คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ชินจิกับการบุกช่วยซากุระ
“ จะเอายังไงต่อล่ะ เอมิยะ ชิโร่...? ”
เอมิยะอาเชอร์กอดอกพร้อมตั้งคำถามไปทางชิโร่ที่นอนอยู่บนโซฟา หลังจากผ่านเรื่องในคืนนั้นมาพวกเขาก็ทราบได้ทันทีว่าสงครามจอกครั้งนี้มันไม่ง่ายแบบที่คิด
ราชาวีรชน ' กิลกาเมช 'ไม่ใช่ตัวตนที่จะถูกจักการลงได้ง่ายๆ นี้คือเหตุผลที่เขายังไปโผล่ในสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ครั้งที่ห้า
ชิโร่ครุ่นคิดด้วยความตึงเครียด ข้อเท็จจริงนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เอมิยะอาเชอร์และชิโร่เริ่มแตกตื้นและว่างแผ่นรับ
“ เรื่องของกิลกาเมช ในตอนนี้ทำได้แค่ข้ามไปก่อน เพราะฉัน... ”
ชิโร่ใช้แขนขวาจับไปที่แขนซ้ายของตัวเองก่อนหรี่ตาลง ความทรงจำเกียวกับซากุระในรูทHF ค่อยปรากฏขึ้นในความคิดของเขา
“ ฉัน..อย่ากไปช่วยซากุระให้เร็วที่สุด ”
เอมิยะอาเชอร์มองไปทางชิโร่ด้วยสายตาที่ไม่มีใครอ่านออก เขาได้ยินคำบอกเล่าเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญของทั้งสามรูทที่ตัวเขาในตอนเด็กอย่าง ' ชิโร่ ' รู้แล้ว
มันก็มีงัยสิน่ะ ที่ตัวข้าเลือกหนึ่งมากกว่าร้อยหรือพัน..
เอมิยะอาเชอร์จำไม่ได้ว่าช่วงชีวิตตอนไวรุ่นของเขามันเป็นแบบไหน แต่พอจำได้รางๆว่าเขาเคยสังหารซากุระไปในช่วงชีวิตของเขา...
เมื่อเขามองสายตาอันเลือดร้อนของตัวเขาในวัยเด็ก ก็อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามต่อตัวเองว่า " ฉันก็เคยมีสายตาแบบนั่นใช่หรือเปล่า? "
ณ อีกด้าน
ชินจิจับมือของยูโน่ล่าแล้วมุ่งตรงเข้าเมืองไปร้านทองโดยทันที เพื่อแลกเงินเนืองจากเขาไม่ได้มีเงินติดตัวสักบาท
“ รออยู่ตรงนี่น่ะชินจิ ”
ยูโน่ล่าปล่อยมือจากชินจิเมื่อมายืนอยู่หน้าร้าน เธอมองไปทางเด็กชายที่เตี้ยกว่าเธอระดับหนึ่ง เขาพยักหน้าช้าๆ
“ กลับมาเร็วๆล่ะ และอย่าลืมว่า ' พ่อและแม่ให้ทองเรามาแลกเงิน ด้วยความรีบร้อนใช้เงินและกำลังรออยู่ที่รถอย่างเร่งรีบ " ”
ชินจิยกนิ้วชี้ขึ้นทวนแผนของพวกเขา แม้จะคุยกันเรื่องนี้มาบ้างแล้วระหว่างทางแต่ก็อย่ากจะทวนอีกครั้งเพื่อให้ท่านเทพที่เอาแต่ใจ จนไม่ได้สนใจสิ่งที่ตัวเขาพูดบ่อยๆ
“ จำได้แล้วอยู่แล้ว เชอะ! ”
ยูโน่ล่าส่งเสียงไม่พอใจถือทองแท่งไว้ในมือก่อนจะกอดอกตัวเองแน่น เมื่อคิดว่าชินจิคิดว่าเธอเป็นคนชอบลืม เธอหันหลังให้ชินจิแล้วมุ่งตรงไปเข้าไปที่ร้านทอง
ชินจิยิ้มมุมปากก่อนกลับใบหน้าเรียบเฉย เขารู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมองไม่เห็นอะไรแล้วต้องมายืนอยู่คนเดียวในที่ๆมีฝูงชนเดินผ่านไปผ่านมามากขนาดนี้ แต่โชคดีที่เขาพอจะมีครึ่งหนึ่งเป็นชายชราไม่งัยคงร้องไห้แล้วเดินเกาะติดยูโน่ล่าเข้าไปด้วยแล้ว
“ ดูเด็กคนนั้นสิ แขนก็ด้วนแต่งตัวก็ซอมซ่อ แต่ยังกล้ามาเดินในที่ๆหรูแบบพวกไฮโซแบบพวกเราอยู่แบบนี้ ”
“ สกปรกชะมัด! ”
“ เหม็นๆ ขอให้รีบๆออกไปจากที่แห่งนี้เร็ว ”
ชินจิได้ยินเสียงของเหล่าคุณป้ามากมายรอบๆต่างกำลังออกความเห็นต่อตัวเขา ชินจิเขาไม่ได้รู้สึกกดดัน...เพราะเขาเคยโดนดูถูกมามากแล้วตอนช่วงชีวิตที่เป็นขอทาน
ชินจิยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูของร้านทองเปิดออก ก่อนจะมีเสียงฝีเท้าเดินตรงมาหาเขา
“ ยูโน่- ”
“ เกะกะขวางทางไอ้เด็กขอทานสกปรก! ”
ปัง! ชายและหญิงสาวแต่งตัวหรูคู่หนึ่งเดินออกมาจากทางร้านทองแล้วฝ่ายชายยกฝ่าเท้าขึ้นแล้วเตะไปที่ชินจิที่ขว้างทางอยู่จนกระเด็นไประดับหนึ่ง
ชินจิเขากระเด็นออกมาไม่ใกล้มากเนื่องจากแรงของมนุษย์นั่นทำให้เขากระเด็นลอยไปไกลมากกว่านี้ไม่ได้ ชินจิทราบได้ทันทีว่าตัวเองจำผิดคนและดันยืนขว้างทางซะได้...เขาผิดเต็มๆ
“ ขอโทษด้วยนะครับ ”
ชินจิก้มหน้าลงแล้วกล่าวขณะที่ชายหญิงคู่นั่นเดินผ่านตัวของเขาไป พร้อมกับเสียงบ่นที่ตามมา
“ ชิ!น่ารำคาญ ขอโทษแล้วมันทำให้แรงที่เสียไปกับการเตะแกมันกลับมาหรือไง..!?ฟัคยู!ค*ย ”
“ ฮ่าๆ ”
“ ฮ่าๆ ”
ผู้คนโดยรอบเริ่มหัวเราะกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชินจิเพียงก้มหน้าอยู่อย่างงัน เขาผิดเองจริงๆที่ยืนขวางทาง จึงไม่มีสิทธิ์ไปโกธรอะไรใครเขา
“ ..... ”
~ เสียงประตูถูกเปิดออกอีกครั้งก่อนที่จะมีร่างของยูโน่ล่าที่ตาลุกวาวมือถือถุงที่เต็มไปด้วยเงินจนล้นเดินออกมา
“ ชินจิ ชินจิดูสิ ได้เยอะมากเลย ว้าย~ ฉันอดจะใช้พวกมันให้หน่ำใจไม่ไหวแล้ว~ อุฮุ~ ”
“ อ่า งันหรอ ”
ชินจิค่อยๆยืนขึ้นเขารู้สึกดีใจที่ยูโน่ล่ากลับมาแล้ว ทำการใช้มือของตัวเองปัดฝุ่นบริเวณที่ตัวเองถูกเตะสองสามที พับ~ พับ~
ยูโน่ล่าชะงักแล้วจ้องมองไปทางหน้าอกของชินจิที่ปรากฏรอยฝ่าเท้ายุบเป็นรอยจางๆผ่านเสื้อนอกสีขาวของชินจิ
“ ชินจิใครกล้ามาทำนายอีกกัน..!? ”
ยูโน่ล่าเคลื่อนตัวไปหาชินจิยืนอยู่ตรงหน้าเขาในระยะประชิดอย่างรวดเร็ว มองดูรอยนั่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ เธอปกป้องมาสเตอร์ของตนเองไม่ได้สามหนแล้ว!
“ อย่าสนใจมันเลยท่านเทพ มันก็แค่เรื่องที่ไม่สำคัญที่ผ่านไปแล้วเพียงเท่านั้น ”
“ หื้ม! ”
ชินจิที่ได้ยินเสียงไม่พอใจของยูโน่ล่าก็ทราบดีว่าเธอคงไม่เลิกลาง่ายๆแน่เกียวกับเรื่องนี้ เขาเคลื่อนมือไปจับมือของเธอที่คาดว่าน่าจะอยู่ตรงนั่นไว้อย่างนุ่มนวล
“ ? ”
ยูโน่ล่าก้มหน้ามองชินจิถึงสิ่งที่เขาทำอย่างสงสัย แม้ว่าการใช้แรงดึงมือของเธอเอง ออกมาจากมือของเขานั่นมันง่ายมากขนาดไหนแต่เธอตัดสินใจจะลองปล่อยมันไปสักครั้ง..
“ ผมนะน่ะ ไม่สนใจสิ่งไร้ค่าที่พึ่งผ่านไปแล้วหรอก เพราะสิ่งสำคัญของผมมันอยู่ตรงหน้าแล้วยังไงล่ะ ”
ยูโน่ล่ามองชินจิที่ยิ้มอยู่อย่างอบอุ่นแบบฉบับของเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อมองมันพร้อมกับฟังสิ่งที่เขาพูดไปควบคู่กัน
“ ไปกันได้แล้วจะดีกว่ามาอยู่ตรงนี้ทั้งวัน ว่าไหมครับท่านเทพธิดา ”
“ อะ....อื้ม ”
ยูโน่ล่าปรากฏรอยแดงบนแก้มขึ้นจางๆเดินตรงไปทางข้างหน้าช้าๆขณะที่จับมือเล็กของชินจิ นำทางให้เขาเดินตามเธอไป เธอมองรอยยิ้มของเด็กชายสลับกับทางข้างหน้า
ทุกอย่างอยู่ภายใต้การจ้องมองของกิลกาเมชทั้งสิ้น กิลกาเมชที่อยู่ในชุดบางสีขาวกอดอกมองชินจิก่อนจะหลับตาลง
ก่อนจะมีภาพของชายอายุราวๆสิบเจ็ดสิบแป็ด ผมสีน้ำเงินสั้นปิดหน้าซิกขวา เปิดไว้เพียงซีกซ้าย โชว์ให้เห็นดวงตาสีทองที่มีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาส่วมเสื้อผ้าที่มีรอยขาด มือถือดาบเล่มหนึ่งที่เต็มไปด้วยสายฟ้าสีทองปกคลุมคมดาบทั่วทั้งเล่ม ชี้คมดาบมาทางเขา?
“ องค์ราชากิลกาเมช แม้จะเป็นการเสียมารยาทโปรดหลีกทางให้ผมด้วย ”
กิลกาเมชลืมตาสีแดงเข้มของตัวเองขึ้นช้าๆก่อนจะฉีกยิ้มแล้วพูดคำสั้นๆออกมา
“ พันธ์ทาง... ”
หลังจากนั้นชินจิและยูโน่ล่าก็ตรงเข้าเมืองไปซื้อของมากมายอย่างกาแฟขวดสิบลัง กาแฟผงสำเร็จสิบแพ็ค น้ำเปล่าสามสิบลัง และเป็นอะไรที่น่าเสียเนื่องจากชินจิและยูโร่ล่าแม้จะดูรวยแค่ไหนแต่ภายนอกก็ก็เป็นเพียงเด็กทำให้จองโรงแรมห้าดาวสุดหรูไม่ได้...
ทำให้สุดท้ายพวกเขาก็ใช้อำนาจเงินซื้อบ้านแคบๆของยาย-ปู่ คู่หนึ่งมาได้ในราคาที่ค่อนข้างต่ำ ประหยัดเงินไปได้มากเลย แน่หรือเปล่าน่ะ
ชินจิกำลังนอนหงายอยู่บนเตียงอย่างอ่อนลา ข้างๆมีร่างของยูโน่ล่าที่นอนตะแคงมองชินจิอยู่อย่างเงียบๆ
“ อย่ากไปไหนอีกหรือเปล่าชินจิ? ”
“ ....ถ้าถามว่ามีไหม? ก็มีน่ะ ”
ชินจิเขาอย่ากกลับไปดูตระกูลมาโต้อีกสักครั้ง ควดหวังอย่างที่รู้ว่าไม่น่าเป็นไปได้อย่าง จะชักช่วนซากุระออกจากตระกูลมาโต้ พาเธอหนีไปแล้วนำตัวไปให้ตระกูลโทซากะและบอกความชั่วร้ายต่างๆของตาแกโซเค็นให้ฟังจนหมดเปือก
“ เฮ~ ~ ”
“ ยูโน่ล่าค่อยๆเคลื่อนตัวไปใกล้ๆชินจิ ยื่นหน้าไปใกล้ๆหูของเขา ก่อนจะกระซิบข้างๆหูของชินจิเบาๆ
“ งันไปกันเถอะ ”
ชินจิรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินเสียงกระซิบของเธอ บ้างทีอาจจะเป็นผลของความสามารถติดตัวของเธอก็เป็นไปได้
“ อื้ม ลองไปกัน ”
ณ ตระกูลมาโต้
ตุ้ม!!! มีร่างของเอมิยะอาเชอร์ลอยทะลุกำแพงบ้านของตระกูลมาโต้ออกมา ตุ๊ม! ร่างของเขากระแทกเข้ากับกำแพงหินอย่างจัง
“ อัก! ”
เอมิยะอาเชอร์กระอักเลือดออกมา ตุ้ม!! มีร่างของแลนสล็อตพุ่งทะลุกำแพงออกมามุ่งตรงมาหาเอมิยะอาเชอร์
“ โฮ่ก!!!! ”
“ ชิ! ”
เอมิยะอาเชอร์ส่งเสียงไม่พอใจ ตัวของชิโร่มันเอาแต่คิดจะช่วยซากุระแต่ไม่ได้ว่างแผนมาเลย พอคิดจะช่วยมันก็มาบ้านตระกูลมาโต้ทันที ปล่อยให้เข้าสกัดแลนสล็อตไว้
แลนสล็อตเมื่อพุ่งมาถึงเอมิยะอาเชอร์แล้วก็ใช้กระบ๋องเหล็กยาวสีดำฟาดไป ณ จุดที่เอมิยะอาเชอร์อยู่ ตุ้ม!!!
" ไออัส!! "
โล่ดอกไม้สีชมพู่หกแฉกปรากฏขึ้นด้านหน้าของเอมิยะอาเชอร์แล้วรับการโจมตีของแลนสล็อตไว้ได้ทันท่วงที
แต่ทันใดนั่น
“ ที่นี่งันหรอชินจิตระกูลมาโต้ที่ว่า มันดูร้างและเหม็นอี้~ จังแถม- ”
ยูโน่ล่าที่จับมือของชินจิอยู่พูดพรางมองไปทางบ้านของตระกูลมาโต้ แต่ก็ต้องหยุดพูดทันทีเมื่อสายตาไปสะดุดเข้ากับร่างของแลนสล็อตที่กำลังสู้กับเอมิยะอาเชอร์อยู่...
“ ท่านเทพธิดา? เงียบทำไหมกันหรอครับ ”
“ .... ”
“ ท่านเทพ... ”
“ ชินจิ...ตระกูลมาโต้เนี้ย เลี้ยงสุนัขจรจัดสองตัวไว้ด้วยหรอ ”
ยูโน่ล่ากุมมือของชินจิแน่น ฝีเท้าของเธอเริ่มกระตุกเตรียมวิ่งหนีเพื่อพาชินจิออกจากที่ตรงนี้ไป เพราะเธอรู้สึกรางไม่ดี..
“ มันไม่น่ามีเนี้ยสิ.. ”
ชินจิเข้าใจสิ่งที่ยูโน่ล่าจะสื่อสารกับเขาดี ผ่านการที่เธอกุมมือเขาแน่นขึ้นแบบนี้ เตรียมตัวหนี! หมาจรจัดที่หมายถึงคงเป็นตาแกโซเค็นและพ่อของเขา ไม่ก็เซอร์แวทน์
เอมิยะอาเชอร์ฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะทำการสลายโล่ไออัสกระโดดออกมาจากจุดนั่นแล้วมุ่งตรงไปทางชินจิพร้อมกับเบอร์เซิกเกอร์ที่ไล่ตามมา
“ ขอโทษด้วยเจ้าหนู ”
“ แก!! ”
ยูโน่ล่ามองการกระทำของเอมิยะอาเชอร์ออก เขาต้องการที่จะให้พวกเธอรับมือกับหมาบ้าสีดำตัวนี้แทน!
เอมิยะอาเชอร์กระโดดข้ามหัวพวกชินจิไป ก่อนจะกลายเป็นร่างวิญญาณหายไป
“ โฮ่ก!!!! ”
แลนสล็อตคำรามพุ่งตัวมาใช้กระบ๋องเหล็กในมือฟาดไปที่ท้องของยูโนล่าเข้าอย่างจัง ตุ๊บ!! ยูโน่ล่าที่จับมือชินจิไม่ยอมปล่อยก็ลอยออกไปไกลพร้อมกับร่างของชินจิเข้าไปกระแทกกำแพงหินบ้านข้างๆเข้าอย่างจัง
ตุ๊บ ร่างของชินจิและยูโน่ล่าล่วงลงกับพื้น ชินจิเป็นคนตัดสินใจปล่อยมือจากยูโน่ล่าแล้วค่อยๆลุกขึ้น
“ อั้ก!! ”
ชินจิไอเลือดก้อนใหญ่ออกมา เขาสัมผัสได้ว่ากระดูกภายในร่างกายแตกระเอียด ซี่โครงเขาแตกแล้ว! ตุ๊บ! ร่างเขานอนลงกองกับพื้นอีกครั้ง
บัดซบ!เอมิยะอาเชอร์!
ชินจิจำเสียงของคนที่นำความซวยนี้มาให้เขาได้ดี! เขาอูสาอยู่ดีๆของเขา ไม่ได้ห้าวตรีนไปหาเรื่องใคร แต่สุดท้ายก็จบลงโดยการโดนย้ำอยู่ดี!
ทำไหม...!?
“ ชินจิ... ”
ยูโน่ล่าพึมพำขณะค่อยๆลุกขึ้น เธอเองก็มีเลือดไหลออกมาจากปากติดอยู่บนแก้มเช่นกัน มองไปทางชินจิด้วยสายตาเป็นห่วง
ฟิ้ว~ แลนสล็อตพุ่งตัวมาจับผมของยูโน่ล่ายกตัวเธอขึ้นสูงก่อนจะปล่อยมืออีกข้างจากกระบ๋องเหล็กแล้วหันมาใช้หมัด รั่วอัดไปที่ใบหน้าของเธอแทน
ปัง!!! ปัง! ปัง!!!!
นักรบผู้บ้าคลั่งรั่วหมัดไม่ยั้งใส่ใบหน้าของยูโน่ล่าจนใบหน้าที่เคยงามของเธอเริ่มบิดเบี้ยวจนความงามหายไปหมดสิ้น..เธอพยายามจับแขนของแลนสล็อต
ทำไหมกันล่ะ..? ผมไม่ได้ทำอะไรใครก่อนเลยแท้ๆ แต่ว่าทำไหมกัน?
ปัง!!!
ใบหน้าของยูโน่ล่ายัยเหยินจนมีเลือดเริ่มซึมออกมาจากใบหน้าของเธอ เปื้อนหมัดของอัศวินผู้บ้าคลั่ง
ทำไหม..!? ผมแค่...อย่ากจะอยู่แบบสงบสุขแท้ๆ
แขนที่พยายามหยุดแรงของแลนสล็อตค่อยๆตกลงช้าๆ เป็นสัญญาณว่าเธอหมดแรงไปแล้ว...
คนที่ไม่เอาเปรียบใครก็จะตกเป็นฝ่ายถูกเอาเปรียบสะเอง..
ชินจิใช้มือคว้าไปที่ผ้าขาวยาวที่ปิดตาเข้าไว้แล้วกระชากออกอย่างรุนแรงเผยให้ว่า ภายใต้ผ้าปิดตานั้นชินจิหลับตาอยู่ตลอดมา
“ แค่ครั้งนี้ จะบ้าคลั่งก็ได้ แต่ช่วยเป็นกำลังให้ที!!! ”
ชินจิค่อยๆเงยหน้าขึ้นแล้วลืมตาออก ~ เผยให้เห็นเนตรวงแหวนสามลูกน้ำในดวงตาข้างขวาและคาคุเต็นสัญญาลักษณ์ของกูลในดวงตาข้างซ้าย
ผมทราบดี ว่าพลังนี้ มันไร้ประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้าวีรชน...
ภายในร่างกายของชินจิกระดูกซี่โครงที่หักภายในร่างค่อยๆประกอบกันเชื่อมต่อกันช้าๆ พร้อมกับรอยแตกของกระดูกที่ค่อยๆหายไป
แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลย ก็จะต้องเสียท่านเทพไปโดยไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย
แผนหลังบริเวณด้านหลังเอวของชินจิเปลียนเป็นสีน้ำแล้วมีหนวดสีดำแดงพุ่งออกมา ฟ้วบ~ มันตรงไปเล่นงานแลนสล็อต
แบบนั่นน่ะ ผมไม่เอาด้วยหรอก!
( * รูปร่างของคากุเนะ นวดดำแดงนั่นแหละ * /ไรท์ )
แลนสล็อตปล่อยมือทั้งสองข้างจากยูโน่ล่าแล้วหันมาใช้กระบ๋องเหล็กในมือฟาดทำลายหนวดเหล่านั่นให้ขาดลงอย่างง่ายดาย ปัง!
ชินจิยื่นขึ้นก่อนจะหายใจเข้าแล้วหายใจออกอย่างเบาๆ สำหรับเขาเป๋าหมายแรกอย่างการให้ยูโน่ล่าปลอดภัยก็จบลงแล้ว ต่อไปก็!สู้กับแลนสล็อตแล้วรอดหาจังหวะรอดไป!
หนวดส่วนที่ถูกตัดค่อยๆหงอกออกมาใหม่ แล้วพุ่งมาไปโจมตีแลนสล็อต แลนสล็อตใช้กระบ๋องเหล็กในมือฟาดฟันทำลายพวกมันอย่างง่ายดาย ฉึก!! ฉึก!
ขณะเดียวกันก็เดินช้าๆไปทางชินจิ หนวดที่ถูกตัดค่อยๆงอกออกมาใหม่จากนั่นมันก็พุ่งไปโจมตีแลนสล็อต ฉึก! ฉึก!! แลนสล็อตเพียงทำลายมันกลับทุกครั้งขณะเดียวกันก็เดินเข้าไปหาชินจิเรื่อยๆ
ตาข้างขวาที่มีเนตรวงแหวนของชินจิค่อยๆมีเลือดไหลออกมา เนืองจากชินจิใช้มันในการคัดลอกทักษะการต่อสู้ของแลนสล็อต เขาจึงได้กระบวนท่าฟาดที่ไร้การเคลื่อนไหวที่ไร้ประโยชน์มา
“ โฮ่ก!! ”
แลนสล็อตคำรามพุ่งหายไปยืนอยู่ตรงหน้าชินจิ ก่อนจะใช้กระบ๋องในมือแทงเข้าไปที่ร่างของชินจิซ้ำๆ ฉึ๊บ ฉึ๊บ!!
ผมมันไม่ได้มีพรสวรรค์เรื่องเวทย์มนต์ พลังเวทย์ก็ต่ำเตี้ย คากุเนะก็ควบคุมไม่ได้ เนตรวงแหวนก็มีข้างเดียวต่อให้กลายเป็นกระจกเงาหมื่นบุปผาได้ก็ใช้ซูซาโนะโอไม่ได้
ชินจิมีเลือดไหลออกมาจากดวงตาข้างขวาเรื่อยๆ หนวดด้านหลังทำการเคลื่อนตัวขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนจะฟาดลงมาทุบเข้ากับร่างของแลนสล็อต!!
ตุ้ม!! แลนสล็อตกระโดดออกมาจากจุดนั้นตามสัญชาตญาณแม้จะอยู่ในสถาวะที่บ้าคลั่งแต่สัญชาตญาณไม่เคยหายไป
ชินจิขยับศีรษะมองไปทางแลนสล็อตอย่างเงียบๆ ท้องที่มีรอยโหว่ขนาดใหญ่ค่อยๆมีแมลงมุมสีแดงผุดออกมาจากแล้วเย็บเนื้อให้เข้ากันเพื่อรักษา
ผมน่ะไม่อย่ากสู้เลย ไม่อย่ากเลย..
หนวดด้านหลังของชินจิเคลื่อนตัวเข้าหากันหมุนตัวคล้ายสวาด พุ่งเข้าไปโจมตีแลนสล็อต แลนสล็อตใช้กระบ๋องในมือตั้งท่าสักระยะพุ่งไปฟันเหล่าหนวดเหล่านั่นขาดลง
แต่ว่าถ้าไม่สู้ก็ตาย...ในครั้งนี้เองก็พอมีทางรออยู่
ชินจิขยับมือขวาที่แบบออกของตัวเองมาใกล้ศีรษะก่อนที่จะมีร่างของแลนสล็อตวาร์ปมาอยู่ตรงหน้าของชินจิ
" หมัดตะวัน! "
จึ๊ด!!!! มีแสงสว่างออกมาจากบริเวณหัวของชินจิ สาดส่องเข้าไปที่รูในหน้ากากของแลนสล็อต ทำให้เขายืนนิ่งไป ด้วยผลจากตาบอดชั่วขณะ
ชินจิพุ่งตัวไปหยิบผ้าปิดตายาวสีขาวของเขาแล้วต่อด้วยการใช้มือข้างขวาสอดไปจับเอวของยูโน่ล่าแล้วแบกร่างของเธอขึ้น ก่อนจะมองไปรอบๆแล้วกระโดดไปทางกำแพงบ้านที่ใกล้ที่สุด
หลังจากนั่นไม่กี่วี แลนสล็อตค่อยๆเบือนหน้ามองไปรอบๆเนืองจากผลของ ' หมัดตะวัน ' หายไปแล้ว ทำให้กลับมามองเห็นขึ้นอีกครั้ง
“ โฮ่ก!!!!!!! ( ขี่ขลาด ) ”
เขาคำรามขึ้นทันทีเมื่อพบว่าชินจิหายไปแล้วพร้อมๆกับกระสอบทรายยูโน่ล่า เขารีบพุ่งตัวไปหาคาริยะผู้เป็นมาสเตอร์แทน
_
ชินจิพุ่งมาหลบหลังกำแพงอีกด้านหนึ่ง เขาไม่สนใจคากุเนะที่กำลังตะวัดไปมารอบๆใส่อากาศอย่างบ้าคลั่ง
ชินจิมองยูโน่ล่าด้วยน้ำตา มองสภาพใบหน้าของเธอที่เละเกินจะพูดอะไรได้ เขารู้สึกผิด ชินจิกอดร่างของเธออย่างนุ่มนวลน้ำตาที่ไหลค่อยๆเปลียนเป็นน้ำตาสีแดง ' เลือด ' แทน
โดยที่เขาไม่รู้ตัวดวงตาข้างซ้ายคาคุเค็นค่อยๆกลายเป็นดวงตาสีม่วงอ่อนอย่างช้าๆกระพริบไปมาสลับกับดวงตาคาคุเค็นทุกๆครั้งที่เขากระพริบตา
แสดงให้เห็นอารมณ์ที่หลากหลายของเขา
ท่านเทพ..
ชินจินำร่างของยูโน่ล่าไปพิงกับกำแพง มองแขนของตัวเองก่อนจะกัดข้อมือของตัวเองแล้วกระชากออกอย่างรุนแรง
ถ้าถามมันเจ็บไหม? แน่นอนคำตอบมันแน่อยู่แล้วกับการที่เนื้อฉีกขาดแล้วเลือดไหลทะลักออกมาแบบนี้
ชินจิใช้แขนดันริมฝีปากของเธอให้เปิดก่อนจะกดข้อมือของตัวเองทับเข้ากับฟันของเธออย่างรุนแรง ทำให้เลือดไหลทะลักออกมามากขึ้นไปอีก..
ได้โปรดฟื้นเร็วๆด้วยเถอะ ท่านเทพ..
หลังจากนั่นก็ผ่านไปราวๆครึ่งชั่วโมงได้ ชินจิเพียงนั่งอยู่ตรงน้่นใช้เลือดที่อยู่บริเวณข้อมือให้เลือดกับยูโน่ล่าขณะที่คากุเนะด้านหลังของเขาบ้าคลั่งพุ่งทำลายข้าวของรอบๆ แต่เขาก็ไม่สนใจมัน
ระหว่างนี้เขาพบว่า ห่างออกไปจากจุดนี้ บริเวณบ้านมาโต้ มีเสียงการปะทะกันไม่หยุดหย่อน เขาคาดว่าคงจะเป็นผลงานของพระเอกหัวแดง..
ยูโน่ล่าเองสภาพก็กลับมาปกติอย่างรวดเร็ว คงผลจากที่ได้เลือดของเขาในปริมาณมากๆ ทุกๆครั้งที่เลือดเริ่มจะหมด เขาก็จะได้พลังของสายเลือดกลุในการสร้างเลือดขึ้นมาใหม่ทันที นี้คือหนึ่งในเหตุผลที่เขายังไม่ส่วมผ้าปิดตากลับ
“ ..... ”
ยูโน่ล่าค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ภาพตรงหน้าของเธอคือใบหน้าของชินจิที่แปลกไป เขาไม่ได้ส่วมผ้าปิดตาอีกแล้ว
“ ชิน... ”
ก่อนที่เธอจะได้เรียกเขาด้วยชื่อเต็มๆ ชินจิก็ส่วมเข้ากอดยูโน่ล่าโดยทันที เขากอดร่างของเธอแน่น ขณะใช้ใบหน้าซุกอกเธอ น้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมาราวกับสายฝน
“ ท่านเทพ....ดีที่ท่านยังคงกลับมาได้ ไม่หายไป....โชคดีจริงๆ ”
ยูโน่ล่าหรี่ตาลงก่อนก้มหน้ามองชินจิที่กอดร่างเธอแน่นพร้อมกับที่เขาร้องไห้ออกมาราวกับเด็ก ไม่สิเขาเป็นเด็กอยู่แล้วนี้น่า...
“ อุฮุ~ ฉันยังไม่เป็นไรชินจิ ฉันยังอยู่ ฉันยังอยู่ข้างๆเธอ ”
ยูโน่ล่าเอื้อมมือไปโอบกอดร่างของเด็กชายที่ส่วมกอดเธอไว้แน่นกลับไป บ้างทีเธอคงต้องระหว่างให้มากกว่านี้ เพื่อไม่ได้ทิ้งเด็กมนุษย์ขี่แหย่คนนี้ไป...
ณ อีกด้าน
ชิโร่มองไปทางซากุระด้วยรอยยิ้ม ยื่นมือของเขาไปหาเธอ กว่าจะผ่านพ้นมาถึงจุดนี้ได้ กว่าจะให้เอมิยะอาเชอร์สกัดแลนสล็อตไว้ได้ กว่าที่จะผ่านโซเค็นมาได้ ในที่สุดเธอที่เขาต้องช่วยออกไปก็อยู่ข้างหน้าแล้ว
“ เอมิยะ ชิโร่ นั่นคือชื่อของฉัน ชื่อของผู้ผดุ้งความยุติธรรมของเธอ ฮีโร่ของเธอเพียงคนเดียวซากุระ.. ”
ซากุระตาเบิกขึ้นกว้าง เด็กชายวัยเดียวกับเธอที่มีสายตาที่มุ่งมั่นราวกับดวงอาทิตย์ปรากฏตัวขึ้น ฮีโร่...ฮีโร่ปรากฏตัวขึ้นเพื่อช่วยเธอแล้ว..?
แล้วพี่รินล่ะ? ทำไหมเธอถึงยังไม่มากัน ทำไหมกัน?
“ รินน่ะขอให้ฉันมาช่วยเธอ ฉันน่ะไม่ใช่ศัตรูหรอกน่ะ แต่เป็นฮีโร่ของเธอต่างหาก ”
ชิโร่กล่าวด้วยรอยยิ้ม รินไม่ได้สั่งเขามาหรอก แต่เขารู้ดีว่า...ถ้าบอกแบบนี้ ซากุระต้องดีใจแน่ เขารู้ดีว่าซากุระเฝ้ารอการช่วยเหลือจากรินพี่แท้ๆของเธอมากขนาดไหน
“ พี่เขา... ”
ดวงตาสีม่วงที่ว่างเปล่าค่อยๆมีน้ำตาไหลออกมาช้าๆ เธอเอื้อมมือเข้าไปจับกับมือของเด็กชายโดยไม่รู้ตัว
“ กลับกันเถอะซากุระ ”
ซากุระมองไปทางชิโร่...เธอรู้สึกแปลกๆหัวใจเริ่มเต้นเร็วกว่าปกติอย่างบอกไม่ถูก เมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนของเขา
. “ ค่ะ...ผู้ผดุ้งความยุติธรรมของฉัน ”
ชิโร่ปรากฏรอยแดงบริเวณแก้มเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำว่า ' ของฉัน ' แต่เขาก็ต้องกลับมามีสติเพื่อออกจากที่นี่โดยรวดเร็ว แม้เขาจะฆ่าโซเค็นด้วยกระสูนวงจักรไปแล้ว แต่โซเค็นก่อนตายมันเองก็สลายตัวเป็นแมลงนับพัน หรือก็คือมันยังมีชีวิตอยู่
แถมเอมิยะอาเชอร์เองก็คงสกัดแลนสล็อตไว้ไม่ได้นานมาก..
ตึ๊บ! ชิโร่และซากุระเริ่มแตกตื้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าสี่คู่ดังขึ้น อาจจะเป็นโซเค็นและคาริยะ?? พวกเขาแตกตื้นมองไปทางต้นเสียงนั่นก่อนจะพบว่ามันเป็นของ..
ณ ประตูที่จะนำทางออกไปจากห้องของซากุระ มีร่างของเด็กชายผมทรงสาหร่ายสีน้ำเงินส่วมผ้าปิดตาสีขาวยาวปิดตาไว้ แขนด้วนเดินคู่มากับเด็กสาวเซอร์แวทน์อายุราวๆกับสิบ-สิบสามผมสีม่วงห่างม้าคู่
“ พี่... ”
ซากุระมองไปทางชินจิและแขนที่ด้วนของสลับกับผ้าปิดตา ก็ต้องเบิกตาขึ้นอีกครั้งราวกับเห็นผี ผีชายที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลไปกลับมาที่นี้..
จากดวงตาที่บอดและแขนข้างซ้ายที่ด้วนของเป็นผลมาจากการทุบตีของโซเค็น ซากุระค่อยๆมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตา เขาต้องแค้นเธอแน่ ที่ดันเข้ามาในตระกูลมาโต้และเป็นผู้สืบทอดแทนเขา เลยทำให้ตัวเองถูกมองว่าไร้ประโยชน์จึงถูกเตะออกจากตระกูลไป...
“ ชินจิ...? ”
ชิโร่มองชินจิอย่างสงสัย เขามาทำอะไรที่นี้? ผ่านพวกแลนสล็อตและเอมิยะอาเชอร์มาได้ยังไง..?
“ ซากุระ?เอมิยะ? ”
จากเสียงทั้งสอง คงจะใช่สิน่ะ สุดท้ายหมอนี้ก็มาพาตัวเธอออกไปจริงๆด้วย
ชิโร่ตั้งท่าต่อสู้ คาดว่าเมื่อชินจิรู้ว่าเป็นเขาคงจะเข้ามาโจมตีแน่นอนเพื่อเอาคืน ซากุระเริ่มแตกตื้นขึ้นเมื่อเห็นว่าชิโร่เดินมาอยู่ด้านหน้าเธอ
กำลังปกป้องฉันจากพี่..?
“ ซากุระสบายดีไหม..? ”
ถ้าการต้องโดนแลนสล็อตย้ำแบบนั่น แต่เพื่อซากุระปลอดภัยต่อจากนี้และตลอดไปหลังออกจากตระกูลเฮงซวยนี้ก็คุ้ม
ซากุระเริ่มหน้าซีก เขาคงต้องโกธรเธอแน่ที่อยู่กินอย่างสบายในตระกูลมาโต้ แต่ตัวเองกลับต้องไปเป็นขอทาน..
“ ขอโทษคะพี่ชินจิ ขอโทษค่ะ! ”
เอ๊ะ? อะไรกัน? ขอโทษผมทำไหมกัน? หรือคิดว่าผมโกธรอยู่.¡.??
ชินจิเมื่อครุ่นคิดได้อย่างนั่น ก็ตัดสินใจที่จะแก้ความเข้าใจผิด แบบมือไปทางซากุระและกล่าว
“ ซากุระพี่น่ะไม่ได้โกธรอะไรน้อง-- ”
“ ชินจิได้โปรดปล่อยซากุระไปด้วย ฉันขอร้องสักครั้ง ”
ชิโร่พูดตัดบทชินจิโดยไม่ได้ฟังคำ ชิโร่ค่อยๆคุกเข่าลงแล้วก้มหัวลง ซากุระรู้สึกอย่ากรู้ว่าชินจิจะพูดอะไรต่อแต่ก็ต้องมาตกใจเมื่อจู่ๆชิโร่ก็...
เขากำลังก้มหัวเพื่อฉัน..? จากพี่...
“ ช่วยปล่อยซากุระไป ฉันสัญญาจะดูแลเธออย่างดี ”
ชินจิตาเบิกขึ้นภายใต้ผ้าสีขาวที่ปกปิดดวงตา มือของเขาค่อยๆถูกดึงกลับมาอยู่ข้างๆตัวเองอีกครั้ง เขานิ่งเงียบไป พรางทบทวนเรื่องราวและเชื่อมโยง
ซากุระกำลังมองว่าผมโกรธเธอเพราะคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุในการที่ผมถูกขับไล่ออกจากตระกูล?
ในมุมของซากุระในตอนนี้มองว่าผมมาเพื่อแก้แค้นเธอ? ขัดขวางการช่วยของฮีโร่เอมิยะ ชิโร่..
เข้าใจสักที...งันผมควรแก้ความเข้าใจผิดที่ยิ่งใหญ่นี้โดยเร็ว
ยูโน่ล่าที่ฟังอย่างเงียบๆมาตั้งแต่เมื่อกี่ก็ต้องขมวดคิ้วขึ้น เมื่อพบว่ามันมีอะไรไม่ถูกต้องในบทสนทนานี้ มันดูมั่วๆชอบกล???
“ ลุกขึ้นเถอะค่ะคุณชิโร่ ปล่อยให้พี่ลงโทษฉันเธอ ฉันมันสมควรแล้ว ”
“ ไม่!ซากุระ เธอไม่ผิด ”
ชิโร่หันหน้ามาพูดกับซากุระด้วยสายตาดุ ทำให้เธอนิ่งเงียบไปไม่กล้าพูดอะไร
แต่ว่าจะดีจริงๆงันหรอในตอนนี้ ถ้าผมแก้ความเข้าใจผิดไปคงจะถูกซากุระมองในทิศทางที่ดีขึ้นแต่ว่า...จะดีจริงงันเหรอ..?
การปล่อยให้เธอเข้าใจผิดว่าผมมันแค้นเธอ แล้วถูกเอมิยะพาหนีไป เธอและเอมิยะคงพัฒนาความสัมพันธ์จนกลายเป็นคนรักกันได้ไม่ยาก หมอนั่นน่ะทำให้เธอมีความสุขได้แน่ตัวอย่างจากในรูทHF มันเกิดขึ้นมาแล้วครั้งหนึ่ง ในครั้งนี่เองก็ต้องทำให้มีความสุขได้แน่ ไม่สิมากกว่าเดิมอีก...
ถ้าเป็นแบบนั่นหมายความว่า ทางเลือกที่ผมเป็นพี่ชายแสนดีอาจจะขัดขวางเธอในการครองคู่กับเอมิยะ ทำให้เส้นทางที่เธอจะมีความสุขที่สุดไกลออกไป....
ทุกคนต่างจ้องมองชินจิที่นิ่งเงียบไปตั้งแต่เมื่อกี่แล้ว ก่อนจะประหลาดใจกับการกระทำของเขาในเวลาต่อมา
“ ฮ่าๆ ซากุระ เธอคงจะอย่ากได้ยินอย่างงันใช่ไหม? " พี่น่ะไม่ได้โกธรเธอหรอก " ถุ้ย! ”
ชินจิหยุดหัวเราะแล้วถุ้ยน้ำลายลงไปใส่พื้น ซากุระนิ่งเงียบมองการกระทำของชินจิต่อไป ชิโร่ลุกขึ้นพร้อมเรียกดาบคู่หยินหยางมาไว้ในมือ
“ ชินจิ.. ”
ยูโน่ล่าพึมพัมแล้วมองไปทางท่าทางของชินจิในตอนนี้ เธอสังเกตว่าผ้าสีขาวที่ปิดตาเข้าไว้มันเริ่มเปียกน้ำ??
“ เพราะแก! เพราะแกเลยทำให้ฉันถูกเตะออกมาจากตระกูลมาโต้!! ตาต้องบอดแขนต้องพิการแบบนี้!!!! ”
ชินจิเขานั่นกะจะใช้โอกาสนี่ทำให้ซากุระเกลียดเขาและบอกกับเธอว่าอย่ามาเจอหน้ากันอีก นี้ก็เพื่อเธอ เพื่อนาคตที่ดีของเธอและช่วยตัวของเขาเองช่วยตัวของ ' มาโต้ ชินจิ ' เอง..
“ แต่ว่า...เห็นแก่เอมิยะ ฉันจะยอมปล่อยแกไปสักครั้ง.. ”
ซากุระเริ่มร้องไห้อย่างไม่ทราบสาเหตุ แม้ชินจิจะโกธรเธอขนาดไหนแต่เขาก็ยังปล่อยเธอไป...
สำหรับชินจิ ไม่สิ สำหรับ ' มาโต้ ชินจิ ' อีกครึ่งหนึ่งของเขา เมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่ตัวเองทำในอนาคต ทำร้ายซากุระมากขนาดไหน เขาก็รู้สึกผิดและอย่ากไถ่บาป
เพราะแบบนั่นเลยทำให้เขายึดติดกับซากุระมาตลอด ยึดติดกับการจะช่วยเธอออกจากตระกูลมาโต้ นั้นก็เพราะครึ่งหนึ่งของเขามันเรียกร้องให้ทำ ให้ไถ่บาปแก่เธอ...
“ ออกไปให้พ้นๆหน้าฉันซะ!!! ฉันไม่อย่ากเจอหน้าแกอีก ”
ชินจิคำรามใส่ซากุระแล้วหันหลัง ซากุระเพียงร้องไห้อยู่แบบนั่น ตั้งแต่รู้ตัวว่าตัวเองจะถูกปลดปล่อยออกจากที่แห่งนี่ไป กลับไปที่ตระกูลโทซากะ อารมณ์ความรู้สึกต่างๆของเธอก็กลับมา..
ชิโร่จับมือของซากุระแน่นขึ้นแล้วมองเธอ
ชินจิไม่ได้เปลียนไปเลย ยังคงทำตัวแกล้งเป็นคนดี แต่ใจจริงนั่นเก็บซ่อนไว้ แต่แค่คลาวนี้หมอนี่มันซ่อนได้เนียนกว่าเดิม
“ ไปกันเถอะซากุระ ”
“ ....ค่ะ ”
ซากุระกล่าวพร้อมน้ำตา เธอสัญญาต่อตัวเองว่าจะไม่มาพบชินจิอีก เพื่อไม่ให้เขาต้องเจ็บปวดเมื่อเจอเธอ
ซากุระและชิโร่พยักหน้าให้กันก่อนจะพากันเดินตรงไปทางชินจิและยูโน่ล่าแล้ว...เดินผ่านพวกเขาไปออกจากประตูไป
“ ชิน...จิ ”
ยูโน่ล่ามองไปทางชินจิ สงสัยต่อการกระทำของเขาและน้ำตาของเขา เธอพบว่าผ้าปิดตาสีขาวเริ่มเปียกขึ้น เปียกขึ้นช้าๆ เปียกมากขึ้น
“ ไม่เป็นไร ผมน่ะสบายมาก ”
จากนั่นต้องรู้สึกยินดีที่ตัวเองทำในสิ่งที่ถูกต้อง ปูเส้นทางให้ซากุระ เส้นทางที่เธอมีความสุข เขาแค่กำลังดีใจจนต้องร้องไห้อยู่..
“ แม้เจ้าจะคิดว่าตัวเองทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่ตัวเจ้าเองก็รู้สึกเสียใจที่ต้องทำแบบนี้ ต้องแยกกับซากุระ... ”
ยูโน่ล่าเดินช้าๆไปทางชินจิแล้วว่างมือบนหัวของเขาแล้วลูบมันเบาๆ
ซากุระคงจะต้องลืมมันได้ในเวลาไม่นานแล้วไปมีความสุขแน่นอน เพราะเธออายุเพียงห้า-หกขวบอยู่เลย...
อย่างน้อยเขาก็ได้ช่วยเธอ ช่วยซากุระไว้และไถ่บาปโดยการสกัดเบอร์เซิกเกอร์ไว้...แม้เธอจะไม่มีวันได้ล่วงรู้มันก็ตาม
“ ชินจิกลับกันเธอ...เหนื่อยมามากพอแล้วสำหรับวันนี้... ”
___
โดนแลนสล็อตอัดฟรี ร้องไห้กับการที่ยูโน่ล่าโดนกระทืบ ตัดสายสัมพันธ์กับซากุระ โดนชิโร่มองในแง่-ลบขึ้น
สำหรับชินจิเขาทราบดีว่าซากุระถ้าได้อยู่และคบกับชิโร่มันคือเส้นทางที่ดีมากแน่ๆ สำหรับพี่ชายที่เห็นโอกาสในการทำให้อนาคตของน้องสาวสวยงามเขาก็พร้อมทำ
สำหรับใครงงว่าแลนสล็อตมันหายไปไหน?คำตอบมันหาจังหวะอธิบายในตอนไม่ได้เลยจะอธิบายในนี้ คาริยะส่งแลนสล็อตไปในตอนแรกเพราะเอมิยะอาเชอร์มันบุกโจมตี แต่เมื่อเขาทราบว่าบุกมาเพื่อช่วยซากุระก็ปล่อยไปทำเป็นมองไม่เห็นทันที...
ความคิดเห็น