คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ...ตอนที่ 9...
+-+-+-+-+-+-+-+-+ความเดิมตอนที่แล้ว+-+-+-+-+-+-++-+-+
...เพี๊ยะ..เพี๊ยะ...
ใบหน้าหวานหันไปตามแรงตบของเจ้าหล่อน ที่ตบลงมาอย่างแรง ทำเอาใบหน้าหมวยๆเกิดรอยแดงขึ้นที่แก้มอย่างเห็นได้ชัด
"เจสสิก้า...ทำอะไรนะ"คิบอมตวาดขึ้นก่อนไปจับเธออกจากร่างบางที่แสนจะหวงแหน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"สั่งสอนมันยังไงล่ะ...ไม่มีใครกล้าอวดดีกับเจสสิก้าคนนี้แบบหมอนี่ซักคน...แล้วมันเป็นใครถึงมาด่าชั้นปาวๆ"เจสสิก้าพูดออกมาอย่างเหลืออด
"แต่เค้าคือคนที่ผมรัก...คุณไม่มีสิทธิ์ทำร้ายดงแฮ"คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆทำเอาทั้งดงแฮและเจสสิก้าเกิดอาการเหวอ
"ไม่จริง...คุณโกหก..คิบอมคุณเป็นของชั้นไม่ใช่ของมัน"เจสสิก้าเธอยังไม่ยอมแพ้
"ผมไม่ใช่...ผมไม่เคยรักคุณเลย...ไปเถอะดงแฮ"พูดจบคิบอมก็กึ่งจูงกึ่งลากดงแฮออกไปจากร้านทันทีทิ้งให้เจสสิก้ากรี๊ดอย่างคนเสียสติอยู่ในร้าน
คิบอมจูงมือดงแฮออกมาจากร้านและเดินไปเรื่อยๆโดยที่ทั้งคู่ไม่ได้พูดจากันซักนิดเลย แต่ดงแฮก็ทนความอึดอัดไม่ไหวยอมเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
"คิบอม......"ร่างบางเงยหน้ามองคนข้างๆที่ยังตีหน้าขรึม จูงมือเค้าไม่ยอมพูดยอมจา
"นายจะถามว่า...ที่ชั้นพุดกับเจสสิก้ามันเป็นเรื่องจริงรึเปล่าใช่มั้ย?"คิบอมพูดขึ้นทำเอาดงแฮอึ้งที่คิบอมรู้ว่าเค้าจะถามอะไร จึงพยักหน้าช้าๆแทนคำตอบ
"ชั้นเคยโกหกนายรึเปล่า?...ดงแฮคิบอมหันมาถามคนตัวเล็ก ด้วยสายตาที่อ่อนโยนหวังให้คนตรงหน้ารู้ความในใจที่มันอัดอั้นอยู่ในใจเค้า ซึ่งคนตัวเล็กกลับทำหน้างงเล็กน้อยแต่เมื่อเข้าใจก็ส่ายหน้าช้าๆ
"งั้นนายน่าจะเข้าใจว่าที่ชั้นพูดมันจริงรึเปล่า"
"คิบอม...ชะ...ชั้น..."
"ไม่ต้องพูดอะไรมาก...ชั้นถามนายแค่คำเดียวว่านายรักชั้นรึเปล่า?...ถ้าไม่ชั้นยินดีจะไป"คิบอมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด แววตาคมที่เคยดูกวนๆกลับเปลี่ยนเป็นเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก
"คือ..ชะ..ชั้น...ชั้น..ชั้นบอกไม่ได้...ไม่รู้สิ"ดงแฮหลบตาคนตัวสูงที่กำลังจ้องมองอย่างค้นหาคำตอบ
"เข้าใจล่ะ...ในใจนายคงมีแต่เค้าสินะ..ชั้นคงไม่มีโอกาสจะได้เข้าไปอยู่ในใจนายเลยใช่มั้ย?...ตราบเท่าที่นายยังมีใจให้หมอนั่น"คิบอมเอ่ยด้วยน้ำเสียงปวดร้าว ในใจเค้าแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ทั้งๆที่เตรียมใจกับคำตอบของคนน่ารักแล้วแท้ๆ แต่ไม่รู้ทำไมใจเค้าถึงเจ็บปวดรวดร้าวได้ขนาดนี้ นี่ขนาดดงแฮไม่ได้ปฏิเสธตรงๆนะเค้ายังเจ็บขนาดนี้ แล้วถ้าคนตัวเล้กพูดออกมาตรงๆ เค้าคงจะขาดใจตายเป็นแน่
"ชั้นจะไม่รบกวนนายอีก...ต่อไปเราก็จะเป็นแค่การ์ด กับเจ้านาย"คิบอมบอกเสียงอ่อน และยิ้มออกมาให้ดงแฮเห็น โดยที่ร่างบางไม่เคยนึกเคยฝันเลยว่าผู้ชายคนนี้จะมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนขนาดนี้ และเค้ายังมีโอกาสได้รับรอยยิ้มนั้นอีกด้วย
"ขอโทษคิบอม...แต่..."
"ไม่ต้องพยายามปลอบใจชั้นหรอก...ชั้นเข้าใจสถานะตัวเองดี"คิบอมเอ่ยก่อนที่ดงแฮจะได้พูดอะไรอีกคิบอมก็ลากดงแฮไปที่รถและกลับบ้านทันที
>>>>ดงแฮ talk>>>>
ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเสียใจอะไรมากมายแบบนี้อีกเลยหลังจากที่แม่เสียไป จนกระทั่งฮยอกแจ เพื่อนสนิทของผมก็ไม่อยากจะคบผมเป็นเพื่อน ผมเองก็ยังไม่เสียใจขนาดนี้เลย ทั้งๆที่คิบอมชอบรังแกผม เพระเห็นว่าผมนั้นสู้แรงหมอนั่นไม่ได้ ชอบยั่วโมโหผม...
แต่คนๆนี้กลับมารักผมซะได้ ผมไม่คิดเลยว่าเค้าจะรักผมจริงๆ ความรู้สึกของผมมันยากเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้ ว่าผมรู้สึกยังไง ผมไม่ได้เกลียดเค้าเลย ผมไม่อยากทำให้เค้าเจ็บหรอกนะ แต่....ผมบอกไม่ได้จริงๆว่าผมรักเค้ารึปล่าว
แววตาที่แสนเจ็บปวดที่มองมาให้ผมในตอนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก ผมกำลังทำร้ายเค้าใช่มั้ย? แต่มันเป็นความผิดของผมหรอ ที่ผมไม่อาจบอกความรู้สึกของตนเองได้ ผมผิดหรอที่ทำให้เค้ามารักผม ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลย ผมเองก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงกันแน่ ผมนึกว่าเค้าจะเกลียดผมซะด้วยซ้ำที่ผมแกล้งเจสสิก้า สารพัด แต่....คิมคิบอมกลับมารักผมเอง
...................................ผมผิดด้วยหรอ?.......................................
ดงแฮคิดเงียบๆอยู่ในใจเพียงคนเดียว เมื่อรถของคิบอมมาจอดในบ้าน ดงแฮก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปทันที ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ รู้แต่ว่าอยากจะร้องไห้เหลือเกิน
"ดงแฮ....ดงแฮ..."ฮีซอลตะโกนเรียกน้องชายที่เพิ่งวิ่งผ่านขึ้นห้องตนเองไป
"เกิดอะไรขึ้น บอม..ทำไมดงแฮ...."
"ขอตัวนะครับ...ผมอยากพักผ่อน"คิบอมพูดอย่างเย็นชาก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอีกคนทำให้อิเจ๊ยิ่งโกรธ นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่ 2 คนนี่เมินเค้า
"อะไรเนี่ย...เป็นอะไรกันก็ไม่รู้อุตส่าห์ช่วยแล้วนะเนี่ย...เฮ้อ"ฮีซอลถอนหายใจอย่างเซงๆ
~อารึม ทาอุนคือเดวานา เซซังพักคือโรนาอากา...~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ฮีซอลยิ้มออกมาอย่างง่ายดายเมื่อเห็นชื่อคนที่โทรมา
"อื้ม...ว่าไงซีวอน....หือ?...ได้สิ...โอเค...มีเรื่องจะพูดกับนายอยู่พอดี...เดี๋ยวเจอกัน...."ก่อนวางสายซีวอนพูดอะไรบางอย่างออกมาทำให้ฮีซอลเขินไม่หยุดเลยทีเดียวแต่ก็ยังยิ้มออกมาอย่างเบิกบานใจและขึ้นรถออกไปทันที
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ง่า....มันสั้นกว่าทุกทีเลยอ่า
หวังว่าคงไม่เป็นรายนะ...พอดีวันนี้อัพที่ร้านอ่ะ
คิดไม่ออกเพราะเอาสำเนาไปให้เพื่อนลงไง
แต่ใจร้อนมาลงเองเลยนึกไม่ออก...แหะๆๆๆ
...โทษนะค้าบ....
เจอกันเมื่อชาติต้องการ
ความคิดเห็น