คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : [Audition] นางเอก 'ฮยอคแจ' (คุณ Ryo:เรียว)
ข้อมูลจริง
ชื่อ : โบนัส ค่ะ ^^
อายุ : จะ 18 เร็วๆนี้
URL ID Dek-D : ใช่ นามแฝงในเด็กดีหรือเปล่าหว่า? >> โ U u า สึ __ !! *
ชอบพล็อตเรื่องที่เรียวคิดหรือเปล่า? : มากถึงมากที่สุดเลยค่ะ! *0*
ถูกใจกับบทบาทของพระเอกที่คุณเลือกมั้ย? : แน่นอนค่ะ >///<
แล้วคุณคิดว่าพระเอกของคุณมีนิสัยยังไง? : ลึกๆแล้วเขาคงจะเป็นผู้ชายที่ใจดีและอ่อนโยนมากๆคนหนึ่ง แต่เพราะผ่านประสบการณ์หรือเรื่องราวต่างมามากมาย เขาจึงจะพอรู้ว่าโลกนี้เป็นอย่างไร จึงเว้นช่องว่างและขีดเส้นกั้นขอบเขตของตัวเอง ให้ปลอดภัยจากความสับสนวุ่นวายของโลกใบนี้
คิดยังไงกับพระเอกคนอื่นๆล่ะ? : พระเอกแต่ละคนมีคาแร๊กเตอร์เฉพาะตัวที่โดดเด่นของตัวเอง ทั้งเจ้าชู้ ร้ายกาจ แสนดี และอ่อนโยน มันขึ้นอยู่กับว่าใครจะชอบคนแบบไหน (บางทีอิมเมจก็มีส่วนนะ) อย่างโบนัส...โบนัสชอบคาแร๊กเตอร์ของฮยอคแจมากที่สุด เพราะชอบนิสัยผู้ชายน่ารักๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบคาแร๊กเตอร์คนอื่นนะ เพียงแต่มันไม่โดนเท่านั้นเอง
มารายงานตัวหลังจากที่เรียวประกาศภายใน 3 วันนะ : ค่ะ ^^
สัญญากันเถอะ ถ้าหากคุณออไม่ติด คุณจะยังติดตามเรื่องนี้ต่อไปมั้ย? : ข้อนี้บอกไว้ก่อนเลยว่า "อาจจะ" นะคะ...อาจจะเข้ามาติดตามบ้าง แต่คงจะไม่บ่อยเหมือนพวกนางเอก ขอสารภาพเลยว่าได้แอบเข้าไปอ่านอินโทรในหน้านิยายดูแล้ว รู้สึกว่าเขียนดีมากๆค่ะ ชอบมาจริงๆ ^__^
มีอะไรอยากจะบอกเรียวมั้ย? : โบนัสรู้ว่าไรเตอร์ตั้งใจกับฟิคเรื่องนี้มาก เพราะดูจากการเขียนพล็อตและการเขียนแนะนำตัวละคร รวมถึงคำใบ้ของนางเอกด้วย รับรู้ได้ว่าทำด้วยใจจริงๆ ดังนั้นโบนัสก็ขอตอบคำถามในใบสมัครออดิชั่นด้วยใจเช่นกัน จะเขียนออกมาให้ดีที่สุดค่ะ! (แต่ท้ายที่สุดแล้ว...ก็สุดแล้วแต่ไรเตอร์จะถูกใจหรือไม่ ^^)
# แต่เรียวอยากบอกทุกคนว่าเรียวตั้งใจจริงกับเรื่องนี้มาก อย่างที่บอกเรียวเตรียมพล็อตเรื่องนี้มาหลายอาทิตย์อยู่และยิ่งนานวันมันทำให้เรียวยิ่งรักเรื่องนี้มากด้วยเช่นกัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงว่าเรียวจะชิ่งไปไหน คิกๆ
ข้อมูลสำหรับนางเอกฮยอคแจ
ชื่อ / นามสกุล : ปาร์ค อีซึล ((แปลว่า 'น้ำค้าง' ค่ะ จาการพิจารณาดูอย่างถี่ถ้วนแล้วรู้สึกว่านางเอกเหมาะกับชื่อนี้มากที่สุด เพราะน้ำค้างที่เกาะอยู่บนยอดหญ้าแลดูบอบบาง เพียงสัมผัสนิดๆก็แตกกระจาย มีน้อยคนนักที่จะสนใจมัน แต่คงไม่มีใครรู้ไม่ว่า..น้ำค้างหยดใสๆเล็กๆนั้นจะเกิดขึ้นเฉพาะยามเช้าตรู่เท่านั้น เมื่อยามตะวันฉายแสงหยดน้ำค้างก็จะแห้งเหือดไป หากว่าคุณอยากจะสัมผัสมันก็จะต้องพยายามกันหน่อยล่ะ))
ชื่อเล่น : อีซึล
อายุ : 19 ปี
ประวัติครอบครัว : อีซึลคือบุตรสาวคนเล็กของครอบครัว แต่ความจริงแล้วเธอกลับมีสายเลือดของตระกูลอยู่ในร่างกายแค่เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เมื่อครั้งอดีต...แม่ของเธอ 'คิม ฮานึล' ได้ลักลอบแอบคบหากับชายหนุ่มอีกคนที่ไม่ใช่พ่อที่เลี้ยงดูเธอ เขาชื่อ 'ปาร์ค จองเบ' จากผลของความสัมพันธ์ครั้งนั้น ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นก็คือตัวเธอนี่แหละ ไม่เคยมีใครบอกให้เธอรับรู้ถึงเรื่องราวฉาวๆเช่นนี้ เธอเคยถามแม่อยู่หลายครั้งว่าทำไมเธอถึงต้องนามสกุลปาร์ค ทั้งๆที่คนในครอบครัวนามสกุลคิมกันหมด แม่ของเธอก็ได้แต่ตอบอย่างผ่านๆว่า "ชื่อของลูกเหมาะกับนามสกุลปาร์คมากกว่า" ด้วยความที่เป็นเด็กเธอจึงเชื่อคำของแม่อย่างง่ายดาย หลังจากนั้นเพียงไม่นานพ่อที่เลี้ยงดูอีซึลก็ถูกโรคร้ายพรากชีวิตไป แถมสวรรค์เบื้องบนก็เหมือนจะเล่นตลก ดลบันดาลให้ 'คิม ฮีชอล' พี่ชายต่างบิดาของเธอ ได้มารับรู้ความลับนี้โดยบังเอิญ เขาเริ่มจงเกลียดจงชังอีซึลและแม่นักหนา เพราะแม่มีความรักให้ปาร์คจองเบอย่างจริงใจ แม่จึงมุ่งให้ความสนใจแก่อีซึลมากเป็นพิเศษ เพราะถือว่าเป็นตัวแทนของปาร์คจองเบ ความสนใจที่แม่มีต่อฮีชอลก็เริ่มลดน้อยลงไปทุกทีๆ เขาเริ่มทำตัวเป็นคนก้าวร้าว หัวรั้น อันธพราน ไม่ฟังคำพูดผู้ใดแม้แต่มารดา เขามักจะแกล้งและต่อว่าอีซึลด้วยถ้อยคำรุนแรง ทั้งๆที่อีซึลไม่รู้เลยว่าเหตุใดพี่ชายของเธอถึงได้ทำกับเธอเช่นนี้? ทุกๆวันเธอจะเห็นและได้ยินแม่กับฮีชอลมีปากเสียงกันรุนแรง บางครั้งก็ถึงกับทำลายข้าวของเสียหาย ฮีชอลมักจะพูดกับแม่ด้วยประโยคคำพูดที่เธอฟังกี่ครั้งกี่ครั้งก็ไม่เข้าใจ.."ชู้สำคัญที่สุดอยู่แล้วนี่" จนในที่สุดแม่ก็ทนรับแรงกดดันจากฮีชอลไม่ไหว ร่างกายค่อยๆอ่อนแอลงและล้มป่วยเป็นไข้กระปอดกระแปด สุดท้ายแล้วแม่ก็จากโลกใบนี้ไปเหมือนกับพ่อ ทิ้งอีซึลให้อยู่เพียงลำพังกับพี่ชายที่เกลียดเธอเข้ากระดูกดำ...ฮีชอลมักจะพาผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้าบ้านมาเสมอ พร้อมกับบอกให้เธอดูแลผู้หญิงพวกนั้นของเขาอย่างดี เขาชอบใช้งานเธอต่างๆนานา แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะบ่นหรือเกี่ยง อีซึลไม่เคยคิดจะโกรธหรือเกลียดฮีชอลเลยซักครั้งที่เขาทำใจร้ายกับเธอ ไม่แคร์ความรู้สึกของเธอ อีซึลได้แต่โทษตัวเองว่าบางทีเธออาจจะเป็นน้องสาวที่ไม่ดีพอ ฮีชอลจึงไม่พอใจ ดังนั้นเธอจึงเชื่อฟังและทำตามทุกอย่างที่เขาบอก แต่ทั้งๆที่เธอพยายามตั้งใจทำอย่างเต็มที่เพื่อหวังจะให้พี่ชายพอใจ แต่เปล่าเลย.. ไม่ว่าเธอจะตั้งใจมากแค่ไหนเขาก็มักจะต่อว่าให้เธอเสียใจและน้อยใจเสมอ
ลักษณะนิสัย : อีซึลเป็นเด็กสาวที่มีอุปนิสัยส่วนตัวเรียบร้อย อ่อนหวาน และไร้เดียงสา โลกที่เธอมองนั้นเปรียบเสมือนฉากๆหนึ่งในเทพนิยาย ตัวละครทุกตัวเป็นคนดี เรียกได้ว่าเธอเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีจนเกินไป จึงส่งผลให้เธอเป็นคนอ่อนต่อโลก หากมีเรื่องอะไรมากระทบกระเทือนจิตใจนิดหน่อยก็ทนรับไม่ได้ ต้องร้องไห้ออกมา หลงเชื่อคนก็ง่าย ใครพูดอะไรก็เชื่อไปหมด เธอคิดเสมอว่าตราบใดที่เธอยังไม่เคยทำร้ายคนอื่น ก็จะไม่มีใครทำร้ายเธอ และด้วยความที่ถูกพี่ชายเกลียดโดยไม่รู้สาเหตุ จึงทำให้เธอกลายเป็นพวกชอบคิดเล็กคิดน้อย คิดมากไปต่างๆนานาๆ และยังเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง คิดเสมอว่าตัวเองไม่ดีพอ เป็นมนุษย์ที่เกิดมาไม่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆ ไม่ถนัดที่จะเข้าสังคม เป็นคนพูดน้อย ไม่ค่อยจะมีปากเสียงอะไรกับใคร หากไม่มีใครถามก็ไม่คิดจะพูดอะไร ไม่เคยแสดงความคิดเห็นอะไร จึงทำให้บางคนตีความหมายไปเองว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร โดยที่ยังไม่ได้ฟังจากปากเธอซักคำ ปฏิเสธคนก็ไม่เป็น สู้ใครเขาก็ไม่ค่อยได้ เป็นผู้หญิงบอบบางที่ต้องการให้ใครซักคนมาปกป้อง
สิ่งที่ชอบ / ไม่ชอบ (เกลียด) : อีซึลชอบนั่งชิงช้าและชอบดอกทานตะวันมากๆ เพราะเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก เธอและฮีชอลเคยไปวิ่งเล่นกัน ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ที่นั่งมีชิงช้าไม้ที่ห้อยลงมาจากต้นไม้ใหญ่ เธอนั่งอยู่บนนั้นโดยมีฮีชอลค่อยแกว่งให้ แต่เพราะความเป็นเด็กเธอจึงเรียกร้องให้เขาแกว่งให้เธอแรงๆเพื่อความสนุก แต่ฮีชอลเห็นว่ามันอันตรายเพราะชิงช้าก็เก่ามากแล้ว เขาจึงบอกกับเธอว่าถ้านั่งหลับตาบนชิงช้าที่แกว่งเบาๆแล้วนับหนึ่งถึง 20 พอลืมตาขึ้นมาจะเจอดอกไม้ อีซึลทำตามที่ฮีชอลบอกด้วยความตื่นเต้น และเมื่อคำว่า "ยี่สิบ" ดังออกมาจากริมฝีปากเล็ก ดวงตากลมๆของเธอก็เปิดขึ้น...ดอกทานตะวันดอกใหญ่ก็ถูกยื่นมาตรงหน้าเธอด้วยฝีมือของพี่ชาย นั่นเป็นเหมือนความทรงจำล้ำค่าของอีซึล / อีซึลไม่ชอบโรงพยาบาล เพราะมันเป็นสถานที่ที่ทั้งพ่อและแม่ของเธอก้าวเข้าไปและไม่กลับมาอีกเลย เป็นความฝังใจที่เหมือนว่ามันพรากพ่อแม่ของเธอไป นอกจากนี้แล้วอีซึลก็ยังกลัวพวกสระว่ายน้ำ บ่อน้ำ อะไรเทือกนี้อีกด้วย เพราะเคยถูกฮีชอลผลักตกลงไปในสระน้ำแห่งหนึ่งที่เขาได้จงใจทำสร้อยคอตกลงน้ำแล้วใช้ให้เธอไปเก็บขึ้นมาให้ แต่เธอว่ายน้ำไม่เป็นจึงทำให้เกือบจะจมน้ำ โชคยังดีที่เขายังไม่ใจร้ายถึงขนาดจะปล่อยให้เธอตายไปต่อหน้าต่อตา ช่วงวินาทีที่เธอใกล้จะจมลงสู่ก้นสระ เขาก็โดดลงมาช่วยเธอ เอ้อ! ความมืดก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เธอเกลียดด้วยนะ เพราะว่าเธอมักจะถูกทิ้งให้อยู่ในห้องเล็กๆแคบๆมืดๆเป็นประจำ ฮีชอลไม่ต้องการให้เธออกมาป้วนเปี้ยนยามที่เขาเสพสุขกับหญิงสาว อีซึลจะต้องอดทนต่อสู้กับความวังเวงไปพร้อมกับหยดน้ำตา
เพิ่มเติม : อีซึลถูกฮีชอลส่งตัวเข้าไปทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ผับแห่งหนึ่งย่านฮงอิแถบชานเมือง เพื่อให้เธอเป็นเครื่องมือช่วยลบล้างหนี้สินที่เขาก่อขึ้น อีซึลไม่เคยมีความสุขเลยที่ต้องมาทำงานที่นี่ แถมยังต้องอาศัยอยู่คนเดียวในอพาร์ทเม้นต์เก่าๆที่ฮีชอลหามาให้ เธอยอมอยู่บ้านให้ฮีชอลใช้งานยังจะดีซะกว่า แต่เพราะคิดว่านี่เป็นความต้องการของพี่ชาย เธอจึงยอมทนอยู่ต่อไป ด้วยความที่มีหน้าตาน่ารักประหนึ่งตุ๊กตาตัวน้อยจึงทำให้แขกหนุ่มๆชอบลวนลามเธออยู่บ่อยครั้งยามไปเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่ม และคนที่มักจะเข้ามาช่วยเธอก็คือ 'ลี ฮยอคแจ' หนึ่งในพนักงานเสิร์ฟของผับ แม้เขาจะช่วยเธออยู่หลายครั้งหลายครา เธอก็ไม่เคยนั่งคุยกับเขาอย่างจริงจังเสียที ได้แต่กล่าว 'ขอบคุณ' เท่านั้น ทั้งๆที่เขาก็มักจะพยายามชวนเธอพูดคุยอยู่บ่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งอีซึลดันโชคร้ายไม่เข้าท่า...ในระหว่างทางที่เธอกำลังเดินกลับอพาร์ทเม้นต์ เธอก็ดันถูกวัยรุ่นสองคนฉุดเข้าไปในซอยเปลี่ยวข้างทางเพื่อหวังจะข่มขืน ณ เวลานั้นเธอกลัวมากและพยายามร้องขอไม่ให้คนพวกนั้นทำอะไรเธอ อีซึลทั้งกรีดร้องและร่ำไห้ พลางภาวนานึกถึงฮีชอลผู้เป็นพี่ชาย พระเจ้ายังทรงเห็นใจเธออยู่บ้าง ช่วยปัดเป่าโชคร้ายของเธอให้จางหายไปโดยเร็ว ยังไม่ทันที่เสื้อผ้าของเธอจะถูกฉีกออกจนหมด เจ้าชายก็ขี่ม้าขาวเข้ามาช่วยเธอ เพราะม่านน้ำตาที่บดบังสายตาจึงทำให้เธอมองเห็นภาพไม่ชัดเจนนัก เธอรู้แต่เพียงว่าเจ้าชายกำลังต่อสู้กับคนชั่วสองคนที่เข้ามาทำร้ายเธอ เพียงไม่นานนักวัยรุ่นสองคนนั้นก็ล่าถอยวิ่งหนีไป เจ้าชายสาวเท้าเข้ามาใกล้ตัวเธอทุกทีๆก็ยิ่งทำให้เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเขาคือฮยอคแจ เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงแสนอ่อนโยนและห่วงใยว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนหรือไม่ พร้อมกับถอดเสื้อแจ็คเก็ตตัวนอกของเขาออกมาคลุมตัวให้เธอ...มันเป็นความอ่อนโยนที่อีซึลไม่ได้สัมผัสมาเป็นเวลานานมากแล้วจนเธอแทบลืมความรู้สึกอบอุ่นเช่นนี้ เธอซบหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเองและปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก ฮยอคแจดึงตัวเธอเข้าไปกอดไว้แน่นภายในวงแขนของเขา พลางเอนศีรษะของเธอลงซบกับแผ่นอกกว้างพร้อมกับลูบมันอย่างแผ่วเบาเป็นเชิงปลอบประโลม "ต่อจากนี้ไปฉันจะไม่ยอมให้มือสกปรกหรืออันตรายที่ไหนมาแตะต้องเธออีก ฉันจะปกป้องเธอเอง" คำพูดที่เปรียบเสมือนคำมั่นสัญญาดังออกมาจากปากของชายหนุ่มที่โอบกอดร่างสั่นเทาของเธอไว้เป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนที่จะร้องไห้จนผลอยหลับไป ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาทุกเช้าจะมีเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าประตูห้องอีซึล และทันทีที่อีซึลเปิดประตูบ้านออกมา เธอก็มักจะพบรอยยิ้มกว้างๆแสนสดใสของชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยืนถือถุงพลาสติกที่ภายในบรรจุถุงโจ๊กหมูร้อนๆสองถุงอยู่ พร้อมกับกล่าวทักทายกับเธอว่า "สวัสดีตอนเช้า กินโจ๊กกันนะ" และในตอนกลางวันเนื่องจากว่าผับยังไม่เปิดให้บริการ เขาจึงมักจะพาเธออกไปเดินเล่นเปิดหูเปิดตาในที่ต่างๆ ทำกล่องข้าวไปนั่งกินกันตามสวนสาธารณะบ้างล่ะ ในตอนเย็นช่วงระหว่างทำงานในผับ เขาก็มักจะอยู่ใกล้ๆเธอ คอยระวังไม่ให้พวกมือปลาหมึกมาลวนลามเธอได้ พอตกดึกหลังเลิกงาน เขาก็จะปั่นจักรยานคู่ใจของเขาพาเธอมาส่งที่อพาร์ทเม้นต์ และก็เดินขึ้นมาส่งเธอถึงหน้าห้อง เมื่อแน่ใจว่าอีซึลเข้าห้องไปเรียบร้อยแล้วเขาจึงค่อยเดินจากไป...ทั้งหมดนี้กลายเป็นกิจวัตรประจำวันระหว่างฮยอคแจและอีซึลไปเสียแล้ว และด้วยความใกล้ชิดและความคุ้นเคยก็ทำให้ความไว้ใจก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ อีซึลค่อยๆยอมบอกเล่าเรื่องราวของเธอให้ฮยอคแจฟังทีละเล็กละน้อย
อิมเมจนางเอก : (5 รูปขึ้น.) ชื่ออิมเมจ คือ Aragaki Yui นะคะ
อิมเมจพระเอก : (5 รูปขึ้น.)
ขอแสดงความดีใจให้กับนางเอกของพี่ฮยอคด้วย
เรียวไม่ใส่คำถามชิงบทให้ ฮิๆ
เพราะงั้นคุณควรตอบในการตอบประวัติครอบครัวให้ดีและละเอียดนะ
[ คุณอยู่กับประวัติที่ถูกแต่งขึ้น พ่อของคุณไม่ใช่พ่อคนเดียวกับของพี่ฮีชอล
เพราะงั้นเขาเลยเกลียดคุณ แต่คุณต้องไม่รู้เรื่องนี้นะ
คุณจะต้องน้อยใจเอาแต่คิดไปต่างๆนาๆว่าคุณไม่ดีตรงไหนทำไมพี่ฮีชอลถึงเกลียดคุณ ]
คิกๆ เอาให้รันทด ถูกพี่ฮีชอลแกล้งสารพัด ยังไงก็ว่ากันไป~
โชคดีน้าาาาาา >O<
ความคิดเห็น