รักเธอจัง นายลูกน้องแสนสวย

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันล่ะเบื่อ...

ฝากด้วยละกันนะ ไม่ดีก็ติ ดีก็ชม ยังไงๆก็ขอเม้นละกันนะ^^

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่รถไฟฟ้าที่กำลังจะไปที่โรงเรียน ซึ่งฉันกำลังจ้องที่โทรทัศน์ของรถไฟฟ้าที่ฉันนั่งอยู่= = วันนี้ฉันคงมาเช้าเกินเหตุล่ะมั้ง ตอนนี้เลยมีแต่ข่าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่นายกกำลังโกงกินบ้านเมือง คนธรรมดากล่าวหานายกไมได้ ชิ เส้นใหญ่วิเศษวิโสมากรึไงห๊ะ แค่อำนาจใหญ่ก็เอาอำนาจมาขู่กัน คนอย่างฉันกลัวตายแน่ะ เชอะ ยกพวกมารุมตีกันยังจิ๊บๆเลย ตอนนี้รู้สึกไม่ดีเลยที่มาเช้า ถ้าตัวเองมาสายกว่านี้ได้ดูดงบังชินกินี่นา-3-

'หมดชีวิตฉันให้เธอ แต่วันนี้..'

เสียงริงโทนของฉันเองแหะ เพลงเพราะใช่มั้ยล่ะ วะฮะฮ่าๆ

"หวัดดี" ฉันกรอกเสียงไปด้วยความเบื่อโลกยิ่งนัก- -

'ดีค่ะ ท่านมาริริน-*- แล้วทำรายงานประวัติศาสตร์ของจารย์นาร่ายังอะ' เสียงเพื่อนของฉันโทรมาเองแหละ และมันจะประชดมากเลยตอน ดีค่ะ ท่านมาริริน

"เออ...ยัยทิวลิป ลืมไปเลยว่ะ รายงานอ่ะ" ฉันพูดแก้ตัวไป ทั้งๆที่ความจริงคือ....ไม่อยากทำมันมากกว่า

'แล้วแกทำไง มาริริน'

"แกเอาไปถ่ายเอกสารซะ= ="

'โห..ไม่ค่อยเลยนะ ยัยริริน'

"จะทำไม่ทำยะ"

'ไม่'

"ไม่ทำ จะไม่เลี้ยงเอิทเควก"

'ก็ได้ย่ะ บายนะริริน'

เฮ้อ...เบื่อจังเลย ประวัติศาสตร์อันเฉิ่มสะบัด-_-;ยากก็ยาก ป่าเถื่อนก็ป่าเถื่อน เคมีง่ายกว่าเยอะเลย ชิๆ-3-  ถึงสถานี่ที่ตัวเองต้องลงแล้ว ให้ตายเถอะคิมแจจุง รายการเพลงเริ่มมาตอนที่ฉันต้องลงT_____________Tพระเจ้าเล่นตลกกับฉัน

ในที่สุดตัวเองต้องลากสังขารไปโรงเรียน แง๊ๆหิวข้าวๆ แถวนี้ดันมีแต่....ร้านขายยา เมื่อเช้าลืมกินข้าวเลยง่ะ แม่บอกว่าข้าวไมได้หุงT____Tข้าวหมด ชองยุนโฮเล่นตลกบ้าๆกับมาริรินสุดซ่าส์

ตอนนี้เราต้อนเดินไปที่โรงเรียนนะ เพื่อไปดิ่งโลดที่โรงอาหารT^T อดทนเข้าไว้นพมาริริน สู้เพื่อคิมแจจุง สู้ว้อยยยยยยยยยยย~~ เพื่อข้าวมาริรินทำได้><แม้ว่าตอนนี้ท้องฉันจะครวญครางขอส่วนบุญก็ตามแต่

อีกนิด.............

อีกหน่อยยย....................

อีกน้อย......................

เฮ้.....ในที่สุดก็ถึงโรงเรียนแล้ว เอ่อ โรงอาหาร>o<ฮิ้วๆ ข้าวจ๋าพี่มาแย้ววววว

'หมดชีวิตฉันให้เธอ...' เสียงริงโทนดังอีกแว้ววว

"ดี ทิวลิป"

'มาถึงโรงเรียนยัง'

"ถึงโรงอาหาร-*-"

'........'

"จะไปกินข้าวนะ เจอกันที่โรงอาหาร"

ในที่สุดฉันก็วางสายไป ปากท้องคือสิ่งสำคัญ นั่นก็คือ ข้าวขาหมู

ฉันรีบดิ่งไปที่ร้านข้าวขาหมู ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์

"ป้าคะๆ ข้าวขาหมูที่นึงค่ะ"

"จ่ะ มาริริน"

ป้าร้านนี้สนิทกันกับเรามานาน ประมาณ 10วิก็ได้แล้ว เชื่อดิ ฉันมันขาประจำนี่นา

"ได้แลว้จ่ะ"

ฉันรีบเอาจานข้าวหยิบช้อนส้อมไปหาที่นั่งกิน

ง่ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"นี่ดูดิ นัททิวสุดหล่อของช้านน โฮกได้อีก กรี๊ดๆๆๆๆๆ"

"บ้าย่ะ อ๊อฟแอลจีฯของชั้นแหละ เพอร์เฟตที่สุดแล้ว><"

"แล้วมาดูมาริรินสิ ชอบดงบังได้ไงก็ไม่รู้ แก่ก็แก่ ทุเรศก็ทุเรศ เลือกไปได้ไง"

อ่าวววพวกนี้ อยู่ๆก็โยนมาด่าชั้น ให้ตายสิ แล้วมาหาว่าดงบังไม่หล่อ มันจะมากไปแล้วนะยัยพวกนี้-.,-

"ใครที่ด่าดงบังคนนั้น........"

ฉันพูดลอยๆขึ้นม ไอ้พวกจับผู้ชายรีบเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

-----------------------------------------------------------------------------------------

55555+หลอกไว้ให้ตื่นเต้นเล่นๆว่า ริรินจะพูดว่าอะไร แต่ยังไง ริรินก็คงเป็นสาวห้าวสุดซ่าส์นะเคอะ อิอิ ไม่ดีติ ดีก็ชม 

เม้นมั่งเด้อ ขอเม้นเป็นกำลังใจนะจ๊ะ จุ๊ฟๆ