คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : จบคืนวันแรก
กิลกาเมชยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขณะที่เกทสีทองด้านหลังของเขาค่อยๆเคลื่อนตัวไปทางทิศทางของเอมิยะอาเชอร์ คมดาบโผล่ออกมาจากเกทออฟบาบิโลนช้าๆจากนั่นค่อยๆสั้นไปมาแสดงให้เห็นว่า ถ้ามันถูกยิงออกมาคงมีแรงพุ่งที่ร้ายแรงแน่
เอมิยะอาเชอร์กลืนน้ำลายลงคอไปอึกนึง อึก~ เขาค่อนข้างตกใจกับคำเรียกของกิลกาเมชเช่นกัน? " เขารู้ว่าฉันมองดาบของเขา? "
ชินจิที่นอนอยู่ใต้ตรีนของกิลกาเมชก็ยังคงยิ้มต่อไป สถานะการณ์มันเปลียนไปแล้ว..กิลกาเมชออกตัวมาช่วยเขา หมายความว่า...
[ เดียร์มุทหยุดลงมือแล้วถอยกลับมา สถานะการณ์มันเปลียนไปแล้ว ]
ลอดล์เอเมลอยที่หนึ่ง เขากะจะใช้โอกาสที่แลนสล็อตพุ่งโจมตีชินจิ เพื่อร่วมมือกับแลนสล็อตเพื่อฆ่าชินจิลง หนึ่งต่อสอง โดยการรับหน้าที่จัดการเซอร์แวทน์ของเด็กนั่นแทน
แต่สถานการณ์ตอนนี้มันเปลียนไปแล้ว เซอร์แวทน์อาเชอร์ของตระกูลโทซากะ ที่มองผิวเผินก็ทราบว่าแข็งแกร่ง ไหนจะวิดีโอหลุดเมื่อวันก่อนที่อาเชอร์สังหารแอซซาซินที่ลอบโจมตีโดยการเข้าไปในบ้านของตระกูลโทซากะอีก..
“ รับทราบ! ”
เดียร์มุทกล่าวด้วยใบหน้าที่ปรากฏเหงื่อ ขณะตอบโต้กับดาบที่ถูกยิงมา เปร้ง! เปร่ง!! เขากระโดดถอยหลังออกมา เมื่อปัดดาบเหล่านั่นหมดลงแล้ว
“ โฮ่ก!! ”
แลนสล็อตคำรามขณะใช้ดาบในมือปัดดาบเหล่านั่นที่กิลกาเมชยิงมา อย่างไม่หยุดหย่อน! เปร้ง! เพร้ง!!!
“ อีกแล้ว...เหลือเชื่อเกินไปแล้ว เซอร์แวทน์อาเชอร์ที่ดูหยิ่งคนนั่นกำลังช่วยเด็กคนนั่นและเซอร์แวทน์ของเขาอยู่ ”
เวเวอร์มองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง ในตอนแรกที่เดียร์มุทร่วมมือกับแลนสล็อตโจมตีชินจิและเซอร์แวทน์ก็ทีหนึ่ง ในตอนนี้กิลกาเมชก็กระโดดมาช่วยชินจิอีก สงครามจอก...มันเป็นอะไรที่
“ เดาทางไม่ได้จริงๆ มาสเตอร์เจ้าเองก็เรียนรู้ไว้ให้มากๆล่ะ ทุกคนในที่นี้คือศัตรู! ”
อิสกันดาร์กอดอกมองภาพของกิลกาเมชด้วยสาวตาตึงเครียด เวเวอร์มองไปทางอิสกันดาร์ก่อนจะพยักหน้า
“ อื้ม เรื่องนั้นผมก็รู้เหมือนกัน ”
ชินจิที่นอนอยู่ใต้เท้าของกิลกาเมช เขาไม่ได้รู้สึกกลัวหรือคิดว่ามันอึดอัดเลย แต่กลับรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่น่าเชื่อ..
“ เทรซ ออน! ” ( เทรซ ออน )
คมดาบคู่หยินหยางปรากฏขึ้นในมือของชิโร่และเอมิยะอาเชอร์ พวกเขาเตรียมรับการโจมตีที่กิลกาเมชจะโจมตีมา!
ฟึ๊ม~ เปลวเพลิงสีน้ำเงินปกคลุมดาบทั่วทั้งเล่มของชิโร่ ชิโร่ทำการจับดาบในมือของตัวเองแน่น มองเหล่าดาบของกิลกาเมช
“ ฮึ! เฟคเกอร์! ”
ฟุ๊ว~ ฟุ๊ว! ดาบด้านหลังของกิลกาเมชถูกยิงออกไปทางชิโร่และเอมิยะอาเชอร์อย่างไม่ทันตั้งตัว! เปร้ง!! เปร่ง!!! ทางด้านหลังของชิโร่และเอมิยะอาเชอร์เองก็มีดาบปรากฏขึ้นออกมา ยิงเข้าไปปะทะเข้ากับดาบของกิลกาเมช!
กิลกาเมชเริ่มหยุดยิ้มแล้วแสดงสีหน้าไม่พอใจขึ้น เมื่อมองเฟคเกอร์ทั้งสองก็อปดาบของเขาแล้วยังกล้าเอามาสู้กับข้า!!
“ เทรซ ออน!! ”
เอมิยะอาเชอร์สลายดาบไปก่อนที่จะมีหอกสีแดงฉาน ' เกโบลก์ ' ในมือของเขา เอมิยะอาเชอร์ทำการตั้งท่าก่อนจะป๋ามันไปทางกิลกาเมช ขณะ ที่หอกเริ่มปล่อยแสงสีแดงฉานออกมา
" เกโบลก์!! "
“ พันธุ์ทาง ”
กิลกาเมชเพียงกอดอกแล้วกล่าวอย่างเรียบเฉย ก่อนที่จะมีเกทสีทองปรากฏขึ้นข้างหน้าเขาแล้วมีประตู???โล่สีดำขนาดยักษ์โผล่ออกมา ตุ้ม!!!
“ นานิ! ”
เอมิยะอาเธอร์ขมวดคิ้วขึ้นพร้อมกับเหงื่อตก เพื่อพบว่าภาพตรงหน้าคือ โล่นั่นรับเกโบลก์ไว้ได้แบบสบายๆ เพร้ง! หอกเกโบลก์ที่ต้านแรงกับโล่นั่นอยู่ๆก็ระเบิดแล้วแตกออกกระจายเป็นชิ้น
พลังของราชาวีรชนกิลกาเมชนั่นไม่ใช่เล่นๆ ชินจิทราบเรื่องนี้ดี ในที่นี้ไม่มีใครเอาป๋ากิลลง...เขานอนใต้ตรีนถูกคนแล้ว
เดียร์มุทมองมันสักพักก่อนจะพักหน้าขึ้นเบาๆ ทำการกระโดดถอยหลังออกจากสนามรบไปตามคำสั่งของมาสเตอร์ตนเอง
“ ราชาวีรชน...คำกล่าวยกย่อนั่นไม่ใช่แค่ลมปากสิน่ะ ”
อาเธอเรียมองภาพของกิลกาเมชที่กอดอกใบหน้าเรียบนิ่ง ต่อหน้าโล่ของเขาที่ค่อยๆสลายเป็นแสงกลับเกทไป
“ ฮึ! มีดีแค่ปากงันหรออาเชอร์!!! ”
กิลกาเมชมองไปทางเอมิยะแล้วกล่าวอย่างน่าเกรงขามตอกย้ำเป็นนัยๆว่าเขานั่นรู้เรื่องของ เอมิยะอาเชอร์จากอนาคต...
" อาเชอร์!! "
ทุกคนยกเว้นเด็กหนุ่มสามคน ต่างตั้งคำถามต่อคำพูดของกิลกาเมช กิลกาเมชเป็นอาเชอร์ไม่ใช่หรือ? แต่กลับเรียกเซอร์แวทน์ชุดแดงว่า ' อาเชอร์ '
“ โทษทีราชาวีรชน ครั้งนี้ข้ามาในคลาส ' แคสเตอร์ ' ”
เอมิยะอาเชอร์กล่าวด้วยใบหน้าที่ปรากฏเหงื่อขึ้นหลายเม็ด ไม่ต่างกับชิโร่ที่น่าซีด เนืองจากเขาพึ่งเคยพบกิลกาเมชตอนเอาจริง?
“ ฮึ! ”
กิลกาเมชฉีกยิ้มอย่างพอใจ แต่ก็ต้องหุบยิ้มอย่างรวดเร็วเมื่อมาสเตอร์ของเขา ' โทซากะ โทคิโอมิ ' ติดต่อทางจิตสื่อสารมา
[ องค์ราชาโปรดหยุดการกระทำแล้วกลับมาด้วย ]
อีกด้านโทคิโอมิที่มองภาพทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบก็เหงื่อตกไม่หยุด เขากลัวว่าต่อจากนี้กิลกาเมชอาจจะโดนรุมจาก แลนสล็อต เดียร์มุท เอมิยะอาเชอร์ เนืองจากทำตัวห้าวตรีนพร้อมใส่เดียวกับทุกคน
โทคิโอมิ! แกกล้าสั่งข้างัยเหรอ!!!
กิลกาเมชแสดงสีหน้าไม่พอใจสุดขีดขึ้น เขาไม่ชอบให้ใครมาชี้นิ้วสั่ง แล้วเขาเองก็ยังไม่ต้องการกลับ
[ข้าขอล่ะองค์ราชา ในตอนนี้ทางเราเปิดเผยข้อมูลความสามารถของท่านมากเกินไป มันจะส่งผลเสียในอนาคต ]
โทคิโอมิเกร็งกลัวว่าเซอร์แวทน์อีกสี่ตนจะเห็นว่ากิลกาเมชอันตรายเกินไป จับมือร่วมมือกันแท็คทีมรุมกิลกาเมช สำหรับเขาต่อให้เป็นราชาวีรชนเมื่อต้องรับมือกับเซอร์แวทน์อีกสี่ตนก็น่าจะเอาไม่อยูู่
[ ชิ!แค่คล้าวนี้โทคิโอมิ แค่คล้าวนี้..แกเองก็หัดเชื่อในตัวข้าให้มากกว่าอีกซะบ้าง ]
กิลกาเมชเขาเองก็พอทราบถึงความคิดของโทคิโอมิที่เป็นห่วงตัวของเขา เขาจึงพอใจเย็นแล้วยอมข้ามเรื่องในคล้าวนี้ไปโดยดี เพราะว่าเขายังต้องใช้ประโยชน์ในโทคิโอมิอีกมากในสงครามจอกครั้งนี้..
[ ขอบคุณที่องค์ราชาทรงเจ้าใจกระหม่อม ]
กิลกาเมชมองไปทางแลนสล็อตก่อนจะตั้งท่าเปิดเกทเตรียมยิงดาบอีกชุด? แต่ว่าจู่ๆแลนสล็อตก็นิ่งไปแล้ววิ่งถอยหนีไป???
“ สุดท้ายก็ขี่ขลาดหนีไม่ต่างจากหมาข้างถนน พันธุ์ทาง ”
กิลกาเมชค่อยๆก้มหน้ามองชินจิที่อยู้ใต้ตรีนก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มขึ้นอีกครั้ง อย่างไม่ทราบสาเหตุ??
“ พันธุ์ทาง ในคล้าวหน้าแกเองก็จงแสดงโชว์ที่แสนระถมของแกให้ข้าดูอีกล่ะ ฮ่าๆ ”
กิลกาเมชผู้ล่วงรู้อนาคต กล่าวด้วยรอยยิ้มตามปกติของเขาเอง ก่อนจะค่อยๆสลายกลายเป็นแสงหายไปพร้อมเสียงหัวเราะราวกับคนดีดที่ดูดมากไป..โดยที่ไม่มีใครล่วงรู้ว่า กษัตริย์จอมหยิ่งคนนี้ล่วงรู้อะไรมาบ้าง?
อิสกันดาร์มองภาพตรงหน้าก่อนจะควบรถม้า เตรียมกลับเช่นกัน เวเวอร์มองอิสกันดาร์อย่างมึนงง จะกลับแล้ว?
“ งานตอนรับสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ในวันแรกจบลงแล้ว ได้เวลากลับกันแล้วมาสเตอร์ ”
“ จบแล้ว?เนี้ยน่ะ? ”
อิสกันดาร์มองเวเวอร์ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างแล้วใช้แขนอีกข้างควบคอของเวเวอร์ให้เข้ามาประชิดตนเอง
“ ท่านก็ยังไม่รู้สึกอิ่มเหมือนข้าเลยสิน่ะมาสเตอร์ ว้ากฮ่าๆ สมเป็นมามเตอร์ของข้า ฮ่าๆ ”
“ เอิ่มม... ”
“ ว้ากฮ่าๆๆ ”
หลังจากนั่นเวเวอร์และอิสกันดาร์ก็ขี่รถม้าพุ่งสู้อากาศแล้วหายวับไป...ทิ้งให้เหลือเพียงกลุ่มของอาเธอเรียและชินจิ
ยูโน่ล่าค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งอย่างล่อแลไปหาชินจิ แล้วทำการว่างมือบนหลังของเขาแล้วช่วยพยุงเขาขึ้นให้นั่งอย่างช้าๆ
“ เป็นอะไรมากหรือเปล่าท่านเทพธิดา? ”
ยูโน่ล่ามองไปทางใบหน้าของชินจิก่อนคิ้ว
กระตุก เป็นอะไรมากไหม?แน่นอนสิต้องเป็น
“ ฮึ!ยังมีหน้ามาถามอีกน่ะมาสเตอร์ เป็นเพราะท่านลากข้ามาที่นี้แท้ๆ! เลยจบลงที่สภาพระถมไม่ต่างกันแบบนี้... ”
ยูโน่ล่าอารมณ์ขึ้นๆลง เธอมองสภาพของชินจิที่ใบหน้าซีกขวาปรากฏรอยฝ่าเท้าของรองเท้าขึ้น เสื้อผ้าสีขาวบริเวณหัวใจกลายเป็นสีแดงผลจากเลือด
“ ฮะ ฮ่าๆ อย่างน้อยก็รอดมาน่ะครับท่านเทพ ”
“ ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกน่ะ ”
ปัก ยูโน่ล่าใช้มืออีกข้างดีดหน้าผากชินจิด้วยหน้ามุ้ย เธอปล่อยมืออีกข้างจากหลังของชินจิแล้วมากอดอกของตัวเองแทน เบือนหน้าไปมองทางอื่น อย่างไม่ชอบใจ
ชินจิเกาหัวตัวเองเบาๆก่อนจะยิ้ม สำหรับเขาหลังพบว่าท่านเทพยังคงโกธรได้แสดงท่าทีเป็นห่วงและต่อรองต่อเถียงได้แบบนี้ เขาก็รู้สึกดีใจจนหัวเราะได้แล้วล่ะ
ชินจิทำการค่อยๆขยับมือของเขา เข้าไปคว้าอากาศตรงหน้า ก่อนที่นิ้วจะชนเข้ากับร่างของยูโน่ล่าเบาๆทำให้เธอสะดุ้งขึ้นเล็กน้อยแล้วจ้องมองมาทางชินจิ
ชินจิค่อยๆแบบมือออกไปทางเธอ แล้วยิ้มขึ้นหลังคำนวณได้แล้วว่าเธออยู่ตรงหน้าของเขา
“ กลับกันเธอครับ ท่านเทพธิดา ”
ยูโน่ล่าเมื่อมองดูรอยยิ้มที่อบอุ่นของเด็กชาย เธอก็อดนิ่งเงียบไปสักระยะไม่ได้ เธอส่ายหน้าไปมาก่อนจะว่างมือลงบนมือของชินจิอย่างช้าๆ
“ อะ...อื้ม ไม้เท้าเองก็หายไปแล้ว จะยอมจับมือด้วยสักครั้งก็แล้วกัน จงปลื้มใจและจำจำไปชั่วชีวิตซะล่ะ... ”
แม้ว่าจะต้องเจอกับอะไร สำหรับผมในตอนนี้ ขอเพียงมีท่านเทพธิดาที่เปรียบเหมือน แม่ พี่ น้อง เพื่อน อยู่...ผมก็รู้สึกว่าจะผ่านมันไปได้
หลังจากนั่นชินจิและยูโน่ล่าก็ลุกขึ้น พร้อมกับเดินมุ่งตรงออกจากที่แห่งนี้ไป มุ่งสู่ป่าที่ใกล้ที่สุด มันเปรียบเสมือนบ้านของพวกเขา
อาเธอเรียมองภาพของทั้งสองอย่างเงียบๆ ขณะเดียวก็ไอริสที่มองภาพเหล่านั้นก็อดยิ้ม มันคือความเสมือนที่ขอเพียงมีกันและกันก็พร้อมลุยไฟผ่านน้ำไปด้วยกัน...เธอรู้สึกว่ามันคล้ายเธอและคิริซึมุ...
เช้าวันต่อมา
มีร่างของชินจิกำลังนั่งทำสมาธิอยู่บนพื้นดินข้างๆเองก็มีร่างของยูโร่ล่าที่นอนอยู่บนกองไม้ที่เอามาร่วมๆกันโดยตัดแบ่งครึ่ง ใช้พื้นเป็นส่วนเรียบด้านในของไม้
ชินจิทำการฝึกควบคุมจักกระมั่วๆโดยคิดว่าพลังงานธรรมชาติรอบๆคือมาน่าในอากาศ เขาตัดสินใจจะแข็งแกร่งขึ้น! เขารู้ตัวดีว่าการพึ่งยูโน่ล่าอย่างเดียวไม่ได้
วันนี้เองก็เป็นวันสำคัญ ชินจิคุยกับยูโน่ล่าไว้ว่าจะเข้าเมืองกันไปซื้อของ เนืองจากชินจิอย่ากกินกาแฟมากๆ
ร่างของยูโน่ล่าค่อยๆลืมตาขึ้น เธอภายนอกเองก็ยังมีรอยบาดแผลฟกช้ำอยู่บ้าง จากการต่อสู้เมื่อคืน เธอมองไปทางชินจิอย่างเงียบๆ
เธอรู้สึกอย่ากจะเข้าไปส่วบคอดูดเลือดเขา...แต่เธอเองก็ไม่กล้าทำ กลัวชินจิที่บาดเจ็บสภาพไม่ต่างกันขาดเลือดตาย...
ชินจิเมื่อได้ยินเสียงการลุกขึ้นนั่งของยูโน่ล่าก็ทราบได้ทันทีว่าเธอตื้นแล้ว เขาเองก็รอเธอตื้นเพื่อรักษาเธออยู่พอดี
“ ท่านเทพธิดาเชิญดื่มได้ตามใจเถอะ ”
“ อึก! แน่น่ะ! ”
ยูโน่ล่ารีบเคลื่อนตัวมาใกล้ๆชินจิยื่นหน้าไปใกล้ๆเขา พร้อมถามให้แน่ใจ การล่อเล่นกับความหิวไม่ใช่เรื่องล่อเล่น!
“ มาเร็วเฉียว~ ”
ยูโน่ล่าไม่สนใจเพียงอ้าปากพร้อมขึ้นเล็กน้อย มีน้ำลายค่อยๆไหลออกมาจากปากเธอ เธอมองไปที่ซอกคอของชินจิอย่างหิวกระหาย
เธอต้องการดื่มเลือด!เพื่อฟื้นฟูบาดแผล ณ เดียวนี้เลย
ชินจิขพบว่าตัวเองถูกเมินก็หัวเสียเล็กน้อย ทำการชู่นิ้วขึ้นสามนิ้วไปทางยูโน่ล่า ทำให้เธอมองมัน
“ แค่...สามสิบน่าทีเท่านั่น ถ้ามากกว่านั่นเดียวผมจะเลือดหมดตัวตายสะก่อน.. ”
“ รับทราบมาสเตอร์! ”
ยูโน่ล่าพุ่งตัวไปใกล้ๆชินจิก่อนจะจับไหลของเขาเบาๆแล้ว อ้าปากที่เต็มไปด้วยน้ำลายกัดเข้าไปที่ซอกคอของชินจิอย่างนุ่มนวลและด้วยฟันที่แหลมของเธอก็ทำให้มีเลือดไหลออกมา เธอดูดเลือดเหล่านั่นอย่างช้าๆ ส่วบ~~
เฮ้อ~ ท่องไว้แค่สามสิบนาที อดทนเข้าไว้ตัวเรา!
ชินจิเขายอมรับว่าเจ็บ แม้ยูโน่ล่าจะทำมันอย่างนุ่มนวลก็เถอะ...แต่ใครโดนกัดจนทะลุเนื้อแล้วเลือดไหลแล้วไม่เจ็บบ้างล่ะ?จริงไหม
สามสิบนาทีต่อมา
มีร่างของยูโน่ล่าที่หน้าแดงนิดๆกำลังเลียเลือดที่ติดอยู่บนนิ้วอย่างช้าๆ ใกล้ๆมีร่างของชินจิที่ผอมแห้งทั้งใบหน้าราวกับคนขาดน้ำกำลังยืนพิงต้นไม้อยู่
แพล็บ แพล็บ~
เมื่อเธอเลียเลือดที่เปื้อนนิ้วจนหมดก็หันหน้ามองไปทางชินจิ ใบหน้าของเธอแดงขึ้น เธอยอมรับว่ายังไม่อิ่ม ยังต้องการพลังเวทย์มากกว่านี้อีก แต่ต้องอดทนไว้ก่อน
“ ขะ-ขอบคุณมาสเตอร์... ”
ชินจิตกตะลึงเล็กน้อย เขาถูกท่านเทพธิดาบอกขอบคุณ จริงๆใช่ไหมครับเนี้ย? ครั้งแรกเลย...พบว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและท่านเทพธิดากำลังค่อยๆดีขึ้นอย่างช้าๆ
“ .... ”
ยูโน่ล่ามองไปทางชินจิที่นิ่งเงียบไป เธอรู้สึกไม่คุ้นชินกับมันเสียเลย..
“ อย่าเงียบน่ะมาสเตอร์... ”
“ ชินจิ... ”
” เอ๋?? ”
“ เรียกผมว่า ' ชินจิ ' ก็พอ ท่านเทพธิดา ”
ชินจิเขารู้ได้ว่าความห่างเหินกันมันลดไปมาก เมื่อเป็นแบบนั่น เราก็ควรเรียกกันในแบบที่ใกล้ชิดกว่าเดิมตามและ...
ยูโน่ล่าสะดุ้งขึ้นไปทั้งตัวก่อนจะเริ่มมองไปทางชินจิด้วยสายตาราวกับประเมินอะไรบ้างอย่างอยู่...
“ ชินจิ...ชินจิ ”
“ ผมที่อยู่แต่กับท่านเทพที่เอาแต่เรียกว่า ' มาสเตอร์ ' แล้วก็ ' มาสเตอร์ ' สักวันคงลืมชื่อตัวเองแน่...เพราะผมแทบไม่มีใครคุยด้วยนอกจากท่านอีกแล้ว ณ ตอนนี้ ”
ยูโน่ล่าฟังเสียงของชินจิที่ดูแอบเหงา เธอรู้สึกเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก...เธอไม่คิดว่าตัวเองจะมีความรู้สึกสงสารมนุษย์ลงด้วย...
“ ชินจิ...ฉันจะยอมเรียกชื่อนั่นของท่านก็ได้ รีบไปกันได้แล้ว ”
ยูโน่ล่ากล่าวขณะก้าวฝีเท้าเดินตรงไปหาชินจิ ชินจิก้มหน้าลงแล้วยิ้มเล็กๆอย่างพอใจอย่างเงียบๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วแบบมือไปทางยูโน่ล่า
“ แบบว่าน่ะครับท่านเทพ ไม้เท้ามันหายไปแล้ว อย่ากจะใช้บริการจับมือของท่านอีกสักครั้งจังเลย ”
ยูโน่ล่าเริ่มคิ้วกระตุก พบว่าไอ้เด็กนี้ได้ขลิบจะเอาศอก แต่เธอก็ต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อสายตาไปสะดุดเข้ากับรอยกัดที่ซอกคอของเขา..
ชินจิยื่นมือออกไปอยู่นาน จนเขารู้สึกว่าคงจะต้องผิดหวังแน่ จึงทำการจะยื่นมือกลับมา ขมับ! เขาก็ถูกของใครบ้างคนยื่นมือมาประกบมือที่แบบอยู่สะก่อน
“ อีกครั้ง....สำหรับเลือดนั่น อีกครั้งเท่านั่นน่ะมาสเตอร์ไม่ซิ....ชินจิ ”
“ ครับท่านเทพ~ ครั้งเดียวในครั้งนี้คือทั้งวันน่ะครับ ฝากด้วย ”
ยูโน่ล่าคิ้วกระตุกขึ้นใบหน้าที่แอบแดงเริ่มจางหายไป เมื่อมองรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นของชินจิ?พร้อมๆกับคำพูดของเขา " เด็กเจ้าเล่ห์... "
หลังจากนั่นชินจิและยูโน่ล่าก็พากันมุ่งตรงไปนอกป่าเพื่อตรงสู่เมือง...
ณ อีกด้าน??
อิซเซย์กำลังพิงกำแพงพร้อมดันแว่นของตัวเองขึ้น ครุ่นคิดเกียวกับเรื่องของกิลกาเมช ตัวปัญหาของเขาในสงครามจอกครั้งนี้...
“ ถ้ากิลกาเมชที่ไม่ติดประมาท ต่อให้ร่วมมือกับพระเอกผู้ผดุ้งความยุติธรรมและตัวร้ายเศษสวะ ที่อัพเวลตัน ก็ไม่น่าจะชนะ.. ”
“ ท่านดูกลัวเจ้าตู้ทองนั่นมากขนาดนั่นเลยน่ะมาสเตอร์ ขี่ขลาดชะมัด! ”
หญิงสาวผมขาวสั้นแต่งกายด้วยชุดรัดหน้าอกสีดำและเกราะอัศวินสีดำเธอเซอร์แวทน์ที่เขาอัญเชิญมา
“ เธอมันไม่รู้อะไรอเวนเจอร์ ว่ากิลกาเมชมันเป็นตัวบัคขนาดไหน...แม้แต่เธอเองก็---- ”
ฟู้ววว เปลวเพลิงปรากฏขึ้นอย่างปริศนาบนกำแพงข้างๆอิซเซย์ มันลุกโชนติดไฟอยู่แบบนั่นราวกับไม่มีท่าทีจะดับ
“ หุบปากมาสเตอร์! ”
อิซเซย์มองไปทางเซอร์แวทน์ของตนเองก่อนจะส่ายหัวไปมาอย่างผิดหวัง กับนิสัยของเธอ..
“ ฉันอย่ากจะอัญเชิญโจนขาวมามากกว่าจริงๆนั่นแหละ... ”
___
+
ความคิดเห็น