คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
สถานที่แห่งหนึ่งในญี่ปุ่น
ได้มีชายคนหนึ่งชื่อว่าสึกายะ เรียวโตะ อายุ17 ปี กำลังดูโทรศัพท์อยู่
“วิดีโออะไรเนี้ยเต็มไปหมด งั้นลองกดดูดีไหมนะ”ระหว่างคิดอยู่นั้นได้มีชายคนหนึ่งเดินมาชน ตอนที่ผมนั่งตรงบันได กำลังนั่งดูโทรศัพท์เกี่ยวกับชายคนหนึ่งอยู่ แล้วอยู่ดีๆก็โทรศัพท์หลุดมือ ผมเห็นผู้ชายในคลิปใช้เท้าจับอะไรไม่รู้ลูกกลมๆลงพื้น ในตอนที่โทรศัพท์หลุดมือนั้นเอง
“นายชื่ออะไรเมื่อกี่นายสุดยอดไปเลยใช้เท้าเอาโทรศัพท์ลง นายเคยเล่นบอลมาก่อนเหรอ”ชายคนนั้นได้ถามผม ผมรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจกับตัวเองเท่าไรเพราะเขาถามผมมากไป ผมจึงตอบไปว่า
“ก่อนจะถามชื่อคนอื่นควรบอกชื่อตัวเองก่อนนะ ผมแดงคุง”ชายที่เข้ามาถามก็ได้พูดว่า
“ฉันชื่อ เฮียวมะ จิงิริ จะเรียกว่า จิงิริ ก็ได้แล้วนายละชื่ออะไร” ผมจึงตอบไป
“ผมชื่อ เรียวโตะ สึึกายะ จะเรียกว่า สึกายะ ก็ได้งั้นผมไปก่อนยินดีที่ได้รู้จัก ผมแดงคุง" ผมที่กำลังจะไป
“เดี๋ยวสิ ฉันชื่อจิงิริ แล้วมาเล่นบอลกับฉันไหม ฉันเห็นนายแล้วคิดว่านายหน้าจะเล่นบอลเก่งแน่ถ้าฝึก” ผมเห็นเขาชวนเล่นบอลอะไรไม่รู้จึงบอกไปว่า
“ฟุตบอล คืออะไรเหรอ ผมแดงคุง” จิงิริเห็นว่าผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับฟุตบอลเขาจึงพูดว่า
“ฉันไม่ใช่ผมแดงคุง ชื่อของฉันคือจิงิริ แต่ทีแรกฉันเห็นนายดูวิดีโอ โนเอว โนอา ฉันคิดว่ารู้เกี่ยวกับฟุตบอลสักอีก”เขาเห็นผมไม่รู้เกี่ยวกับฟุตบอลจึงอธิบายต่อว่า
“ฟุตบอลเล่น 11 คน รวมเป็นทีม แล้วไปแข่งกับอีกทีมหนึ่ง ใครยิงฝั่งตรงข้ามมากที่สุดเป็นฝ่าย ชนะ” ผมเห็นว่าหน้าสนุกดี แต่ไม่ค่อยมันใจเท่าไรแต่ก็อยาก ลองดู
“น่าสนุก งั้นผมเล่นด้วย” เขาจึงบอกกับผมว่า
“เคร เจอกันพรุ่งนี้ที่สนามของโรงเรียนตอนเช้านะ”ผมจึงพูดว่า
“ต้องตื่นเช้าเหรอ รู้สึกขี้เกียจจังเลยไม่ตื่นได้ไหม”ผมรู้ขี้เกียจจึงบอกจิงิริ พอจิงิริเห็นผมขี้เกียจจึงพูดว่า
“นายเนี่ยนะ งั้นนายมาซ้อมตอนเย็นก็ได้ ” จิชิริพูด
“เคร เจอกันตอนเย็นของวันพรุ่งนี้นะ ผมแดงคุง” ผมก็บอกลาจิงิริเสร็จแล้วกลับบ้าน พอกลับถึงบ้านแล้ว
“กลับมาแล้วครับ พ่อ แม่ ”แต่ไม่มีเสียงตอบกับเพราะพ่อกับแม่ของผมเขาได้ตายไปเมื่อ 10ปีที่แล้วเพราะเครื่องบินตก มันเป็นสิ่งที่เศร้าที่สุดในชีวิตของผม
10ปีที่แล้ว
.
.
.
“พ่อกับแม่ของเธอได้เสียชีวิตแล้ว เหตุเกิดจากเครื่องบินตก ต้องขอโทษด้วย”
มันเป็นวันที่ผมจะจำไปจนวันตายเพราะเป็นวันที่ผมได้เสียครอบครัวของผมทั้งหมดที่ผมรัก พ่อ แม่ ในตอนนั้นก็คิดว่า ทำไมพวกท่านถึงทิ้งผมไป ผมจึงจมอยู่กับอดีตและก็มีอยู่วันหนึ่งผมก็ได้เจอกับเด็กที่หน้าจะอายุเท่ากับผม เขานั้นกำลังเล่นฟุตบอลอยู่คนเดี๋ยว พอเขาเห็นผมกำลังมองเขาอยู่จึงทักผม
“ฉันเห็นนายมองฉันตั้งนานแล้วมาเล่นบอลกับฉันไหม”เด็กผมดำปลายสีเหลืองหน้าตาน่ารักได้พูดกับเด็กผมสีเขียวอ่อน คนที่โดนถามก็คือผมเองจึงตอบว่า
“มันสนุกไหม แต่ฉันรู้สึกขี้เกียจมากที่จะขยับตัวเลย”ในขณะที่ผมพูดเด็กคนนี้ก็ได้ส่งบอลมาทางผม ในตอนนั้นเองภาพใครก็ไม่รู้โผล่ออกมาในความทรงจำ ในตอนนั้นเองร่างกลายผมก็ไปตามสัญชาตญาณ จับบอลอย่างนุ่มนวล พอผมตั้งสติได้จึงพูดไปว่า
“นายเตะไอลูกกลมๆเกือบโดนฉันแล้วนะ”ผมรู้สึกโกรธนิดหน่อย แต่ไอเด็กผมดำปลายสีเหลืองก็พูดว่า
“เอาน่าแต่นายก็จับบอลได้ไม่ใช่เหรอ แต่ว่านะนายจับแบบนั้นได้อย่างไง เหมือนโนเอว โนอาเลย”ผมเห็นอย่างจึงบอกไปว่า
“ไม่รู้เหมือนกันแต่นายชื่ออะไรฉันชื่อ เรียวโตะ สึกายะ จะเรียกว่าสึกายะก็ได้”ผมได้พูดออกไป
“ฉันชื่อ เมกุรุ บาจิระ จะเรียกบาจิระก็ได้นะ ว่าแต่สึกายะจะมาเล่นบอลกับฉันไหมละ”บาจิระชวนผมเล่นบอลผมจึงตอบกับว่า
“เค งั้นผมเล่นด้วยก็ได้” และวันนั้นผมกับบาจิระเล่นไอลูกกลมๆที่เรียกว่าฟุตบอล เล่นกันจนถึงตอนเย็น จากวันที่ผมเสียพ่อแม่ในวันนั้น พอผมเล่นกับบาจิระทำให้ผมสนุก ทำให้คิดว่าฟุตบอลก็สนุกเหมือนกัน
จากวันนั้นผมก็ต้องย้ายไปอยู่กับยาย จึงไม่ได้เจอบาจิระตั้งแต่เราเล่นบอลด้วยกัน ผมจึงลืมเรื่องฟุตบอล และไม่ได้เล่นฟุตบอลจนมาเจอจิงิริที่ชวนเล่น
จบ
จบแค่นี้ก่อนนะครับเดี๋ยวมาต่อในตอนหน้านะครับ จะจิ้นก็ได้นะครับอาจจะวายนะ
อยากถามนะครับว่า จะวายหรือไม่วายดีครับ คอมเม้นได้นะครับเพื่อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยนะครับ
ความคิดเห็น