คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : [Audition] PLOT No.6 (คุณ Ladii3z.Kwon)
PLOT No.6
คำตอบขอสีอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ ดำ
★ THE FIRST *
๑. ชื่อ :: โบนัส
๒. อายุ :: 18 กว่าๆ เกือบ 19 จ้ะ
๓. ทำไมถึงเลือกพล๊อตนี้ :: ประเด็นแรกเลยเลือกพล็อตนี้เพราะว่าชอบมากที่สุด จริงๆพล็อตอื่นๆก็ชอบนะ แต่มันแบบขาดๆเกินๆ พล็อตที่หกนี่แหละลงตัวที่สุดค่ะ ประเด็นที่สองก็คืออยากมีหนุ่มๆมารุมรัก! >w<
๔. ขอบคุณที่มาออดิชั่นค่ะ ^^.
--------------------------------------------
★ THE SECOND *
๑. ชื่อ :: ยู ซึลเร
ชื่อพระเอก :: คิม แจจุง
ชื่อแฟน :: ชเว ซีวอน
ชื่อเพื่อนพระเอกทั้งสอง :: ชเว จงฮุน ,, โจ คยูฮยอน
๒. อายุ :: 22 ปี
๓. บุคลิก :: หญิงสาวร่างเล็กมีน้ำมีนวล ผิวขาวอมชมพูดุจกลีบกุหลาบ ดวงหน้าขาวใสกลมราวกับพระจันทร์เต็มดวง ปากนิด จมูกหน่อย จิ้มลิ้มกำลังดี เธอไม่ใช่คนสวยถึงขั้นเป็นที่ต้องตาต้องใจของบุคคลทั่วไป ถ้าคุณบังเอิญเดินผ่านเธอ คุณก็คงจะเดินผ่านเธอไปโดยไม่ได้รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แตกต่างอะไรจากผู้หญิงทั่วๆไป แต่หากว่าคุณลองหยุดมองดูเธอให้นานกว่านี้อีกซักหน่อย คุณจะรู้สึกได้ว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มีชีวิตชีวา เป็นธรรมชาติ จะมองนานแค่ไหนก็ไม่เบื่อ
๔. นิสัย :: ซึลเรเป็นคนค่อนข้างขี้อาย แต่มนุษยสัมพันธ์ของเธอก็พอใช้ได้ เข้ากับคนได้ง่าย มองโลกในแง่ดี แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นคนคิดมาก ชอบหาเรื่องเครียดมาใส่สมองตัวเองอยู่เสมอๆ เธอไม่ใช่คนที่เก็บความรู้สึกเก่งอะไรหรอก แต่เพราะไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วง เธอจึงมักจะยิ้มกลบเกลื่อนอยู่เสมอ ซึ่งมันไม่เนียนเอาเสียเลย น้ำตาล้นออกมาคลอเบ้าอยู่แล้วยังจะมีหน้ามายิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไรอีก แบบนี้ใครเค้าจะดูไม่ออกล่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะทนฝืนยิ้มทั้งน้ำตาอยู่ได้ทุกครั้งไปหรอกนะ ถ้าหากว่ากดดันมากๆเธอก็สามารถระเบิดมันออกมาได้อย่างไม่มีใครคาดคิดเลยทีเดียว ซึลเรก็เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่รักใครแล้วก็จะทุ่มเทให้หมดเลยทั้งใจ ไม่คิดจะเหลือเผื่อไว้เลยแม้แต่น้อย อะไรที่ทำให้คนรักของเธอมีความสุข เธอก็ยินดีทำให้ด้วยความเต็มใจโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ
๕. ทำงาน / เรียน :: ซึลเรทำงานเป็นพนักงานประจำอยู่ที่ร้านเช่าหนังสือ
๖. ชอบ :: ทุกอย่างที่ซีวอนชอบ
๗. เกลียด :: คนเจ้ากี้เจ้าการที่ชอบมายุ่งวุ่นวานเรื่องส่วนตัวของเธอโดยพลการ
๘. จุดเด่น :: เป็นผู้หญิงที่ดูเป็นธรรมชาติ จริงใจ ไม่เฟค มีชีวิตชีวา ทุ่มเทให้กับความรัก
๙. อิมเมจคุณ :: Aragaki Yui
๑๐. อิมเมจพระเอก :: Kim Jae-Joong
๑๑. อิมเมจเพื่อนพระเอกสองคน :: Choi Jong-Hoon ,, Jo Kyu-Hyun
๑๒. อิมเมจแฟนสุดเลวของคุณ :: Choi Si-Won
--------------------------------------------
★ THE THIRD *
๑. แฟนสุดเลวของคุณเขาใจร้ายกับคุณชะมัด บางวันเขาก็ทำเหมือนแคร์ บางวันก็กลับขับไสไล่ส่งคุณอย่างไม่ใยดี ทั้งที่บอกตัวเองว่าเขาเลว แต่ก็กลับปลอบใจตัวเองว่าเขาแค่กำลังหงุดหงิดจากที่อื่น ไม่ก็คุณนั่นแหละที่ผิดเอง เพราะคุณรักเขามาก คุณจึงเลิกกับเขาไม่ได้ และเหมือนว่าเขาก็คบกับคุณแก้เบื่อเวลาไม่มีใครเท่านั้น ทำไงดีล่ะ ..
:: ในเมื่อรักเขามาก ขาดเขาไม่ได้ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทน แต่ก็อาจจะทำตัวให้เขารู้สึกรำคาญน้อยลง ไม่จู้จี้จุกจิกจนเกินไป เว้นช่องว่างให้เขามีอิสระบ้าง เอาอกเอาใจ พยายามทำทุกอย่างให้เขารู้สึกว่าเราน่ารัก แทนที่จะน่าเบื่อ
๒. แฟนคุณมาอาละวาดกับคุณว่าเพื่อนแสนดีของคุณไปหาเรื่องเขา ซึ่งคุณนั้นเข้าข้างแฟนคุณเต็มที่อะ คุณไปต่อว่าพระเอกของคุณอย่างไร คุณจะแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างไร และแฟนของคุณก็ไม่พอใจและพร้อมจะเลิกกับคุณทุกเมื่อ แต่อย่าลืมว่าคุณนั้นไม่อยากเลิก
:: เริ่มตอบจากคำถามแรกก่อน " ต่อว่าอย่างไร ? " ในฐานะที่ซึลเรกับแจจุงเป็นเพื่อนสนิทกัน แจจุงก็ควรจะรู้อยู่แก่ใจดีว่าซีวอนคือคนที่ซึลเรรักที่สุด และความสุขของเขาก็คือความสุขของเธอ ถ้าเขาทุกข์ เธอก็ทุกข์ ดังนั้นการที่แจจุงไปหาเรื่องซีวอน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม มันก็เท่ากับว่าแจจุงหาเรื่องเธอด้วย แต่ถ้าหากเขาโต้กลับมาว่าที่ทำไปก็เพราะอยากเอาคืนให้เธอ ซึลเรก็จะช่วยย้ำให้เพื่อนสนิทอย่างเขารู้ว่าสิ่งที่เธอเกลียดและไม่ชอบที่สุดก็คือการที่มีคนมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอ ส่วนคำถามที่สอง " แก้ปัญหาอย่างไร ? " ก็ในเมื่อแจจุงเป็นฝ่ายเริ่ม เขาก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ เพราะในเรื่องนี้ไม่ว่าจะมองมุมไหนแจจุงก็ผิดเต็มประตู ยังไงก็ตามซึลเรก็จะต้องลากตัวแจจุงไปขอโทษซีวอนให้ได้ พร้อมกับยื่นคำขาดว่าต่อไปนี้ถ้าหากแจจุงยังทำแบบนี้อีก ความเป็นเพื่อนของเธอและเขาก็จะสิ้นสุดลง หลังจากให้แจจุงขอโทษซีวอนแล้ว ซึลเรเองก็คอยง้อซีวอนเพื่อให้เขาหายโกรธและยกโทษให้แจจุง เพื่อนของเธอด้วย
๓. คุณเพิ่งมารู้ตัวว่าเพื่อนของคุณทั้งสี่คนนั้นเป็นดีแค่ไหน เขาอยู่ข้างคุณเสมอ เวลาคุณเศร้าใจพวกเขามักจะทำท่าตลกให้คุณดูพร้อมกับแต่งเพลงล้อเลียนไปเรื่อย นั่นแปลว่าคุณเลิกกับแฟนแบบเต็มตัวแล้วนะ แน่นอนว่าฝ่ายนั้นเดินจากไปเพราะว่าเขา เบื่อ !! เพราะเขาน่ะมันหล่อเลือกได้ และความซวยมาเยือนอีกครั้งเมื่อสี่หนุ่มต่างมาสารภาพรักคุณทุกคน คุณทำยังไงดี เพื่อนสนิทเลยนะเนี่ย แล้วคุณก็รู้สึกดีกับพวกเขาทุกคนด้วย !!!!
:: เมื่อเข็มยาวบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่ข้างฝาผนังขยับมาชี้ตรงเลขสิบสอง เข็มสั้นก็พลันเลื่อนมาหยุดอยู่ตรงเลขสาม บวกกับท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่างที่ยังคงมืดสนิทอยู่ จึงบอกได้ว่านี่ตีสามแล้ว ถึงจะดึกมากแล้วแต่ดวงตากลมของซึลเรก็ยังคงเบิกกว้างอยู่โดยไม่มีวี่แววว่าจะปิดสนิทลงง่ายๆเลย ทั้งๆที่เธอเองก็เริ่มจะเข้านอนมาตั้งแต่สี่ทุ่มกว่าแล้ว เธอก็ได้แต่นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงจนมาถึงตอนนี้นั่นแหละ จะให้นอนหลับลงได้ยังไงล่ะ ! ก็สมองของเธอมีเรื่องให้คิดมากจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว !!
' เธอไม่เคยรู้ตัวเลยหรือไงว่าที่ผ่านมาฉันรู้สึกยังไงกับเธอ ! ในหัวของฉันมันไม่เคยหยุดคิดถึงเธอเลย ฉันรักเธอนะซึลเร '
' ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าความรักมันคืออะไร ซึลเรเธอช่วยสอนให้ฉันรู้จักคำว่ารักหน่อยได้มั้ย ? เพราะใจฉันเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ '
' ถึงฉันจะเคยคบใครมาแล้วมากมาย แต่ฉันก็ไม่เคยเจอใครเหมือนเธอเลยซึลเร ถ้าเธอให้โอกาส ฉันจะหยุดที่เธอเพียงคนเดียว '
' เธอรู้มั้ย ? ว่าเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ฉันอยู่ด้วยล้วสบายใจที่สุด ถ้าเธอไม่รังเกียจ เราลองมาคบกันดูมั้ย ? ฉันชอบซึลเรนะ '
คำพูดสื่อความในใจสี่ประโยคที่ดังออกมาจากปากของผู้ชายสี่คนที่มีบุคลิกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงดังกึกก้องวงเวียนอยู่ในหัวของซึลเรซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับใบหน้าของชายหนุ่มทั้งสี่ที่ผลัดเปลี่ยนเวรกันลอยไปลอยมาในหัวใจเธอ ...
นอกจากจะมีผู้ชายสี่คนมาสารภาพรักกับเธอในเวลาใกล้เคียงกันแล้ว สวรรค์ยังกลั่นแกล้งให้พวกเขาทั้งสี่ก็ยังเป็นเพื่อนของเธออีกด้วย แล้วแบบนี้เธอควรจะทำยังไงล่ะ ?!
นี่ถ้าหากว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับใครเลย หรือเธอสามารถเลือกใครซักคนได้ มันก็คงจะไม่เป็นปัญหาโลกแตกใหญ่โตที่หาทางออกไม่ได้ซักทีแบบนี้หรอกนะ ... ก็มันช่วยไม่ได้นี่ เธอดันมีความรู้สึกดีๆกับพวกเขาทั้งสี่คนเลยนี่นา !! เธอควรจะเก็บข้าวเก็บของหนีหายออกไปจากชีวิตพวกเขาทั้งสี่เลยดีมั้ยนะ ?
" แล้วแบบนี้จะทำยังไง ?! จะบ้าตาย ! เซ็ง ! เซ็ง !! เซ็ง !!! "
ในเมื่อคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตก ความสับสนและความเครียดจึงผลักดันให้ซึลเรระเบิดอารมณ์ออกมา ... เธอยันตัวเองลุกขึ้นมานั่ง แล้วคว้าหมอนใบที่เคยหนุนขึ้นมาปาทิ้งลงพื้นอย่างสุดแรง พลางทุบฝ่ามือลงบนเตียงด้วยความโมโห
เมื่อระบายโทสะจนหน่ำใจแล้ว ซึลเรก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหยิบหมอนที่ปาทิ้งไปกลับมา ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนที่เดิมอย่างหัวเสีย ...
" เฮ้อ ~ ฉันควรจะอยู่เฉยๆ ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น รอให้เวลาพิสูจน์หัวใจว่าที่จริงแล้วฉันรักใครดีมั้ยนะ ? "
๔. เมื่อคุณต้องเลือก แน่นอนว่าเลือกพระเอกของคุณแน่ แล้วคุณจะทำอย่างไรกับคนที่เหลือเมื่อความสัมพันธ์ของคนในวงเริ่มสั่นคลอน แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกันเลย ( แล้วจะเอาเงินที่ไหนซื้อข้าวกินจริงมั้ย ? ๕๕ ) จะทำยังไงให้พวกเขากลับมาคืนดีกัน ต้องรอให้มีคนตายไปข้างเลยหรือไง ..
:: ในยามบ่ายแก่ๆของวันธรรมดาๆวันหนึ่ง ซึลเรกำลังง่วนอยู่กับการจัดเรียงหนังสือใหม่หมดทั้งชั้นเพราะเหล่าบรรดาลูกค้าที่มาอุดหนุนหยิบหนังสือออกมาดูแล้วเก็บไม่เป็นที่ จึงทำให้ชื่อหนังสือที่ถูกวางเรียงไว้ตามตัวอักษรมันสลับกันมั่วไปหมด แล้วแบบนี้พนักงานดูแลประจำร้านเช่าอย่างยูซึลเรจะนั่งอยู่เฉยๆได้ยังไงล่ะ ? ... ถ้าเจ้าของร้านมาเห็นเข้า เธอก็โดนหักเงินเดือนกันพอดี !
" ให้ฉันช่วยมั้ย ? "
น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นที่ข้างหูของซึลเร ตามประกบมาด้วยอาการเย็นวูบวาบที่ด้านหลัง ทำเอาคนที่กำลังวุ่นอยู่กับหนังสือตกใจสะดุ้งโหย่ง แต่พอหันหน้ากลับมาเผชิญกับต้นเสียง ใจก็ดันเต้นแรงมากขึ้นอีกเป็นสองเท่าตัว
" มาได้ยังไงเนี่ยแจจุง ? "
ซึลเรเอ่ยถามแจจุง ชายหนุ่มที่ยืนประชิดตัวอยู่ตรงหน้าเธอด้วยน้ำเสียงอ่อน พลางพยายามเบี่ยงร่างเล็กของตัวเองหนีออกห่าง แต่ทว่าแจจุงกลับไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ เขายกท่อนแขนแข็งแรงขึ้นมายันไปกับชั้นวางหนังสือ เพื่อกันไม่ให้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของเขาหนีไปไหนได้
" เธอเลี่ยงไม่ได้แล้วนะซึลเร .. เธอจะทำให้ฉันหัวปั่นไปถึงไหนกัน ?! "
คิมแจจุงไม่พูดเปล่า ใบหน้าเรียวของเขาก็ค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ดวงหน้ากลมใสของซึลเรเรื่อยๆ จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเขาที่กระทบโดนด้านบนริมฝีปากของเธอ
" ... ไม่เอาน่า เดี๋ยวมีคนมาเห็น .. "
น้ำเสียงหวานสั่นๆร้องห้ามออกมาในที่สุด แต่มันฟังดูช่างเบาหวิวไร้ความหนักแน่นเสียเหลือเกิน คนที่ถูกสั่งห้ามก็เลยทำเป็นหูทวนลม ไม่ได้ยินอะไรซะอย่างนั้น ... พวกเขาเข้าใกล้กันเกินระยะปลอดภัยแล้ว อีกแค่นิดเดียว ... ตึง !!!
จู่ๆร่างสูงของแจจุงที่คร่อมทาบบังร่างเล็กของซึลเรก็ถูกกระชากลอยออกไปด้วยแรงมหาศาล !
" คิดจะฉวยโอกาสหรือไงวะ ?! "
" แล้วแกจะทำไมวะไอ้จงฮุน !! "
" ไอ้เวรเอ้ย ! "
ชเวจงฮุนคือบุคคลผู้มาเยือนใหม่ เขาบริภาษคำด่าใส่คนที่ถูกกระชากล้มลงไปกองกับพื้น พร้อมกับแจกหมัดหนักๆให้ชิมอีกต่างหาก ... ใช่ว่าอีกฝ่ายจะยอมที่ไหนล่ะ พอได้โอกาสก็ปล่อยหมัดสวนกลับทันที
" หยุดนะเดี๋ยวนี้นะ !!! พวกนายเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ?! "
ซึลเรที่เพิ่งจะฟื้นคืนสติกับเหตุการณ์ฉุลหุที่เกิดขึ้นตรงหน้า รีบออกตัวไปยืนขวางกั้นกลางสนามมวยก่อนที่จะมีใครต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้
" เพื่อนกันเค้าคิดจะจูบคนที่เพื่อนรักงั้นเหรอ ? "
จงฮุนพูดจบก็คว้าเอาตัวซึลเรมาโอบกอดไว้ในอ้อมแขน เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
" แล้วเพื่อนที่ไหนเค้ากอดผู้หญิงที่เพื่อนรักบ้างล่ะ ?! "
อีกเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่ามีผู้มาเยือนใหม่โผล่มาอีกคนหนึ่งแล้ว ... อิมซึลองเดินตรงมาคว้าหมับเข้าที่มือบางของซึลเร เพื่อกระชากดึงตัวเธอออกมาจากอ้อมแขนของจงฮุน
" แล้วนี่พวกนายลืมฉันไปอีกคนหรือเปล่า ? มารวมตัวกันโดยไม่มีฉันได้ยังไง หรือฉันคงต้องพูดเหมือนกันว่า .. ไม่มีเพื่อนคนไหนจับมือผู้หญิงของเพื่อนแบบนี้หรอก "
ราวกับมีคนส่งข้อความไปตามตัวชายหนุ่มทั้งสี่คนนี้ให้มาประจัญหน้ากัน ณ ที่ร้านเช่าหนังสือที่ซึลเรกำลังทำงานอยู่ ... สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่โจคยูฮยอนที่ยืนกอดอกพิงขอบประตูด้านหน้าร้านอยู่อย่างวางมาด
" พอกันที ! พวกนายบ้าไปแล้วเหรอ ? ฉันไม่ใช่สิ่งของนะที่พวกนายจะได้ถือวิสาสะมาเอาป้ายชื่อแปะเป็นเจ้าของน่ะ พวกนายกำลังทำให้ฉันรู้สึกผิดมากเลยรู้มั้ยที่ทำให้เพื่อนอย่างพวกนายต้องแตกคอกัน !! "
หลังจากที่ทนอดกลั้นทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ทำไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องราวความรักที่แสนจะคลุมเคลือนี้ เพื่อรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ ซึลเรก็ชักจะทนอยู่กันสถานการณ์น่าอึดอัดอย่างนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ... เธอจึงระเบิดออกมาให้ที่สุด !
" ถ้าอย่างงั้นเธอก็เลือกสิ ! "
จงฮุนตะโกนสวนกลับบ้าง เพื่อให้ซึลเรรู้ว่าไม่ได้มีแต่เธอคนเดียวที่รู้สึกอึดอัด ... และก็ดูเหมือนว่าคำพูดเสนอความคิดเห็นของจงฮุนจะมีคนเห็นด้วยมากมายเลยทีเดียว
" ใช่ !! เธอควรจะเลือกใครซักคน เรื่องมันจะได้จบซักที ! หรือว่าเธอไม่อยากเลือก เพราะเธอเลือกไม่ได้ ? "
คยูฮยอนเองก็พูดเสริมคำพูดของจงฮุนเช่นกัน แต่ก็มิวายแอบแฝงคำประชดประชันลงไปตามแบบฉบับของตัวเขา ... แต่ทว่าซึลเรกลับส่ายหน้าช้าๆ พลางถอนหายใจออกมา
" พวกนายแน่ใจเหรอว่ามันจะจบ ? ไม่ใช่ฉันเลือกไม่ได้ ตอนนี้ถ้าจะให้บอกว่าฉันเลือกใคร ฉันก็บอกได้โดยไม่ลังเลเลย แต่ถ้าฉันเลือกใครซักคนจริงๆ พวกนายที่เหลือจะยอมรับความจริงมั้ยล่ะ ? "
" ก็เธอยังไม่ได้บอกเลยนี่ว่าเธอเลือกใคร แล้วเธอจะมาตัดสินได้ยังไงว่าคนที่เหลือจะไม่ยอมรับมัน ... เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอคิดว่ามันมีทางออกที่ดีกว่านี้หรือไง ? "
ซึลองที่เงียบเป็นผู้ฟังอยู่นาน เริ่มแสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมาบ้าง ... มีเพียงแต่แจจุงเท่านั้นที่ยังคงยืนนิ่ง ไม่แม้แต่จะปริปากอะไร เขาหันหน้าไปสบตากับซึลเรแทนคำพูดที่เขาอยากจะเอ่ยว่าเขาก็เห็นด้วยกับคนอื่นๆ
" จริงๆพวกนายเองก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าฉันเลือกใคร แต่ก็หลอกตัวเองไปวันๆว่าไม่รู้ หยุดซักทีเถอะ ! พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันรู้ว่าพวกนายก็ดูออกว่าฉันคิดอะไร อย่าทำให้ฉันรู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลย ... "
ความเงียบที่เปรียบเสมือนดั่งควันหมอก ค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาปกคลุมรอบพื้นที่ที่บุคคลทั้งห้ายืนอยู่ ... ต่างคนต่างก็คิดพิจารณาไตร่ตรองความรู้สึกของตัวเอง หลังจากที่ทำเป็นมองข้ามผ่านมันไปอยู่นาน คำพูดของซึลเรช่วยเตือนสติให้พวกเขารู้ว่ากำลังทำสิ่งใดอยู่ แล้วสิ่งที่ทำมันมีผลกระทบใดบ้าง
" จงฮุน .. นายอาจจะใจเต้นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ฉัน มันก็ไม่ได้หมายความว่านายรักฉันนี่ ที่นายใจเต้นกับฉัน ก็คงเป็นเพราะฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ใกล้ชิดนายก็ได้นะ ถ้าหากนายลองเปิดใจเข้าหาผู้หญิงคนอื่นๆดูบ้าง นายอาจจะใจเต้นมากกว่าตอนอยู่กับฉันก็ได้ "
" คยูฮยอน .. นายน่ะเป็นคนมีเสน่ห์ เป็นที่หมายปองของผู้หญิงมากหน้าหลายตา แต่สำหรับฉัน นายเป็นเพื่อนจอมทะเล้นที่น่ารัก ที่นายบอกว่าฉันไม่เหมือนใคร ก็เพราะนายรู้จักฉันยังไงล่ะ ผิดกับผู้หญิงคนอื่นๆที่นายคบพวกเค้าแค่ข้ามคืน นายยังไม่ทันจะทำความรู้จักกับพวกเธอให้ดีเลยซะด้วยซ้ำ "
" ซึลอง .. นายไม่ได้รักฉันเลยซักนิด นายแค่ต้องการคนที่เข้าใจนายเท่านั้น เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ฉันถึงรู้ว่านายเป็นยังไง แต่ฉันไม่ใช่คนที่นายรักหรอก ฉันคือเพื่อนของนาย คิดให้ดีสิซึลองว่าคนที่นายรักและเค้าก็รักนายน่ะคือใคร "
ซึลเรไล่พูดอธิบายความคิดของเธอเกี่ยวกับเพื่อนแต่ละคน โดยเริ่มจากการที่เธอเดินตรงเข้าไปจับมือทั้งสองข้างของจงฮุน ก่อนจะผละตัวไปสวมกอดคยูฮยอน และหันกลับไปตบบ่าซึลอง ส่วนคนสุดท้าย ...
เรียวขาสวยค่อยๆก้าวเดินไปทีละก้าวจนไปหยุดอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มร่างสูงคนสุดท้าย มือเล็กนุ่มนิ่มทั้งสองมือของซึลเรเอื้อมออกไปแตะประกบที่ข้างแก้มของแจจุง พลางออกแรงเล็กน้อยดึงศีษระของเขาเข้ามาให้หน้าผากของคนทั้งคู่สัมผัสกัน
" แจจุง .. นายเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องรู้สึกผิดต่อทุกคน และนายเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบ เวลาที่เราอยู่ใกล้กัน นายทำให้ฉันอยากหายตัวไปกับอากาศ ... ให้เวลาฉันหน่อยนะแจจุง "
๕. จบแบบไหนดี
:: จบแบบแฮปปี้เศร้าๆ ผสมกันค่ะ ขอแบบว่า .. ห่างกันซักพัก ห่างกันซักพัก มันคงจะดีซะกว่า ~ ให้ซึลเรแอบหนีไปอยู่ต่างจังหวัดหรือเมืองนอกซักปีสองปี ปล่อยให้เวลาเยียวยารักษาบาดแผลร้าวของมิตรภาพระหว่างชายหนุ่มทั้งสี่ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม และเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม ซึลเรก็คงจะกลับมาในฐานะคนรักของแจจุง และเพื่อนของทุกคนได้อย่างสบายใจ
๖. สุดท้ายรู้สึกยังไงที่ต้องมาตอบคำถามไร้สาระ
:: เหนื่อยมากค่ะ ใช้เวลาเขียนนานมากมาย แต่ก็ทุ่มเต็มที่เลยนะคะ ช่วยรับไว้พิจารณาด้วย !! >.<
ขอบคุณที่เสียเวลามานะคะ ><
ความคิดเห็น