ยัยตัวร้ายก่านายจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

กริ้งๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังเข้าโสตประสาทของฉัน
“ ฮ๊าว เช้าแล้วหรอ “ ฉันเดินงัวเงียไปเข้าห้องน้ำ ซู่ ๆๆ เสียงน้ำกระทบพื้น อาบน้ำยามเช้ามันช่างหนาวซะจริงๆ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกซะด้วย ฉันจึงพยายามมาโรงเรียนให้เช้าที่สุด ถึงแม้จะยังไม่ชินกับการตื่นเช้าสักเท่าไหร่  
และแล้วก็มาถึงโรงเรียน โดยคุณพ่อเป็นสารถีให้
“ หวัดดีจ้ะปาล์ม วันนี้มาเช้าจังเลยนะ “ เสียงหวานจ๋อยที่ฉันไม่เคยลืมดังขึ้นมาจากข้างหลัง มันคือเสียงของยัยแจนเพื่อนสนิทของฉันเอง ตอนอยู่ม3 เคยสร้างวีรกรรม่วมกันมาเยอะแล้วยังมีอีกคนนะชื่อมดก็เป็นเพื่อนสนิทเหมือนกัน แจน หุ่นดี สูง หน้าตาน่ารัก ตาหวานมากๆ แต่เวลามันกรี๊ดนี่น่ากลัวเป็นบ้า มด ผอม สูง หน้าตาดีมาก ตาคมกริบ  แต่เวลามันหิวนี่ตัวใครตัวมันเลยนะ  ส่วน ฉันชื่อปาล์ม หน้าตาอิๆมันก็แน่อยู่แล้วสวยมากๆ ไม่มีที่ติ ( ไม่งั๊นก็คงไม่ได้เป็นนางเอกหรอกจริงมั๊ย ) หุ่นสวย ตากลมโตดูสดใส แต่ฉันมีข้อเสียว่า เวลาโกรธจะน่ากลัวไปนิด ( ไม่นิดหรอกเจ้าค่ะ : ผู้แต่ง )
“ วันนี้แจนก็มาเช้านี่ ว่าแต่มดมายังอ่ะ “
“ มดยังไม่มาหรอก มันน่ะจอมสายเลยนะ จำไม่ได้หรอ “ ก็จริงอ่ะนะไอ้มดมันชอบมาสาย เข้าแถวก็ไม่เคยจะทัน โดนทำโทษจนครูที่เป็นเวรน่ะเบื่อหน้ามันแล้ว ไม่ว่าจะถางหญ้า กวาดขยะ ขุดดิน มันก็ทำมาหมดแล้ว
“ จำได้สิ จำแม่นเลยด้วย เพราะเวลามันโดนทำโทษทีไรเราสองคนก็ต้องไปช่วยมันพอดี “ ฉันตัดพ้อต่อว่า
“ แอะแฮ้ม ใครกำลังนินทาฉัน ได้ยินน้า “ เสียงยัยมดดังมาก่อนตัวมันซะอีก
“ เปล๊า ใครนินทาเธอ “ แจนเสแสร้ง
“ ก็พวกเธอสองคนไงยะ “ 
“ นี่พวกเธอสองคนฉันไปห้องน้ำก่อนนะ “ แล้วฉันก็วิ่งไปห้องน้ำ
เมื่อฉันเดินออกจากห้องน้ำก็เห็นผู้ชาย 3 คนนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนเห็นหน้าไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก แต่เอ!!แล้วทำไมยัยแจนกับยัยมดถึงไปนั่งกับพวกนั้นล่ะตั้งแต่เราคบกันมาฉันพึ่งรู้นะว่ายัยสองคนนั้นรู้จักกันผู้ชายพวกนี้ด้วย แต่เมื่อกี๊ฉันเห็นพวกนั๊นดูรูปอะไรกันอยู่นะอย่างงี้ต้องแจมด้วย แต่พอฉันเดินไปที่โต๊ะพวกผู้ชาย 3 คนนั้นก็ลุกออกไปแล้ว
“ เมื่อกี๊ใครหรอที่มานั่งกับพวกเธอน่ะ “ ฉันถามเพื่อไขความสงสัย
“ ใครหรอ ไม่เห็นมีเลย “ มดทำหน้าอมยิ้ม
“ ก็เมื่อกี๊ฉันเห็นผู้ชายมากันตั้งสามคน หรือว่า “
“ หรือว่าอะไร หรือเธอรู้แล้ว “ มดทำท่าลุกลี้ลุกลน
“ ก็หรือว่าเค้าจะเป็นกิ๊กของพวกเธอ “ 
“ ไอ้บ้าคิดอะไรบ้าๆน่า มันไม่เป็นอย่างที่เธอคิดหรอ แต่มันจะเป็นสิ่งที่ดีกับตัวเธอนะ “ แจนพูดหลังจากที่นั่งเงียบมานาน
“ อะไรหรอ บอกฉันหน่อยจิ นะๆ “ ฉันเซ้าซี้
“ บอกก็ไม่สนุกสิ เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละน่า “ แจนบอกแล้วทำหน้ามีเล่ห์เหลี่ยม
“ เฮ้อ!!ก็ได้ “ ฉันถอนหายใจ
เย็นวันนั้น
“ เฮ้อ!!! เสร็จซักที ” หนังสือกองโตล้มลงมากองกับพื้นอย่างกระจัดกระจาย ฉันที่นั่งทำการบ้านด้วยความตั้งอกตั้งใจ ถอนหายใจออกมาอย่าง   โล่งอก ก็ต้อง โล่งอกสิคะ เพราะว่าการบ้านของอาจารย์ที่โหดๆได้เสร็จลงขืนไม่เสร็จละก็มีหวังตาย!!สถานเดียวเลยล่ะ เงยหน้ามองนาฬิกา เฮ้อ!! ก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มกว่าๆแล้ว
“ไม่รู้ต้องทำอย่างไร เก็บเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว วันนี้หัวใจไม่เหลือ “
ฉันเหลือบมองหน้าจอมือถือตัวเอง แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะคนที่โทรมานั้นคือยัยแจน   แต่ปกติจะไม่เคยโทรมาหาฉันตอนดึกอย่างนี้นี่ 
“ ฮัลโหล!! “ เสียงที่ดูเหน็ดเหนื่อยดังเข้าไปในโทรศัพท์
“ เฮ้ยไอ้ปาล์ม แกทำการบ้านคณิตเสร็จยังอ่ะ “
“ เสร็จแล้วววววว “
“ เฮ้ย พรุ่งนี้ฉันขอยืมลอกหน่อยสิ “
“ อืมได้ แล้วทำไมยังทำไม่เสร็จล่ะปกติแกน่าจะเสร็จก่อนฉันซะด้วยซ้ำ “
“ ก็วันนี้ดูละครเพลินไปหน่อย ก็เลยลืมทำการบ้านมันก็เลยไม่เสร็จแฮ่ๆ”  นี่หรอเพื่อนฉัน  ให้ตายเถอะ
“ อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปให้ แค่นี้ก่อนนะฉันจะไปอาบน้ำแล้ว “
“ ขอบใจจ้าเพื่อนรัก  บ๊ายบาย “ อืมพอจะลอกการบ้านเพื่อนรักเลยนะแก
ฉันหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ เปิดฝักบัว ซ่าๆๆ ให้ตายเถอะทำไมอาบน้ำเวลาดึกๆแล้วมันหนาวอย่างนี้ล่ะ  พอออกจากห้องน้ำก็ใส่เสื้อผ้ากะว่าจะเข้านอนแต่....
“ไม่รู้ต้องทำอย่างไร เก็บเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว วันนี้หัวใจ”
เบอร์แปลกๆใครกันนะโทรมาดึกๆดื่นๆ
“ ฮัลโหล “
“ ฮัลโหลนั่นใช่ปาล์มปะ “ เสียงผู้ชายลอดเข้ามา ในโสตประสาทของฉัน
“ เอ่อใช่ค่ะ  คุณเป็นใครอ่ะคะ “
“ ฉันขี้เกียจบอกอ่ะ “ มีการขี้เกียจอีกหรอนี่
“ แล้วคุณโทรมามีอะไรรึเปล่าอ่ะ “
“ เปล๊า “ มันตอบเสียงกวนๆ
“ แล้วคุณโทรมาทำไม “ ฉันชักโมโหมันแล้ว
“ ก็แค่โทรมาเช็คว่าใช่เธอแน่รึเปล่า “มันตอบ
“ เช็ค เรื่องอะไร “