คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ชินจิกับการโดนเสียบ
เมื่อสิ้นเสียงนั่นของโทคิโอมิ อาคมบัญชาหลังมือของเขาเองก็ค่อยๆจางหายไปหนึ่งเส้น เป็นเครื่องหมายที่ว่าอาคมบัญชาหนึ่งในสาม ถูกใช้งานไปแล้ว
“ .... ”
กิลกาเมชอยู่ๆก็นิ่งไปพร้อมๆกับใบหน้าที่ดำมืดลง คมดาบที่โผล่ออกมาจากละลอกคลื่นสีทองด้านหลังของเขาค่อยๆสั่นไปมาพร้อมๆกับที่ละลอกคลื่นสีทองเคลื่อนตัวไปทางชินจิ
( ถึงขั้นใช้อาคมบัญชาและผิดใจกับเซอร์แวทน์ผู้หยิ่งผยองคนนั่น อาจารย์หรือว่าเขาจะ.. )
คิเรย์เหงื่อตกขณะจ้องมองไปทางโทคิโอมิที่กำลังคุกเข่าอยู่ คิเรย์เขาพอจะทราบว่าโทคิโอมินั่นโกธรแค้นคนตระกูลมาโต้มากโดยเฉพาะ ' มาโต้ ชินจิ '
แค่ไม่คาดไม่ถึงว่ามันจะถึงขั้นนี้ อาจารย์ของเขาเริ่มค่อยๆเสียภาพพจน์ที่แสนใจเย็นของตัวเองไปมากตั้งแต่ได้คุยกับเด็กชายหัวแดงคนนั่น
โทคิโอมิที่ก้มหน้าคุกเข่าอยู่เองก็ค่อยๆฉีกปากแสยะยิ้มขึ้น ขอเพียงแค่ " สังหารเด็กชายคนนี้ลงให้ได้ก็พอ "
นี่ก็เพื่อซากุระและเกียรติยศของตระกูลโทซากะ
ยูโน่ล่าที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นด้านหน้าชินจิ ทั่วร่างของเธอมีมีดสั้นหลายสิบเล่มปักอยู่ตามลำตัว เธอค่อยๆหรี่ตาลงกัดฟัน
กึ๊ก!
เธอพยายามลุกขึ้นยืนเพื่อเข้าไปช่วยชินจิหลังได้ยินคำสั่งของโทคิโอมิที่ใช้อาคมบัญชาต่อกิลกาเมช
แต่ผลจากการที่โดนโจมตีอย่างหนักจากเหล่าฮัสซัน ทำให้เธอต้องล้มลงกองกับพื้นอีกครั้งแล้วนอนแน่นิ่งไปหลายนาที
ชินจิ..
ร่างของชินจิกำลังคุกเข่าอยู่แล้วจ้องมองไปทางกิลกาเมช นิ้วมือนิ้วเท้าที่ขาดเองก็ค่อยๆหงอกออกมาใหม่ช้าๆ เหล่าบาดแผลจากการโดนฟันเองก็มีแมลงมุมเลือดโผล่ออกมาช่วยเย็บเนื้อให้เข้าหากัน
ชินจิค่อยๆหรี่ตาลงมองเหล่าดาบด้านหลังของกิลเมชที่สั่นไปมาแสดงให้เห็นว่าพวกมันกำลังเพิ่มแรงพุ่งอยู่
สุดท้ายแล้ว เราก็จะจบลงตรงนี้งัยเหรอ..
โซเค็นเพียงจ้องมองชินจิสลับกับกิลกาเมชด้วยรอยยิ้มอย่างพอใจ เขาต้องการให้เด็กเวรนั่นตายอยู่พอดีข้อหา เอาความลับของตระกูลไปบอกคนนอกเพื่อให้มันบุกมาโจมตีเขาและทำร้ายตระกูลจนจบสิ้น!
ไอ้คนทรษยศ!
ฟิ้ว~
ดาบมากมายพุ่งออกมาจากละลอกคลื่นสีทองด้านหลังของกิลกาเมช พวกมันล้วนเป็นสมบัติวีรชนโฮกุระดับDทั้งสิ้น
บ้างทีผมก็สงสัยนะ ไปทำบาปอะไรไว้กัน..?
ฉึก..!
ดาบพุ่งมาเสียบปักทั่วร่างของชินจิรั่วๆแบบไม่หยุดยั้ง สิบเล่ม ยี่สิบเล่ม สี่สิบเล่ม หกสิบ แป็ดสิบร้อยเล่ม..
พวกมันถะย่อปักทั่วร่างของชินจิแล้วสลายหายไปให้ดาบฟูงใหม่ที่พุ่งมาปักเข้าซ้ำอีกเรื่อยๆ ชินจิเพียงใช้มือที่ถือสร้อยข้อมือสีทองกดหัวใจไว้
ทำไหมผมถึงต้องเป็นฝ่ายที่ถูกกดขี่ เป็นฝ่ายที่ต้องถูกคนอื่นทำร้ายแบบนี้ตลอดกัน..!?
ตุ๊บ
ร่างของชินจิล่วงลงนอนกองกับพื้นขณะที่ดาบตามตัวสลายหายไป
ปัก! ฉึกก
มีดาบฟูงใหม่ราวๆร่อยเล่มพุ่งมาเสียบทั่วร่างของชินจิที่นอนกองกับพื้นอยู่ทั่วร่าง ดาบมากมายเสียบอยู่ที่ศีรษะชินจิ กลางหลัง ก้น ขา เท้า มีเลือดซึมออกมาบริเวณขอบๆดาบที่ปักเข้าเนื้อ
พวกมันค่อยๆไหลทะลักออกมาเรื่อยๆ เลือดไหลกองร่วมบริเวณพื้นที่ชินจินอนกองอยู่เป็นบ๋อเลือดขนาดใหญ่
ฝ่ามือที่กำสร้อยข้อมือสีทองเอาไว้ของชินจิเองก็สว่างแล้วปล่อยแสงสว่างออกมาอย่างต่อเนือง โดยที่ชินจิไม่รู้ตัวมันค่อยยับยั้งคมดาบที่จะพุ่งเข้ามาแทงหัวใจเขาเอาไว้โดยการสลายคมดาบเหล่านั่นก่อนที่จะมาถึงหัวใจให้สลายหายไป..
ละลอกคลื่นสีทองด้านหลังของกิลกาเมชค่อยๆปิดลงแล้วสลายหายไป กิลกาเมชเดินตรงไปโทคิโอมิอย่างช้าๆด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมากราวกับพร้อมอาละวาดเมื่อได้ยินบ้างสิ่งที่ไม่เข้าหู
“ กระหม่อม...กระหม่อม ”
โทคิโอมิค่อยๆยืนขึ้นขณะใบหน้าที่ยิ้มแย้มเองก็ค่อยๆแปลเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ มือสั่นไปมา
คิเรย์ที่ยืนอยู่ข้างๆเองก็ก้าวถอยหลังออกมาจากจุดนั้นตามสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่ากิลกาเมชที่กำลังโกธรจัดเดินตรงมาทางนี้
“ โทคิโอมิ แกพอใจแล้วหรือยัง..!!? ”
กิลกาเมชที่เดินมาหยุดหน้าโทคิโอมิแล้วก็ส่งเสียงถามด้วยความไม่พอใจออกมาดังสนั่น กล้าคิดจะโกหก กล้าที่จะบังคับควบคุมข้า!
บังคับให้เขาลดตัวไปใช้สมบัติเหล่านั่นกับหน่อนแมลงที่เป็นยังคงเป็นตัวอ่อนไร้ทางสู้!
“ องค์ราชากิลกาเมช...กระ- กระหม่อมทำไปเพื่อตัดศัตรูลง หวังว่าท่านจะเข้าใจ ”
โทคิโอมิขยับนิ้วมือที่สั่นของตัวเองไปมาขณะอธิบายต่อกิลกาเมด้วยเหตุผลที่ควรฟังขึ้น เหงื่อไหลออกมาจากใบหน้าเขาไม่หยุด
~
กิลกาเมชเดินผ่านตัวของโทคิโอมิไปปล่อยให้เขาอึ้งแล้วค่อยๆเบือนหน้าจ้องมองกลับไปทางกิลกาเมช กิลเมชใบหน้าเริ่มเย็นชา
“ ข้ามีผิดหวังในตัวเจ้ามากโทคิโอมิ ”
มีละลอกคลื่นสีทองบานหนึ่งปรากฏขึ้นเหนือไหลของโทคิโอมิบริเวณแขนข้างที่มีอาคมบัญชาอยู่ ดาบเริ่มสั่นก่อนที่จะ
เปร้ง!!!
มีจากที่ไหนไม่รู้พุ่งมายิงเข้าปะทะกับคมดาบเล่มนั่นที่โผล่ออกมาจากละลอกคลื่นสีทอง ทำให้มันต้องเคลื่อนตัวหดกลับไป
“ เจ้ากำลังคิดจะสังหารมาสเตอร์ของตนเองงัยเหรอราชาวีรชน..!? ”
มีร่างของเอมิยะอาเชอร์ที่ถือคันธนูสีดำอยู่โผล่ออกมาหยุดสิ่งที่กิลกาเมชจะทำพร้อมๆกับชิโร่ที่เดินตามออกมาต๋อยๆ
โทคิโอมิเขายืนนิ่งแล้วมองไปทางชิโร่อย่างปลื้มใจที่เขามาช่วยเขา โทคิโอมิเองที่ไม่หนีหรือหลบก็เพื่อจะยอมรับการลงโทษจากกิลกาเมชแล้วแก้ความสัมพันธ์ให้กลับมาดี
“ พันธ์ทาง..! ”
กิลกาเมชมองไปทางเอมิยะอาเชอร์ด้วยสายตาไม่พอใจอย่างแรง เขาก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นสูง
มีละลอกคลื่นสีทองหลาบบานปรากฏขึ้นล้อมรอบตัวของเอมิยะอาเชอร์และชิโร่
“ จุๆใจเย็นๆกิลกาเมช! ”
ชิโร่ตะโกนก่อนที่จะมีโล่ดอกไม้สีชมพู่ปรากฏขึ้นล้อมตัวพวกเขาไว้ได้ทัน กันการโจมตีการดาบที่พุ่งมาได้ฉิวเชียด
เอมิยะ...อ่า
ร่างของชินจิเองก็ค่อยๆถูกรักษาขึ้นอีกครั้ง เขาพยุงตัวโดยใช้มือกดพื้นเพื่อลุกขึ้นนั่ง เขาค่อยๆมองสร้อยข้อมือสีทองในมือที่ค่อยๆกลายเป็นแสงหายไป..
ถูกช่วยไว้อีกครั้งแล้วสินะ..
เขาที่ถูกโจมตีทำลายสมองไปแต่เพราะถูกสร้อยข้อมือนี่ปกป้องส่วนหัวใจไว้จึงรอดมาได้..บ้างทีกิลกาเมชเองก็จงใจให้มันกับเขาก็เพราะการนี้
ชินจิค่อยๆเงยหน้าจ้องมองไปทางยูโน่ล่าที่นอนแน่นิ่งอยู่ เขาเคลื่อนตัวเข้าไปเธอทีละนิดอย่างช้าๆโดยไม่สนใจการปะทะกันของกิลกาเมชและพวกชิโร่
เราควรจะใช้โอกาสนี้หนีไป
ชินจิพบว่าถูกๆครั้งที่ตัวเองถูกทำร้ายมากแค่ไหน ปางตายแค่ไหน ผลรักษาของสายเลือดกลูมันก็จะรุนแรงขึ้นตามซึ่งเป็นผลดีมาก
เพราะมีสายเลือดนี้อยู่เขาจึ่งไม่ตายตั่งแต่โดนพวกชิโร่และเอมิยะอาเชอร์โจมตีตั้งแต่วันนั่น ในตอนแรกเขาอาจจะไม่ค่อยชอบพลังนี้ แต่ตอนนี้เขากลับชอบมันและคิดว่ามันเข้ากับเขาได้ดีมากๆ
ชินจิใช้มือคว้าไปที่เสื้อของยูโน่ล่าแน่นเตรียมวิ่งหนีขณะที่หวังว่าจะรอดพ้นไปได้ แต่ก่อนหนีเขาก็จ้องมองไปทางชิโร่สะก่อน
ผู้ผดุงความยุติ...ปกป้องพ่อตา มันสมเป็นแกจริงๆนั่นแหละเอมิยะ......
___
.
ความคิดเห็น