ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ...ตอนที่ 14...
+-+-+-+-+-+-+-ความเดิมตอนที่แล้ว+-+-+-+-+-+-+-+
"พ่อชั้นก็เป็นประธานบริษัทของพวกเรานะสิ..จะไปทำอะไรนายได้ยังไง?"
"ไม่ใช่!!!พ่อนายนะเป็นยากุซ่าต่างหาก...และพ่อนายก็เป็นคนฆ่าพ่อชั้นด้วย"ร่างสูงตะโกนจนคนตัวเล็กตัวสั่น
"ไม่จริง...พ่อชั้นต้องไม่ใช่คนแบบนั้น"ดงแฮตะโกนใส่ตอนนี้เค้ากลัวมาก เมื่อไหร่คิบอมจะมาช่วยเค้าซะที
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ใช่สิ...พ่อนายไม่เคยบอกล่ะสิท่า...หึหึ รู้ไว้ซะตรงนี้เลยว่าพ่อนายฆ่าพ่อชั้น...และพวกนายจะต้องชดใช้" พูดจบเจ้าโจรบ้าก็ผลักหัวดงแฮแรงๆ จนร่างบางล้มลงไปกับพื้นแล้วก็หัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ร่างบางน้ำตาซึมอยู่คนเดียวในโกดัง
ทางด้านคิบอมที่ออกตามหาดงแฮมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เห็นดงแฮขึ้นรถตู้ไปกะชายชุดดำอีก 3-4 คน ทำให้ร่างสูงกังวลใจ เป็นห่วงกลัวว่าดงแฮจะเป็นไรไป
"บอม...หาด๊องเจอมั้ย?" ฮีซอลที่ช่วยออกตามหาถามอย่างร้อนใจเพราะห่วงน้องชายอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
"พี่ซอล...ผมว่าต้องเป็นฝีมือแก๊งไทกอนแน่ๆ"คิบอมบอกอย่างมั่นใจ
"ทำไมบอมคิดแบบนั้นล่ะ?"ฮีซอลถามอย่างไม่เข้าใจในตัวน้องชาย
"เพราะคราวที่แล้วมันก็จับดงแฮไป"
"งั้นจะช้าอยู่ใย...รีบไปตามเร็วเข้าก่อนที่ด๊องจะเป็นไรไป"
คิบอมรีบแจ้นมาที่สำนักงานใหญ่ของไทกอนคอมพานีทันที แถมบุกเดี่ยวซะด้วยพระเอกของเรา
"เจ้านายแกอยู่ที่ไหน?...ไปบอกซิว่าคิมคิบอมมาหา"ร่างสูงเอ่ยสียงเข้มกับพนักงาน ซึ่งเมื่อได้ยินชื่อคิบอมทุกคนก็แทบจะหมอบกราบทันที
"คะ..คือ...เจ้านายไม่อยู่ครับ"
"งั้นมันอยู่ไหน?"คิบอมขึ้นเสียงจนพนักงานกลัวกันถ้วนหน้า เจ้าหมูตอนตัวนึงรีบตอบคิบอมทันทีอย่างไม่ปิดบัง เมื่อทราบแล้วคิบอมก็รีบไปยังที่หมายทันที
ทางด้านดงแฮตอนนี้กำลังนั่งหวาดผวากับภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น ตอนนี้ในใจคิดถึงแต่คิบอมเท่านั้น
"หึหึ...ตัวสั่นเชียวนะ..ลีดงแฮที่แสนเก่งกล้าหายไปไหนแล้วล่ะ...หึหึ"
"ไปให้พ้น...อย่ามายุ่งกับชั้น...แกมันพวกลอบกัด...สู้คิบอมไม่ได้ล่ะสิถึงต้องทำแบบนี้...สารเลว"ดงแฮเริ่มดาอย่าไม่เกรงกลัวอีกครั้ง
"ปากเก่งจริงนะ...ปากแบบนี้น่าให้ลูกน้องชั้นจับจูบซักทีสองที เผื่อจะได้ลดความเก่งกล้าลงซะบ้าง"พูดจบเจ้าโจรมันก็พยักหน้าให้ลูกน้องคนนึงเดินเข้ามาหาดงแฮ
"จะ..จะทำอะไร...ยะ..อย่าเข้ามานะ...คิบอม...ช่วยด้วย..."ร่างบางตะดกนสุดเสียงหวังในใจลึกว่าคนที่คิดถึงจะรีบมาช่วย
"เฮ้!!! รังแกคนที่ไม่มีทางสู้หน่ะ..มันไม่ใช่วิสัยของยากุซ่านะ"เสียงใครคนนึงดังขึ้นทำให้การกระทำทุกอย่างหยุดชะงัก
"คิบอม....ช่วยชั้นด้วย"ดงแฮร้องออกมาทันทีที่เจอหน้าคิบอม
"มาจนได้...คราวนี้ชั้นไม่ปล่อยพวกแกไปแน่ๆ...เฮ้ย..ลุย"
"เดี๋ยวก่อนย...แกจะมามัวหลบหลังลูกน้องทำไม...มาสู้กันแฟร์ๆเลยสิ"คิบอมเอ่ยท้าเจ้าโจรเสียงขรึม ดูเย็นชา และหน้ากลัวมาก เป็นอีกด้านยนึงของคิบอมที่แม้แต่ดงแฮก็ยังไม่เคยเห็น
"จัดให้...วันนี้จะเป็นวันสิ้นชื่อของแก...คิมคิบอม...ย้ากกก"พูดจบก็เกิเดการต่อสู้อันดุเดือนระหว่างคิบอมและหัวหน้าโจรขึ้น ต่างฝ่ายต่างแข็งแกร่งไม่มีใครยอมใคร แต่แล้วเจ้าโจรก็หยิบดาบซามุไรขึ้นมาฟันคิบอมจนเป็นแผลตรงกลางหลัง
"คิบอม..."ร่างบางร้องออกมาด้วยความเป็นห่วง
ในนาทีนั้นเองที่เจ้าโจรจะฟันคิบอมอีกครั้งเสียงลูกน้องคนสนิทของมันก็ร้องขึ้นมา
"นาย...ตำรวจมา...ไปก่อนเถอะ"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ...แล้วชั้นจะต้องตามมาชำระคืนจากพวกนายแน่ๆ"พูดจบพวกมันทั้งหมดก็กรูกันออกจากโกดังไป กลายเป็นพวกคุณตำรวจเข้ามาแทน และก้เข้ามาแก้มัดให้ดงแฮ
"คิบอม...อย่าเป็นอะไรไปนะ"ร่างบางรีบเข้าไปประคองคนที่เพิ่งมาช่วยตัวเองจนบาดเจ็บ
"ดงแฮ...ปะ..ปลอดภัยยแล้ว..อึก.."
"คิบอมอย่าเป็นอะไรนะ...ถ้านายเป็นอะไรไปชั้นจะอยู่ยังไง"ร่างบางเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างหยุดไม่ได้
"อึก...อย่าร้องไห้...ใบหน้าสวยๆมันไม่เหมาะกับน้ำตานะ...เฮือกก...ผม...ระ..รักดงแฮ"คำพูดสุดท้ายก่อนที่คิบอมจะหมดสติไปทำให้ดงแฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
"ไม่นะ...คิบอม......ฮึก...ฮือ...คิบอม..ชั้นรักนาย...นายฟื้นขึ้นมาสิ...ฮึก..ฮือ..."ร่างบางกอดคนตัวสูงไว้ในอ้อมกอด ร้องไห้อย่างหนักไม่ว่าใครจะพูดยังไงก็ไม่ยอมฟัง
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
จบไปอีกแล้ว
เศร้ามั้ยอ่ะ(ไม่เห็นเศร้าเลย)
เม้นกันเยอะๆนะค้า
แล้วเจอกันตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเมื่อดงแฮยอมเปิดใจขนาดนี้แล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับคิเฮบ้าง...โปรดติดตาตอนต่อไป.....
"ไม่ใช่!!!พ่อนายนะเป็นยากุซ่าต่างหาก...และพ่อนายก็เป็นคนฆ่าพ่อชั้นด้วย"ร่างสูงตะโกนจนคนตัวเล็กตัวสั่น
"ไม่จริง...พ่อชั้นต้องไม่ใช่คนแบบนั้น"ดงแฮตะโกนใส่ตอนนี้เค้ากลัวมาก เมื่อไหร่คิบอมจะมาช่วยเค้าซะที
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ใช่สิ...พ่อนายไม่เคยบอกล่ะสิท่า...หึหึ รู้ไว้ซะตรงนี้เลยว่าพ่อนายฆ่าพ่อชั้น...และพวกนายจะต้องชดใช้" พูดจบเจ้าโจรบ้าก็ผลักหัวดงแฮแรงๆ จนร่างบางล้มลงไปกับพื้นแล้วก็หัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ร่างบางน้ำตาซึมอยู่คนเดียวในโกดัง
ทางด้านคิบอมที่ออกตามหาดงแฮมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เห็นดงแฮขึ้นรถตู้ไปกะชายชุดดำอีก 3-4 คน ทำให้ร่างสูงกังวลใจ เป็นห่วงกลัวว่าดงแฮจะเป็นไรไป
"บอม...หาด๊องเจอมั้ย?" ฮีซอลที่ช่วยออกตามหาถามอย่างร้อนใจเพราะห่วงน้องชายอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
"พี่ซอล...ผมว่าต้องเป็นฝีมือแก๊งไทกอนแน่ๆ"คิบอมบอกอย่างมั่นใจ
"ทำไมบอมคิดแบบนั้นล่ะ?"ฮีซอลถามอย่างไม่เข้าใจในตัวน้องชาย
"เพราะคราวที่แล้วมันก็จับดงแฮไป"
"งั้นจะช้าอยู่ใย...รีบไปตามเร็วเข้าก่อนที่ด๊องจะเป็นไรไป"
คิบอมรีบแจ้นมาที่สำนักงานใหญ่ของไทกอนคอมพานีทันที แถมบุกเดี่ยวซะด้วยพระเอกของเรา
"เจ้านายแกอยู่ที่ไหน?...ไปบอกซิว่าคิมคิบอมมาหา"ร่างสูงเอ่ยสียงเข้มกับพนักงาน ซึ่งเมื่อได้ยินชื่อคิบอมทุกคนก็แทบจะหมอบกราบทันที
"คะ..คือ...เจ้านายไม่อยู่ครับ"
"งั้นมันอยู่ไหน?"คิบอมขึ้นเสียงจนพนักงานกลัวกันถ้วนหน้า เจ้าหมูตอนตัวนึงรีบตอบคิบอมทันทีอย่างไม่ปิดบัง เมื่อทราบแล้วคิบอมก็รีบไปยังที่หมายทันที
ทางด้านดงแฮตอนนี้กำลังนั่งหวาดผวากับภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น ตอนนี้ในใจคิดถึงแต่คิบอมเท่านั้น
"หึหึ...ตัวสั่นเชียวนะ..ลีดงแฮที่แสนเก่งกล้าหายไปไหนแล้วล่ะ...หึหึ"
"ไปให้พ้น...อย่ามายุ่งกับชั้น...แกมันพวกลอบกัด...สู้คิบอมไม่ได้ล่ะสิถึงต้องทำแบบนี้...สารเลว"ดงแฮเริ่มดาอย่าไม่เกรงกลัวอีกครั้ง
"ปากเก่งจริงนะ...ปากแบบนี้น่าให้ลูกน้องชั้นจับจูบซักทีสองที เผื่อจะได้ลดความเก่งกล้าลงซะบ้าง"พูดจบเจ้าโจรมันก็พยักหน้าให้ลูกน้องคนนึงเดินเข้ามาหาดงแฮ
"จะ..จะทำอะไร...ยะ..อย่าเข้ามานะ...คิบอม...ช่วยด้วย..."ร่างบางตะดกนสุดเสียงหวังในใจลึกว่าคนที่คิดถึงจะรีบมาช่วย
"เฮ้!!! รังแกคนที่ไม่มีทางสู้หน่ะ..มันไม่ใช่วิสัยของยากุซ่านะ"เสียงใครคนนึงดังขึ้นทำให้การกระทำทุกอย่างหยุดชะงัก
"คิบอม....ช่วยชั้นด้วย"ดงแฮร้องออกมาทันทีที่เจอหน้าคิบอม
"มาจนได้...คราวนี้ชั้นไม่ปล่อยพวกแกไปแน่ๆ...เฮ้ย..ลุย"
"เดี๋ยวก่อนย...แกจะมามัวหลบหลังลูกน้องทำไม...มาสู้กันแฟร์ๆเลยสิ"คิบอมเอ่ยท้าเจ้าโจรเสียงขรึม ดูเย็นชา และหน้ากลัวมาก เป็นอีกด้านยนึงของคิบอมที่แม้แต่ดงแฮก็ยังไม่เคยเห็น
"จัดให้...วันนี้จะเป็นวันสิ้นชื่อของแก...คิมคิบอม...ย้ากกก"พูดจบก็เกิเดการต่อสู้อันดุเดือนระหว่างคิบอมและหัวหน้าโจรขึ้น ต่างฝ่ายต่างแข็งแกร่งไม่มีใครยอมใคร แต่แล้วเจ้าโจรก็หยิบดาบซามุไรขึ้นมาฟันคิบอมจนเป็นแผลตรงกลางหลัง
"คิบอม..."ร่างบางร้องออกมาด้วยความเป็นห่วง
ในนาทีนั้นเองที่เจ้าโจรจะฟันคิบอมอีกครั้งเสียงลูกน้องคนสนิทของมันก็ร้องขึ้นมา
"นาย...ตำรวจมา...ไปก่อนเถอะ"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ...แล้วชั้นจะต้องตามมาชำระคืนจากพวกนายแน่ๆ"พูดจบพวกมันทั้งหมดก็กรูกันออกจากโกดังไป กลายเป็นพวกคุณตำรวจเข้ามาแทน และก้เข้ามาแก้มัดให้ดงแฮ
"คิบอม...อย่าเป็นอะไรไปนะ"ร่างบางรีบเข้าไปประคองคนที่เพิ่งมาช่วยตัวเองจนบาดเจ็บ
"ดงแฮ...ปะ..ปลอดภัยยแล้ว..อึก.."
"คิบอมอย่าเป็นอะไรนะ...ถ้านายเป็นอะไรไปชั้นจะอยู่ยังไง"ร่างบางเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างหยุดไม่ได้
"อึก...อย่าร้องไห้...ใบหน้าสวยๆมันไม่เหมาะกับน้ำตานะ...เฮือกก...ผม...ระ..รักดงแฮ"คำพูดสุดท้ายก่อนที่คิบอมจะหมดสติไปทำให้ดงแฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
"ไม่นะ...คิบอม......ฮึก...ฮือ...คิบอม..ชั้นรักนาย...นายฟื้นขึ้นมาสิ...ฮึก..ฮือ..."ร่างบางกอดคนตัวสูงไว้ในอ้อมกอด ร้องไห้อย่างหนักไม่ว่าใครจะพูดยังไงก็ไม่ยอมฟัง
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
จบไปอีกแล้ว
เศร้ามั้ยอ่ะ(ไม่เห็นเศร้าเลย)
เม้นกันเยอะๆนะค้า
แล้วเจอกันตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเมื่อดงแฮยอมเปิดใจขนาดนี้แล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับคิเฮบ้าง...โปรดติดตาตอนต่อไป.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น