ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ...ตอนที่ 6...
"ครับ..ผมกำลังหาอยู่น่า..แม่ไม่ต้องเป็นห่วง"คิบอมกรอกเสียงไปอย่างแอบรำคาญนิดนึง
"แม่รู้ได้ไง?...ป่าวซะหน่อย...ผมจัดการได้น่า...ไม่ต้องห่วงนะครับ...หวัดดีครับ"คิบอมพุดก่อนจะวางสายแล้วหันไปหาดงแฮเพื่อจะชวนไปหาอะไรกินแต่ร่างบางไม่อยู่ซะแล้ว
"บ้าชะมัด...หายไปไหนเนี่ย?"คิบอมรีบวิ่งตามหาร่างบางทันที กลัวว่าดงแฮจะเป็นอะไรไป
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ร่าสูงวิ่งไปหาร่างบ่างตามสถานที่ต่างๆที่คิดว่าดงแฮจะไป แต่กลับไม่เจอแม้แต่เงาของดงแฮ...จนร่าสูงชักจะท้อ
"หายไปไหนนะ...หน้าตายิ่งชวนโดนฉุดอยู่ด้วย"คิบอมบ่นพึมพำอยู่ที่สวนสารธารณะแห่งสุดท้ายรอบแม่น้ำฮันที่คิบอมมาหยุดหาดงแฮหลังจากตามหามา 11 สวนแล้ว
"นายห่วงดงแฮหรอ?"จู่ๆเสียงนึงดังขึ้นซึ่งคิบอมก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร แต่แกล้งทำเนียนไม่รู้
"ไม่เห็นจะห่วงเล้ย...เด็กดื้อแบบนั้นอ่ะ"คิบอมแกล้งตอบทำเอาคนตัวเล็กหน้าบึ้งทันที
"คิบอมอ๊ะ...ชิส์...ไม่ห่วงแล้วตามหาชั้นทำไมล่ะ?"ดงแฮนั่งลงข้างๆคนตัวสูงก่อนจะทำแก้มพองลมด้วยความงอน(มีสิทธิ์ไรไปงอนบอมวะ)
"โอ๋...บ่อง...แบ๊ง...อย่างอนน้า..."คิบอมหันมาหาตนตัวเล็กก่อนจะยื่นนิ้วก้อยชูขึ้นมา ดุ๊กดิ๊กเพื่อให้คนตัวเล็กยิ้ม และคืนดีด้วย ซึ่งมันก็ได้ผลดงแฮยิ้มออกมาจนได้
"นายนี่ปัญญาอ่อนจัง..ฮิฮิ"ดงแฮหัวเราะแต่ก็ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับคิบอมเป็นเชิงว่า"ดีกันนะ" ซึ่งทำเอาร่างสูงอมยิ้มให้กับความน่ารักของร่างบาง
"แล้วหายไปไหนมาฮึ?"ร่างสูงทำเสียงดุใส่
"ป่าวซะหน่อย...นายเป็นห่วงชั้นหรอ?"ดงแฮพยายามถามแต่คิบอมก็ไม่ตอบกลับทำหน้าเข้มรอคำตอบจากดงแฮ
"ก็ได้ๆ...แค่ไปเล่นกับเด็กน้อยน่ารักตรงโน้นมาหน่ะ...แล้วพอหันกลับมาก้อไม่เจอนายแล้ว..."ดงแฮพูดอย่างสำนึกผิด ทำท่าซะน่ารัก แบบนี้ใครจะไปโกรธลง
"คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ..."คิบอมบอกก่อนจะชวนคนข้างๆกลับบ้าน
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ซีวอนเดินมาส่งฮีซอลที่บ้านของดงแฮ ก็ยิ่งประหลาดใจและคิดว่าฮีซอลคงถูกพ่อดงแฮนำมาเลี้ยงแน่ๆ(วอนท์มันคิดว่าอิเจ๊เป็นคนรับใช้บ้านอิหมวยอ่ะ)
"ซิน...คุณอยู่ที่นี่หรอ?"
"อื้ม...มีอะไรรึเปล่า?"ฮีซอลเอียงคอถามอย่างสงสัย
"ปะ...ป่าวหรอก...ไว้นหลังผมมาหาคุณที่นี่ละกัน"
"ไม่ได้..."ฮีซอลพูดด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ
"เอ๋?...ไมอ่ะ"ร่างสูงถามอย่างงงๆ
"ชั้นไม่ให้คนที่ไม่สนิทมาที่บ้านหรอกนะ"ฮีซอลทำคิ้วขมวดใส่ร่างสูง
"อ้าว!!!...ก็เราสนิทกันแล้วไม่ใช่หรอ?...คุณบอกเองนี่นา"
"นี่...ซีวอน...คนที่สนิทกันแล้วนะเค้าไม่พูดกันเป็นภาษาทางการแบบนี้หรอกนะ...ถ้านายอยากมหาชั้นที่บ้าน...คราวหลังก็ใช้คำพูดที่ดูสนิทกันหน่อยสิ"ฮีซอลพูดใส่ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ทิ้งให้ร่างสูงยืนยิ้มอย่างเพิ่งเข้าใจอยู่คนเดียว
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
"คิบอมมมมมมมมมม...เอาของชั้นคืนมานะ"เสียงดงแฮตะโกนลั่นมาแต่ไกลทำเอาคนที่ได้ยินส่ายหน้าไปด้วยความระอา
"โอ๊ย...เจ็บนะ..ก็กินไปแล้วจะให้เอาตรงไหนมาคืนเล่า?"คิบอมร้องออกมาก่อนจะบอกอย่างเซงๆ
"แล้วใครใช้ให้นายกินเล่า? นั่นมันขนมที่ชั้นทำไว้ให้ฮยอกนะ"ดงแฮพูดก่อนจะตีลงไปบนแขนของร่างสูงที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา
"แล้วจะให้ทำไง?"คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
"ช่างเถอะ...คราวหลังก็ควรจะถามก่อนนะ"ดงแฮพูดอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเดินออกไปนอกบ้านซึ่งสวนทางกับฮีวอลที่เพิ่งเดินลงมาจากห้องนอนและกำลังจะเข้าไปในห้องนั่งเล่น
"อ่าว..ด๊องจะไปไหนหน่ะ"ฮีซอลเอ่ยถามน้องแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากคนหน้าหมวย ทำเอาคนสวยเซง
"เฮ้...บอม...ทะเลาะอะไรกับด๊องอีกล่ะ?"
"..."ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่ถูกถาม นอกจากจะทำหน้าตายใส่แล้ว ร่างสูงยังเดินสวนออกไปอีกต่างหาก ทำเอาคนสวยเครียด
"อะไรเนี่ย???...เห็นทีชั้นต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว"ฮีซอลพูดก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
~อารึมทาอุนคือ เดวานา เซซังพากึนโรนาอากา~
"ยอโบเซโย...อ้าว...ซีวอนว่าไง...อืม...ได้...โอเค..เดี๋ยวเจอกัน"ฮีซอลวางสายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างลืมตัว
"ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวฮึ?...ฮีซอล"
"ป่าวซะหน่อย...คุณอาตาฝาดแล้วล่ะฮะ"คนสวยบอกแต่ใบหน้าสวยกลับแดงขึ้น
"แล้วเราจะเขินอาทำไม?...ว่าแต่เจ้าลุกชายตัวดีของอาอยู่ไหนเนี่ย?"
"ไม่รู้สิฮะ...เดินสวนกับผมเมื่อครู่นี้..ถามก็ไม่ยอมบอก"ฮีซอลได้ทีฟ้องพ่อดงแฮ
"อะไรของมันเจ้าลูกคนนี้...แล้วบอมล่ะ?"
"รายนี้หนักกว่าอีกฮะ...นอกจากไม่พูดแล้วยังทำหน้าตายใส่ผมด้วย"อิเจ๊ได้ทีฟ้องใหญ่
"เอ้า...นี่ก็อีกคน...ทะเลาะกันอีกล่ะสิ?"
"คงงั้นฮะ...คุณอาผมว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะฮะ"
"แล้วแกจะทำอะไรล่ะ?"
"เอาหูมานี่ครับคุณอา"ฮีซอลตั้งท่าเตรียมจะกระซิบให้อาของเค้ารู้เรื่องแผนการ
"แกจะกระซิบทำไม...ก็อยู่กัน 2 คนเนี่ย"คุณลีบอกด้วยเสียงกระซิบ(อาการหนักแฮะ)
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
..........ตึก 63 ..........
ฮีซอลเดินเข้ามาในตึกด้วยความรีบร้อน เค้ามาสาย เพราะมัวแต่จัดการเรื่องคิบอมกับดงแฮจนลืมนัดของซีวอน แต่เมื่อร่างบางมาถึงจุดนัดพบ ก็ดันไม่เจอซีวอนซะงั้น ในใจฮีซอลนั้นคิดไปว่าซีวอนคงจะโกรธเค้าเป็นแน่ ที่เค้ามาสายตั้ง ครึ่งชั่วโมง
ฮีซอลเดินเข้าลิฟต์ไปด้วยท่าทางละเหี่ยสุดๆ แต่ขณะที่ฮีซอลเดินออกมาจากลิฟต์นั่นเองก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ซีวอนเดินเข้าไปในลิฟต์พอดี ทำให้ทั้งคู่คลาดกันแค่นิดเดียวเอง
--------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแระ
ดูสั้นเนอะ
แต่ว่าช่วงนี้คิดไม่ค่อยออก อยู่ในช่วงสอบกลางภาคด้วย
แล้วเจอกัน....เม้นด้วน่อ
"แม่รู้ได้ไง?...ป่าวซะหน่อย...ผมจัดการได้น่า...ไม่ต้องห่วงนะครับ...หวัดดีครับ"คิบอมพุดก่อนจะวางสายแล้วหันไปหาดงแฮเพื่อจะชวนไปหาอะไรกินแต่ร่างบางไม่อยู่ซะแล้ว
"บ้าชะมัด...หายไปไหนเนี่ย?"คิบอมรีบวิ่งตามหาร่างบางทันที กลัวว่าดงแฮจะเป็นอะไรไป
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ร่าสูงวิ่งไปหาร่างบ่างตามสถานที่ต่างๆที่คิดว่าดงแฮจะไป แต่กลับไม่เจอแม้แต่เงาของดงแฮ...จนร่าสูงชักจะท้อ
"หายไปไหนนะ...หน้าตายิ่งชวนโดนฉุดอยู่ด้วย"คิบอมบ่นพึมพำอยู่ที่สวนสารธารณะแห่งสุดท้ายรอบแม่น้ำฮันที่คิบอมมาหยุดหาดงแฮหลังจากตามหามา 11 สวนแล้ว
"นายห่วงดงแฮหรอ?"จู่ๆเสียงนึงดังขึ้นซึ่งคิบอมก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร แต่แกล้งทำเนียนไม่รู้
"ไม่เห็นจะห่วงเล้ย...เด็กดื้อแบบนั้นอ่ะ"คิบอมแกล้งตอบทำเอาคนตัวเล็กหน้าบึ้งทันที
"คิบอมอ๊ะ...ชิส์...ไม่ห่วงแล้วตามหาชั้นทำไมล่ะ?"ดงแฮนั่งลงข้างๆคนตัวสูงก่อนจะทำแก้มพองลมด้วยความงอน(มีสิทธิ์ไรไปงอนบอมวะ)
"โอ๋...บ่อง...แบ๊ง...อย่างอนน้า..."คิบอมหันมาหาตนตัวเล็กก่อนจะยื่นนิ้วก้อยชูขึ้นมา ดุ๊กดิ๊กเพื่อให้คนตัวเล็กยิ้ม และคืนดีด้วย ซึ่งมันก็ได้ผลดงแฮยิ้มออกมาจนได้
"นายนี่ปัญญาอ่อนจัง..ฮิฮิ"ดงแฮหัวเราะแต่ก็ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับคิบอมเป็นเชิงว่า"ดีกันนะ" ซึ่งทำเอาร่างสูงอมยิ้มให้กับความน่ารักของร่างบาง
"แล้วหายไปไหนมาฮึ?"ร่างสูงทำเสียงดุใส่
"ป่าวซะหน่อย...นายเป็นห่วงชั้นหรอ?"ดงแฮพยายามถามแต่คิบอมก็ไม่ตอบกลับทำหน้าเข้มรอคำตอบจากดงแฮ
"ก็ได้ๆ...แค่ไปเล่นกับเด็กน้อยน่ารักตรงโน้นมาหน่ะ...แล้วพอหันกลับมาก้อไม่เจอนายแล้ว..."ดงแฮพูดอย่างสำนึกผิด ทำท่าซะน่ารัก แบบนี้ใครจะไปโกรธลง
"คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ..."คิบอมบอกก่อนจะชวนคนข้างๆกลับบ้าน
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ซีวอนเดินมาส่งฮีซอลที่บ้านของดงแฮ ก็ยิ่งประหลาดใจและคิดว่าฮีซอลคงถูกพ่อดงแฮนำมาเลี้ยงแน่ๆ(วอนท์มันคิดว่าอิเจ๊เป็นคนรับใช้บ้านอิหมวยอ่ะ)
"ซิน...คุณอยู่ที่นี่หรอ?"
"อื้ม...มีอะไรรึเปล่า?"ฮีซอลเอียงคอถามอย่างสงสัย
"ปะ...ป่าวหรอก...ไว้นหลังผมมาหาคุณที่นี่ละกัน"
"ไม่ได้..."ฮีซอลพูดด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ
"เอ๋?...ไมอ่ะ"ร่างสูงถามอย่างงงๆ
"ชั้นไม่ให้คนที่ไม่สนิทมาที่บ้านหรอกนะ"ฮีซอลทำคิ้วขมวดใส่ร่างสูง
"อ้าว!!!...ก็เราสนิทกันแล้วไม่ใช่หรอ?...คุณบอกเองนี่นา"
"นี่...ซีวอน...คนที่สนิทกันแล้วนะเค้าไม่พูดกันเป็นภาษาทางการแบบนี้หรอกนะ...ถ้านายอยากมหาชั้นที่บ้าน...คราวหลังก็ใช้คำพูดที่ดูสนิทกันหน่อยสิ"ฮีซอลพูดใส่ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ทิ้งให้ร่างสูงยืนยิ้มอย่างเพิ่งเข้าใจอยู่คนเดียว
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
"คิบอมมมมมมมมมม...เอาของชั้นคืนมานะ"เสียงดงแฮตะโกนลั่นมาแต่ไกลทำเอาคนที่ได้ยินส่ายหน้าไปด้วยความระอา
"โอ๊ย...เจ็บนะ..ก็กินไปแล้วจะให้เอาตรงไหนมาคืนเล่า?"คิบอมร้องออกมาก่อนจะบอกอย่างเซงๆ
"แล้วใครใช้ให้นายกินเล่า? นั่นมันขนมที่ชั้นทำไว้ให้ฮยอกนะ"ดงแฮพูดก่อนจะตีลงไปบนแขนของร่างสูงที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา
"แล้วจะให้ทำไง?"คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
"ช่างเถอะ...คราวหลังก็ควรจะถามก่อนนะ"ดงแฮพูดอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเดินออกไปนอกบ้านซึ่งสวนทางกับฮีวอลที่เพิ่งเดินลงมาจากห้องนอนและกำลังจะเข้าไปในห้องนั่งเล่น
"อ่าว..ด๊องจะไปไหนหน่ะ"ฮีซอลเอ่ยถามน้องแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากคนหน้าหมวย ทำเอาคนสวยเซง
"เฮ้...บอม...ทะเลาะอะไรกับด๊องอีกล่ะ?"
"..."ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่ถูกถาม นอกจากจะทำหน้าตายใส่แล้ว ร่างสูงยังเดินสวนออกไปอีกต่างหาก ทำเอาคนสวยเครียด
"อะไรเนี่ย???...เห็นทีชั้นต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว"ฮีซอลพูดก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
~อารึมทาอุนคือ เดวานา เซซังพากึนโรนาอากา~
"ยอโบเซโย...อ้าว...ซีวอนว่าไง...อืม...ได้...โอเค..เดี๋ยวเจอกัน"ฮีซอลวางสายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างลืมตัว
"ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวฮึ?...ฮีซอล"
"ป่าวซะหน่อย...คุณอาตาฝาดแล้วล่ะฮะ"คนสวยบอกแต่ใบหน้าสวยกลับแดงขึ้น
"แล้วเราจะเขินอาทำไม?...ว่าแต่เจ้าลุกชายตัวดีของอาอยู่ไหนเนี่ย?"
"ไม่รู้สิฮะ...เดินสวนกับผมเมื่อครู่นี้..ถามก็ไม่ยอมบอก"ฮีซอลได้ทีฟ้องพ่อดงแฮ
"อะไรของมันเจ้าลูกคนนี้...แล้วบอมล่ะ?"
"รายนี้หนักกว่าอีกฮะ...นอกจากไม่พูดแล้วยังทำหน้าตายใส่ผมด้วย"อิเจ๊ได้ทีฟ้องใหญ่
"เอ้า...นี่ก็อีกคน...ทะเลาะกันอีกล่ะสิ?"
"คงงั้นฮะ...คุณอาผมว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะฮะ"
"แล้วแกจะทำอะไรล่ะ?"
"เอาหูมานี่ครับคุณอา"ฮีซอลตั้งท่าเตรียมจะกระซิบให้อาของเค้ารู้เรื่องแผนการ
"แกจะกระซิบทำไม...ก็อยู่กัน 2 คนเนี่ย"คุณลีบอกด้วยเสียงกระซิบ(อาการหนักแฮะ)
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
..........ตึก 63 ..........
ฮีซอลเดินเข้ามาในตึกด้วยความรีบร้อน เค้ามาสาย เพราะมัวแต่จัดการเรื่องคิบอมกับดงแฮจนลืมนัดของซีวอน แต่เมื่อร่างบางมาถึงจุดนัดพบ ก็ดันไม่เจอซีวอนซะงั้น ในใจฮีซอลนั้นคิดไปว่าซีวอนคงจะโกรธเค้าเป็นแน่ ที่เค้ามาสายตั้ง ครึ่งชั่วโมง
ฮีซอลเดินเข้าลิฟต์ไปด้วยท่าทางละเหี่ยสุดๆ แต่ขณะที่ฮีซอลเดินออกมาจากลิฟต์นั่นเองก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ซีวอนเดินเข้าไปในลิฟต์พอดี ทำให้ทั้งคู่คลาดกันแค่นิดเดียวเอง
--------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแระ
ดูสั้นเนอะ
แต่ว่าช่วงนี้คิดไม่ค่อยออก อยู่ในช่วงสอบกลางภาคด้วย
แล้วเจอกัน....เม้นด้วน่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น