คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชินจิกับการโดนรุมย้ำจากเอมิยะ
เช้าวันต่อมา
มีร่างของชินจิกำลังนอนขดตัวอยู่บนพื้นดิน หายใจเข้าออกเงียบๆ ใบหน้าแสดงสงบ แสดงถึงการกลับไหล
บนต้นไม้ที่ล้มต้นหนึ่งเองก็มีร่างของยูโน่ล่ากำลังนั่งมองชินจิอยู่ เธอยิ้มอย่างพอใจหลังตื้น แม้มันจะเป็นอะไรที่ดูแย่เมื่อเซอร์แวทน์ปล่อยให้มาสเตอร์ที่เป็นเด็กเป็นเด็กนอนบนพื้นที่สกปรก แต่ตัวเองนอนในที่ๆดีกว่า แต่ใครสนกัน เธอไม่สนมัน
เนืองจากพลังเวทย์ที่ชินจิส่งมาให้เธอได้นั่น ทุนต่ำเตี้ยเลียดินมาก เธอจึงสลายเป็นร่างวิญญาณไม่ได้ ถ้าเธอไม่ติดที่พอคุยกับชินจิแล้วรู้ว่าเขาไม่ใช่เด็กธรรมดากับศักดิ์ศรีของเธอ
เธอคงสลายเสื้อผ้าแล้วอยู่อย่างเปื่อยเพื่ออ้อมพลังเวทย์ที่ส่งมาแล้ว ในเมื่อมาสเตอร์ของเธอนั่นมองไม่เห็น
“ รู้สึกว่ามันไม่พอแบบเห็นได้ชัด ”
ยูโน่ล่าส่งเสียงออกมาเบาๆ เธอรู้สึกขาดแคลนพลังเวทย์เป็นอย่างมาก จนอยากจะลองออกไปล่าสังหารมนุษย์เพื่อดื่มเลือด
นิ้วของชินจิกระตุกหนึ่งที ก่อนที่เขาจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งแล้วนิ่งไปสักระยะ ก่อนจะเริ่มนำมือมาปัดใบหน้าของตัวเองที่มีเศษดินเปื้อน
“ ตื่นแล้วสิน่ะ มาสเตอร์ ”
“ ...ใช่ขอรับท่านเทพธิดา ”
ชินจิกำลังนั่งรอให้สิ่งใต้กางเกงเขาเลิกตื่นตัวยามเช้า เหมือนปกติสักพัก เขาคิดว่าถ้ายูโรล่าเห็นมีหวังโดนแซวแหง่
“ จริงสิมาสเตอร์ของข้า ข้าค่อนข้างสงสัยทำไหมเด็กมนุษย์แบบท่านถึงต้องมาอยู่ในที่แบบนี้กัน? พ่อและแม่ของท่านล่ะ ”
ยูโน่ล่าเริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองสงสัยมานาน ตั้งแต่พบว่าตัวเองถูกอัญเชิญมา เด็กมนุษย์พิการตาบอดอยู่ในป่าคนเดียว มันดูแปลกๆ
ชินจิชะงักเล็กน้อยก่อนจะนิ่งเงียบไป
ยูโน่ล่ามองชินจิเงียบๆเธออย่ากรู้แม้ว่าตามปกติควรจะพูดว่า " ขอโทษที่ถามน่ะ ถ้าไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไร " แต่เธอไม่ได้มีนิสัยเห็นคนอื่นดีกว่าความอย่ากของตัวเอง
“ .... ”
“ ..... ”
“ เฮ้อ~ อย่ากรู้ให้ได้เลยสิน่ะขอรับท่านเทพธิดา ”
ชินจิถอนหายใจออกมาส่ายหน้าไปมา เขาหวังว่าจะได้ยินคำขอโทษแล้วเลิกพูดเรื่องนี้แท้ๆเมื่อเห็นเขาลำบากใจ
“ ใช่แล้ว รีบๆตอบคำถามได้แล้วมาสเตอร์ ”
“ เห่อ เอาแต่ใจจริงๆ ”
ชินจิส่ายหน้าไปมานิสัยเอาแต่ใจเป็นเด็กของเธอ ทำให้เขาอย่ากจับมาถกกระโปรงตีก้นจริงๆ
“ ... ก็แค่ถูกขับไล่มาน่ะ ”
“ ขับไล่.. ”
ยูโน่ล่าเริ่มสนใจ เอียงหน้าลงว่างคางของตัวเองบนฝ่ามือที่แบบออกจ้องมองชินจิ
ชินจิเพียวยืนขึ้นแล้วมองไปทิศทางหนึ่ง ที่คิดว่ายูโร่ล่าจะอยู่
“ ว่าไงดีล่ะครับ ขยะที่วงจรเวทย์เสียหายใช้การไม่ได้ของตระกูลจอมเวทย์ชื่อดัง เมื่อเริ่มเป็นขยะขว้างทางเดินจึงถูกโยนทิ้งออกมา ถ้าจะสรุปสั้นๆก็แค่นี้แหละครับ ”
“ โอ้ว~ งี้นี้เอง พวกนอกคอกจริงๆนั่นแหละน่ะเจ้าน่ะ ”
ยูโน่ล่ากล่าวด้วยรอยยิ้มเมื่อมองไปทางแผ่นหลังของชินจิที่หันให้เธอ ปล่อยคำพูดทิ่มแทงใจกลางใจของชินจิ ทำให้เขารู้สึกอย่างกระอักเลือดออกมา
“ โหดร้ายจริงๆน่ะครับท่าน ช่วยแสดงอารมณ์เศร้ากว่านี้ก็ดีน่ะครับท่านเทพ ”
“ ไม่มีทางย่ะ กับเรื่องแค่นั่น ”
“ เฮ้อ~ ครับๆ ”
ชินจิเมื่อพูดไปพูดมาก็รู้สึกสนใจบ้างสิ่งขึ้นมา ถ้าการอัญเชิญโดยไร้สื่ออัญเชิญคือการอัญเชิญเซอร์แวทน์ที่มีนิสัยตรงกับเรา เข้ากับเราได้ออกมา
งันเหตุผลที่เขาอัญเชิญ สเตโน่และยูริเอลได้อาจจะเป็นข้อนั่น ซากุระอัญเชิญเมดูซ่าที่เป็นน้องของสเตโน่และยูริเอลมาได้ ส่วนเขาอัญเชิญยูโน่ล่าที่เป็นร่างร่วมของสเตโน่และยูริเอลออกมาได้...โชคชะตาที่พิลึกชอบกล
“ อึฮึ~ ”
“ แต่ว่า... ”
ชินจิทำการเงยหน้าขึ้นไปทางท้องฟ้า เขายังมีบ้างสิ่งที่ต้องทำให้ได้อยู่ คือการช่วย ' ซากุระ ' ออกมาจากตระกลูเหงซวยนั่น
ยูโน่ล่าที่ยิ้มอย่างซุกซนก็นิ่งเงียบลง มองไปชินจิที่ดูแปลกไปจากทุกที
“ ผมเองก็ยังมีน้องสาวแสนสำคัญที่ต้องช่วยออกมาให้ได้อยู่ ออกมาจากตระกูลแห่งนั่น ”
ยูโน่ล่าหรี่ตาขึ้น ความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นกับเธอ รู้สึกว่าชินจิคล้ายกับพวกเธอในอดิต...ชอบกล แต่ยุคต่างเหตุการณ์...
พวกเธอถูกขับไล่ออกมา สามพี่น้องโดยเทพขี้อิจฉานางหนึ่ง แต่พวกเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไร สำหรับพวกเธอสามพี่น้องของเพียงได้อยู่ด้วยกัน ต่อให้ต้องเจออะไรก็ไม่สำคัญ
ต่างกับเด็กชายตรงหน้าในตอนนี้ พลังเวทย์ต่ำเตี้ย อ่อนแอ ตาบอด ถูกขับไล่ ไม่มีบ้านให้กลับ ไม่มีพลังที่จะช่วยน้องสาวที่สำคัญ
( ข้าเริ่มเข้าใจ ว่าทำไหมถึงถูกเด็กคนนี้อัญเชิญออกมาได้ )
( ข้าเองก็เริ่มเข้าใจเหมือนกัน )
“ คือว่าท่านเทพธิดาสุดงามของกระผม ถ้าไม่ว่าอะไรช่วยหยิบน้ำขวดแถวๆนั่นมาหน่อยได้หรือเปล่า ”
เสียงของชินจิดึงเธอออกจากโลกแห่งความคิด ยูโน่ล่าเพียงพยักหน้ามองไปรอบๆก่อนจะพบเข้ากับน้ำลังหนึ่ง เธอเดินไปหยิบมันมาสองขวดแล้วตรงไปยืนให้ชินจิ
ชินจิเองก็สัมผัสได้ว่ามีร่างหนึ่งอยู่ตรงหน้าเขา เขาทำการยืนมือออกไปเพื่อสัมผัสบ้างอย่าง ชนไปชนเข้ากับฝ่าขวดน้ำ เขาค่อยๆกำมันแล้วลูบลงจนไปสัมผัสเข้ากับนิ้วมือของใครบ้างคน
“ แบบว่า เอิ่มม ”
“ จงรู้สึกซาบซึ้งถึงความใจดีของเทพธิดาคนนี้ให้มากๆเข้าไว้ล่ะ ”
ยูโน่ล่ากล่าวด้วยรอยยิ้มที่ใครๆมองก็หมั่นไส้ รอยยิ้มของผู้ที่เหนือกว่าและหลงตัวเอง
“ .....ค้าบๆ ท่านเทพธิดาสุดมหาใจดีเหนือใครบนโลกใบนี้ ”
“ เยี่ยมมาก ”
เมื่อยูโน่ล่าปล่อยมือชินจิก็คว้าขวดน้ำมาเปิดทันที ทำการใช้มันล้างหน้าให้สะอาดแล้วทำการอ้าปากเทน้ำเข้าปาก
“ !!!!! ”
ชินจิรู้สึกราวกับว่ามีน้ำที่เข้มมากๆเข้าปากเข้ามา จมูกเองก็ได้กลิ่นเน่าๆ พึ๊บ! เสียงขวดน้ำในมือของชินจิตกพื้น
ชินจินำมือมาปิดปากก่อนที่เขาจะอ้วกคลื่นใหญ่ออกมาจากปาก อั๊ว!~
ยูโน่ล่ามองภาพตรงหน้าอย่างแปลกใจก่อนจะเดินเข้าไปหาชินจิที่กำลังอ้าปากนิ่งคางอยู่
“ ท่านเป็นเช่นไรบ้างมาสเตอร์ น้ำนั่นมันหวยแตกขนาดนั้นเลยหรอ ”
“ .... ”
ชินจิไม่ตอบเพียงค่อยๆนำมือมาปิดปากตัวเอง เขารับรู้ถึงบ้างสิ่ง บ้างสิ่งที่เขาน่าจะรู้ตั้งนานแล้ว เขาเป็น ' ครึ่งกลู ' ไปแล้วนิ
เขาจะกินอาหารแบบปกติไม่ได้อีกแล้ว ต้องกินแต่กาแฟและเนื้อของมนุษย์เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป ความจริงที่เขาหลงลืมไป
“ ได้ยินหรือเปล่ามาสเตอร์ อย่าเงียบสิ ”
น้ำตาค่อยๆไหลลินออกมาจากดวงตาที่ปิดอยู่ภายใต้ผ้าปิดตาสีขาวนั่น จนมันปรากฏร่องรอยเปียกมีน้ำหนึ่งหยดไหลออกมาตกลงพื้น
อั๊ว~ ชินจิพ้นอ้วกคลื่นต่อไปออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ความรู้สึกราวกับพึ่งกินน้ำเสียๆน้ำเน่าๆไปอย่างไรอย่างงัย
ยูโน่ล่าเริ่มมีเหงื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้า เธอมองไปที่มือของตัวเอง เธอควรจะลูบหลังเขาไหม? แต่ว่าเธอเป็นถึงตัวตนที่สูงส่งเชียวน่ะ
“ นั่นสิน่ะ...ผมน่ะ มันไม่ใช่มนุษย์แท้แล้วนิ ”
ชินจิเพียงก้มหน้าลงแนบชิดพื้น เขารู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกของการจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
เขาจะกินอาหารแบบคนปกติไม่ได้แล้ว น้ำโค๊กที่แสนสดชื่น ข้าวพัดเผาจานโปรด และอะไรอีกมากมาย เขาไม่มีทางรับรู้รสชาติที่แท้จริงของพวกมันได้อีกแล้ว
หลังจากนั่นชินขอเพียงแค่สงบสติอารมณ์อยู่แบบนั่น เพื่อยอมรับความจริงเกียวกับตัวเขาในตอนนี้
เมื่อต้องการพลังก็ต้องแลกมากับบ้างสิ่ง เขาโหยหาพลังมากเกินไปจนนำความผิดพลาดครั้งใหญ่เข้ามาเสียแล้ว
___
ชื่อ : ทาคามิยะ ชินจิ
เพศ : ชาย
เผ่าพันธุ์ : ครึ่งมนุษย์ ครึ่งกูล
ความสามารถ : เนตรวงแหวนหนึ่งข้าง[ปิดผนึก] คากุเนะ[ปิดผนึก] หมัดตะวัน
กระเป๋า : ดาบไม้x2 ถุงยางอนามัยx1 หนังสือโป๊x1 เข้มขัดมาสเดอร์ฮิบิกิx1 ชุดสูทสีขาวx1 ชุดนอนไซตามะx1
*ชินจิได้รับรางวัลมาเยอะ แต่ก็ขายหลายอย่างที่ไร้ประโยชน์ทิังไปแลกเศษเกลืออีกเช่นกัน*
__
มีร่างของชินจิที่นั่งเหม่ออยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่อย่างเงียบๆ ข้างๆเขาเองก็มีร่างของยูโน่ล่าที่นั่งเป็นเพื่อนอยู่
“ มาสเตอร์ ท่านดูแย่ๆน่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า ”
“ ......ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อ้วกจนหมดแรงน่ะ ”
ยูโน่ล่ามองชินจิข้างๆ เธอทราบดีว่าต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน แต่บ้างที..เธอเองก็ไม่ควรจะดึงดันมากเกินไป
( ไม่มีทางให้ถอยไปอีกแล้ว เมื่อผมก้าวเข้ามาในเส้นทางนี้ )
เขาไม่สามารถถอยได้อีกแล้ว ถ้าถอยก็เท่ากับว่าที่ดิ้นรนมาถึงตอนนี้ มันก็จะสูญเปล่า...
“ ท่านเทพธิดา ”
“ หื้ม? ”
ยูโน่ล่ารู้สึกแปลกใจเมื่อพบว่ามีมือของชินจิถูกยืนมาหาเธอ เธอค่อยๆหันหน้าไปมองทางชินจิ
“ แม้จะช้าไปหน่อยที่พึ่งพูด แต่ในสงครามจอกครั้งนี้ผมมีเหตุผลที่แพ้ไม่ได้อยู่ เพราะงัน...เลย--- ”
“ หลบเร็วมาสเตอร์ ”
ยูโน่ล่าขว้ามือของชินจิแล้วพาพุ่งออกมาจากจุดนั่น ตุุ๊บบ! ตู๊บ มีลูกธนูจำนวนหนึ่งปักอยู่ ณ จุดที่พวกเขาเคยยืนอยู่
“ โดนโจมตีงัยเหรอ ”
“ อื้ม ”
ยูโน่ล่าพยักหน้าให้ชินจิ ก่อนจะมองไปทางทิศทางที่ลูกธนูเหล่านั่นถูกยิงมา มีร่างของชายผมสีขาวปัดขึ้นในชุดเกราะสีดำไร้ปลอกแขนเสื้อนอกสีแดงถือคันธนูอยู่ ข้างๆเขามีร่างของเด็กชายราวๆเจ็ดขวบผมแดงเพลิงเดินอยู่ข้างๆ
“ พลาดซะได้น่ะ ”
“ ห๋า? ที่คุยกันไว้มันแค่ขู่นิอาเชอร์ นายจงใจจะฆ่างันหรอ..!!? ”
“ ชิ! ”
“ นาย!! ”
เด็กชายผมแดงเพลิงและอาเชอร์?เถียงกันเล็กน้อย ชินจิรับรู้ถึงตัวตนทั้งสองอย่างรวดเร็ว ภายในใจหวังว่าจะไม่เป็นแบบนั่น
ยูโน่ล่ากุุมมือของชินจิไว้แน่น มองพวกเขาทั้งสองอย่างเหงื่อตก เธอรอคำสั่งว่าจะสู้หรือหนีดีจากชินจิอยู่
“ ....แก ”
เด็กชายผมแดงเพลิงเมื่อได้ยินเสียงพึมพัมของชินจิก็เริ่มสนใจอาเชอร์ แล้วมองไปทางชินจิด้วยรอยยิ้มที่ตึงเครียด
“ เอมิยะงัยเหรอ!?/ยินดีที่ได้พบชินจิ ”
ชินจิแน่ใจทันทีเมื่อฟังคำพูดนั้นจบ คนที่บุกมาโจมตีเขาคือเอมิยะและอาเชอร์เอมิยะ แต่ว่าทำไหมล่ะ
ทำไหมทั้งสองถึงปรากฏขึ้นแล้วโจมตีผมล่ะ จากเสียงเอมิยะตอนเด็ก? อาเชอร์เอมิยะไม่น่าจะปรากฏตัวในสงครามจอกครั้งนึ้นิ ทำไหมล่ะ??
( มาสเตอร์และเด็กชายคนนั้นรู้จักกัน? )
ยูโน่ล่ามีคำถามปรากฏขึ้นในหัว สายตากำลังปะทะเข้ากับสายตาของอาเชอร์เอมิยะอยู่ พวกเขาทั้งสองปะทะสายตากัน
“ ในตอนแรกที่ฉันได้ยินเรื่องของนายก็ตกใจมากเลยล่ะ ที่มาในครั้งนี้เองก็มาเพื่อเจรจา ”
“ เจรจา? ”
“ ใช่ ฉันอย่ากให้นายใช้อาคมบัญชาสังให้เซอร์แวทน์ของตัวเองฆ่าตัวตายแล้วออกจากสงครามครั้งนี้ไป ”
“ เอมิยะนี่นาย... ”
ชินจิรู้สึกประหลาดใจในคำพูดของชิโร่ " หมอนี้ไม่ใช่ไกอ่อน " อีกแล้ว ทั้งๆที่ความรู้สึกก็เป็น ' เอมิยะ ชิโร่ ' แท้ๆ
“ ชินจิ ฉันคิดว่านายก็เป็นแบบฉัน ในรับความทรงจำทั้งสามรูทมาแล้วเหมือนกัน เราเข้าใจกันได้ดีที่สุด ฉันอย่ากให้นายเข้าใจฉัน ออกจากวงครามจอกครั้งนี้ไปด้วย ”
ชิโร่มองทางชินจิ เขานั่นไม่ต้องการที่จะสังหารชินจิ ชินจิหมอนี้ก็ไม่ใช่คนที่เลวร้ายแค่หลงผิดเท่านั้น จิตใจลึกๆก็เป็นคนดีคนหนึ่งจากที่เป็นเพื่อนกันมานานเขารู้ดี
ยูโน่ล่ามองไปทางชินจิอย่างเงียบๆ รอคำตอบจากเขาอย่างใจจดใจจ่อ ถ้าเขาตอบตกลงแล้วละก็....
ชินจิเริ่มมีเหงื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้า เขานั่นถอยไม่ได้อีกแล้ว! เขากุมมือของยูโน่ล่าแน่นเป็นสัญญาว่า ' เตรียมตัวปะทะร่างกาย '
“ ถ้าฉันขอปติเสษล่ะ?เอมิยะ นายจะทำอะไรกับผมล่ะ? ”
เขาทราบดีว่าชิโร่คนนี้มันไม่ใช่ไก่อ่อน แต่ก็เป็นเอมิยะชิโร่ที่มีจิตใจแห่งความยุติธรรมคนเดิม มีความเห็นใจเขา เห็นใจคนชั่วๆแบบเขา
“ ....ถ้านายไม่ยอมถอนตัวไปดีๆแล้วละก็ ก็ต้องมีแต่.... ”
ดาบคู่หยินหยางปรากฏขึ้นในมือทั้งสองข้างของอาเชอร์เอมิยะ พร้อมกับที่เขาต้องท่าต่อสู้ก่อนจะพุ่งเข้าหาพวกชินจิอย่าวรวดเร็ว
“ ก็คงมีต้องสู้สิน่ะ!/คงต้องใช้กำลังบังคับให้ถอนตัวออกไป!!! ”
ยูโน่ล่ามองไปทาวอาเชอร์เอมิยะ คันธนูที่มีลูกศรรูปหัวใจปรากฏขึ้นในมือของเธอแล้วปล่อยมือจาดชินจิ ตั้งท่ายิง
ฟิ้ว~ เปร้ง เปร้ง! อาเชอร์เอมิยะปัดเหล่าลูกธนูสีชมพู่ที่พุ่งมา ขณะเดียวกันก็พุ่งตัวเข้ามาประชิดยูโน่ล่าแล้วใช้ดาบฟันเธอเป็นรูปตัวX
ฉิ้ง! ยูโน่ล่าใช้คันธนูรับดาบคู่ของอาเชอร์เอมิยะไว้ได้ทัน เพร้ง!!
“ อึก! ”
“ ยอมแพ้เถอะน่ะ ข้ามองออกน่ะ เจ้าน่ะไม่ใช่วีรชนสายต่อสู้เท่าไร ”
ยูโน่ล่าไม่ตอบ เธอเข้าใจคำพูดของอาเชอร์เอมิยะดี เธอในตอนนี้ค่าพลังหลายๆส่วนต่ำลง - ไปเป็นอย่างมากเนืองจากปริมาณพลังเวทย์ที่ได้รับมาจากชินจิ แถมค่าพลังโดยปกติของเธอเองก็ไม่ได้สูงอยู่แล้ว
เธอไม่สามารถใช้โฮกุทั้งสามของเธอได้ เนืองจากมีพลังเวทย์ไม่พอ นอกจากกรณีพิเศษอย่างการที่ชินจิใช้อาคมบัญชา
“ ฮึ! / ย้า ”
ณ อีกด้านหนึ่งบริเวณข้างๆ
ชินจิตั้งท่าพยายามสัมผัสถึงตึวของชิโร่ แต่ว่า ปัก!! ชิโร่พุ่งมาต่อยหมัดขวาตรงไปที่ใบหน้าของชินจิอย่างจัง จนชินจิเซถอยหลังมาหลายก้าว
“ ขอโทษด้วยชินจิ ”
“ อย่าพูดมากเอมิยะ ”
ชินจิพอจะคาดการณ์ได้แล้วว่าชิโร่ยืนอยู่หน้าเขา เขาตั้งท่าอีกครั้งพุ่งไปรั่วหมัดใส่อากาศ เพื่อหวังต่อยชิโร่ พึ๊บๆ
แต่ว่า....ของแตกต่างของคนมองไม่เห็นและมองเห็น ไหนจะประสบการณ์ต่อสู้ของชายชราในร่างเด็กชายกับพระเอกที่มีประสบการณ์ทั้งสามรูท มันแตกต่างกันเกินไป
ชิโร่หลบหมัดพวกนั่นอย่างง่ายดาย ก่อนจะใช้เท้าเตะไปที่ขาของชินจิเข้าอย่างจังซ้ำๆจน ก๊อก! กระดูกส่วนนั่นของชินจิหักลง
ความเจ็บปวดไหล่เข้าสู่สมองของชินจิ เขายืนนิ่งเพื่อพยายามทำตัวให้ชินกับความเจ็บปวด ตึ๊ก! ชิโร่พุ่งมาพร้อมกระบ๋องเหล็กจากไหนไม่รู้มาฟาดไปที่หน้าของชินจิอย่างจัง
ชินจิรู้สึกวูบอย่างบอกไม่ถูกร่างกายไร้เรี่ยวแรงลงกระทันหัน เขาทรงตัวไม่อยู่ร่างล่วงลงกระทบเข้ากับพื้นกระทันหัน
เขาเจ็บบริเวณหัวอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกมึนๆ โล่งๆ คิดอะไรไม่ออก ไม่อย่ากทำอะไร รู้สึกว่าอากาศโดยรอบเริ่มหนาว
“ มาสเตอร์!! ”
เสียงของท่านเทพธิดา? อ่า แย่จัง แพ้ซะแล้วสิ ก็น่ะมันต่างกันเกินไป อย่างเห็นได้ชัด ดูท่าเอมิยะเองก็ไม่ได้เอาจริงด้วยสิ
ยูโน่ล่าตะโกนเมื่อมองร่างชินจิที่นอนกองกับพื้น ปึ๊บ!! อาเชอร์ใช้จังหวะนี้เตะไปที่ท้องของยูโน่ล่า ทำให้เธอจุกแล้วคันธนูตกจากมือ
ฉึก! อาเชอร์พุ่งไปใช้ดาบในมือฟันร่างของยูโน่ล่าเป็นรูปตัวเอกอย่างรวดเร็ว บริเวณกลางลำตัวของเธอด้านหน้า
ยูโน่ล่าหรี่ตาลงจนหลับตา ร่วงล่วงตุกกระทบพื้นเช่นเดียวกับผู้เป็นนาย นอนแน่นิ่งอยู่แบบนั่นจากผลของบาดแผล
แพ้แล้ว พวกเราแพ้แล้ว ท่านเทพธิดาโดนฆ่าไปแล้วหรือเปล่าน่ะ? ขอโทษด้วยบ้างทีผมไม่น่าอัญเชิญท่านมา มันคงจะดีกว่า
“ จะทำยังไงกับเขาดี ฆ่าเลยดีไหม? ”
“ บ้า ใครจะไปฆ่ากัน!อาเชอร์ ”
“ แล้วจะให้ทำยังไง ช่วยตอบโดยเร็ว อย่าทำตัวเป็นไก่อ่อนเอมิยะ ชิโร่ ”
“ ....ฉันตัดสินใจแล้ว จะให้โชคชะตาเป็นคนตัดสินใจ หมอนี่น่ะ...ฉันรู้สึกได้ว่าเขาเป็นชินจิที่กลับใจแล้ว ”
“ ไก่อ่อน!! ”
!!!! เจ็บ แขนของผมเหมือนจะของมีคมบาดเลย ยังไงกัน?
ชินจิเพียงฟังบทสนทนาทุกอย่างเงียบๆ เขารู้สึกมึนๆวูบๆจนขยับร่างกายไม่ไหว เพียงทำได้แค่ฟังพวกเขาคุยกัน
“ จะทำอะไรกันอาเชอร์!! ”
“ ก็ตัดแขนมันไง ”
“ หยุด!!!! ใครสั่งกัน! ถ้าแกไม่หยุดโดนอาคมบัญชาแน่ ”
“ ชิ!อย่างน้อย แค่ข้างเดียวก็ยังดี ”
“ กลับกันได้แล้ว หมอนี้และเซอร์แวทน์ตนนั่นจะจะดับลงตรงนี้หรือจะได้ไปต่อ ก็อยู่ที่โชคชะตา ”
พวกเขาไปกันแล้วงันหรอ ฝนตก?รู้สึกได้ว่ามีน้ำมากมายกำลังตกลงมา อ่า คงใช่ เราในตอนนี้ก็คงทำได้แค่รอความตายงันสิน่ะ
มืดจัง อย่างน้อยใครก็ได้ช่วยเปิดผ้าปิดตาที ผมกำลังจะตายสิน่ะ? ยูโน่ล่าก็กำลังหายไป? ถ้าให้เดาเอมิยะคนนั้นแหละอาเชอร์เอมิยะ เป็นตัวเอกของเรื่องราวนี่อย่างแน่นอน แฟนฟิค?คงสักเรื่อง
ซากุระ! ผมต้องช่วยเธอ แต่ว่าเอมิยะตามนิสัยหมอนั่น เดียวก็ไปช่วยเธอแทนผม ไม่สิ ไม่ต้องให้ผมช่วยด้วยซ้ำ อ่า ไม่มีเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วสิน่ะเรา
สุดท้ายก็ต้องตายอีกรอบ ไม่มีอะไรเปลียนแปล่วไปสักนิด เราโดดเดียวตัวคนเดียวเหมือนเดิม แค่เปลียนจากขอถานแก่ๆเป็นขอถานเด็กตาบอด เหงาจัง มืดไปหมดเลย รู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วสิ กลัวจัง ใครก็ได้
ใครก็ได้
____
จบไปแล้วแหะ เทพทรูชินจิX กระสอบทรายชินจิ✓
ความคิดเห็น