คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ทะเลสงบก่อนพายุเข้า
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
@ประาศายนิยาย@
@นิยายเรื่อ บันทึประำวันออมมารสุี้เีย ะเปิให้อ่านแบบิเหรียั้อนที่ ผู้ส่สารอทวยเทพ 1 เป็น้นไปนถึอนบบริบูร์@
@โยะายแบบิเหรีย ,แบบอนอ่านล่วหน้า และแบบแพ็เ@
@แบบอนิเหรียที่ราา 20 coins ,แบบอนอ่านล่วหน้าที่ราา 20 coins@
@และแบบแพ็เที่ราาประมา 50-200 coins (ราาเลี่ยอนละ10coins)@
@โยแบบแพ็เะมีราาและำนวนอนไม่เท่าัน แยออเป็นแพ็เเล็และแพ็เให่@
@แพ็เเล็ะมีำนวนอน 5-10 อน ,แพ็เให่ะมีำนวนอน 10-20 อน@
@ท่านสามารถอ่านลายละเอียและารสปอยเนื้อหาบาส่วนอแพ็เ่อนัสินใื้อไ้@
@สำหรับท่านที่เป็นสายอ่านฟรี ผมะเปิให้อ่านอนล่าสุฟรี10วัน่อนะิายแบบรายอน และะมีอนสรุปมาให้อ่านนะรับ อนสรุปะเป็นอนที่เปิให้อ่านฟรีแน่นอน@
@แ่อนสรุปะลหลับเนื้อเรื่อในแพ็เนะรับ ,ไม่้อห่วว่าะามเนื้อเรื่อไม่ทันรับ@
@และอนเ่าๆยัเปิให้อ่านฟรีอยู่นะรับ ผมไม่เปิายอน่อนหน้าแน่นอน สบายใไ้@
@รูปแบบารแ่และารบรรยายะเปลี่ยนไปแน่นอนหลัาวาาย@
@และอาะเปลี่ยนวิธีารแ่อผมไปเลยโยสิ้นเิ@
@ผมะนำประาศแบบนี้ใส่ลไปในทุๆอนหลัานี้@
@อบุที่อยิามและให้ำลัใผม อบุรับ@
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หมอ "ริสิ! Spirit Dark Longinus ล่ะ"
โทระ "ือว่าเรื่อนั้น.."
อมมาร "เรื่อนั้นไม่้อเป็นห่วหรอ เพราะมันไม่ไ้โนโมยไปไหน"
โทระ "แ่..แ่ว่ายัยนั้นมันหนีไปพร้อมับ Spirit Dark Longinus แล้วนะเ้าะ"
อมมาร "็บอแล้วไว่ามันไม่ไ้โนโมยไปไหนน่ะ" เาหยิบ Spirit Dark Longinus ออมาา [Item box]
โทระและหมอ็ใสิรับ
หมอ "นี่..นี่เ้าไปเอามันมาาไหนัน?"
อมมาร "็แ่ใ้ [หยิบอ] หยิบมันมา็แ่นั้นเอ"
หมอ "บ้าน่า! สิลสุาแบบนั้นทำไมมันถึใ้ับ Spirit Dark Longinus ไ้ล่ะ"
เรฟี่ "อย่าไปเทียบเรื่อสามัสำนึับนทั่วไปเลย นา้าว่าะินับมัน็เล่นเอาเหนื่อยใเหมือนันล่ะนะ"
ทาเมะ "ะ..ใ่แล้ว สามีอ้า็ทำเอา้าในเือบายมาเหมือนัน" ทาเมะพยายามเินเ้าไปหาอมมารทั้สภาพที่โป้เปลือย เินาสั่นและ็าห่า และมีลวลายอะไรบาอย่าึ้นมาที่หน้าท้อ
อมมาร "เฮ้ๆ ็บอแล้วไว่าถ้าไม่ไหว็นอนไป่อน็ไ้น่ะ"
ฮาน "อ๊ายยยย!!! ไม่ไ้นะะุทาเมะ! รุาใส่เสื้อ่อนออมาสิะ!"
เรฟี่ "เฮ้อออออ นี่เธอเป็นพวอบโว์เรือนร่ารึไ ถึไ้เินแ้ผ้าไปทั่วบ้านแบบนี้"
ทะเมะ "ฮะๆ ยัหรอ มันยัไม่บหรอ ืนนี้้านนี้ะ้อเอานะเ้าให้ไ้เลย" แล้วเธอ็เาทรุล้มไป แล้วอมมาร็เ้าไปอุ้มเธอในท่าเ้าหิ
ทาเมะ "เอ้ะ!!!"
อมมาร "มีอะไรหรอ?"
ทาเมะ "ปะ..เปล่า แ่..แ่ไม่ินเยๆน่ะ"
อมมาร "ั้นฝาัารเรื่อหอนั่น้วยแล้วัน เี๋ยวั้นอพาทาเมะไปพัสัหน่อย"
เรฟี่ "แหมๆ น่าอิาัเลยน๊าาาา"
อมมาร "ั้นืนนี้เธอะมานอน้วยันับั้นมั้ยล่ะ" เรฟี่ที่ไ้ยินแบบนั้น็หน้าแออมา แ่เธอ็ไม่ไ้อบอะไรไป
เรฟี่ "เอาล่ะ ทีนี้เ้าอธิบายมาิ ว่าทำไม Spirit Dark Longinus ถึไ้ไปอยู่ในมืออเ้าไ้"
หมอ "อึ!! ือ..ือว่า" เสียลืนน้ำลาย แล้วหมอ็ไ้เล่าทุอย่าให้เรฟี่ฟั
@ัภาพไปที่เมือทาอิแลน์ ห้อนายฯ สำนันายฯ@
นายฯ "แทำานพลาั้นหรอ!! ไอพวนัผภัย็มีแ่พวสวะทั้นั้น!! แ่หออันเียวยันำลับมาไม่ไ้!!"
"ไร้่าริๆ!!"
?? "ท่านะ เรื่อไอเ้าเ็นนั้น เราไม่สามารถหา้อมูลไ้เลย่ะ ว่าเป็นลูเ้าเหล่าใร"
นายฯ "เรื่อเ็นนั้นเี๋ยวให้นอ้าัารเอ แน่ะไสหัวออไปไ้แล้ว"
?? "่ะ!" แล้วเธอ็ออาห้อไป
-ไอนายเฮวยเอ้ย!
นาย "ิ! ไอพวเลี้ยเสีย้าวสุ ไ้ยินที่พูันแล้วหนิ ัารให้เรียบร้อยะล่ะ ปอม"
ปอม "รู้แล้วน่าไอุ่ม แ่ไปหา้อมูลมา็พอใ้มั้ย" ปอมไ้ออาห้อไป @มัน็แ่ื่อัวละร ไม่ราม่านะรับ@
"รูๆๆๆ" เสียโทรศัพท์อนายฯัึ้น
นายฯ "ฮัลโล"
"อ้อ!ุเอหรอ เป็นไ อ์ัรพรริว่ายัไบ้า"
"Yes!! ไ้เลย ะรีบเรียมารเี๋ยวนี้เลย ใ่ ็เหมือนที่เราลันไว้นั่นแหละ"
"ถ้าเราทำามแผลล่ะ็ ัารมันไ้แน่"
"ไม่้อห่ว บเรื่อนี้แล้วเี๋ยว้าะหาทาส่เินไปให้"
"โอเ ลามนี้" แล้วเา็วาหูโทรศัพท์ไป
"บัอามาทำให้พวเราายี้หน้าไ้นะ ราวนี้ล่ะ แะไ้เอมันับัวเอบ้า ฮ้าๆๆๆๆๆๆ!!!!"
@ัภาพลับไปที่บ้านออมมาร ห้อนอนออมมาร@
อมมาร "นอนพัเ็บแร่อนนะ เี๋ยวั้นะเอาอาหารมาให้ ฮัิ้ว!!!!"
ทาเมะ "เป็นอะไรรึเปล่า"
อมมาร "สสัยฝุ่นเ้ามูน่ะ"
ทาเมะ "ฝุ่นอะไรหรอ?"
อมมาร "่ามันเถอะ เอาเป็นว่านอนพัผ่อนไป่อนละัน"
ทาเมะ "อืม" แล้วอมมาร็ไ้ออาห้อนอนไป
อมมาร -ูเหมือนว่าะยัไม่บสินะ
-เห้ออออ อยู่เยๆ็มีเรื่อเ้ามาหา เป็นอมมารนี่มันอยู่แบบสบสุไม่ไ้เลยรึไนะ
โฮเมะ "อ้ะ!! นายท่าน มีเรื่ออะไรอย่าั้นหรอะ ทำไมถึทำหน้าแบบนั้นล่ะ" เธอถาม้วยวามเป็นห่ว
อมมาร "เปล่า ไม่มีอะไร เธอมา็ีเลย มา่วยั้นเรียมทำอาหารหน่อยสิ"
โฮเมะ "ไ้เลย่ะ!"
อมมาร -อืมวันนี้ะทำอะไรให้ทุนทานีน๊า อืม..เอาเป็นผัไทยสูรุยายีว่า
-เราไม่รู้หรอนะว่าริๆแล้วมันเป็นอาหารอาิไหนันแน่ แ่ที่รู้ๆือเราอบินมันมาเลย
หลัาที่ทำเสร็แล้ว1าน
โฮเมะ "หู้ว!!! สุยอไปเลย่ะนายท่าน อินเลยไ้มั้ยะ" เธอเห็นอาหารที่อยู่้าหน้าแล้ว็อใไม่ไหว
อมมาร "ยั่อน นี่แ่ั้นทลอน่ะ" เาลอิมมันู
-หึ!? ทำไมมันยัาอะไรไปบาอย่าล่ะ
โฮเมะ "่าาาาา นายท่านี้โ่าาาา อ้าบ้าสิ" แล้วเธอ็ไ้ินสมใอยา
อมมาร "มันาอะไรไปนะ? เอ้ะ!? โฮเมะเธอเป็นอะไรไปน่ะ!"
โฮเมะ "อร่อยมาๆเลย่ะ!!!! อที่อร่อยนานี้ มันยัะาอะไรไปอีหรอะ?"
อมมาร -ำไ้ว่าเอาวัถุิบมาหมแล้วนี่นา แล้วทำไมมันยัไม่สมบูร์อีล่ะ
-อ่ะ! เราลืมใสุ่้แห้ลไป้วยนี่น่า พลานไ้สินะเรา
แล้วอมมาร็ลมือทำใหม่อีรั้ แ่รั้นี้เาไ้นำผัไทยไปห่อ้วยไ่อีทีนึ
@ใรที่นึภาพไม่ออ รูปร่าหน้าา็ะประมานี้@
โฮเมะ "หู้ววววว!!!!!!!!! น่าทานมาเลย่ะนายท่าน ั้นหนูอิม.. โอ้ย! เ็บ" โนีมือทีนึ
อมมาร "บอแล้วไว่าอย่าพึ่ รอทานพร้อมับทุนสิ"
โฮเมะ "แ่เมื่อี้นายท่านินไปำนึแล้วไม่ใ่หรอะ"
อมมาร "นั่นเาเรียว่าลอิมูว่ารสาิมันใ้ไ้แล้วรึยั ไม่ไ้แปลว่าั้นินไปแล้วำนึะหน่อย"
อมมารไปเินไปที่ประูห้อรัว โฮเมะ็สบโอาสที่ะแอบิน่อน
โฮเมะ -แ่นิหน่อยไม่เป็นไรหรอมั้?
อมมาร "อ๊ะๆ! ถ้าเธอแอบินแม้แ่นิเียวล่ะ็ ไม่้อิน้าวเย็น"
โฮเมะ "ือออ นายท่านโหร้าย"
อมมาร็เปิประูออไป ็พบับทุนที่มาแอบูว่าอมมารำลัทำอะไรอยู่ ทำไมมันถึมีลิ่นหอม
อมมาร "ถ้าหิวนัล่ะ็ เิไปนั่รอที่ห้อทานอาหาร ไม่้อมาทำลับๆล่อๆแถวหน้าห้อรัวเลย"
ฮาน "อโทษนะะท่านอมมาร ือว่ามันอใไม่ไหวริๆอ่ะ่ะ"
โทระ "หอมสุๆไปเลย่ะท่านแม่"
อมมาร "ไม่้อมาอ้านู้นอ้านี่เลย ไปรอที่ห้อทานอาหารไป!!!"
แล้วทุน็เินอไปที่ห้อทานอาหาร ยเว้นลิเลียที่ยืนรออยู่
ลิเลีย "มีอะไรให้ิั้น่วยมั้ยะนายท่าน"
อมมาร "พอีเลย มา่วยั้นหน่อยละัน"
@ัภาพไปที่ห้อทานอาหารแบบมัะ@
อมมาร "ในเมื่อทุนมาพร้อมันแล้ว็ เิทานไ้เลย" ทุนไ้เริ่มทานผัไทยันอย่าเอร็อร่อย
ฮาน "อเิมอี่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ"
หมอ "นี่เ้าหนู ินเยอะเินไประวัท้อเสียนะ"
อมมาร "ไปเป็นไรหรอ ถ้าเป็นฮานล่ะนะ"
โทระ "อเิมอี่ะ ๆ ๆ"
หมอ "นี่็อีน (- -')"
เรฟี่ "เ็ๆเริอาหารแบบนี้็ีสินะ"
อมมาร/เรฟี่ -!!! วามรู้สึนี่มัน หรือว่า..!
เหมือนว่าทั้สอนะใับอะไรบาอย่านะ
@ับแบบละรไทย อิอิ@
ความคิดเห็น