คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชินจิก้าวเข้าสู่สงครามจอก
ชินจิเขาพอที่จะจำยูริเอลและสเตโน่ได้จากที่เคยฟังข้อมูลของพวกเธอผ่านๆจากยูทูป เธอทั้งสองคือพี่สาวของ ไรเดอร์ ' เมดูซ่า ' สามพี่น้องกอร์กอนในตำนานกรีก
พวกเธอคือเทพธิดาที่สมบูรณ์แบบ ที่ถูกความเงี่ยนของ..เอ๊ย!ของชายฉกรรจ์ที่โลภในกามฝันหาและปราถนา พวกเธอเลยถูกสร้างขึ้นมาให้มีรูปร่างหน้าตางดงามแนวโลลิ ในแบบที่พี่หมีชายฉกรรจ์ต้องการ
“ ...เดียวน่ะ...พูดอีกทีสิ ร่างร่วม...คลาส ”
{ ติ๊ง!!! ท่านทำภารกิจสำเร็จ ได้รับการฟื้นฟูวงจรเวทย์สำเร็จ }
ชินจิพูดอย่างประหลาดใจเมื่อได้ยินการแนะนำตัวเมื่อกี่เมินเสียงระบบ" คลาสอัลเตอร์อีโก้ " " ร่างร่วมของสเตโน่และยูริเอล " เขาไม่เคยได้ยิน...พวกเธอน่าจะคลาสแคสเตอร์และอาเชอร์นิ..เห๋? เหะ?
โลลิผมสีม่วงนำมือมาแตะคางเบาๆ สายตามองไปที่เด็กชายผมสีน้ำเงินที่ส่วมผ้าปิดตา เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง สภาพที่ใครพบเห็นก็ทราบว่าเป็น ' เด็กกำพร้าขอถานตาบอด '
และเธอเองก็รู้สึกว่าพลังเวทย์ที่ส่งมาให้มันก็เบาบางมากราวกับพลังเวทย์ของ ทารกแรกเกิดอย่างไรอย่างงัย..
( เหมือนข้าจะได้มาสเตอร์เป็นเด็กขอถานสะแล้วสิ.. )
เมื่อเธอครุ่นคิดจบก็ค่อยๆคุกเข่าก้มตัวลงไปใกล้ๆชินจิระยะประชิด มือกอดเข่าตัวเองมองไปที่ชินจิ
“ ฉันเองก็ไม่สามารถให้คำตอบต่อความสงสัยของมาสเตอร์ได้ เมื่อถูกเรียกก็มาในรูปลักษณ์และคลาสนี้เสียแล้ว ”
“ งะ-งันเองหรอ...ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร ”
ชินจิหยุดความสงสัยของตัวเองลง แล้วนำมือมาปัดไปมาขณะภายในใจก็ชื่นชมกลิ่นที่หอมที่ลอยอยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ
เขาเองก็พอจะคิดหน้าตาของเซอร์แวทน์ตรงหน้าออกอยู่ คงไม่ต่างจากรูปลักษณ์เดิมเนืองจากทั้งคู่ที่ร่วมร่างกันก็มีหน้าตาที่เหมือนกันทุกปราการอยู่แล้ว
เขารู้สึกคาดหวังและดีใจ เพราะการที่เธอเป็นถึงคลาสที่เขาพอจะรู้จักอย่างอัลเตอร์อีโก้แสดงถึงความไม่ธรรมดา บ้างทีถ้าวัดกันในเกม เธอคงจะเป็น 5 ดาว
“ มาสเตอร์ตัวน้อยของข้าเอ๋ย~ สามารถเรียกฉันว่าท่านเทพธิดาแสนงดงามมหาน่ารักได้ตามที่ต้องการ ”
โลลิผมม่วงส่งเสียงเย้ายวนไปทางเด็กชายตรงหน้า ทำให้ชินจิที่ได้กลิ่นและได้ยินถูกกระตุ้นเล็กน้อย อ่ะแฮม ชินจิส่งเสียงตัดบทแล้วกอดอกตามนิสัยของเขา( มาโต้ ชินจิ )
“ อ่ะแฮ่ม อวยตัวเองเกินไปไหมครับนั่น ท่านเทพสุดสวยมหาน่ารัก ท่านทรงมีชื่อๆสั้นๆไหมนิ? ”
“ แฮม~ ก็มีที่พึ่งคิดออกอยู่ตะกี้ก็..ยูโน่ลา ”
“ นั่นแหละครับ ท่านยูโน่ล่า ”
ชินจิพยายามพูดดีๆกับเซอร์แวทน์ของเขา เพราะชีวิตต่อจากนี้ก็ถูกฝากไว้กับเทพธิดาตรงหน้านั่นแหละน่ะ
“ !! ไม่! โปรดต่อท้ายว่าสุดสวยมหาน่ารักด้วย ”
ยูโน่ลาแสดงสีหน้าไม่พอใจทันที ส่งเสียงดังที่ใครฟังก็พอเดาสีหน้าอีกฝ่ายออก พองแก้มขึ้นแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น ทำตัวราวกับเด็กต่างกับบุคคลพี่สาวแสนเย้ายวนเมื่อครู่..
“ เอิ่ม ครับๆ ท่านยูโน่ล่าสุดแสนสวยมหาน่ารัก ”
ชินจิคิ้วกระตุกเล็กน้อย เขาก็เข้าใจพวกหลงตัวเองอยู่บ้างสำหรับพวกที่เกิดมาหน้าตาดี แต่นี้ดูจะเหนือชั้นไปกว่านั่นอีกมาก..ก็สมเป็นถึงตัวตนที่ไม่ธรรมดาอย่างเทพธิดาดี...
ยูโน่ล่าหันกลับมามองชินจิอย่างช้าๆแล้วพยักหน้าด้วยรอยยิ้มอย่างชอบใจ เมื่อโดนอวยตามที่ต้องการและ...เธอสามารถควบคุมเขาได้ ควบคุมเด็กคนนี้ที่ดูไม่ค่อยเป็นเด็กปกติ..
( บ้างทีเทพธิดาที่แสนใจดีคนนี้จะยอมช่วยเจ้าหน่อยแล้วกัน/อุฮุ~ จะยอมเล่นด้วยกันไปกับเธอหน่อยแล้วกัน ' ในสงครามจอกแห่งนี้ ' )
ในเวลานั้นเองที่เด็กชายที่ราวกับขอถานและเซอร์แวทน์สุดป่วนที่มีอาการใบโพล่า เริ่มเชื่อมสายใยแห่งความสัมพันธ์เข้าด้วยกันอย่างเงียบๆ
ณ ???
ในห้องที่มืดมิดมีร่างของชายผมสีส้มนอนสลบและถูกเชือกมันไว้ ข้างๆมีโซฟาสีดำที่ถูกนั่งโดยเด็กผมแดงตาสีน้ำตาล เด็กคนนี้มีนามว่า มุรามาสะ ชิโร่
เป็นผู้ที่กลับมาเกิดใหม่ในร่างของชิโร่ตอนเด็ก พร้อมๆกับความทรงจำของเอมิยะ ชิโร่ตอนโตทั้งสามรูทหลัก
“ ครั้งนี้..ต้องหยุดให้ได้สงครามแห่งนี้.. ”
ชิโร่พึมพัมด้วยแววตาเชื่อมันราวกับพระเอกโชเน็นทั่วๆไปขณะมองไปที่พื้นด้านหน้าที่เกิดวงเวทย์ที่ส่องสว่างขึ้น เขาจะหยุดสงครามจอกครั้งที่สี่แห่งนี้ลง เพื่อหยุดหยังไม่ให้เกิด เหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งใหญ่ที่เป็นผลมาจากสงครามจอกครั้งที่สี่
หยุดคิเรย์ เขาร่วมกับคิริซึมุ และที่สำคัญเหนือสิ่งใด ต้องช่วยซากุระ ออกจากตระกูลมาโต้ กำจัดโซเค็น สั่งสอนชินจิ ด้วยระบบเทพเกลือของเขา!
{ ติ๊ง ภารกิจสำเร็จ ได้รับความรู้เกียวกับวิชาดาบตระกูลมุรามาสะและเข้มขัดมาสไรเดอร์จีโอ }
“ อื้มขอบคุณมากระบบ ”
{ ขอบคุณที่ชมนายท่าน }
(◍•ᴗ•◍)
ชิโร่เขาทราบดีว่าการที่มีระบบแบบนี้ ตัวเขาในอนาคตจะต้องเก่งขึ้นมากกว่าเก่ามากๆอย่างรวดเร็วภายในไม่กี่ปี
วงเวทย์สองแส่งสว่างจ้าออกมา จนชิโร่ต้องนำแขนมาบังดวงตา มีร่างของชายผิวสีแทนผมขาวปัดขึ้นส่วมชุดเกราะสีดำไร้ปลอกแขน ที่มีผ้าคลุมสีแดงปรากฏตัวออกมา
“ เซอร์แวทนคลาสแค--- แกมัน! ”
เซอร์แวทน์ตรงหน้าต้องหยุดชะงัก พร้อมจ้องเขม็งไปทางชิโร่อย่างไม่อย่ากเชื่อสายตา..ตัวเขาในวัยเด็กทำไหมถึง...? มีแต่คำถามมากมายปรากฏขึ้นในหัวของเขา
“ ไว้จะอธิบายน่ะอาเชอร์ ไม่สิในครั้งนี้ต้องเรียกว่าแคสเตอร์สินะ ”
ชิโร่กล่าวด้วยรอยยิ้มลุกขึ้นจากโซฟา เดินตรงไปทางเอมิยะอาเชอร์ ตัวเขาในอนาคตรูทที่ถูกอุดมการณ์หักหลัง รูทที่เขาไม่เคยเผชิญแต่ใกล้เคียงสุดคงจะเป็นรูทของเซเบอร์
“ ..... ”
“ ในตอนนี้ ฉันอย่ากให้นายตั้งใจฟังในสิ่งที่จะพูดต่อจากนี้ไว้ให้ดีๆ ฉันน่ะคือเอมิยะ ชิโร่ในอนาคตที่ย้อนกลับมาในวัยเด็กและต้องการที่จะ______ ”
ณ ทางชินจิ
มีร่างของชินจิที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่อย่างเงียบๆบนต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่งที่ล้มแนบพื้นจากผลจากการอาละวาดของคากุเนะของเขาเองเมื่อหลายชั่วโมงก่อน
“ ระบบ ”
{ ว่าไงขอรับเลิกติดสาวแล้วเรียกว่ากระผมสักทีน่ะค่ะ }
(θ‿θ)
“ หยุดก่วนตรีนน่า... ”
ชินจิส่งเสียงไม่พอใจไปทางระบบที่น่าจะลอยอยู่ตรงหน้าเขาจากการคาดคะเนเอา เนืองจากตอนนี้เขาก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว...
{ ..... }
“ เปิดหน้าภารกิจที ”
{ รับทราบขอรับ! ติ๊ง คุณมีรายการอัพเดตอีก3ภารกิจเข้ามาได้แก่ - ภารกิจกำจัดเซอร์แวทน์หนึ่งตน รางวัล ตั๋วสุ่มกาชา 10 ใบ
ภารกิจคู่ขนาน - พายแพ้หนีห่างจุกตูดจากการปะทะกับเซอร์แวทน์ รางวัลตั๋วสุ่มกาชา1ใบ
ภารกิจสุดท้าย - ภารกิจระยะยาว กำจัดเซอร์แวทน์ในสงครามจอก(0/7) รางวัล ?????? ไม่ทราบ }
ชินจิฟังระบบพูดเกียวกับภารกิจทั้งสามอย่างเงียบๆ พบว่ามันมีโอกาสทำสำเร็จยากมากกว่าสำหรับการเอาชนะเซอร์แวทน์และมาสเตอร์คู่อื่นแต่เดิมหลายเท่า เขาพบมาคิดดูดีๆพบว่าตัวเองในตอนนี้ค่อนข้างที่จะดูเลือดร้อนไปมาก จนทำให้สถานะการณ์มันลำบากถึงขั้นนี้
การที่เขาจะทำอะไรต่อไปหลังจากนี้ก็ยากมากขึ้น ทั้งชีวิตประจำวัน การต่อสู้ในสงครามจอก... เขาพบว่าเองสูญเสียความเป็นผู้ใหญ่ของชายชราวัสแป็ดสิบไปมากหลังมาอยู่ในร่างชินจิ
ราวกับเขาในตอนนี้คือวัยรุ่นเลือดร้อนซะมากกว่า ไม่ใช่ทั้งเด็กห้าขวบหรือชายชราวัยแป็ดสิบปี
“ ....ควรจะต้องใจเย็นให้มากกว่านี้... ”
ชินจิพึมพัมกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จมูกของเขาจะได้กลิ่นที่หอมหวานลอยมาแตะจมูกเขา เขาพอจำกลิ่นได้ว่ามันคือกลิ่นของใคร
“ ยูโน่ล่าซินะ ”
“ ฮึม~ มองไม่เห็นแต่ก็รับรู้ได้จากกลิ่นของฉัน มีความสามารถเกินเด็กทั่วไปจริงๆด้วยซิน่ะค่ะเนี้ยมาสเตอร์~ ”
ยูโน่ล่าปรากฏตัวขึ้นข้างๆของชินจิ เงยหน้ามองท้องฟ้าสีดำยามคำคืน สลับมามองชินจิที่ก้มหน้ามองพื้นอยู่บ้างครั้ง
“ อะ อื้ม.. ”
“ ..... ”
“ ..... ”
“ มืดแล้วใช่หรือเปล่า? ”
“ ใช่ ”
“ อื้ม.. ”
“ แม้ข้าจะไม่ได้รู้เกียวกับเด็กมนุษย์มากนัก แต่ข้าพอรู้ว่าเด็กๆควรนอนเร็วๆนะ มาสเตอร์ ”
“ ไม่อย่ากนอนน่ะ และท่านเทพธิดาคิดว่าเด็กแบบผมที่อัญเชิญท่านมาได้เนี้ย..เป็นเด็กปกติงันเรอะ ”
“ อุฮุ~ จะว่าไปก็จริง ”
“ นั่นแหละน่ะ ”
ชินจิค่อยเงยหน้าขึ้นแล้วเบียดตัวตรงทำการคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยทั้งเบาสมองและหนักสมองอย่าง เทพธิดาเนี้ยมีคำว่า ' เทพ ' จะโดนผลพันธนาการเทพของเอนคิดูของกิลกาเมชอยู่ใช่หรือเปล่า? ไม่สิต้องถูกนับแน่
' ยูโน่ล่า ' เป็นชื่อที่เอามาจาก สเตโน่และยูริเอลสินะ เป็นอะไรที่ไม่เพาะเอาเสียเลย...อย่างน้อยก็ควรเอาสักชื่อมาหรือชื่อที่ดีกว่านี้อย่าง ' สเตริเอล ' สิ พิลึกชอบกลน่ะ ' ยูโน่ล่า '
อัญเชิญเซอร์แวทน์มาได้แล้ว แถมเป็นคลาสพิเศษซะด้วย จะถูกนับว่านอกคอกไหมน่ะ หรือมีสิทธิ์ต่อจอกหรือเปล่าว่า?
แล้วจะชนะได้จริงๆหรอสงครามจอกครั้งนี้น่ะ..สภาพในปัจจุบันไม่มีแววเลย...แล้วชนะแล้วได้อะไรกันล่ะนั่น พรก็ข้อไม่ได้ วงจรเวทย์เองก็ฟื้นฟูแล้วด้วย
แล้วถ้ามันข้อได้จริงๆเราจะขอพรอะไรกันล่่ะ???
“ จะว่าไป~ ความปราถนาต่อจอกของท่านคือสิ่งใดงันเหรอ..? ”
ชินจิพยักหน้าช้าๆหลุดออกจากห้วงแห่งความคิดที่แสนยุ่งเหยิงเมื่อได้ฟังคำถามของยูโน่ล่า เขาทวนคำพูดนั่นซ้ำๆ ความปราถนาของเขาต่อจอก...ส่วนของมาโต้ ชินจิ ก็สำเร็จไปแล้ว...ส่วนของชายชราวัยแป็ดสิบก็..
???
มีชายสูงวัยผมขาวแต่งตัวด้วยชุดผ้าแขนยาวสีน้ำเงินกำลังปั่นจักรยานมุ่งตรงไปที่แห่งหนึ่งอยู่ จุดหมายของเขาคือ ' โรงขยะ ' ที่ทิ้งของเสียของหมู่บ้านนี้
เขาโดนแม่เลี้ยงมาจนอายุได้สิบขวบ ท่านก็เสียชีวิตลง ถูกตา-ยายรับไปเลี้ยงสัก4-5 ปีตาก็เสียลง แล้วไม่นานยายก็เสียตาม
ทำให้ต้องเร่ร่อนเป็นคนหาเช้ากินค่ำโดยการเก็บขยะอย่างขวด-เหล็ก-สิ่งของเครื่องใช้ที่ถูกทิ้ง เอาไปขายเพื่อมีชีวิตรอดต่อไป..
เนืองจากในวัยรุ่นเขาดันไปมีเรื่องกับลูกของคนใหญ่คนโตเข้า ทำให้ไม่รู้เพราะอะไรหลังเรียนจบ ก็ไม่มีใครรับเข้าทำงานเลย..
“ ไงลุงง หวัดดี ”
“ ไงพ่อหนุ่มประวิทย์เอ๊ย ”
ชายชรายกมือข้างหนึ่งไปทักทายชายวัยกลางคนชื่อ ' ประวิทย์ ' ที่กำลังโบกมือทักทายตัวของเขา ชายชรามักจะไปเล่นกับลูกของประวิทย์บอกๆจนทำให้ค่อนข้างสนิทกับประวิทย์และครอบครัวของประวิทย์
และเพราะวันหนึ่งต้องนั่งเล่นกับลูกของประวิทย์ที่ดูอนิเมะเรื่องเฟทอยู่นี้แหละ เลยทำให้เขาได้รู้จัก ' เฟท ' แล้วไปติดตามต่อเอง
“ วันนี้เองก็ขยันอีกแล้วสิน่ะครับ เลือดร้อนเกินวัยจริงๆ ”
“ โฮ๊ะๆพ่อหนุ่มเอ๋ย พูดเข้าหูจริงๆ ”
“ ครับ ฮ่าๆ ”
“ ถ้าไม่ว่าอะไร เย็นๆสามารถมาร่วมโต๊ะทานอาหารกับครอบครัวผมได้น่ะครับ ”
“ โอ้ว~ ถ้าว่างจะไปน่ะ ”
“ ครับ ”
' ทานอาหารด้วยกันได้ ' หรือการเชิญไปกินอาหารฟรีแบบนี้ภายนอกอาจจะดูดี คนใจบุญเชิญขอถานแบบเขาไปเลี้ยงข้าว
แต่ในความเป็นจริงมันคือค่าตอบแทนที่เท่าเทียม?ซะมากกว่า เขาเคยตอบรับไปครั้งหนึ่งเมื่อครั้งอดิต สรุปหลังกินอิ่มสักพัก ก็ถูก..
“ คือว่า...ส้วมมันตันน่ะครับ เลยไม่สามารถใช้งานได้ ”
“ ... เอิ่ม แต่ข้าดันถ่ายหนักไปแล้วด้วยสิเนี้ย..ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เดะข้าจะตอบแทนโดยการดูดส้วมให้ ”
เขาเลยตอบแทนโดยการไปหลังบ้านที่มีหลุมอึ๋ออยู่แล้วใช้สะพานต่อลงไปตักเหล่าของเสียในนั่นข้นย้ายขึ้นลงอยู่แบบนั่นถึงตอนเช้าเพื่อเอาไปทิ้งจนหมด..
ประวิทย์ไม่ได้ออกมาห้าม ชายชราทราบดีว่าประวิทย์อาจจะต้องการให้เขาทำอะไรแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว เขาไม่ได้โกธรหรอก ทราบดีว่ามันคือผลแลกเปลียนของอาหารจานนั่น และเขาไม่โกธรหรอกที่..
“ ไอ้แก่นั่นมันข้นขรี้ออกไปหมดจริงๆด้วยว่ะ ”
“ คุณพ่อสุดจัด สามารถว่างแผนได้ขนาดนี้...ยาขับถ่ายที่ตอนนั่นไปซื้อทำไหม พอจะเข้าใจเหตุผลที่ซื้อมันมาขึ้นมาแล้ว ”
“ ฉลาดมากค่า สมเป็นสามีของดิฉัน เสียค่ายาขับนิดหน่อยกับอาหารเมื่อวานบูดๆไป ก็แก้ปัญหาเรื่องส้วมไปได้แล้ว ”
“ ฮ่าา / ฮ่าา / ฮ่าาา ”
ระหว่างขับจักรยานผ่านในวันต่อมาก็ดันไปได้ยินบทสนทนาที่ดังออกมาจากบ้านของประวิทย์ เข้า..
โลกแห่งนี้ คือโลกที่ผู้อ่อนแอจะถูกเอาเปรียบและกดขี่ ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีในโลกแห่งนี้ ล้วนแล้วทุกสิ่งล้วนมีข้อแลกเปลียน..
ชายชราหรี่ลงเงยหน้ามองท้องฟ้าแสงแดดกระทบใบหน้าของเขา เขาทราบดีว่าตนเองอ่อนแอในสังคม เป็นแค่ขอถานแก่ เลยถูกกดขี่
“ ข้าอย่ากที่จะ--- ”
“ ผมอย่ากที่จะมีชีวิตอยู่อย่างคนปกติ ไม่ถูกกดขี่ ถูกเอาเปรียบหรือต้องกดขี่ใคร เอาเปรียบใคร ”
ชินจินำมือมาว่างที่หัวใจแล้วกล่าวด้วยเสียงอ่อนโยนต่างจากปกติ ยูโน่ล่าขมวดคิ้วขึ้น เธอไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆ ทำไหมถึง..
“ มนุษย์ก็คือมนุษย์ ล้วนแล้วต้องกดขี่คนที่อ่อนแอกว่าเพื่อบ้างสิ่ง เอาเปรียบทางใดทางหนึ่งเพื่อผลประโยชน์บ้างประการ แม้แต่เรื่องเล็กอย่างการที่เจ้านั่งบนไม้ตัวนั้นที่ข้าเล็งจะนั่งมาก่อนแล้วก็คือการเอาเปรียบข้า ให้ข้าต้องนั่งตรงที่สกปรกกว่าและโดนไม้ชิ้นเล็กชิ้นน้อยทิ่มแทงอยู่แบบนี้ ”
“ นั่นสิน่ะ...มันยากจริงๆไม่ทันรู้สึกตัวก็เอาเปรียบไปเสียแล้ว.. ”
ชินจิมีเหงื่อปรากฏที่ใบหน้าเกาแก้มด้วยนิ้วชี้ เขาทราบดีว่าความปรารถนาของชายชราวัยแป็ดสิบนั่นดูทำได้ยากและเกินจริง จริงๆนั่นแหละ
“ ถ้าท่านเทพธิดาทรงต้องการ กระผมยินดียกที่นั่งตรงนี้ให้ตอนนี้เอาเลยไหมครับ ”
“ ..... ”
“ อย่าเงียบซิครับท่าน ”
“ .... ”
“ หรือว่ากลัวผมจะต้องลำบาก...งันเอง ไม่ต้องกังวลแม้มันจะน่าอายไปบ้างแต่กระผมยินดีนั่งตักท่าน ”
“ ฮุฮุ~ เจ้าใจกล้ายิ่งนักที่กล้าจะมานั่งตักข้า มาสเตอร์ แต่คงได้แค่ฝันเพราะมนุษย์แบบท่านไม่มีค่าพอที่จะแตะต้องตัวของข้าได้แม้แต่ปลายนิ้ว ”
“ งัยเองหรอครับ...แย่จัง ”
“ อุฮุ~ อุฮุ ฮุฮุ~ ”
“ ..... ”
ชินจิพบว่าเซอร์แวทน์ของเขานั่นเอาแต่ใจจริงๆ จะคุยด้วยแต่เรื่องที่ตนเองสนใจ เรื่องที่ไม่เข้าหู ไม่สนใจ ก็จะเมิน.. อารมณ์แปรปรวน
( เฮ้อ~ รับมือค่อนข้างยากแหะกับท่านเทพธิดาใบโพล่าคนนี้ )
“ มาสเตอร์ไหนๆท่านก็ค่อนข้างจะดูว่านอนสอนง่าย ฉันจะบอกให้ว่าข้ามีหน้าตาอย่างไร ”
“ ไม่ใช่ว่าต้องการจะอวดหรอครับท่าน ”
“ หื้ม!!! ”
“ เปล่าครับเปล่า เชิญอธิบาย ”
“ ดีๆ ข้านั่นมีผิวขาวหาผู้ใดเปรียบหน้าตางดงามหาผู้ใดมาเปรียบ เทพธิดาที่สมบูรณ์แบบที่สุด ผมสี--”
“ ครับๆสุดยอด ท่านยูโน่ล่าสุดสวยกล่ามใหญ่กล่ามโตเหนือเทพธิดาคนไหน ”
“ !!! ”
“ ตัดกล่ามใหญ่กล่ามโตไปด้วย! ”
“ อ่ะ ค้าบๆ ”
“ ต่อน่ะมาสเตอร์ มีผมเรียวยาวแวว____ ”
ยูโน่ล่าอธิบายด้วยรอยยิ้มราวกับนิสัยยูริเอลเข้าสิง ชินจิเพียงตบมือบ้างจังหวะพูดชื่นชมตามน้ำไปให้เธออารมณ์ดีและเล่าต่อ เขาโชคดีที่มีสกิลเลียแขงเลียขาระดับหนึ่ง
จนผ่านมาถึงรุ้งเช้า วันที่สงครามจอกเปิดมานออกเต็มรูปแบบ วันที่ชินจิจะต้องจดจำไปตลอดและได้รับฉายาชายพิการแห่งสงครามจอกศักดิ์สิทธิ์..
___
จบหลังสงกรานต์แล้ววุ้ย ไรท์เองก็อ่านเม้นล่ะน่ะ จะพยายามลดความดี้ดของชินจิมันลง555 ส่วนฮาเร็มหรือไหม? ตอบยากแหะ ติดตามกันเองดีกว่า
ความคิดเห็น