ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ...ตอนที่ 5...
----------ความเดิมตอนที่แล้ว----------
"คุณชื่ออะไรหรอ?...ผม..ชเว ซีวอน"
"ชั้นชื่อ คิมฮีซอล..ยินดีที่รู้จัก ซีวอน"
"เช่นกันครับ"
การรู้จักกันอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ..แต่มันเป็นพรหมลิขิตต่างหากที่ทำให้คนเรามาเจอกัน ได้รู้จักกัน และได้รักกันหมือนใครๆหลายคน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ตรงนี้แดดค่อนข้างร้อน...เราไปนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟตรงโน้นดีมั้ยครับ" ซีวอนเอ่ยปากชวนคนน่ารักตรงหน้า เค้ารู้สึกดีกับคนตรงหน้านี้อย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
"อืม..ก็ดีนะ"ฮีซอลก็ว่าง่ายเพราะเริ่มจะถูกชะตากับร่างสูงบ้างแล้วแถมยังมีความรู้สึกที่บอกไม่ได้ก่อเกิดขึ้นมาในจิตใจอีกต่างหาก
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
"นี่เราจะมาร้านดอกไม้กันทำไมอ่ะ?"ดงแฮเอ่ยถามคิบอมเมื่อทั้งคู่เดินมาหยุดที่ร้านดอกไม้แสนสวยร้านหนึ่ง
"นายนี่ถามแปลกนะดงแฮ...มาร้านดอกไม้ก็ต้องมาซื้อดอกไม้ดิ...นายจะมาซื้อจาจังมยอนรึไง?"คิบอมตอบด้วยสีหน้าทะเล้นจนงแฮหมั่นไส้
"เออ...ชั้นจะซื้อจาจังมยอน...หาซื้อให้ชั้นด้วยล่ะ...เอาที่มีในร้านดอกไม้นี่นะ"ดงแฮเองก็ไม่ยอมแพ้ประชดกลับไป จนเจ้าของร้านเกรงว่า 2 คนจะมาเปิดศึกจาจังมยอนในร้านจึงรีบเข้ามาขัดจังหวะทั้งคู่
"ขอโทษนะคะ...ตกลงว่าจะซื้อดอกไม้มั้ยคะ?..ถ้าจะซื้อจาจังมยอนเชิญที่ร้านตรงข้ามเลยค่ะ"คนขายเองก็เริ่มรำคาญในเสียงทะเลาะของคนทั้งคู่จึงประชดกลับซะงั้น
"ขอโทษครับพอดีแฟนผมเค้างอนเรื่องที่ผมกลับบ้านช้าเมื่อวานนะครับ"คิบอมตอบเจ้าของร้านทำเอาดงแฮอึ้งพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว
"ที่รัก..เลือกซิจ๊ะ...จะเอาดอกไหน?"ร่างสูงบอกก่อนจะเดินไปโอบไหล่คนตัวเล็กในทันที
"นายจะบ้ารึไง...พูดมาได้..แหวะ"ดงแฮกระซิบ มือเรียวก็พยายามจะแกะมือหนาออกจากไหล่ตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถ
"อ๋อ..เอาดอกนี้งั้นหรอ...เอากุหลาบขาวครับ"คิบอมแกล้งทำเนียนหันไปบอกเจ้าของร้านที่เฝ้าจับตาดูคนทั้งคู่อยู่
"รอซักครู่ค่ะ"พูดจบเธอก็หายตัวไป ซักครู่ใหญ่เธอก็กลับมาพร้อมดอกไม้ช่อโต
"25000 วอนค่ะ"
"นี่ครับ..ไปเถอะที่รัก"ร่างสูงส่งเงินให้เจ้าของร้านก่อนจะเดินจูงมือดงแฮออกมาจากร้านทันที
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
"นี่ซีวอน...นายมาทำไมที่หลุมศพล่ะ?"
"ฮีซอล...คุณนี่แปลกคนนะมาหลุมศพก็ต้องมาเคารพศพสิครับ"
"ชั้นรู้แล้ว...ชั้นหมายถึงนายมาไหว้ใครต่าหาก"
"มาไหว้พ่อนะครับ...พ่อผมเสียชีวิตวันนี้เมื่อ14 ปีก่อน"
"พ่อนายก็เสียชีวิตวันนี้หรอ?..เหมือนพ่อชั้นเลย..คิดแล้วอยากร้องไห้จังเลย"พูดจบน้ำตาที่แห้งไปแล้วกลับไหลลงมาอีกอย่างช้าๆ
"อย่าร้องไห้เลยนะ..ผมบอกแล้วไงว่าใบหน้าสวยๆแบบนี้ไม่เหมาะกับน้ำตาหรอก"ซีวอนเอ่ยบอกก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่แก้มขาวนวลอย่างแผ่วเบา และอ่อนโยนที่สุดทำเอาใบหน้าหวานมีเลือดมาหล่อเลี้ยงกระทันหัน
"เอ่อ..ขอบใจนะ"ฮีซฮลเอ่ยตัดบความเขินของตัวเอง ซึ่งซีวอนเองก็เหมือนจะได้สติแล้วจึงรีบดึงมือกลับ
"เดี๋ยวคุณจะไปไหนต่อหรอ?"
"นี่เรียกชั้นว่าซินก็ได้..."
"เอ๋?...ทำไมอ่ะ?"
"ก็มาจากซินเดอเรลล่าไง...ถือว่าสนิทกันแล้วเรียกซินก็ได้"ร่างบางพูดก่อนจะยิ้มให้ร่างสูงละลายไปกับรอยยิ้มของคนตรงหน้า
"อืม..ซิน"
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
"นี่นายโหด..เรามาไหว้ศพใครเนี่ย"
"วันนี้เป็นวันครบรอบ 15 ปีที่พ่อพี่ซอลเสียไง นายจำไม่ได้หรอ?"
"จิงดิ...ลืมสนิทเลย...งั้นรีบไปไหว้พ่อพี่ซอลกันเถอะ"ดงแฮบอกก่อนจะรีบดึงมือคิบอมไปที่หลุมศพพ่อของฮีซอล ทำเอาร่างสูงอดยิ้มให้กับควาน่ารักของคนตรงหน้าไม่ได้
"นี่หิวแล้วอ่ะ...นายไม่หิวหรอดงแฮ?"คิบอมเอ่ยถามเมื่อไหว้หลุมศพพ่อฮีซอลเสร็จ
"หิวดิ...ไส้จะขาดอยู่แล้วเนี่ย...หารัยกินกันเถอะ"
"เอาดิ...ตรงนั้นน่าจะมีของกินอร่อยๆเยอะนะ...หร่อนายอยากกินจาจังมยอนเดี๋ยวชั้นพาไปกิน"ร่างสูงพูดแซวร่างบางก่อนจะหัวเราะอย่างขำๆ
"นี่...เมื่อไหร่นายจะเลิกกัดชั้นซะที..คิมคิบอม"ดงแฮบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
"ชั้นไม่ได้กัดนายซะหน่อย...ชั้นเป็นคนนะไม่ใช่สุนัข"
"อ้าวหรอ..ไม่บอกนี่นึกว่าใช่นะเนี่ย..ฮิฮิ.."ดงแฮหัวเราะออกมาที่ได้ว่าคิบอม
"พูดงี้เดี๋ยวพ่อจูบซะเลยนี่..."ไม่พูดเฉยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ดงแฮจนคนน่ารักเขินยืนนิ่งไม่กล้าขยับเลยทีเดียว ใบหน้าหวานค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆเมื่อใบหน้าคมขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น
"ฮ่า..ฮ่า..แค่นี้ก็น่าแดงซะแล้ว..."คิบอมหยุดการกระทำ ผละใบหน้าออกมาหัวเราะใส่ดงแฮ ที่ตอนนี้กำลังหน้าแดงจัดด้วยความเขินและความโกรธ
"หนอย..ตาบ้าคิบอม..นายตาย.."พูดจบร่างบางก็ไล่ตีร่างสูงไปรอบบริเวณนั้น ทำให้คนที่มาเห็นถึงกับอมยิ้มในความน่ารักของคู่นี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ทุกคนหรอกนะที่ชื่นชมว่าคู่หน่ะ เค้าเหมาะสมกัน
~นุน กัม โก คือ เด คือ ยอ โย มัม ซก คือ เด ชัด จัด โจย...~
"เดี๋ยวๆ..ดงแฮหยุดไล่ตีชั้นก่อน"คิบอมหันมาบอกคนที่ไล่ตีเค้าไม่หยุด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองหน้าจอแล้วก็ต้องหน้าซีดเผือด
"ครับ..ผมกำลังหาอยู่น่า..แม่ไม่ต้องเป็นห่วง"คิบอมกรอกเสียงไปอย่างแอบรำคาญนิดนึง
"แม่รู้ได้ไง?...ป่าวซะหน่อย...ผมจัดการได้น่า...ไม่ต้องห่วงนะครับ...หวัดดีครับ"คิบอมพุดก่อนจะวางสายแล้วหันไปหาดงแฮเพื่อจะชวนไปหาอะไรกินแต่ร่างบางไม่อยู่ซะแล้ว
"บ้าชะมัด...หายไปไหนเนี่ย?"คิบอมรีบวิ่งตามหาร่างบางทันที กลัวว่าดงแฮจะเป็นอะไรไป
--------------------------------------
จบอีกตอนแล้ว
วันนี้มุกรู้สึกตื้อๆนิดหน่อย
อยากให้คนอ่านรีเควสมากกว่าว่าอยากจะให้ตัวละครทำอะไร
ใครที่รออยู่ว่าบอมจะแก้แค้นยังไง
ต้องรออีกนิด...เพราะบอมต้องรักด๊องก่อนถึงจะแก้แค้นได้
อย่าลืมเม้นกันนะฮับ
แม้ว่าจะอัพสั้นๆแต่พยายามจะอัพให้บ่อยนะฮับ
มีอะไรจะติชมแอดมาที่นี่เลยนะฮับ n_o_k_smart@hotmail.com
"คุณชื่ออะไรหรอ?...ผม..ชเว ซีวอน"
"ชั้นชื่อ คิมฮีซอล..ยินดีที่รู้จัก ซีวอน"
"เช่นกันครับ"
การรู้จักกันอาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ..แต่มันเป็นพรหมลิขิตต่างหากที่ทำให้คนเรามาเจอกัน ได้รู้จักกัน และได้รักกันหมือนใครๆหลายคน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ตรงนี้แดดค่อนข้างร้อน...เราไปนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟตรงโน้นดีมั้ยครับ" ซีวอนเอ่ยปากชวนคนน่ารักตรงหน้า เค้ารู้สึกดีกับคนตรงหน้านี้อย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
"อืม..ก็ดีนะ"ฮีซอลก็ว่าง่ายเพราะเริ่มจะถูกชะตากับร่างสูงบ้างแล้วแถมยังมีความรู้สึกที่บอกไม่ได้ก่อเกิดขึ้นมาในจิตใจอีกต่างหาก
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
"นี่เราจะมาร้านดอกไม้กันทำไมอ่ะ?"ดงแฮเอ่ยถามคิบอมเมื่อทั้งคู่เดินมาหยุดที่ร้านดอกไม้แสนสวยร้านหนึ่ง
"นายนี่ถามแปลกนะดงแฮ...มาร้านดอกไม้ก็ต้องมาซื้อดอกไม้ดิ...นายจะมาซื้อจาจังมยอนรึไง?"คิบอมตอบด้วยสีหน้าทะเล้นจนงแฮหมั่นไส้
"เออ...ชั้นจะซื้อจาจังมยอน...หาซื้อให้ชั้นด้วยล่ะ...เอาที่มีในร้านดอกไม้นี่นะ"ดงแฮเองก็ไม่ยอมแพ้ประชดกลับไป จนเจ้าของร้านเกรงว่า 2 คนจะมาเปิดศึกจาจังมยอนในร้านจึงรีบเข้ามาขัดจังหวะทั้งคู่
"ขอโทษนะคะ...ตกลงว่าจะซื้อดอกไม้มั้ยคะ?..ถ้าจะซื้อจาจังมยอนเชิญที่ร้านตรงข้ามเลยค่ะ"คนขายเองก็เริ่มรำคาญในเสียงทะเลาะของคนทั้งคู่จึงประชดกลับซะงั้น
"ขอโทษครับพอดีแฟนผมเค้างอนเรื่องที่ผมกลับบ้านช้าเมื่อวานนะครับ"คิบอมตอบเจ้าของร้านทำเอาดงแฮอึ้งพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว
"ที่รัก..เลือกซิจ๊ะ...จะเอาดอกไหน?"ร่างสูงบอกก่อนจะเดินไปโอบไหล่คนตัวเล็กในทันที
"นายจะบ้ารึไง...พูดมาได้..แหวะ"ดงแฮกระซิบ มือเรียวก็พยายามจะแกะมือหนาออกจากไหล่ตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถ
"อ๋อ..เอาดอกนี้งั้นหรอ...เอากุหลาบขาวครับ"คิบอมแกล้งทำเนียนหันไปบอกเจ้าของร้านที่เฝ้าจับตาดูคนทั้งคู่อยู่
"รอซักครู่ค่ะ"พูดจบเธอก็หายตัวไป ซักครู่ใหญ่เธอก็กลับมาพร้อมดอกไม้ช่อโต
"25000 วอนค่ะ"
"นี่ครับ..ไปเถอะที่รัก"ร่างสูงส่งเงินให้เจ้าของร้านก่อนจะเดินจูงมือดงแฮออกมาจากร้านทันที
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
"นี่ซีวอน...นายมาทำไมที่หลุมศพล่ะ?"
"ฮีซอล...คุณนี่แปลกคนนะมาหลุมศพก็ต้องมาเคารพศพสิครับ"
"ชั้นรู้แล้ว...ชั้นหมายถึงนายมาไหว้ใครต่าหาก"
"มาไหว้พ่อนะครับ...พ่อผมเสียชีวิตวันนี้เมื่อ14 ปีก่อน"
"พ่อนายก็เสียชีวิตวันนี้หรอ?..เหมือนพ่อชั้นเลย..คิดแล้วอยากร้องไห้จังเลย"พูดจบน้ำตาที่แห้งไปแล้วกลับไหลลงมาอีกอย่างช้าๆ
"อย่าร้องไห้เลยนะ..ผมบอกแล้วไงว่าใบหน้าสวยๆแบบนี้ไม่เหมาะกับน้ำตาหรอก"ซีวอนเอ่ยบอกก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่แก้มขาวนวลอย่างแผ่วเบา และอ่อนโยนที่สุดทำเอาใบหน้าหวานมีเลือดมาหล่อเลี้ยงกระทันหัน
"เอ่อ..ขอบใจนะ"ฮีซฮลเอ่ยตัดบความเขินของตัวเอง ซึ่งซีวอนเองก็เหมือนจะได้สติแล้วจึงรีบดึงมือกลับ
"เดี๋ยวคุณจะไปไหนต่อหรอ?"
"นี่เรียกชั้นว่าซินก็ได้..."
"เอ๋?...ทำไมอ่ะ?"
"ก็มาจากซินเดอเรลล่าไง...ถือว่าสนิทกันแล้วเรียกซินก็ได้"ร่างบางพูดก่อนจะยิ้มให้ร่างสูงละลายไปกับรอยยิ้มของคนตรงหน้า
"อืม..ซิน"
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-
"นี่นายโหด..เรามาไหว้ศพใครเนี่ย"
"วันนี้เป็นวันครบรอบ 15 ปีที่พ่อพี่ซอลเสียไง นายจำไม่ได้หรอ?"
"จิงดิ...ลืมสนิทเลย...งั้นรีบไปไหว้พ่อพี่ซอลกันเถอะ"ดงแฮบอกก่อนจะรีบดึงมือคิบอมไปที่หลุมศพพ่อของฮีซอล ทำเอาร่างสูงอดยิ้มให้กับควาน่ารักของคนตรงหน้าไม่ได้
"นี่หิวแล้วอ่ะ...นายไม่หิวหรอดงแฮ?"คิบอมเอ่ยถามเมื่อไหว้หลุมศพพ่อฮีซอลเสร็จ
"หิวดิ...ไส้จะขาดอยู่แล้วเนี่ย...หารัยกินกันเถอะ"
"เอาดิ...ตรงนั้นน่าจะมีของกินอร่อยๆเยอะนะ...หร่อนายอยากกินจาจังมยอนเดี๋ยวชั้นพาไปกิน"ร่างสูงพูดแซวร่างบางก่อนจะหัวเราะอย่างขำๆ
"นี่...เมื่อไหร่นายจะเลิกกัดชั้นซะที..คิมคิบอม"ดงแฮบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
"ชั้นไม่ได้กัดนายซะหน่อย...ชั้นเป็นคนนะไม่ใช่สุนัข"
"อ้าวหรอ..ไม่บอกนี่นึกว่าใช่นะเนี่ย..ฮิฮิ.."ดงแฮหัวเราะออกมาที่ได้ว่าคิบอม
"พูดงี้เดี๋ยวพ่อจูบซะเลยนี่..."ไม่พูดเฉยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ดงแฮจนคนน่ารักเขินยืนนิ่งไม่กล้าขยับเลยทีเดียว ใบหน้าหวานค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆเมื่อใบหน้าคมขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น
"ฮ่า..ฮ่า..แค่นี้ก็น่าแดงซะแล้ว..."คิบอมหยุดการกระทำ ผละใบหน้าออกมาหัวเราะใส่ดงแฮ ที่ตอนนี้กำลังหน้าแดงจัดด้วยความเขินและความโกรธ
"หนอย..ตาบ้าคิบอม..นายตาย.."พูดจบร่างบางก็ไล่ตีร่างสูงไปรอบบริเวณนั้น ทำให้คนที่มาเห็นถึงกับอมยิ้มในความน่ารักของคู่นี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ทุกคนหรอกนะที่ชื่นชมว่าคู่หน่ะ เค้าเหมาะสมกัน
~นุน กัม โก คือ เด คือ ยอ โย มัม ซก คือ เด ชัด จัด โจย...~
"เดี๋ยวๆ..ดงแฮหยุดไล่ตีชั้นก่อน"คิบอมหันมาบอกคนที่ไล่ตีเค้าไม่หยุด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองหน้าจอแล้วก็ต้องหน้าซีดเผือด
"ครับ..ผมกำลังหาอยู่น่า..แม่ไม่ต้องเป็นห่วง"คิบอมกรอกเสียงไปอย่างแอบรำคาญนิดนึง
"แม่รู้ได้ไง?...ป่าวซะหน่อย...ผมจัดการได้น่า...ไม่ต้องห่วงนะครับ...หวัดดีครับ"คิบอมพุดก่อนจะวางสายแล้วหันไปหาดงแฮเพื่อจะชวนไปหาอะไรกินแต่ร่างบางไม่อยู่ซะแล้ว
"บ้าชะมัด...หายไปไหนเนี่ย?"คิบอมรีบวิ่งตามหาร่างบางทันที กลัวว่าดงแฮจะเป็นอะไรไป
--------------------------------------
จบอีกตอนแล้ว
วันนี้มุกรู้สึกตื้อๆนิดหน่อย
อยากให้คนอ่านรีเควสมากกว่าว่าอยากจะให้ตัวละครทำอะไร
ใครที่รออยู่ว่าบอมจะแก้แค้นยังไง
ต้องรออีกนิด...เพราะบอมต้องรักด๊องก่อนถึงจะแก้แค้นได้
อย่าลืมเม้นกันนะฮับ
แม้ว่าจะอัพสั้นๆแต่พยายามจะอัพให้บ่อยนะฮับ
มีอะไรจะติชมแอดมาที่นี่เลยนะฮับ n_o_k_smart@hotmail.com
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น