " พลอยไพลินเริ่มเสียอ่อนล เธอิว่าถ้าไ้ทำานเสาร์อาทิย์ว่าะถึวันรับหมวะไ้เินเป็น่าเินทาอแม่ับน้อาย
" วัแลอถามเาูสิว่าะรับผู้่วยที่ลินิไหม "
" แ้อไป้วยันสิ ัน็ลัวๆ หมอเวย์เหมือนัน "
" ั้นพรุ่นี้เราลอเ้าไปถามเาอนเลิเรียนนะ " พลอยไพลินุยับเพื่อน สาวน้อยัสินใสบศึั่วราวับหมอวราเทพเพราะถ้าะไปสมัรทำานที่อื่น็ไม่รู้ัหมอนไหน อย่าไหมอวราเทพ็เป็นอาารย์หมอที่สอนะมีน้ำใไม่ปิเสธเธอับเพื่อน
"โอเเพื่อนเราะไปทำามวามฝัน " วันพูให้ำลัใพลอยไพลินส่วนัวเธอไม่มีปัหาเรื่อเินเพราะทาบ้านอเธอมีไร่ทำสวนผลไม้หลายร้อยไร่และยัเป็นลูสาวนเียวอรอบรัวแ่หิสาว็อยาหาประสบาร์ในารทำาน
" อบใวัมานะที่ะทำานเป็นเพื่อนพลอย " เสียใสๆ เอ่ยอบุเพื่อนสนิทแ่ไม่ไ้ยินเสียอบลับใๆ าอีฝ่ายนอาเสียพัลมเพานที่พัเบาๆ พลอยไพลินผหัวึ้นมอเียฝั่ร้ามเห็นเพื่อนสาวนอนหลับสนิท ใบหน้าาวสวยอยิ้มไม่ไ้ ร่าบาลุึ้นนัุ่เ่า้มลราบที่หมอนเพราะบนหัวเียนอนเธอั้รูปอพ่อไว้และราบท่าน่อนนอนทุืน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น