ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โต้กลับ
รัสภาโบม่า ที่ทำารหลัอะรับาลแห่สหพันธรัเเรเีย
ภายในรัสภาเิวามวุ่นวายึ้นมาภายหลัาเิเหุปะทะระหว่าเ้าหน้าที่และอทัพไม่ทราบสัั รัสภาไ้มีารเสริมำลัวามปลอภัยเพิ่มึ้นอีเป็นเท่าัว ภายในมีเ้าหน้าทีุ่้มันรัสภาพร้อมอาวุธหนัยืนุ้มันลอแนวรั้วอรัสภา นอานี้ยัมีารนำปืนลหนัเ้ามาิั้บริเวรอบพื้นที่อาารเพื่อป้อัน้าศึบุเ้ามาทำร้ายบุลารภายในอาาร
ภายในห้อปิบัิารรับาลุเินมีารเปิใ้านึ้นอีรั้ในรอบหลายสิบปีนับแ่ารลาลปิรูประบบหน่วยานรัษาวามปลอภัย เ้าหน้าที่รัสภาแผน่าๆ เินเ้าออเพื่ออยรายานถึสถานาร์ที่เิึ้นเป็นระยะแ่รัมนรีท่านอื่นๆ และที่โถทาเินไ้มีบุรุษใสุ่สีำนายเสื้อยาวไปถึ้อเท้าเินมาพร้อมับเ้าหน้าที่ผู้่วยึ่เป็นผู้หิอีนมุ่รไปยัห้อประุมุเิน
“สถานาร์เป็นอย่าไรบ้า?”ายุำถามหิสาวผมบลอน์ทอ
“อนนี้เ้าหน้าที่ปราบปรามฝูนเ้าร่วมับเ้าหน้าที่รวราทาหลวำลัรับมืออยู่่ะ สถานาร์ยัทรัว ไม่ีไม่ร้ายไปว่าเิม มีเ้าหน้าที่บาเ็บบาส่วนแ่ทั้หมถูนำส่โรพยาบาลแล้ว่ะท่าน”หล่อนอบพลายื่นเอสารบับหนึ่มอบให้แ่เ้าหน้าที่ประำโ๊ะที่ำลั่วนอยู่ับเอสารอให่
“พอทราบไหมว่าหน่วยอารัาายแนเินทามาถึหรือยั?”
“ทาผู้บัาารออารัาายแนรับทราบเรื่อแล้ว่ะ ที่เหลืออีประมาสามอร้อยำลันั่เรื่อเินทามา่ะ มาพร้อมรถบรรทุิปืนลหนัและเฮลิอปเอร์อีสี่ลำำลัมุ่หน้ามาสบทบับเ้าหน้าที่ปราบปราม่ะ”
ายนัล่าวหยุยืนรุ่นิอะไรบาอย่าั่วะ ่อนะเิน่อไป
“เรียมเอสารยื่นำร้ออหน่วยปิบัิารให้ผม้วยหลัาผมเ้าไป ผมและท่านรัมนรีนอื่นๆ ้อเรียมารรับมือในส่วน่อไป”
“แล้ว ถ้าั้นวันนี้ท่านะว่าไหมะ?”เ้าหน้าที่หิเอ่ยถามเา่อนเาะเินเ้าไปยัห้อประุมที่มีเ้าหน้าที่ิอาวุธยืน
“ถ้าผมประุมเสร็ไวับพวเาเี๋ยวเรา่อยว่าันรับ”ายนัล่าวหันมายิ้มให้แ่เลาสาว่อนเินเ้าห้อประุมไป
ภายในห้อประุมสีน้ำาลไหม้ปราภาพที่เหล่าะรัมนรีระทรวอื่นๆ ำลัทยอยเินทาเ้ามาพร้อมับผู้่วยนอื่นๆ มีเพียายหนุ่มเพียนเียวที่เ้ามาโยไม่มีผู้่วยแ่อย่าใ เาเินมุ่รไปยัที่นั่ประำำแหน่อนเอ เาัระเป๋าเอสารอนเอให้เ้าที่เ้าทาัเล็น้อย่อนเสียบบัรที่เรื่ออ่าน้อมูลเพื่อบันทึารเ้าประุม่วน ไม่นานนัอแสผลสีเียวำ็อ่านื่อประาศแ่เาที่เป็นผู้เ้าร่วมประุม
-ยินี้อนรับ ผู้่วยท่านรัมนรีระทรวารสรามฝ่ายอทัพ แมูเอล อัลลิ-
เาหันไปมอรอบห้อประุม เห็นไ้ัว่าในเวลาไม่นานนั สมาิะรับาลเือบทุน็เือบรบอ์ประุมแล้ว าเพียรัมนรีระทรวารสรามอเาเท่านั้นที่ยัเินทามาไม่ถึพร้อมับท่านรัมนรีสอสามท่าน
ไม่นานนั็มีายวัยลานผมเริ่มแมหอเินเ้ามาภายในห้อพร้อมับระเป๋าเอสารสีำสนิทที่มือวาวาลับโ๊ะพัอนาเล็บริเวปาทาเ้า ไม่นานนัูเหมือนว่ามีเ้าหน้าที่ทาารทหารระับผู้บัับบัาสูสุมาเ้าร่วมารประุมในรั้นี้้วย ายผมหอหยิบบัรประำัวึ้นมา่อนเสียบลไปยั่ออ่าน้อมูลบุลารที่แสผลไปยัหน้าอว้าเือบสิบเมรลาโ๊ะประุม
-ยินี้อนรับ ท่านประธานาธิบี ิวาโน แลลีนีอัส-
ห้อโ๊ะลมว้าว่าหสิบเมรเ็มไป้วยเหล่าบุลารทาารทหารเสียส่วนมานั่อยู่บริเว้านทิศเหนือ ส่วนรัมนรีสายพลเรือนนั่อยู่บริเวทิศะวันเียใ้ เ่นันับะรัมนรีสายทหารนั่อยู่บริเวพื้นที่ที่เหลือ ท่านประธานาธิบีระแอมเบาๆ ่อนหยิบแว่นึ้นมาสวมพลามอไปที่เอสารและผู้ที่มาเ้าร่วมประุมเล็น้อย่อนเปิไม์บนโ๊ะพูึ้น
“ผม้ออโทษสำหรับที่ผมมาสายเล็น้อย พวุไม่โรธผมันนะ”ประธานาธิบีล่าวิล “เพื่อไม่ให้เสียเวลาผมอเริ่มเปิประุม่วนระับผู้บริหารประเทศเลย็แล้วันรับ”
“ผมิว่าทุท่านะทราบ่าวที่รายานเิึ้นอยู่้านนอึรัสภามั่แล้ว นับว่าเป็นวามเสียหายอย่าให่หลวเป็นอย่ามาสำหรับเหุาร์ที่เิึ้นภายในประเทศอเราที่รัสบมาเป็นเวลาเนิ่นนานนับแ่ารปิวัิารปรอ...”
“สิ่ที่เราำลัเผิอยู่ ภายนออาาร มีอำลัไม่ทราบฝ่าย สัั หรือประเทศใๆ าที่ผมไ้รับรายานาท่านผู้บัาารหน่วยรัษาวามปลอภัยภายในประเทศ เิท่านผู้พันยอร์ให้้อมูลรับ”
ท่านประธานาธิบีส่่อ้อมูลให้แ่ผู้พันยอร์ ผู้พันเป็นายาิทหารวัยทำานแุ่้าราารทหารสีเทาเ้ม เาำลั่วนอยู่ับารเปิอภาพแอลอีีสีเียวำบนโ๊ะให้ทุนทราบ้อมูลเป็นภาพแผนที่ภายในเมือ โยมีุสีแบาส่วนเิึ้นหลายสิบุอยู่บริเวรอบ ุปะทะ
“รับ ามที่ท่านไ้ล่าวมา้า้นรับท่านประธานาธิบีแลลีนีอัส เราไ้รับรายานาสายว่า มีารบุรุเ้ามายัใลาเมือ ผ่านทา….ประูโบสถ์เ่าแ่นับแ่่อนปิวัิ ารปะทะเิึ้น ใลาอุศูนย์ลาเมืออย่ามีนัยยะสำั ในั้นอนแรที่พวเรารับมือ มีเ้าหน้าที่รวราทาหลวบาส่วนไ้เ้ามาวบุมพื้นที่ไม่ให้พลเรือนเ้าไป ผมไ้รับรายานมาอย่าไม่าสายว่า ฝ่ายร้ามนั้นออมาาประู้านหลันั้นมาว่าสี่ถึห้าร้อยนาย นอานี้เรายัพบับสิ่มีีวิที่เราไม่ทราบสายพันธุ์ใๆ บนโลนี้เลย ไ้บุเ้ามาทำร้ายประานและเ้าหน้าที่บริเวใล้เีย นอานี้ยัมีลุ่มายรร์ถืออาวุธประเภทาบและโล่ั้รับโมีสมัยโบรานับร้อยรายพยายามทำลายทรัพย์สินอเอนหลายแห่ทาหน่วยรวราไ้มีารอำลัเสริมาหน่วยปราบปรามฝูน ารระทำนั้นส่ผลลัพธ์ให้พอสามารถวบุมสถานาร์ไ้ในระับนึ ระทั่เราเริ่มพบเห็นสิ่มีีวินาให่ำพว….เอ่อ….—”
“เาเรียว่ามัรรับ”เสียอท่านรัมนรีระทรววันธรรมร่วมสมัยฝ่ายพลเรือนที่แุ่สูทสมัยใหม่ล่าวัึ้น
“อบุมารับท่านรัมนรีที่มอบ้อมูลแ่ผม”ผู้พัน้มหัวอบุเล็น้อย
“และ็ยัษ์อีหลายสิบัว นอานี้ยัมีทั้ทหารม้าและพลทหารที่นำเรื่อยิหินในสมัยโบรา้ามผ่านประูเ้ามา้วย แน่นอนว่าเิารยิาฝั่ร้าม ส่ผลให้เิวามเสียหาย่ออาารและประานใล้เีย ถึเวลานั้น เรามีารอนุมัิเบิเรื่อยิวันำและรถีน้ำสลายารุมนุมเ้าสัผู้่อเหุทันทีรับ ผลลัพธ์ือเิารร่นถอยอพลทหารฝ่ายร้ามอย่าเห็นไ้ั า้อมูลือพลทหารี่ม้าหลายนายเสียหลัหล่นาหลัม้าเพราะอาาร็อหมสิาวันำในอัราส่วนสามในร้อยรับ”
“รายานไ้เห็นภาพัเน แล้วทาท่านผู้บัาารอารัาายแนล่ะรับ ท่านมี้อมูลใๆ น่าสนใหรือไม่ ท่านวิลเลี่ยม?”
“รับท่านประธานาธิบี มีารอำลัเสริมาทีมอผู้พันยอร์ว่าเราำลัรับมือับสิ่มีีวิบินไ้ ทาผมเอเลยส่หน่วยเฮลิอปเอร์ู่โมบุเ้าโมีเ้าพวนั้นทั้หม แน่นอนว่าร่วหมไม่เหลือใรรอีวิรับ”นายพลวิลเลี่ยมผู้แุ่ผู้บัาารอำลัอารัาายแนสีาีัเนไทนเอ่อนมอไปรอบ ผู้เ้าร่วมประุม “ทาผมเอไ้มีารอนุมัิส่แพทย์สนามเ้า่วยเหลือประานและเ้าหน้าที่ที่ไ้รับบาเ็บแล้วรับ”
“แล้วุล่ะ ลิสไน์ มี้อมูลอะไรที่เป็นประโยน์ในอ์ประุมไหมรับ?”
ลิสไน์ รัมนรีระทรววามมั่นสายทหารที่ใสุ่สีำเ้มเ่นเียวับผู้่วยรัมนรีระแว่นสี่เหลี่ยมนเอ ลิสไน์เป็นรัมนรีนแรที่เ้ามาภายในห้อประุมหลัาเิเรื่อเป็นนแร โยเามี้อมูลอยู่ำนวนมาาารประสานานถึรัมนรีฝ่ายอื่นๆ เาลุึ้นยืน่อนะพูโยไม่ใ้ไม์
“รับ เหล่าะรัมนรีที่ผมเารพทุท่านรับ ทุท่านะทราบีว่า เหุาร์ในรั้นี้ผมมอว่าไม่ใ่เหุสุวิสัยที่พึระทำโยฝ่ายร้าม าแหล่่าวที่เื่อถือไ้อผม ้อมูลมีารระบุว่าอำลัอประเทศที่เราไม่ทราบนั้นอาะปรอ้วยระบอบัรวรรินิยม ึ่รั้นึ เราเยไ้ผ่านั้วาระบอบัรวรริที่แสนระหายอำนา สู่ระบอบสหพันธรั”
“อโทษนะุลิสไน์ ผมไม่ทราบว่ามันเี่ยว้อับแหล่้อมูลที่เรา้อารอยู่อย่าไราารโมีที่เิึ้นอยู่ในะนี้?”ท่านรัมนรีระทรวยุิธรรมฝ่ายพลเรือนท้วึ้นมาลาห้อประุม
“ผมว่าุยัฟัไม่ถึในุที่ผม้อาระล่าวถึนะรับุรอย์ รุาฟัผม่อน เอาล่ะรับ ทุท่านฟัผมให้ี ผมเอ่ยถึระบอบารปรอโยร่าวาแหล่้อมูลที่เราเื่อถือไ้ ใ่หรือไม่?”
มีผู้พยัหน้าบาส่วน
“เราทราบถึพฤิรรมนิยมอระบอบัรวรรินิยมเป็นอย่าี ว่าพฤิรรมอระบอบารปรอนี้นั้น่าแสนะี่เ่าและเอาแ่ใ หาอยู่ในรูปแบบารปรออนไม่ี นั่น็ือ พระราาผู้ไม่ทรธรรม ผมไ้ยินาสายสืบที่เ้าไปแอบยืนฟัาหนึ่ในผู้นำอฝั่ร้ามว่า พวเา้อารยึเมืออพวเราเพื่อวามเรียไรในระบอบารปรอแบบล้าหลัอเา นั่นือสิ่ที่ผมรับไม่ไ้ และารีอารระทำอันหยาบ้าอท่านผู้นั้นไ้้อสรุปว่า แม้นั่นะเป็นารทำเพื่อเียริยศและศัิ์ศรีอผู้นำ แ่เมื่อมาอยู่ในประเทศที่ปรอ้วยระบอบเสรี อันมีหมายรัธรรมนูแห่ประเทศวา้อที่สามว่า...”
“ารแบ่แยประเทศโยมิไ้ผ่านารทำประามิหรือารยินยอมโยสภาสามัน ะพึระทำมิไ้ภายในประเทศ”
“้อโทษสูสุืออะไรรู้ไหมรับ ประหารีวินะรับ นอานี้ยัมีารส่อำลับุเ้ามาทำร้ายประานอี สำหรับผมเอที่เป็นรัมนรีสายทหาร แม้ว่าารปิบัิหน้าที่อผม่อน้าะรัน้ามับสายพลเรือนอย่าพวุ แ่รรยาบรรอทหารือารปป้อประานมาเป็นอันับแร...”
รัมนรีวามมั่นหยุพู พลามอไปยัประธานาธิบีและผู้บัาารเหล่าทัพทั้สี่นิ่สยบวามเลื่อนไหว
“โอเ ผมเ้าใว่าุำลัหมายถึอะไร ท่านรัมนรีลิสไน์”ผู้บัาารอทัพอาาศเม้มมุมปาเป็นนัยอารอบรับำอ
“สำหรับารระทำที่เิึ้น เมื่อารระทำัล่าวอโลอีฝั่ัับบัรแห่สภาประาน ว่า้วยารยึและบุรุอาาเประเทศ นับว่าเป็นผู้่อารร้าย สำหรับอทัพเอไม่อานิ่เย่อวามอยุิธรรมและวามรุนแรที่ั่อเสรีภาพอประานไ้”
“เราอยาะอให้ท่านประธานาธิบีอนุมัิำสั่ารผลัันและรุืบไปยัประเทศอี้านอประู”
ท่านประธานาธิบีนัุ่มมับท่ามลาวามึเรีย
“อเวลาผมัรู่”ท่านหลับพัสายาอยู่สอสามวิ่อนลืมาึ้นมาเป็นประาย
“ั้นผมะสรุป้อมูลันี้ที่ไ้าารประุมเร่่วนเลย ฟัผมให้ี า้อมูลใน้า้น เราพบว่า้าศึที่เราทั้รับมือและทำารับุม พบว่าไม่มีในประเทศไหนในโลมา่อนในแผนที่ แ่มาาอีฟา ที่ทุท่านเรียว่าประูโลู่นาน ารระทำัล่าวนั้นถือเป็นารรุล้ำอธิปไยอสหพันธรั โยมีุมุ่หมายโยร่าวือารเปลี่ยนแปลระบอบารปรอ ยึรอพื้นที่โยใ้ำลับีบั้น และารารรมหมู่ ทั้หมนี้ล้วนือภัยอาร่อารร้ายั้นรุนแรในใลาเมือหลว ผมเพิ่ไ้รับ้อมูลมาาสายรวเมื่อรู่ พี่น้อประานอเราเสียีวิาารโมีทั้หมสี่สิบราย บาเ็บนับพันราย และยัมีเ้าหน้าที่บาเ็บเือบห้าสิบรายาารเ้าปะทะและารสลายำลั้าศึให้ร่นถอยไปยัอีฝั่อประู นี่เป็นสิ่ที่เรายอมรับไม่ไ้”
“พระผู้เป็นเ้าทรหล่อหลอมสร้าเราึ้นมาเพื่อมีสิทธิ เสรีภาพในารมีีวิ มีอิสระในารเอาัวรอ และเรา็ไ้มีภัยอันรายมาพราพวเาไปาเรา”
“ท่านรัมนรีระทรวาร่าประเทศ สิระภพ ส่้อวามไปยัประเทศวาห์รูล อัทปาร์ เรือัรภพนิมาเรีย และสาธารรัไม่า ให้่วยำเนินารวามสะวในารรับมือับภัยุามนี้้วย”
“รับทราบรับ เี๋ยวทาระทรวอฝั่ผมะประสานานไปยัประเทศใล้เียรับ”รัมนรีระทรวาร่าประเทศสายพลเรือนรับทราบำอบพลามัผมที่ยาวถึลาหลันเอให้เรียบร้อย่อนเินออาห้อประุมไปพร้อมับผู้่วยและหน่วยุ้มันสอสามนาย
“เรา้อำเนินาร้อำสั่นี้ให้เร็วที่สุ ในานะที่ผมเป็นประธานาธิบี ผมอสั่ให้ทั้สี่เหล่าทัพเรียมารระมพลุเิน พร้อมทั้ประาศสภาวะุเินทั้เมือหลวเน์อริสสั่หยุบวนรถไฟและห้ามอาาศยานบินผ่านเป็นอันา ยเว้นแ่ออทัพและาิพันธมิรที่ส่วาม่วยเหลือมา และประาศให้ประานห้ามออาบ้านเป็นอันา หาเอสิ่ใผิปิหรือเอ้าศึหลเหลือให้ทำารแ้เ้าหน้าที่ไ้ทันทีพร้อมทั้เ้าหน้าที่ลาระเวนให้ทั่วทั้เมือ และ็เพิ่มมารารรัษาวามปลอภัยอรัสภาให้มาึ้น รัมนรีท่านใที่มีลูมีเมียอยู่ภายในเมือหลวให้เ้ามาพัภายในรัสภาไ้เลยนว่าสถานาร์ะลี่ลายล”
“แล้วท่านมีแผนารอะไรเพิ่มเิมอีไหมรับ”ผู้บัาารทัพบเอ่ยถามพลาให้เ้าหน้าที่ส่โทรเลไปยัเทหารเพื่อเรียมระมพลเร่่วน
“ุิว่าเรา้ามไปยัโลอีฝั่แล้วะยัไ่อล่ะ ผมมั่นใว่าอีฝั่ไม่้อารเราีๆ แน่”
“รับทราบรับ ผมะัส่หน่วยทหารเ้าไปลาระเวนำนวนหนึ่อร้อย้วยรถบรรทุ่อน เพื่อทราบภูมิศาสร์ทาารรบเสริมประสิทธิภาพในารรับมือ้าศึ”
“ผมมั่นใว่าารล่าถอยอนพวนี้...”ประธานาธิบีหยุพูพลามอไปยัเมือหลวที่บาุมีวันไฟอยู่สี่ถึห้าุห่าออไป “เป็นารไปบอัวพ่อมันแน่นอนว่าให้เอาริับพวเรา เรา้อสั้าศึ้วยอาวุธและวิทยาารที่เราไ้ิ้นมาให้ไ้ผลที่สุเ่นเียวันับสรามนั่นที่เราไม่อยาเอ่ยถึ เอ้อ นี่ ท่านโษ แ้่าวแ่ผู้สื่อ่าว้านนอ้วย”
“ท่านประส์ะแ้อะไรผ่านผมรับ?”
“ามมิเห็นอบอะรัมนรี ประาศสถานาร์ุเินในสภาวะสรามเ็มรูปแบบ”
“ไ้เวลาเอาืนพวมันแล้ว...”
เพื้นที่เพาะิ บริเวหน้าประูโบสถ์ประำเมือเน์อริส สอวัน่อมา
~~นับแ่ารประาศสถานาร์ุเินโยรับาล ส่ผลให้ทาะรัมนรีที่นำโยท่านประธานาธิบีิวาโน แลลินิอัส ประาศร้าวว่าะไม่ยอมให้้าศึที่เ้ามาโมีประาน ใลาเมือหลว้อลอยนวล ้านหลัอิันที่ยืนอยู่นี้นะะ ืออทัพบที่เรียมัวนำหน่วยลาระเวนและอาวุธหนับาส่วนำพวปืนลและปืนร เ้าไปอีฟาอประูเพื่อรวสอบุภูมิศาสร์พร้อมรับมือับ้าศึ โยไ้รับารสนับสนุน้าน่าวรอทาารทหาราสาธารรัไม่า อีทั้หน่วยยานเราะาเรือัรภพนิมาเรียำนวนยี่สิบัน ำลัเรียมมุ่หน้าสบทบไปแล้ว่ะ~~
สิ้นเสียอนั่าว ภาพถ่ายทอสอรถอเหล่าทหาราเเรเีย และาิพันธมิรเือบนับร้อยัน ที่ประอบไป้วยรถบรรทุทหาร รถยานเราะ รถถั และรถนอาวุธบาส่วนิเรื่อรอสัานายธที่ำลัยืนอธิบายำสั่อยู่ โยมีหน่วยรัษาารอยันไม่ให้ประานเ้ามาใล้เพื้นที่เพาะิ มีารปิถนนหลายเส้นทาึ่มีารนำยานพาหนะในสรามเรียมพร้อมอรอแถวเพื่อเ้าไปยัอีฟาอประู
“นี่ไม่ใ่าร้อมรบ นี่ืออริ สำหรับใรที่พึ่มาใหม่ ผมะแ้ให้ทราบ รอบนี้ รอบเียวเท่านั้น ุประส์อพวท่าน ือารบุยึรอพื้นที่รอบบริเวอบประู อนนี้ำลัมีารเินสายโทรเลและเสาสัาวิทยุาวเทียมอยู่เพื่อวามสะวในารส่้อวามถึศูนย์บัาารให่ พวท่านที่นำไป่อนแล้วในส่วนหลัะมีารนำอาวุธหนัมาเสริมให้พวท่านไม่เินอีสิบห้านาที โยมีเหล่าปืนให่ ปืน่อ้านอาาศยานเพื่อรับมือสิ่มีีวิไม่ทราบประเภท”
“สำหรับผม ที่เยเป็นรูฝึพวุมา่อนบาน ผมไม่มีอะไรสามารถบอุไ้ไปมาว่าำว่า อให้โี นำัยนะและวามับแ้นืนสู่ผู้ล่วลับให้ับเรา”
“เรียมัว! เินหน้า!”
นายธโบสัาธเป็นารออำสั่ให้รถเริ่มแล่นบวน บวนรถน้อยให่แ่าัน่อแถวสอแถวับมุ่หายเ้าไปยัประูมิิอีฟาเรื่อย ราวับบวนรถไฟแล่นเ้าอุโม์ ไม่นานถัานั้น รถนปืนให่วิถีโ้อีรับสิบันับามเ้าไปสมทบ เ่นเียวับรถถัแมมุมแปลาที่มาำนวนเือบห้าสิบันแห่เ้าไปยัอีฟาอประู เ่นเียวับรถนทหารที่สวมเราะหนัสูสอเมรถือปืนลหนันับสิบันแล่นามันไปิๆ
ทหารอทั้สอมิิที่แ่าันทั้้านวามเื่อ ่านิยม และผลพวอวามับแ้นนี้ ะเป็นนวนเปลี่ยนหน้าประวัิศาสร์อารสรามที่มีออีฟาไปลอาล
ภายในรัสภาเิวามวุ่นวายึ้นมาภายหลัาเิเหุปะทะระหว่าเ้าหน้าที่และอทัพไม่ทราบสัั รัสภาไ้มีารเสริมำลัวามปลอภัยเพิ่มึ้นอีเป็นเท่าัว ภายในมีเ้าหน้าทีุ่้มันรัสภาพร้อมอาวุธหนัยืนุ้มันลอแนวรั้วอรัสภา นอานี้ยัมีารนำปืนลหนัเ้ามาิั้บริเวรอบพื้นที่อาารเพื่อป้อัน้าศึบุเ้ามาทำร้ายบุลารภายในอาาร
ภายในห้อปิบัิารรับาลุเินมีารเปิใ้านึ้นอีรั้ในรอบหลายสิบปีนับแ่ารลาลปิรูประบบหน่วยานรัษาวามปลอภัย เ้าหน้าที่รัสภาแผน่าๆ เินเ้าออเพื่ออยรายานถึสถานาร์ที่เิึ้นเป็นระยะแ่รัมนรีท่านอื่นๆ และที่โถทาเินไ้มีบุรุษใสุ่สีำนายเสื้อยาวไปถึ้อเท้าเินมาพร้อมับเ้าหน้าที่ผู้่วยึ่เป็นผู้หิอีนมุ่รไปยัห้อประุมุเิน
“สถานาร์เป็นอย่าไรบ้า?”ายุำถามหิสาวผมบลอน์ทอ
“อนนี้เ้าหน้าที่ปราบปรามฝูนเ้าร่วมับเ้าหน้าที่รวราทาหลวำลัรับมืออยู่่ะ สถานาร์ยัทรัว ไม่ีไม่ร้ายไปว่าเิม มีเ้าหน้าที่บาเ็บบาส่วนแ่ทั้หมถูนำส่โรพยาบาลแล้ว่ะท่าน”หล่อนอบพลายื่นเอสารบับหนึ่มอบให้แ่เ้าหน้าที่ประำโ๊ะที่ำลั่วนอยู่ับเอสารอให่
“พอทราบไหมว่าหน่วยอารัาายแนเินทามาถึหรือยั?”
“ทาผู้บัาารออารัาายแนรับทราบเรื่อแล้ว่ะ ที่เหลืออีประมาสามอร้อยำลันั่เรื่อเินทามา่ะ มาพร้อมรถบรรทุิปืนลหนัและเฮลิอปเอร์อีสี่ลำำลัมุ่หน้ามาสบทบับเ้าหน้าที่ปราบปราม่ะ”
ายนัล่าวหยุยืนรุ่นิอะไรบาอย่าั่วะ ่อนะเิน่อไป
“เรียมเอสารยื่นำร้ออหน่วยปิบัิารให้ผม้วยหลัาผมเ้าไป ผมและท่านรัมนรีนอื่นๆ ้อเรียมารรับมือในส่วน่อไป”
“แล้ว ถ้าั้นวันนี้ท่านะว่าไหมะ?”เ้าหน้าที่หิเอ่ยถามเา่อนเาะเินเ้าไปยัห้อประุมที่มีเ้าหน้าที่ิอาวุธยืน
“ถ้าผมประุมเสร็ไวับพวเาเี๋ยวเรา่อยว่าันรับ”ายนัล่าวหันมายิ้มให้แ่เลาสาว่อนเินเ้าห้อประุมไป
ภายในห้อประุมสีน้ำาลไหม้ปราภาพที่เหล่าะรัมนรีระทรวอื่นๆ ำลัทยอยเินทาเ้ามาพร้อมับผู้่วยนอื่นๆ มีเพียายหนุ่มเพียนเียวที่เ้ามาโยไม่มีผู้่วยแ่อย่าใ เาเินมุ่รไปยัที่นั่ประำำแหน่อนเอ เาัระเป๋าเอสารอนเอให้เ้าที่เ้าทาัเล็น้อย่อนเสียบบัรที่เรื่ออ่าน้อมูลเพื่อบันทึารเ้าประุม่วน ไม่นานนัอแสผลสีเียวำ็อ่านื่อประาศแ่เาที่เป็นผู้เ้าร่วมประุม
-ยินี้อนรับ ผู้่วยท่านรัมนรีระทรวารสรามฝ่ายอทัพ แมูเอล อัลลิ-
เาหันไปมอรอบห้อประุม เห็นไ้ัว่าในเวลาไม่นานนั สมาิะรับาลเือบทุน็เือบรบอ์ประุมแล้ว าเพียรัมนรีระทรวารสรามอเาเท่านั้นที่ยัเินทามาไม่ถึพร้อมับท่านรัมนรีสอสามท่าน
ไม่นานนั็มีายวัยลานผมเริ่มแมหอเินเ้ามาภายในห้อพร้อมับระเป๋าเอสารสีำสนิทที่มือวาวาลับโ๊ะพัอนาเล็บริเวปาทาเ้า ไม่นานนัูเหมือนว่ามีเ้าหน้าที่ทาารทหารระับผู้บัับบัาสูสุมาเ้าร่วมารประุมในรั้นี้้วย ายผมหอหยิบบัรประำัวึ้นมา่อนเสียบลไปยั่ออ่าน้อมูลบุลารที่แสผลไปยัหน้าอว้าเือบสิบเมรลาโ๊ะประุม
-ยินี้อนรับ ท่านประธานาธิบี ิวาโน แลลีนีอัส-
ห้อโ๊ะลมว้าว่าหสิบเมรเ็มไป้วยเหล่าบุลารทาารทหารเสียส่วนมานั่อยู่บริเว้านทิศเหนือ ส่วนรัมนรีสายพลเรือนนั่อยู่บริเวทิศะวันเียใ้ เ่นันับะรัมนรีสายทหารนั่อยู่บริเวพื้นที่ที่เหลือ ท่านประธานาธิบีระแอมเบาๆ ่อนหยิบแว่นึ้นมาสวมพลามอไปที่เอสารและผู้ที่มาเ้าร่วมประุมเล็น้อย่อนเปิไม์บนโ๊ะพูึ้น
“ผม้ออโทษสำหรับที่ผมมาสายเล็น้อย พวุไม่โรธผมันนะ”ประธานาธิบีล่าวิล “เพื่อไม่ให้เสียเวลาผมอเริ่มเปิประุม่วนระับผู้บริหารประเทศเลย็แล้วันรับ”
“ผมิว่าทุท่านะทราบ่าวที่รายานเิึ้นอยู่้านนอึรัสภามั่แล้ว นับว่าเป็นวามเสียหายอย่าให่หลวเป็นอย่ามาสำหรับเหุาร์ที่เิึ้นภายในประเทศอเราที่รัสบมาเป็นเวลาเนิ่นนานนับแ่ารปิวัิารปรอ...”
“สิ่ที่เราำลัเผิอยู่ ภายนออาาร มีอำลัไม่ทราบฝ่าย สัั หรือประเทศใๆ าที่ผมไ้รับรายานาท่านผู้บัาารหน่วยรัษาวามปลอภัยภายในประเทศ เิท่านผู้พันยอร์ให้้อมูลรับ”
ท่านประธานาธิบีส่่อ้อมูลให้แ่ผู้พันยอร์ ผู้พันเป็นายาิทหารวัยทำานแุ่้าราารทหารสีเทาเ้ม เาำลั่วนอยู่ับารเปิอภาพแอลอีีสีเียวำบนโ๊ะให้ทุนทราบ้อมูลเป็นภาพแผนที่ภายในเมือ โยมีุสีแบาส่วนเิึ้นหลายสิบุอยู่บริเวรอบ ุปะทะ
“รับ ามที่ท่านไ้ล่าวมา้า้นรับท่านประธานาธิบีแลลีนีอัส เราไ้รับรายานาสายว่า มีารบุรุเ้ามายัใลาเมือ ผ่านทา….ประูโบสถ์เ่าแ่นับแ่่อนปิวัิ ารปะทะเิึ้น ใลาอุศูนย์ลาเมืออย่ามีนัยยะสำั ในั้นอนแรที่พวเรารับมือ มีเ้าหน้าที่รวราทาหลวบาส่วนไ้เ้ามาวบุมพื้นที่ไม่ให้พลเรือนเ้าไป ผมไ้รับรายานมาอย่าไม่าสายว่า ฝ่ายร้ามนั้นออมาาประู้านหลันั้นมาว่าสี่ถึห้าร้อยนาย นอานี้เรายัพบับสิ่มีีวิที่เราไม่ทราบสายพันธุ์ใๆ บนโลนี้เลย ไ้บุเ้ามาทำร้ายประานและเ้าหน้าที่บริเวใล้เีย นอานี้ยัมีลุ่มายรร์ถืออาวุธประเภทาบและโล่ั้รับโมีสมัยโบรานับร้อยรายพยายามทำลายทรัพย์สินอเอนหลายแห่ทาหน่วยรวราไ้มีารอำลัเสริมาหน่วยปราบปรามฝูน ารระทำนั้นส่ผลลัพธ์ให้พอสามารถวบุมสถานาร์ไ้ในระับนึ ระทั่เราเริ่มพบเห็นสิ่มีีวินาให่ำพว….เอ่อ….—”
“เาเรียว่ามัรรับ”เสียอท่านรัมนรีระทรววันธรรมร่วมสมัยฝ่ายพลเรือนที่แุ่สูทสมัยใหม่ล่าวัึ้น
“อบุมารับท่านรัมนรีที่มอบ้อมูลแ่ผม”ผู้พัน้มหัวอบุเล็น้อย
“และ็ยัษ์อีหลายสิบัว นอานี้ยัมีทั้ทหารม้าและพลทหารที่นำเรื่อยิหินในสมัยโบรา้ามผ่านประูเ้ามา้วย แน่นอนว่าเิารยิาฝั่ร้าม ส่ผลให้เิวามเสียหาย่ออาารและประานใล้เีย ถึเวลานั้น เรามีารอนุมัิเบิเรื่อยิวันำและรถีน้ำสลายารุมนุมเ้าสัผู้่อเหุทันทีรับ ผลลัพธ์ือเิารร่นถอยอพลทหารฝ่ายร้ามอย่าเห็นไ้ั า้อมูลือพลทหารี่ม้าหลายนายเสียหลัหล่นาหลัม้าเพราะอาาร็อหมสิาวันำในอัราส่วนสามในร้อยรับ”
“รายานไ้เห็นภาพัเน แล้วทาท่านผู้บัาารอารัาายแนล่ะรับ ท่านมี้อมูลใๆ น่าสนใหรือไม่ ท่านวิลเลี่ยม?”
“รับท่านประธานาธิบี มีารอำลัเสริมาทีมอผู้พันยอร์ว่าเราำลัรับมือับสิ่มีีวิบินไ้ ทาผมเอเลยส่หน่วยเฮลิอปเอร์ู่โมบุเ้าโมีเ้าพวนั้นทั้หม แน่นอนว่าร่วหมไม่เหลือใรรอีวิรับ”นายพลวิลเลี่ยมผู้แุ่ผู้บัาารอำลัอารัาายแนสีาีัเนไทนเอ่อนมอไปรอบ ผู้เ้าร่วมประุม “ทาผมเอไ้มีารอนุมัิส่แพทย์สนามเ้า่วยเหลือประานและเ้าหน้าที่ที่ไ้รับบาเ็บแล้วรับ”
“แล้วุล่ะ ลิสไน์ มี้อมูลอะไรที่เป็นประโยน์ในอ์ประุมไหมรับ?”
ลิสไน์ รัมนรีระทรววามมั่นสายทหารที่ใสุ่สีำเ้มเ่นเียวับผู้่วยรัมนรีระแว่นสี่เหลี่ยมนเอ ลิสไน์เป็นรัมนรีนแรที่เ้ามาภายในห้อประุมหลัาเิเรื่อเป็นนแร โยเามี้อมูลอยู่ำนวนมาาารประสานานถึรัมนรีฝ่ายอื่นๆ เาลุึ้นยืน่อนะพูโยไม่ใ้ไม์
“รับ เหล่าะรัมนรีที่ผมเารพทุท่านรับ ทุท่านะทราบีว่า เหุาร์ในรั้นี้ผมมอว่าไม่ใ่เหุสุวิสัยที่พึระทำโยฝ่ายร้าม าแหล่่าวที่เื่อถือไ้อผม ้อมูลมีารระบุว่าอำลัอประเทศที่เราไม่ทราบนั้นอาะปรอ้วยระบอบัรวรรินิยม ึ่รั้นึ เราเยไ้ผ่านั้วาระบอบัรวรริที่แสนระหายอำนา สู่ระบอบสหพันธรั”
“อโทษนะุลิสไน์ ผมไม่ทราบว่ามันเี่ยว้อับแหล่้อมูลที่เรา้อารอยู่อย่าไราารโมีที่เิึ้นอยู่ในะนี้?”ท่านรัมนรีระทรวยุิธรรมฝ่ายพลเรือนท้วึ้นมาลาห้อประุม
“ผมว่าุยัฟัไม่ถึในุที่ผม้อาระล่าวถึนะรับุรอย์ รุาฟัผม่อน เอาล่ะรับ ทุท่านฟัผมให้ี ผมเอ่ยถึระบอบารปรอโยร่าวาแหล่้อมูลที่เราเื่อถือไ้ ใ่หรือไม่?”
มีผู้พยัหน้าบาส่วน
“เราทราบถึพฤิรรมนิยมอระบอบัรวรรินิยมเป็นอย่าี ว่าพฤิรรมอระบอบารปรอนี้นั้น่าแสนะี่เ่าและเอาแ่ใ หาอยู่ในรูปแบบารปรออนไม่ี นั่น็ือ พระราาผู้ไม่ทรธรรม ผมไ้ยินาสายสืบที่เ้าไปแอบยืนฟัาหนึ่ในผู้นำอฝั่ร้ามว่า พวเา้อารยึเมืออพวเราเพื่อวามเรียไรในระบอบารปรอแบบล้าหลัอเา นั่นือสิ่ที่ผมรับไม่ไ้ และารีอารระทำอันหยาบ้าอท่านผู้นั้นไ้้อสรุปว่า แม้นั่นะเป็นารทำเพื่อเียริยศและศัิ์ศรีอผู้นำ แ่เมื่อมาอยู่ในประเทศที่ปรอ้วยระบอบเสรี อันมีหมายรัธรรมนูแห่ประเทศวา้อที่สามว่า...”
“ารแบ่แยประเทศโยมิไ้ผ่านารทำประามิหรือารยินยอมโยสภาสามัน ะพึระทำมิไ้ภายในประเทศ”
“้อโทษสูสุืออะไรรู้ไหมรับ ประหารีวินะรับ นอานี้ยัมีารส่อำลับุเ้ามาทำร้ายประานอี สำหรับผมเอที่เป็นรัมนรีสายทหาร แม้ว่าารปิบัิหน้าที่อผม่อน้าะรัน้ามับสายพลเรือนอย่าพวุ แ่รรยาบรรอทหารือารปป้อประานมาเป็นอันับแร...”
รัมนรีวามมั่นหยุพู พลามอไปยัประธานาธิบีและผู้บัาารเหล่าทัพทั้สี่นิ่สยบวามเลื่อนไหว
“โอเ ผมเ้าใว่าุำลัหมายถึอะไร ท่านรัมนรีลิสไน์”ผู้บัาารอทัพอาาศเม้มมุมปาเป็นนัยอารอบรับำอ
“สำหรับารระทำที่เิึ้น เมื่อารระทำัล่าวอโลอีฝั่ัับบัรแห่สภาประาน ว่า้วยารยึและบุรุอาาเประเทศ นับว่าเป็นผู้่อารร้าย สำหรับอทัพเอไม่อานิ่เย่อวามอยุิธรรมและวามรุนแรที่ั่อเสรีภาพอประานไ้”
“เราอยาะอให้ท่านประธานาธิบีอนุมัิำสั่ารผลัันและรุืบไปยัประเทศอี้านอประู”
ท่านประธานาธิบีนัุ่มมับท่ามลาวามึเรีย
“อเวลาผมัรู่”ท่านหลับพัสายาอยู่สอสามวิ่อนลืมาึ้นมาเป็นประาย
“ั้นผมะสรุป้อมูลันี้ที่ไ้าารประุมเร่่วนเลย ฟัผมให้ี า้อมูลใน้า้น เราพบว่า้าศึที่เราทั้รับมือและทำารับุม พบว่าไม่มีในประเทศไหนในโลมา่อนในแผนที่ แ่มาาอีฟา ที่ทุท่านเรียว่าประูโลู่นาน ารระทำัล่าวนั้นถือเป็นารรุล้ำอธิปไยอสหพันธรั โยมีุมุ่หมายโยร่าวือารเปลี่ยนแปลระบอบารปรอ ยึรอพื้นที่โยใ้ำลับีบั้น และารารรมหมู่ ทั้หมนี้ล้วนือภัยอาร่อารร้ายั้นรุนแรในใลาเมือหลว ผมเพิ่ไ้รับ้อมูลมาาสายรวเมื่อรู่ พี่น้อประานอเราเสียีวิาารโมีทั้หมสี่สิบราย บาเ็บนับพันราย และยัมีเ้าหน้าที่บาเ็บเือบห้าสิบรายาารเ้าปะทะและารสลายำลั้าศึให้ร่นถอยไปยัอีฝั่อประู นี่เป็นสิ่ที่เรายอมรับไม่ไ้”
“พระผู้เป็นเ้าทรหล่อหลอมสร้าเราึ้นมาเพื่อมีสิทธิ เสรีภาพในารมีีวิ มีอิสระในารเอาัวรอ และเรา็ไ้มีภัยอันรายมาพราพวเาไปาเรา”
“ท่านรัมนรีระทรวาร่าประเทศ สิระภพ ส่้อวามไปยัประเทศวาห์รูล อัทปาร์ เรือัรภพนิมาเรีย และสาธารรัไม่า ให้่วยำเนินารวามสะวในารรับมือับภัยุามนี้้วย”
“รับทราบรับ เี๋ยวทาระทรวอฝั่ผมะประสานานไปยัประเทศใล้เียรับ”รัมนรีระทรวาร่าประเทศสายพลเรือนรับทราบำอบพลามัผมที่ยาวถึลาหลันเอให้เรียบร้อย่อนเินออาห้อประุมไปพร้อมับผู้่วยและหน่วยุ้มันสอสามนาย
“เรา้อำเนินาร้อำสั่นี้ให้เร็วที่สุ ในานะที่ผมเป็นประธานาธิบี ผมอสั่ให้ทั้สี่เหล่าทัพเรียมารระมพลุเิน พร้อมทั้ประาศสภาวะุเินทั้เมือหลวเน์อริสสั่หยุบวนรถไฟและห้ามอาาศยานบินผ่านเป็นอันา ยเว้นแ่ออทัพและาิพันธมิรที่ส่วาม่วยเหลือมา และประาศให้ประานห้ามออาบ้านเป็นอันา หาเอสิ่ใผิปิหรือเอ้าศึหลเหลือให้ทำารแ้เ้าหน้าที่ไ้ทันทีพร้อมทั้เ้าหน้าที่ลาระเวนให้ทั่วทั้เมือ และ็เพิ่มมารารรัษาวามปลอภัยอรัสภาให้มาึ้น รัมนรีท่านใที่มีลูมีเมียอยู่ภายในเมือหลวให้เ้ามาพัภายในรัสภาไ้เลยนว่าสถานาร์ะลี่ลายล”
“แล้วท่านมีแผนารอะไรเพิ่มเิมอีไหมรับ”ผู้บัาารทัพบเอ่ยถามพลาให้เ้าหน้าที่ส่โทรเลไปยัเทหารเพื่อเรียมระมพลเร่่วน
“ุิว่าเรา้ามไปยัโลอีฝั่แล้วะยัไ่อล่ะ ผมมั่นใว่าอีฝั่ไม่้อารเราีๆ แน่”
“รับทราบรับ ผมะัส่หน่วยทหารเ้าไปลาระเวนำนวนหนึ่อร้อย้วยรถบรรทุ่อน เพื่อทราบภูมิศาสร์ทาารรบเสริมประสิทธิภาพในารรับมือ้าศึ”
“ผมมั่นใว่าารล่าถอยอนพวนี้...”ประธานาธิบีหยุพูพลามอไปยัเมือหลวที่บาุมีวันไฟอยู่สี่ถึห้าุห่าออไป “เป็นารไปบอัวพ่อมันแน่นอนว่าให้เอาริับพวเรา เรา้อสั้าศึ้วยอาวุธและวิทยาารที่เราไ้ิ้นมาให้ไ้ผลที่สุเ่นเียวันับสรามนั่นที่เราไม่อยาเอ่ยถึ เอ้อ นี่ ท่านโษ แ้่าวแ่ผู้สื่อ่าว้านนอ้วย”
“ท่านประส์ะแ้อะไรผ่านผมรับ?”
“ามมิเห็นอบอะรัมนรี ประาศสถานาร์ุเินในสภาวะสรามเ็มรูปแบบ”
“ไ้เวลาเอาืนพวมันแล้ว...”
เพื้นที่เพาะิ บริเวหน้าประูโบสถ์ประำเมือเน์อริส สอวัน่อมา
~~นับแ่ารประาศสถานาร์ุเินโยรับาล ส่ผลให้ทาะรัมนรีที่นำโยท่านประธานาธิบีิวาโน แลลินิอัส ประาศร้าวว่าะไม่ยอมให้้าศึที่เ้ามาโมีประาน ใลาเมือหลว้อลอยนวล ้านหลัอิันที่ยืนอยู่นี้นะะ ืออทัพบที่เรียมัวนำหน่วยลาระเวนและอาวุธหนับาส่วนำพวปืนลและปืนร เ้าไปอีฟาอประูเพื่อรวสอบุภูมิศาสร์พร้อมรับมือับ้าศึ โยไ้รับารสนับสนุน้าน่าวรอทาารทหาราสาธารรัไม่า อีทั้หน่วยยานเราะาเรือัรภพนิมาเรียำนวนยี่สิบัน ำลัเรียมมุ่หน้าสบทบไปแล้ว่ะ~~
สิ้นเสียอนั่าว ภาพถ่ายทอสอรถอเหล่าทหาราเเรเีย และาิพันธมิรเือบนับร้อยัน ที่ประอบไป้วยรถบรรทุทหาร รถยานเราะ รถถั และรถนอาวุธบาส่วนิเรื่อรอสัานายธที่ำลัยืนอธิบายำสั่อยู่ โยมีหน่วยรัษาารอยันไม่ให้ประานเ้ามาใล้เพื้นที่เพาะิ มีารปิถนนหลายเส้นทาึ่มีารนำยานพาหนะในสรามเรียมพร้อมอรอแถวเพื่อเ้าไปยัอีฟาอประู
“นี่ไม่ใ่าร้อมรบ นี่ืออริ สำหรับใรที่พึ่มาใหม่ ผมะแ้ให้ทราบ รอบนี้ รอบเียวเท่านั้น ุประส์อพวท่าน ือารบุยึรอพื้นที่รอบบริเวอบประู อนนี้ำลัมีารเินสายโทรเลและเสาสัาวิทยุาวเทียมอยู่เพื่อวามสะวในารส่้อวามถึศูนย์บัาารให่ พวท่านที่นำไป่อนแล้วในส่วนหลัะมีารนำอาวุธหนัมาเสริมให้พวท่านไม่เินอีสิบห้านาที โยมีเหล่าปืนให่ ปืน่อ้านอาาศยานเพื่อรับมือสิ่มีีวิไม่ทราบประเภท”
“สำหรับผม ที่เยเป็นรูฝึพวุมา่อนบาน ผมไม่มีอะไรสามารถบอุไ้ไปมาว่าำว่า อให้โี นำัยนะและวามับแ้นืนสู่ผู้ล่วลับให้ับเรา”
“เรียมัว! เินหน้า!”
นายธโบสัาธเป็นารออำสั่ให้รถเริ่มแล่นบวน บวนรถน้อยให่แ่าัน่อแถวสอแถวับมุ่หายเ้าไปยัประูมิิอีฟาเรื่อย ราวับบวนรถไฟแล่นเ้าอุโม์ ไม่นานถัานั้น รถนปืนให่วิถีโ้อีรับสิบันับามเ้าไปสมทบ เ่นเียวับรถถัแมมุมแปลาที่มาำนวนเือบห้าสิบันแห่เ้าไปยัอีฟาอประู เ่นเียวับรถนทหารที่สวมเราะหนัสูสอเมรถือปืนลหนันับสิบันแล่นามันไปิๆ
ทหารอทั้สอมิิที่แ่าันทั้้านวามเื่อ ่านิยม และผลพวอวามับแ้นนี้ ะเป็นนวนเปลี่ยนหน้าประวัิศาสร์อารสรามที่มีออีฟาไปลอาล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น