Blue lock

ลำดับตอนที่ #2 : สัญชาตญาณ

ปัจจุบัน

.

.

.

วันเวลาที่ผมได้เล่นบอลกับจิงิริวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมจึงได้รู้ว่าเขาได้รับอาการบาดเจ็บที่เอ็นไขว้หน้าข้อเข่าข้างขวาขาด แต่ก็หายดีแล้ว แต่ว่าเขาก็กลัวจะเล่นบอลไม่ได้อีก พอเขาเห็นผมใช้เท้าเอาโทรศัพท์ลงในวันนั้นเขาก็จึงชวนผมมาซ้อมบอลกับเขาทุกวันและก็ชวนผมเล่นให้กับโรงเรียน ผมก็เล่นกองหน้าให้กับโรงเรียนนั้น  และบ้างครั้งจิงิริก็จะลงมาแข่งบางนัด สลับกับผมเล่นกองหน้า แข่งชนะจนมาถึงรอบชิง เพื่อไประดับประเทศ

“งั้นเราไปแข่งกันเลย จะต้องเอาชนะมาให้ได้เพื่อไประดับประเทศ”กัปตันทีมของโรงเรียนพูดปลุกใจเพื่อนในทีม ตัดมาทางผม

“จิงิริคุงวันนี้ผมขี้เกียจแข่งจัง เมื่อไรผมจะได้นอนกันเนี่ย”ผมได้บ่นให้เพื่อนผมแดงฟัง

“ฉันว่านายขี้เกียจมากเกินไปแล้ว ตอนนี้นายควรสนใจการแข่งขันก่อนไหม”จากนั้นเขาก็เดินไปนั่งที่ม้านั่งสำรองแล้วพูดว่า

“ลงไปเล่นบอลได้แล้วไอเจ้าบ้า ถ้าวันนี้นายทำตัวขี้เกียจแล้วไม่วิ่ง ตอนที่แข่งเสร็จฉันจะไม่ซื้อขนมให้นายแน่”เขาเห็นผมกำลังเดินมาตรงม้านั่งสำรองเหมือนทุกคครั้งเพราะผมจะนอนตักเขาทุกครั้งที่รู้สึกขี้เกียจแล้วง่วงนอน จนบางครั้งกรรมการต้องมาเรียกให้ลงมาแข่ง

“ก็ได้ แต่แข่งเสร็จแล้วนายต้องซื้อขนมให้ผมด้วยนะ” พอจิงิริจริงตกลงกับผมว่าถ้าแข่งเสร็จเขาจะซื้อขนมมาให้ผม 

โรงเรียนของผมได้เขี่ยลูกก่อน กองกลางนั้นส่งให้ปีกขวาแล้วปีกขวาส่งมาให้ผม ผมจึงเลี้ยงบอลขึ้นมา แล้วส่งให้ปีกซ้ายที่เติมขึ้นมา ในขณะที่แบ็คขวาฝั่งตรงข้ามกำลังวิ่งเข้าหาปีกซ้ายในตอนนั้นเอง ผมก็ได้วิ่งขึ้นหน้ามาแล้ว ปีกซ้ายก็ได้เปิดบอลก่อนที่แบ็คขวาจะถึงตัว เปิดบอลมาที่ผม ในตอนนั้นเองก็ได้มีกองหลังฝั่งตรงข้ามมาชนผมแล้วพูดว่า

“ดูสิว่านายจะยิงยังไง ไอกองหน้ากระจอก”ในตอนนั้นผมไม่สนใจว่ากองหลังจะพูดอะไรเพราะผมกำลังคิดอยู่ว่า

‘ลูกส่งนี้จะยิงยังไงดีนะ หรือว่าจะยิงจังหวะเดียวดีนะ คิดแล้วรู้สึกง่วงจัง’ ในขณะที่ผมจะหลับอยู่นั้นเองก็ได้มีภาพการยิงลูก มันเป็นภาพชายคนหนึ่งเขาได้ยิง

“สวัสดีครับผมผู้พากย์ฟุตบอล วันนี้เราจะดูนัดชิงชนะเลิศเพื่อไประดับประเทศกันนะครับ จังหวะนี้โรงเรียนนาโกะสุเตะได้เขี่ยบอล กองหน้าเบอร์9ส่งมาตรงกลาง กองกลางของนาโกะสุเตะได้บอลแล้ว ส่งให้ปีกขวา ปีกขวาได้ส่งให้กองหน้าเบอร์9ได้บอลแล้ว เขาเลี้ยงบอลผ่านตัวประกบขึ้นมาแล้วส่งให้ปีกซ้าย แต่ได้มีแบ็คขวาของอีกทีมได้วิ่งมาประกบ ปีกซ้ายจังหวะนี้เค้าได้เปิดบอล แต่หน้าจะสูงเกินไปนะครับ แต่จังหวะนี้ครับ! กองหน้าเบอร์9ได้ยิงลูกที่ไม่ขาดคิดเขาได้ยิงตีลังกาแล้วเป็นประตู!!! โรงเรียนนาโกะสุเตะ ได้ขึ้นนำแล้วครับสกอร์ตอนนี้ 1-0แล้วครับ"นักพากย์เขาได้ตะโกน เพราะมันคือประตูที่ไม่ขาดคิด

‘อะ..ฉันทำอะไรลงไป แต่ตอนนี้อยากนอนจังเลยแฮะ'ในตอนที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นเอง

“นายยิงได้โคตรเทพเลยพวก นายพึ่งเล่นแค่หนึ่งเดือนจริงเหรอ”กัปตันทีมก็ได้เขามาแสดงความดีใจกับประตูที่ผมทำได้และก็มีเสียงเชียร์ของฝั่งโรงเรียนนาโกะสุเตะเสียงดัง 

‘น่าอายจังเลยโดนชมด้วย แต่การยิงประตูมีความสุขอย่างนี้เอง’ผมคิดแล้วหันไปหาจิงิริ

“นายเก่งมาก ยิงได้สวย”จิงิริได้ตะโกนบอกผม 

“ขอบคุณที่ชมนะจิงิริ”ตอบกับแล้วยิ้มให้จิงิริ

ตัดมาทางฝั่งจิงิริ ‘อะ…ทำไมฉันถึงเขินกันรอยยิ้มนั้นกันนะ ปกติหมอนั่นชอบทำหน้าง่วงนอนตลอดเวลา แต่พอยิ้มทีโคตรหน้ารัก’จิงิริหน้าแดงมาก กลัวคนอื่นเห็นจึงเอาผมปิดหน้า

ตัดมาทางฝั่งผม ‘เอ๊ะจิงิริทำไมเขาหน้าแดงจัง เป็นหวัดรึป่าวนะ’พอคิดอยู่นั้นเอง กรรมการก็บอกให้เตรียมตัวเขี่ยลูก

แข่งกันไป ไม่มีใครทำอะไรกันได้เลยจนหมดเวลาครึ่งแรก มาต่อครึ่งหลัง โค้ชได้เปลี่ยนปีกซ้ายออกเอาจิงิริเข้า แล้วเปลี่ยนผมออกเอาตปก.เข้า

‘ไม่ไหวแล้วรู้สึกง่วงนอนจัง โดนเปลี่ยนแล้วนอนดีกว่า'พอผมถึงม้านั่งแล้วหลับทันที

ก่อนจิงิริจะโดนเปลี่ยนเข้า เขาเห็นผมนอนอยู่ตรงม้านั่งจึงเอาผ้าห่ม มาห่มผมแล้วพูดว่า

“หลับฝันดีนะ ไอ้ขี้เซา”พูดเสร็จแล้วก็ลูบหัว แล้วก็ไป

ครึ่งหลังก็ทำอะไรกันไม่ได้ จิงิริลงไปก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้เพราะเขาก็กลัวว่าแผลที่หัวเขาขวาจะขาดและกลัวว่าเล่นบอลไม่ได้อีก จึงไม่ค่อยวิ่งมากนัก

ผลจึงจบด้วยสกอร์ 1-0 โรงเรียนนาโกะสุเตะ ชนะ

พอชนะแล้วโค้ชก็ไปสัมภาษณ์พอสัมภาษณ์เสร็จโค้ชก็ชวนทั้งทีมไปกินข้าวเดี๋ยวเขาเลี้ยง

แต่จิงิริเห็นว่าผมยังนอนอยู่จึงอุ้มผม เอาผมไปนอนในรถเพราะแม่เขาขี่รถมารับ

“นั้นใช่คนที่พูดถึงทุกวันใช่ไหมจิงิริคุง”แม่ได้ถามจิงิริ 

“ใช่ครับแม่ ตอนนี้เขานอนอยู่งั้นให้เขามานอนบ้านเราก่อนไหมครับ”แม่เห็นลูกชายพูดแบบนั้นก็ได้พูดขึ้นมาว่า

“งั้นก็ได้ลูก”จิงิริก็ขึ้นรถแล้วได้เอากระเป๋าของผมขึ้นรถ พอถึงบ้านของจิงิริแล้วเขาก็ปลุกผม

“ตื่นได้แล้ว ไอ้ขี้เซา ตื่น ตื่น ตื่นได้แล้ว”เขาได้เรียกผม

“ตื่นแล้ว มีอะไรจิงิริปลุกฉันทำไมกำลังฝันดีอยู่เลย”ผมตื่นแล้วจึงถามเขาว่าเรียกผมทำไม

“ถึงบ้านฉันแล้ว ฉันเห็นนายหลับลึกและนายอยู่บ้านคนเดียวจึงคิดว่ามานอนบ้านฉันน่าจะดีกว่าแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านของนาย”เขาได้ตอบ

“เคร นอนบ้านนายก็ได้แต่ตอนนี้ผมหิวขนมแล้ว”เขาเห็นผมพูดอย่างจึงเอาขนมให้

แล้วจากนั้นผมกับจิงิริอาบน้ำด้วยกัน นั่งเล่นเกมด้วยกันสักพักแล้วก็ลงมากินอาหารเย็น

ไม่มีห้องเหลือผมจึงต้องนอนกับจิงิริ ก่อนนอนผมจึงพูดว่า

“ราตรีสวัสดิ์ฝันดีนะผมแดงคุง”ผมพูดเสร็จก็หลับไป 

“ราตรีสวัสดิ์ฝันดีเหมือนกันนะไอ้ขี้เซา”จิงิริพูดจบแล้วก็กอดผมแล้วหลับไป

---

จบแล้วครับเดี๋ยวมาต่อตอนหน้า ตอนหน้าจะเข้าสู่blue lock แล้วนะครับ  ผิดพลาดตรงไหนพิมพ์บอกได้นะครับ