คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ชินจิกับสถานการณ์ที่น่าแปลกใจ
ตุ้ม!!!!
มีบอลเพลิงขนาดยักษ์หลายลูกพุ่งเข้ามาโจมตีบริเวณพื้นดินติดๆกันหลายหลุมเรียงตรงไปหาจุดที่ชินจิยืนอยู่กับร่างของยูโน่ล่า
“ มาโต้ ชินจิ!!! ”
มีร่างของโทซากะ โทคิโอมิกำลังคำรามด้วยความโกธรสุดขีดเมื่อมองไปทางร่างของเด็กชายที่ข่มขืนลูกสาวของตนเอง
ข้างๆเขามีร่างของคิเรย์ยืนอยู่อย่างเงียบๆสายตาของคิเรย์จ้องมองไปทางชินจิ เขาถูกโทคิโอมิเรียกตัวให้มาช่วยกำจัด ' มาโต้ ชินจิ ' ลง
“ .... ”
คิเรย์เองก็พอจะรู้คำตอบแก้สงสัยตัวเองอย่างทำไหมถึงไม่ขอให้ราชาวีรชน ' กิลกาเมช ' มาช่วยกำจัด? บ้างทีคำตอบนั้นก็เพราะ กิลกาเมชดูสนใจชินจิและไม่ใช่ตัวตนที่สั่งคำสั่งของโทคิโอมิมาแต่ไหนแต่ไร
เป็นเด็กคนนั้นงัยเหรอ แอซซาซินออกมา
!!
ยูโน่ล่าตาเบิกโพลงขึ้น คว้าร่างของชินจิมาอุ้มในท่าเจ้าหญิงแล้วกระโดดถอยหลังออกมาจากจุดนั่นหลายก้าว สัญชาตญาณของเธอเรียกร้องว่ากำลังมีการโจมตีพุ่งมา
ตุ้มมม..!
ณ จุดที่ชินจิและเธอเคยยืนอยู่โดนลูกไฟขนาดยักษ์พุ่งโจมตีเข้าใส่จนเป็นหลุมยุบลงไปหลายเมตร ยูโน่ล่ามองมันพร้อมๆกับเม็ดเหงื่อที่ค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้า
ครั้งนี้ฉันจะต้องปกป้องมาสเตอร์ให้ได้ ในสถานะเซอร์แวทน์
ยูโน่ล่าครุ่นคิดด้วยสายตาจริงจัง เธอในสถานะเซอร์แวทน์ของชินจิจะต้องปกป้องเขาให้ได้ หลายครั้งต่อหลายครั้งในหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมา เธอไม่เคยปกป้องเขาได้เลย
ชินจิที่ถูกอุ้มอยู่ก็มองยูโน่ล่าที่ทำหน้าจริงจังอยู่ นี้คือครั้งแรกที่เขาได้เห็นเธอในเวลาจริงจัง เพราะเธอมักจะเป็นเทพธิดาที่แสนซนขี้เล่นหลงตัวเองและแอบใจดี เขาในช่วงเวลาที่มองไม่เห็นทำได้แค่วาดฝันถึงใบหน้าเหล่านั่นของเธอ
ไม่เคยวาดฝันท่านเทพในมุมที่จริงจังมาก่อนเลย~
ชินจิค่อยๆยิ้มขึ้นแล้วลงจากการอุ้มของเธอช้าๆ เขาเองก็สลายรอยยิ้มของตัวเองไปทันทีเมื่อเท้าแตะพื้น เพราะสถานการณ์ตรงหน้าไม่ใช่สถานการณ์ที่จะยิ้มได้
ชินจิมองไปทางผู้โจมตี ' โทซากะ โทคิโอมิ ' และคนข้างๆเขา ' โคโตมิเนะ คิเรย์ ' ชินจิอดตั้งคำถามต่อภาพตรงหน้าไม่ได้ว่า
ทำไหมถึงโจมตีผมกันล่ะ..?
ตอนนี้พ่อของนางเอกทั้งสองคนอย่างรินและซากุระ ' โทซากะ โทคิโอมิ ' และลาสบอสของเฟททั้งสามรูทอย่าง ' โคโตมิเนะ คิเรย์ ' ก็มาด้วย
“ .... ”
“ .... ”
โทคิโอมิพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองลง เขาได้สืบข้อมูลของ ' มาโต้ ชินจิ ' มามากหลังวันที่ได้คุยกับเด็กชายผมแดง ไม่นึกว่าจะพบตัวเร็วขนาดนี้ แต่ก็ต้องขอบใจเกียวกับจดหมายประหลาดที่มีที่อยู่ของ ' มาโต้ ชินจิ ' เขียนบอกไว้
” ผมว่าเราไม่น่าจะเคยมีปัญหากันนิครับ..? ท่านโทซากะ โทคิโอมิ ”
!
โทคิโอมิมีเส้นเลือดหลายเส้นปูดขึ้นบนหน้า เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่กำลังมึนงงของเด็กผมทรงสาหร่ายตรงหน้า
' ไม่น่า ' งัยเหรอ!!!
“ คิเรย์! จัดการมันซะ! ”
โทคิโอมิชี้นิ้วไปที่ร่างของชินจิขณะเอ่ยปากออกคำสั่งกับลูกศิษย์ของเขา คิเรย์พยักหน้าก่อนจะมีร่างของเหล่าคนผิวสีแทนแต่งกายด้วยชุดนักฆ่า แอซซาซิน ' ฮัสซัน '
เหล่าฮัสซันเป็นฟูงเลย..
ชินจิคิดอย่างเหงื่อตก ทางด้านปริมาณอีกฝั่งเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด แถมยูโน่ล่าเองก็อยู่ในสภาพที่ไม่พร้อม ใช้โฮกุไม่ได้เนือวจากพลังเวทย์ไม่พอ ค่าพลังส่วนต่างๆก็อ่อนแอลงเนืองจากพลังเวทย์ไม่พอ
“ หลบข้างหลังฉันไว้น่ะชินจิ..! ”
ยูโน่ล่าเคลื่อนตัวมายืนตรงหน้าของชินจิ เธอเรียกคันธนูรูปร่างหัวใจออกมา มองเหล่าฮัสซันทั้งร้อยคนตรงหน้า
“ อื้ม..! ฝากด้วยน่ะ ”
ชินจิพอจะรู้ถึงความสามารถของตัวเองดี เขาไม่บุ่มบามไปร่วมสู้ด้วยหรอก เพราะฮัสซันแค่ตัวเดียวเขาก็เอาไม่อยู่ด้วยซ้ำ ถ้าเข้าไปร่วมสู้ด้วยก็เป็นภาระเปล่าๆ
“ อุฮุ~ ดูพลังของเทพธิดาคนนี้ไว้ให้ดีล่ะ ”
ยูโน่ล่าพยายามทำตัวให้ดูน่าพึ่งพา เหมือนกับลูกแมวที่พยายามคำรามเหมือนสิงโตอย่างไรอย่างงัน..
ชินจิพยักหน้าด้วยรอยยิ้มมองอาคมบัญชาของตัวเองที่สว่างขึ้น มันส่องแสงสีแดงสดออกมา..!
“ ด้วยอาคมบัญชา จงปลดปล่อยโนเบิล--- ”
ปัง.!~
มีกระสุนจากที่ไหนไม่รู้พุ่งมาทะลุเข้าไปที่หัวของชินจิไป ก่อนที่มันจะล่วงตกสู่พื้น
!!!
ยูโน่ล่ารีบหันขวับไปมองชินจิด้วยอาการตกตะลึง ร่างของชินจิแน่นิ่งไปอาคมบัญชาบนหลังมือเองก็เลิกส่องสว่าง ร่างของชินจิเองก็ตาขาวโพลพร้อมกับที่เปลือกตาหุบลง ร่างเองก็ล่วงลงสู่พื้น
“ ชินจิ!!! ”
ยูโน่ล่าทิ้งคันธนูวิ่งเข้าไปรับร่างของชินจิที่กำลังล่วงลงกับพื้นไว้ได้ทันท่วงที เธอมองไปทางทิศทางที่กระสุนปืนนัดนั่นถูกยิงมาด้วยสายตาโกธรแค้น
มีร่างของคิริซึงุกำลังยืนอยู่บนหลังคาแห่งหนึ่งที่ไกลออกไป มือข้างซ้ายเขาจับสไนเปอร์ไว้ มือข้างขวาถือบุหรี่
“ ดูสิ สมองถูกทำลายแล้วจะยังกลับมามีชีวิตอยู่ได้อยู่อีกหรือเปล่า..? ”
เขากล่าวด้วยท่าทางสบายๆ เขาได้ข่าวมาจากบุคคลปริศนาที่ใช้นามว่า ' อิซเซย์ ' ว่าจะมีการต่อสู้กันเกิดขึ้นที่นี้
เหมือนจะเชื่อถือได้เกินคาด
โทคิโอมิขมวดคิ้วขึ้นเมื่อมองร่างที่นอนแน่นิ่งไปของชินจิ ไม่ต่างจากคิเรย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ เหล่าฮัสซันอยู่นิ่งมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างมึนงง
คำสั่งของพวกเขาคือสังหารเด็กชายคนนั่นลง แต่ว่าตอนนี้เด็กชายคนนั่นเหมือนจะตายไปแล้วจากการถูกยิงทะลุศีรษะ
คิเรย์ที่เห็นว่าเหล่าฮัสซันกำลังมึนงง ก็ต้องรีบสั่งคำสั่งอะไรสักอย่างทันที
“ ยังเหลือเซอร์แวทน์ตนนั่นอีก ”
ิิ ฮัสซันเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งพุ่งตัวเข้าไปหาร่างของยูโน่ล่า สำหรับพวกเขา ' นักฆ่า ' มีชีวิตอยู่ด้วยคำสั่ง
“ ชินจิ..! ตื่นเร็วเข้าสิชินจิ! ”
ยูโน่ล่าเธอพบว่าอาคมบัญชิที่เป็นเครื่องหมายยืนยันถึงพันธะสัญญาของเธอและชินจิยังไม่ได้หายไป หมายความว่ายังไม่ได้ถูกตัดขาด การที่ยังไม่ได้ถูกตัดขาดลงก็หมายความว่าเขายังมีชีวิตอยู่
??
มีร่างของเด็กชายอายุราวๆเจ็ดขวบผมดำตาสีทองกำลังกอดหนังสือมองหญิงสาววัยกลางคน คนหนึ่งด้วยสายตาอย่ากรู้อย่ากเห็น
” แม่..! ต้องทำยังไงถึงจะเป็นแบบมาสไรเดอร์คูกะได้หรอครับ..? ผมน่ะอย่ากจะมีพลังวิเศษแบบนั่นเป็นตัวเอกของเรื่องราวสักเรื่อง สร้างเรื่องโรแมนติกกับเด็กสาวสักคน มีพวกพ้องที่เชื่อใจได้ ”
หญิงสาววัยกลางคนตาเบิกขึ้นก่อนจะหรี่ลงค่อยๆขยับมือไปว่างบนหัวของเด็กชายคนนั่นก่อนจะกล่าวด้วยใบหน้าอ่อนโยน
“ ทาคามิยะ แม้มันจะน่าเสียดายน่ะ แต่ของเพ้อฝันแบบนั้นมันไม่มีทางเกิดขึ้น ”
“ ทำไหมกันละครับ..!? ”
เด็กชายชื่อทาคามิยะใบหน้าเหมือนจะเริ่มร้องไห้ขึ้น เขาไม่อย่ากจะเชื่อ ไม่เชื่อ!
“ แม้มันจะน่าเสียดายแต่ชีวิตจริงกับละครมันแตกต่างกันเกินไป ผู้คนต่างไม่เคยบริสุทธิ์อย่างแท้จริง ต่างมีมุมมืด พวกพ้องเองก็สามารถหักหลังกันได้ทันทีเมื่อความคิดไม่ลงรอยกัน ”
ทาคามิยะใบหน้ามืดมนลงทันที เด็กชายวัยเจ็ดขวบความฝันพังทลายลงอย่างช่วยไม่ได้ หนังสือในมือตกลงพื้น
ปัง
หญิงสาววัยกลางคนค่อยๆใช้มืออีกข้างจับไปที่ใบหน้าของเด็กชายแล้วลูบมันเบาๆ
“ สักวันเมื่อแกโตขึ้นจะเข้าใจมัน มุมมองต่อความจริงของโลกใบนี้ เราจะมองมันแตกต่างจากเดิมเมื่อเติบโต้ขึ้น ”
ในวันนั่นผมไม่เข้าใจมันเลย...แต่เมื่อเวลาผ่านไปผมก็เข้าใจ คนรวยกดขี่คนที่มีสถานะต่ำกว่าได้อย่างง่ายดาย ทั้งในสังคมก็มีแต่การเอารัดเอาเปรียบ ถ้าเราไม่ถูกกดขี่คนอื่นก็จะตกเป็นฝ่ายถูกกดขี่ซะเอง..
“ แต่ว่าน่ะทาคามิยะในอนาคตแกเองก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ แกฟังน่ะ ”
เด็กชายค่อยๆเงยหน้าไปมองผู้เป็นแม่ด้วยความเศร้าหมอง เด็กชายไม่รู้เลย คำพูดต่อจากนี้จะเป็นคำพูดที่เขาจะต้องจดจำไปทั้งชีวิต
“ ทาคามิยะ แกจะแพ้หมดรูปบ้าง ทำตัวหน้าสมเพชบ้าง ร้องไห้บ้างก็ได้ แต่จิตใจของแกอย่ายอมแพ้ก็พอ โลกนี้มันคือโลกที่ผู้ที่มีจิตใจแข็งแกร่งเท่านั่นถึงจะอยู่รอด "
เพราะมีคำพูดนี้อยู่ ผมจึงสามารถ...
__
สู้ต่อไปได้ในโลกที่โหดร้ายแห่งนี้ได้
ร่างของชินจิที่นอนแน่นิ่งไปก็ได้มีแมลงมุมเลือดผุดขึ้นมาจากบริเวณช่องโหว่ที่ศีรษะ แมลงมุมตัวนั่นมันเย็บเนื้อให้เข้าหากันก่อนจะสลายตัวกลายเป็นเลือดธรรมดา สมองภายในเองก็ค่อยๆถูกรักษา
ชินจิลืมตาขึ้นช้าๆพร้อมกับที่ผ้าปิดตาข้างขวาเองก็ปล่อยแสงสว่างสีแดงจ้าออกมา ยูโน่ล่ามองชินจิที่ฟื้นแล้วด้วยรอยยิ้ม
“ ผมน่ะสะ--- ”
ตุ้มมมม!
มีร่างของบ้างสิ่งล่วงลงกระทบพื้นบริเวณระยะห่างของชินจิและเหล่าฮัสซัน เสียงนั่นดึงดูดความสนใจทุกๆคนให้หันไปมอง
อะไรอีกครับเนี้ย...อย่าบอกน่ะว่า
“ โฮ่กกกกก ”
ปรากฏว่ามันคือเบอร์เซิกเกอร์ ' แลนสล็อตนั่นเอง แต่ที่แปลกคือข้างๆแลนสล็อตมันมี..
“ ตาแกโซเค็น..! ”
ชินจิมองโซเค็นด้วยสายตาประหลาดใจ เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? โซเค็นค่อยๆขยับศีรษะเบือนมามองทางชินจิด้วยใบหน้าเรียบๆแต่โครตหลอน
“ ว่าไงไอ้คนทรษยศ..! ”
หลังมือของมาโต้โซเค็นมีแสงสว่างของอาคมบัญชาสว่างขึ้น โทคิโอมิมองมาโต้โซเค็นตาแกตัวดี!!
“ มาโต้ โซเค็น!!!!!!! ”
“ โฮ่ก!!!!! ”
คนทรษยศ..!? อะไรอีกครับเนี้ย
ณ ในเวลาเดียวกัน
มีร่างของอิซเซย์ที่กำลังนอนเปื่อยกายรับลมยามเย็นบนเตียงหลังตื่นอยู่ด้วยรอยยิ้ม
ขอโทษน่ะมาโต้ แต่ว่าฉันเองก็ทำเพื่อที่จะได้เข้าถึงจอก
อิซเซย์ยกยิ้มขึ้นก่อนจะหลับไหลเข้าสู่หวงแห่งความฝัน
___
ตอนหน้า..ทุกคนคงรู้กัน ส่วนป๋ากิลจะมาช่วยไหม?นั่นสิน้า~ ยังไวหว่า
หยุดอัพเนืองจากไรท์เป็นไข้สูง ตัวร้อน อ่อนเพลีย
ความคิดเห็น