<..หนุ่มสุดป๊อปจุ้นเข้ามารัก..>

ลำดับตอนที่ #4 : ลำดับตอนที่ 4

แสงแดดยามสาย มันช่างน่านอนเสียจริงๆ ลมอากาศเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆ เสียงนกร้องเจือแจ้ว แต่ชั้นนอนไม่ได้หรอก ก็เพราะว่าตอนนี้ชั้นกำลังเรียนอยู่นะสิ หัวของชั้นก็ผะงกๆอยู่อย่านั้น มันเป็นวิชาสังคมแอนด์กฎหมาย< ไม่รุจะตั้งว่าอะไรดีอ่ะ > ที่น่าเบื่อมั้กมากนะสิ

“ นี่ๆ! ไอริ ๆ เทอจะผะงกๆยังนี้อีกนานมั้ย ” ยัยแพมหันมาพูดกับชั้นแถมยังทำท่าประกอบอีกนะ

( =_= ) ( -_- ) ( _ _ ) ( =_= ) ( -_- ) ( _ _ )…..

“ ฮืม...ม... ” ชั้นยังงัวเงียไม่หายเลย    ตื่นสิ! ตื่น! นี่! ตื่นสิ

“ นี่ๆ! อย่าหลับสิ เธอไม่รู้หรอว่าอาจารย์ที่สอนวิชานี่... ” ยัยแพมพยายามที่จะเตือนสติชั้นให้ได้ แต่ชั้นก็ต้องพูดขัดยัยนั่นไว้ได้

“ อืม...ชั้นขอสักแปบนะ เนี่ยวิชาสุดท้ายแล้วแปบเดียวนะ อาจารย์ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ” ขอเหอะนะแพม

“ ไอริ! เธอไม่รู้อะไร อาจารย์คนนี้.... ” ครั้งนี้ยัยแพมก็โดนขัดอีกรอบ แต่...ชั้น...ไม่...ได้...ขัด...นะ...

“ นี่! นางสาววรัญญา กับนางสาวขนิษฐาจะคุยกันอีกนานมั้ยจ๊ะ ครูไม่ว่าอะไรหรอก แต่!ครูมี่ที่ๆนึงให้ไปคุยกัน ” เสียงนี้เป็นเสียงของอาจารย์กนกศรีที่อยู่หน้าห้อง  และพวกชั้นก็กำลังได้ไปยังที่ๆอาจารย์บอก

“ อย่าลืมยกขาขึ้นแล้วกางแขนด้วยล่ะ ” ไม่น่าเชื่อว่า รร. ที่ประเทศไทยก็เป็นเหมือนที่ญี่ปุ่น  ฮือ...ๆๆๆคนสวยแย่แล้ว < สวยตรงไหนว่ะ > นี่! ใช่มั้ยคือสิ่งที่ยัยแพมพยายามเตือนชั้น....

“  เป็นไงล่ะ ยัยตัวดี ไอริ !” ยัยแพมพูดขึ้นก่อนหลังจากอาจารย์กนกศรีได้เข้าไปในห้องแล้ว

“ แฮะๆ...ชั้นขอโทษจริงๆ นะ แพม นะ อย่าโกรธชั้นเลยนะจ๊ะ ” ชั้นพยายามง้อยัยแพม หน้าตาของยัยแพมเป็นยังนี้  -_-  ฮือๆ...ชั้นเสียใจ  I’m sorry….ฮือๆ...

“ หึๆ... ” เสียงใครอ่ะ ?

“ ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนายเฟริช ”  ยัยแพมตะโกนขึ้น เฟริชหรอ นายนั้นนิ แล้วเจ้าตัวก็ออกมาจากห้องของตัวเอง

“ ไม่น่าเชื่อเลย ว่าเด็กใหม่ก็โดนด้วยไปกับเค้า ” นายนั่นเริ่มมีบทสนมนากับเค้าบ้างแล้ว แค่บทแรกก็หาเรื่องแล้ว

“ ไม่ใช่ว่าชั้นเป็นคนหาเรื่องนะ แต่ยัยนี่ต่างหากที่หาเรื่องให้ชั้นโดนไปด้วย ” เสียงนี่เป็นเสียงของยัยแพม

“ โฮะๆ..ไม่น่าเชื่อว่าเด็กใหม่จะหาเรื่องอาจารย์กนกศรี รู้มั้ยว่ากิตติศัพท์ของอาจารย์คือ ใครที่พูดกันในเวลาชั่วโมงคือซวยเท่านั้น แล้วทำไมแกไม่บอกยัยนี่ว่ะ ” กวนจริงๆนายนี่

“ ชั้นพยายามบอกแล้วแต่ยัยนี่ไม่ยอมลูกเดียวอ่ะดิ แล้วผลออกมาเป็นไง โถ!” คำสุดท้ายยัยแพมถอนหายใจออกมาอย่างแรง

“ ก็ชั้นบอกแล้วไงว่าขอโทษ ขอโทษเนี่ย โถ! ชั้นก็ไม่อยากยืนนักหรอกน่า ” ชั้นเริ่มพูดบางแล้วหลังจาก ไอ 2 คนนี้พูดอยู่นาน

“ มันก็คงต้องยืนยังนี้ไปทั้งชั่วโมงนั้นแหละ 555 ไม่น่าเชื่อ ” นายเฟริชพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในห้อง

“ ทำใจ เฮ้อ.... ” ยัยแพมถอนหายใจลากยาว

อีก 5 นาทีหมดคาบที่ 3

วิชานี่เป็นวิชาคณิตศาสตร์ เป็นวิชาที่ต้องเรียนทุกประเทศอยู่แล้ว และชั้นก็ชอบซะด้วยสิ  แต่ท่าท่างเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆชั้นจะไม่ชอบเลยสักนิด ก็ยัยแพมน่ะสิ พอกลับมานั่งหลังจากยืนอยู่หน้าห้อง ชั่วโมงนึงกลับมาก็นอนอย่างเดียว เฮ้อ! จริงๆ แล้วแกมาด่าชั้นทำไมว่ะ

เอาล่ะหันมามองบนกระดานดีกว่า ใกล้จะหมดชั่วโมงแล้วด้วย y = ax² + bx + c  เมื่อ x แทนจำนวนจริง a, b, c เป็นค่าคงตัว และ a  0 และ เรียกกราฟของสมการของพาราโบลาว่าพาราโบลา

~ อ๊อด...................... ~

เสียงกระดิ่งของการหมดคาบเรียนที่สาม พร้อมอาการตื่นจากเพื่อนข้างๆชั้น

“ เอาล่ะ พรุ่งนี้อาจารย์จะมาสอนหลักในการเขียนกราฟของสมการของพาราโบลานะ วันนี้พอแค่นี้จ๊ะ สวัสดีจ๊ะ ” อาจารย์กล่าวลา พร้อมเดินออกจากห้อง

“ เฮ้อ....นอนเต็มอิ่มเลย ริ ยืมสมุดลอกหน่อยดิ นะจ๊ะ ^^” พออาจารย์ออก ยัยนี้ก็หันมาขอจากชั้นเชียว

“ อืมได้สิ  อ่ะ ”

“ ขอบใจจ๊ะ ^^ ” ยิ้มตลอดเวลาเลยนะ

“ แต่ชั้นว่าแกไปล้างหน้าหน่อยก็ดีนะ ยัยแพม น้ำลายของแกมันหยืดซะจนหน้าเกลียดเลยอ่ะ ยี้!” ชั้นหันไปกระซิบค่อยๆข้างหูยัยนั่น

“ ว้าย! ยายบ้า  ทำไมไม่บอกชั้นเร็วๆล่ะ ” พูดเสร็จยัยแพมก็รีบวิ่งแจ้นไปข้างนอกทันที

“ นี่เธอ! ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย ” เสียงมาจากข้างหลังชั้น พอหันหลังไปชั้นก็เห็นกลุ่มผู้หญิงที่มีซัก 5-6 คน น่ารักเกือบทุกคน แต่ที่ชั้นเห็นคนเด่นคนนึงคือ ผู้หญิงที่ออกทางเปรี้ยวมั้กมาก ถ้าเปรียบเทียบกับพี่ข้าวปุ้นล่ะก็เปรี้ยวต้องคนนี้ ถ้าสวยต้องพี่ข้าวปุ้นอย่างแน่นอน และท่าทางของผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เป็นมิตรเลยซะด้วย แต่คนที่ทักชั้นไม่ใช่คนนี้หรอกนะ

“ เออ... ” ชั้นอึกอักเล็กน้อย ก็เพราะว่า หนูนานัดชั้นไว้แล้วนะสิ

“ ยัยนี่ไปกับพวกเธอไม่ได้หรอกเพราะว่า ยัยนี่ น่ะอยู่กลุ่มชั้น ”  เสียงของใครน่ะ?

“ ช่าย..... ” พอชั้นหันหลังกลับไปก็เจอะกับหนูนาแล้วก็แพม ชั้นเดินเข้าไปหาหนูนาทันที

“ แหม เห็นมั้ยล่ะ ยัยอาย เค้าไม่ไปกับเราหรอกก็เพราะว่าเค้านะอยู่กลุ่มของพวกชอบอ่อยนะ ไปเหอะชั้นไม่อยากอยู่ใกล้กลุ่มพวกนี้เท่าไรนะ ” คนที่ชั้นเคยพูดว่าเปรี้ยวนั้นแหละ เป็นคนพูด

“ ไม่เอาน่าคอร์น เค้าคงไม่ว่างจริงๆนะ งั้นไม่เป็นไรนะ ไปก่อนล่ะ ” ทำไมคนนี้ถึงต่างจากยัยคอร์นสิ้นเชิงนะ เสร็จแล้ว พวกของยัยคอร์นก็เดินจากไป

“ ไปเหอะไอริ พวกพี่แพนคงรอเราแล้วล่ะ ” หนูนาหันมาพูดกับชั้นพร้อมเดินนำหน้าชั้นกับยัยแพนไป

ณ โรงอาหาร

“ คนเต็มเลยอ่ะยัยนา แล้วนี่มีใครจองโต๊ะไว้รึป่าวอ่ะ ” ยัยแพมหันไปพูดกับหนูนา

“ อืม....”มีหรอ “ ไม่รุสิ ” อ่าว..ไงตอบงั้นอ่า

“ หนูนา ^^! ” เสียงตะโกนมาแต่ไกล  และชั้นก็เห็นกลุ่มของพี่แพนเค้กอยู่ตรงนั้นครบ ทั้ง พี่แพนเค้ก พี่ข้าวปุ้น พี่นิว พี่เกี้ยว และมีเพิ่มมาอีก 3 คนด้วยล่ะ ชั้นยังไม่รู้จักเลยอ่ะ พวกเราเดินไปสมทบกับพวกพี่ทันที

“ ว่าไงจ๊ะไอริ ” พี่แพนเค้กทักชั้น

 “ นี่หรอแพนเค้ก น้องที่พูดถึงนะ ” นี่เป็นคำพูดของพี่ 1 ใน 3 ที่ชั้นยังไม่รู้จัก

“ อืม ถูกต้อง ยัยฟ้า น่ารักอย่างที่ชั้นว่ามั้ย^^ ” น่ารักหรอค่ะพี่แพนเค้ก ///>.</// เขินจังเลย

“ อืม น่ารักอย่างที่ว่าจริงๆ ” พี่ฟ้าพูดตอบ

“ เออ...ไอริยังไม่รู้จักพี่สามคนนี่เลยพี่แนะนำให้ฟังนะ คนที่พึ่งพูดเมื่อกี้คือพี่ฟ้าสวย อยู่ห้อง 5C และคนนี้คือพี่เอพพิล ห้องเดียวกับพี่คือ 5A และคนสุดท้ายคือพี่น้ำผึ้ง อยู้ห้อง 5B จ๊ะ^^ ” พี่ฟ้าสวยเป็นผู้หญิงที่ดูแล้วเปรี้ยวเหมือนกับพี่ข้าวปุ้นแต่เปรี้ยวมากกว่านะ ส่วนพี่เอพพิลน่ารักอ่อนหวาน เรียบร้อย และพี่น้ำผึ้งก็น่ารักเหมือนกันนะ

“ พี่แพนเค้กน้องหิวแล้ว ” เสียงของยัยแพมทำให้พี่แพนสะดุ้งขึ้นมา

“ โอเค ไปซื้อข้าวกัน ” พี่แพนเค้กว่าแล้วก็เดินตรงไปทางร้านอาหารทันที ที่นี่มีร้านให้เลือกหลายร้านมาก จนชั้นไม่รู้จะเลือกซื้อร้านไหนดีนะ

“ แพมๆ ” ชั้นหันไปกระซิบกับยัยแพม

“ หืม..”

“ ช่วยซื้อข้าวให้หน่อยสิชั้นเลือกอาหารไทยไม่เป็นง่ะ นะจ๊ะ ^^ ” ชั้นพูดพร้อมกับยื่นแบงค์ร้อยให้มันไป

“ โอเค ได้สิ งั้นเอาแบบชั้นนะ เธอจะทานได้ป่ะล่ะ ” ยัยแพมถามชั้น ในจานข้าวของมันที่ชั้นเห็นก็น่าจะเป็นต้มยำ กับ ผัดผักนะ

“ ดะ...ได้สิ ” ชั้นตอบรับ

“ ป้าค่ะ เอาแบบนี้อีกจานค่ะ  ”  ยัยแพมหันไปสั่งป้าคนขายทันที “ อ่ะ..”  ยัยแพมหันมาส่งจานข้าวให้ชั้นพร้อมกับตังค์ทอน

“ ขอบใจนะ แพมสุดสวย ^^ ”  ชั้นหันไปขอบคุณมัน

“ ไม่เปนไรหรอกชั้นรู้อยู่แล้วว่าคนสวยก็ต้องช่วยเหลือคนอื่นเสมอๆ ” เอาล่ะถือว่าชั้นจะไม่ถอนคำพูดแล้วกันที่ซื้อข้าวให้ชั้น

“ แพม ไอริ! ” เสียงของพี่ข้าวปุ้นดังมาเยือน

“ ทำไมแกชอบตะโกนจังว่ะ ยัยปุ้น ทั้งทีก็อยู่ใกล้ๆ ” พี่เกี้ยวหันมาแขวะพี่ข้าวปุ้นเพราะว่าแพมกับชั้นอยู่ห่างจากพี่เค้าแค่ 5 ก้าวก็เดินไปถึงนะสิ

“ เออ...เถอะน่า ไปเร็ว” พี่ข้าวปุ้นหันมากวักมือเรียกพวกชั้นให้ไปตาม

และแล้วพวกเราก็ได้โต็ะนั่ง  โต๊ะที่โรงเรียนนี่เป็นแถวยาวประมาณแถวข้างหนึ่งนั่งได้ 10 คนน่ะ< ของแต่ละโต๊ะนะ > แล้วคิดดูว่ารวมอีกแถบหนึ่งก็ เป็น 20 แล้วถ้าทั้ง20นี้มีพวกกลุ่มเราที่นั่ง ก็ 10 คน แต่มันก็ไม่แน่นะ เพราะว่ามีกลุ่มผู้ชายเดินมาเยือนยังโต๊ะเรานะสิ

“ เฮ้ย! ยัยปุ้นแฟนแกมานะ ” พี่น้ำผึ้งหันมาพูดกับพี่ข้าวปุ้น และพี่ผึ้งก็ลุกขึ้นหยิบจานมานั่งอีกฝั่งนึง

“ ว่าไงจ๊ะ อาร์มคุง ไม่ไปเล่นบาสหรอ ” พี่น้ำฟ้าพูดกทักผู้ชายที่มาเยือน

“ อืม ก็จะมาที่นี่ก่อนไม่ได้หรอฟ้าสวย ปุ้นวันนี้ตอนเย็นว่างป่ะ ” พี่อาร์มคุงเป็นแฟนกับพี่ข้าวปุ้นหรอ ไม่น่าเชื่อว่าจะชอบไปได้ < หนูขอโทดนะค่าพี่ปุ้น >

“ ทำไมหรออาร์ม? ” พี่ข้าวปุ้นหันไปถามพี่อาร์ม

“ ไปดูหนังกันนะ วันนี้ตอนเย็นไม่อยากเล่นบาสอ่ะ นะจ๊ะ^^ ” พี่อาร์มนี่นิสัยก็น่ารักดีนะ

“ ได้สิ แต่วันนี้อาจลงมาช้าหน่อยนะ ”

“ ไม่เป็นไรหรอก เรารอได้ รอหน้าบันไดน่ะ แล้วนี่น้องใหม่หรอ ” พี่อาร์มหันมามองหน้าชั้น

“ อ่อ..นี่ไอริ น้องเค้าพึ่งเข้าใหม่เป็นลูกครึ่งไทย- ญี่ปุ่น อยู่ชั้น 4A น่ะ ” พี่ข้าวปุ้นพูดแนะนำตัวชั้น

“ สวัสดีครับ พี่ชื่อ  อาร์ม อยู่ชั้น 5C เป็นแฟนข้าวปุ้นครับ ”

“ ยินดีที่ได้รู้จักคะ^^ ”  ชั้นหันไปพูดกับพี่อาร์ม

“ เอาล่ะ อาร์มช่วยบอกเพื่อนตัวเองให้เอาจานข้าวพวกเราไปเก็บให้หน่อยสิ นะจ๊ะ อาร์มสุดหล่อ ” พี่ฟ้าสวยหันมาพูดกับพี่อาร์ม

“ ได้สิ... ” พี่อาร์มตอบรับ พี่ข้าวปุ้นนี่มีแฟนดีมากๆเลยนะเนี่ย

“ ป่ะกันเหอะไปเดินเล่นกันนะ ป่ะ ลุก ลุก ” พี่ข้าวปุ้นหันมาพูดเชิญชวนและทุกคนก็เดินลุกจากโต๊ะไป

พวกเราเดินมาถึงแถวสนามบาส เพราะว่าพี่อาร์มเค้ามาเล่นบาส และพี่ข้าวปุ้นก็อยากมาอยู่แล้ว พี่แพนเค้กเลยเป็นใจให้มาที่นี่ พวกคนอื่นๆก็ไปอยู่กับแฟนซะหมดทั้ง พี่ข้าวปุ้นก็นั่งดูพี่อาร์มเล่นบาสอยู่ข้างสนาม พี่เกี้ยวท่าทางเป็นเด็กเรียนก็นั่งทำการบ้านกับคนที่ชื่อว่าพี่แฮคเตอร์  พี่นิวก็นั่งจู๋จี๋กับพี่เฟรม พี่ฟ้าสวยก็ไปเล่นบาสกับแฟนเค้าที่ชื่อว่าเดเนียน ส่วนพี่เอพพิลก็นั่งคุยกับน้องผู้ชายที่มานั่งถามการบ้านท่าทางพี่เค้าจะรู้จักดีด้วย พี่น้ำผึ้งก็ไปซื้อของกับยัยแพม ยัยหนูนาก็ไปนั่งคุยกับพี่นิคที่นายเฟริชเคยพูดถึง< ยังจำกันได้มั้ย > มันก็เลยเหลือชั้นกับพี่แพนเค้กแค่ สอง คนน่ะสิ

“ ไอริ มีคนที่ชอบยัง ” พี่ข้าวปุ้นหันมาหาชั้น

“ ยังเลยค่ะ ” ชั้นหันไปตอบพี่เค้า

“ 0.0 ไม่จริงมั้ง น่ารักแบบหนูไม่มีแฟนจริงง่ะ พี่ไม่เชื่อหรอก แล้วที่ญี่ปุ่นไม่มีจริงหรอ ” นี่พี่ข้าวปุ้นจะอยากรู้ไปทำไมค่ะ

“ แฟนน่ะไม่มีหรอกค่ะแต่ถ้าถามถึงคนที่มาจีบบ้างก็มีนะค่ะ ทำไมหรอค่ะ ” ชั้นตอบพี่ข้าวปุ้นอย่างเป็นจริงเป็นจัง

“ พี่จะบอกว่าถ้ามีแฟนควรเลือกคนที่คิดว่ารักเราจริงและเรารักเค้าไม่ใช่ดูแค่หน้าตาหรือเรารักเค้าเท่านั้น แต่ถ้าถึงตอนนั้นจริงมันจะยังไงๆอีกก็ไม่แน่นะ ^^” พี่แพนเค้กพูดแปลกๆนะ

“ แล้วพี่แพนเค้กมีแฟนยังค่ะ ”   ชั้นถามออกไปดูท่าทางของพี่แพนเค้กอึ้งๆยังก็ไม่รู้สิ

“ หึหึ เคยมีนะจ๊ะ ^^ พี่จะเล่าอะไรให้ฟัง ไอริ ”   

.......................................................................................

แสงแดดยามสาย ทำให้อาการง่วงนอนของชั้นหายเป็นปลิดทิ้ง ตอนนี้พักเที่ยงซะด้วยสิ ชั้นแพนเค้กอายุ 15ปี อยู่ชั้น 3A โรงเรียนอักษรเสรีวัฒน์ ชุดของ3ชั้นต้นจะเป็นแขนยาวโบว์สีน้ำเงิน กระโปรงกรมท่า มีเสื้อคลุมสีแขนยาวสีน้ำเงินอีก ตอนนี้ชั้นกำลังอยู่ในห้องเรียนและข้างๆชั้นก็เป็นเพื่อนที่ชั้นรู้จักตั้งแต่ชั้นอนุบาลซะด้วย

“ ข้าวปุ้น ตื่นได้แล้วแกต้องไปดูอาร์มเล่นบาสไม่ใช่หรอ ข้าวปุ้น ” ชั้นกระซิบกับมันอย่างค่อยๆ

“ ฮืม..... ” ยัยนี่จริงๆเลย ถ้าชั้นไม่ปลุกมัน มันตื่นมาก็คงต้องบอกชั้นว่า ‘ ทำไมแกไม่ปลุกชั้นห่ะ ยัยแพน ชั้นเลยอดดูอาร์มเล่นบาสหรอก ’

“ ข้าวปุ้น! ” ชั้นตะโกนอย่างเสียงดัง < หนูๆอย่าทำแบบนี้นะคะ >

“ โอ้ย! ทำไมต้องตะโกนกันด้วยอ่ะ ตื่นแล้ว ตื่นแล้ว ” ยัยนี่ต้องใช้วิธีนี่

“ เออต้องยังนี้สิ ไปกินข้าวกันได้แล้ว ไป ” ชั้นรีบดันยัยนี้ออกจากห้อง

“ กี่โมงแล้วอ่ะแพนเค้ก ” ยัยปุ้นถามชั้น

“ อืม …  _ _  ก็ 11 โมง ครึ่งแล้ว ล่ะ แล้วยัยพวกนั้นก็คงรอเราแย่แล้วด้วย ”

“ ตายแล้ว ตายแล้ว แล้วนี่อาร์มล่ะ อาร์มไปไหนแล้วล่ะ ” ยัยนี่ไม่ค่อยเท่าไรเลย

“ นายอาร์มคงไปเหล่สาวอื่นแล้วล่ะ ^^” ชั้นชอบแขวะยัยนี่เล่น

“ ไม่ได้นะ ไม่ได้ ไปเร็วแพน แพนไปเร็ว !” ยัยปุ้นรีบจับมือชั้นแล้วพาวิ่งไปทันที

ยัยปุ้นพาชั้นมาถึงสนามบาสจนได้ และก็จริง นายอาร์มเล่นบาสอยู่กลางสนาม มีสาวๆทั้งเด็กชั้นต้นและชั้นปลายเต็มขอบสนาม

“ แฮะๆ.... ” เหนื่อยจริงๆไม่เคยเหนื่อยยังนี้มาก่อนเลย ก็คิดดูสิตั้งแต่ชั้นอยู่ชั้น3 ลงมาชั้นหนึ่ง และต้องวิ่งผ่านอาคารอีกช่วงตึก และวิ่งผ่านอากาศร้อนๆแบบนี้อีก ดีที่วิ่งไม่ล้ม ถ้าล้มหมดความสวยตรูอีก

“ โฮว้ คนเต็มเลยอ่ะแพน ยังนี้คนสวยจะเข้าไปยังไงเนี่ย ” ยัยปุ้นยังมีหน้ามาเล่นมุขอีก

“ ข้าวปุ้น แพนเค้ก! ” เสียงใครตะโกนมาว่ะ   อ่อ ยัยเกี้ยวนี่เอง ยัยนิวชี้เรียกให้ไปทางนั้น แล้วเอาอีกแล้วยัยปุ้นพาชั้นวิ่งอีก

“ ไง แพนเค้กเหนื่อยมั้ย ” ยัยน้ำผึ้งถามชั้น

“ เหนื่อยสิ แกลองมาเป็นชั้นมั้ย ”  ยัยผึ้งแกถามโง่ๆ

“ เป็นก็ดีสิ สวยๆน่ารักแบบแกน่ะ ”

“ เออ หึหึ ชั้นเข้าใจ ^^ ” ของมันแน่นอนอยู่แล้ว

“ นั้นไงมาแล้ว ” ยัยฟ้าสวยสะกิดชั้น

“ ว้าว! นั้นพี่แอลชั้นปี 6 เลยนะเว้ยยัยแพน ” พี่แอลที่ว่านี่อยู่ปี6 เก่งทั้งกีฬาเป็นนักกีฬาของโรงเรียนด้วย เก่งทั้งการเรียน แถมหน้าตาก็หล่อด้วยล่ะ

“ สวัสดีครับน้องแพนเค้ก ” พี่แอลเดินมาทักชั้น

“ อะ...เออ...สะ..สวัสดีคะ พี่แอล ” ทำไมเวลาที่ชั้นเจอพี่แอลถึงต้องติดอ่างยังนี้ทุกทีนะ ทั้งที่ชั้นก็ไม่ชอบเค้านะ < มั้งนะ หุหุ >เสร็จแล้วพี่แอลก็เดินตรงไปทางสนามบาสทันที

“ หึหึ นี่แหละเนาะ ที่เรียกว่าความรัก ~ความรักเอย ความรักเอ๋ย เป็นสิ่งใดที่ชั้นจะหาเหมือน ความรักเอย ความรักเอ๋ย~ ” ยัยเอพพิลร้องเพลงบ้าอะไรก็ไม่รู้มันแต่งขึ้นมาได้ไงเนี่ย

ใช่แล้วล่ะเวลาที่ชั้นพูดกับพวกมันเรื่องพี่แอลที่ไรมันจะบอกว่าชั้นชอบพี่แอลทันที

“ ทำไมพี่เค้าถึงไม่สารภาพรักกับแกว่ะ ” ยัยฟ้าสวยพูดกับชั้น

“ ชั้นไม่ได้ชอบพี่เค้า < โกหกหนัาด้านๆ >และเค้าก็ไม่ได้ชอบชั้นด้วยนะ ” ชั้นแย้งกับยัยน้ำฟ้าทันที

“ ช่าย....แกไม่ได้ชอบเค้าไม่เหมือนกับยัยนั้น....” ยัยนิวพูดขึ้นพร้อมชี้ไอคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า ยัยข้าวปุ้นนั่นเอง เออ ช่าย ตั้งแต่มายัยนั้นก็ยืนอยู่แต่ข้างหน้า ไม่หันหลังมาสักครั้งเดียว หรือว่ามันหันมาแต่ชั้นไม่ได้มองมันว่ะ

“ เออ นั้นอ่ะ ชั่งมันไปเหอะ เดี๋ยวมันก็หายบ้านายอาร์มไปเองแหละ ” ยัยเกี้ยวพูดเพื่อมันจะไปกระทบหูยัยนั้นมั้ง และ    มัน ...  ก็ ... เป็น ...  จริง

“ ชั้นไม่มีทางบ้าหรอกย่ะ ถ้าชั้นบ้าปานนี้เธอก็ต้องบ้าเหมือนชั้น เพราะพวกเธอเป็นเพื่อนชั้น และถึงชั้นก็ไม่ใช่บ้าอาร์มด้วย แต่ชั้นชอบเค้าต่างหากล่ะ^^ ”ยัยนี่จะพูดที่นึงก็พูดเป็นชุดเชียว

“ โอว้...จ๊ะๆปุ้นไม่ได้บ้าเพราะอาร์มแต่เพราะว่าปุ้นชอบอาร์มต่างหากใช่มั้ย โอว้ ... ใจเย็นๆนะจ๊ะ อย่าใจร้อน เดี๋ยวอาร์มหนีนะ ” ชั้นรีบปลอบประโลมยัยปุ้นทันทีเดี๋ยวมันจะแผลงฤทธิ์ขึ้นมา < เฮ้ย!ไม่ใช่หนังจีน > อีกระรอก < ไม่ใช่คลื่นสึนามิ >

“ ว่าไปแล้วนายอาร์มก็เป็นที่สนใจของสาวๆเหมือนกันนะ ” ยัยนิวพูดเข้าเรื่อง

“ อืม..ช่าย...พูดถูกนิว ชั้นก็ว่านายนั่นเนื้อหอมเหมือนกันนะ ” ยัยเกี้ยวก็ไปเป็นลูกคู่เสมอ

“ พวกเธออย่าพูดให้ยัยปุ้นเสียใจสิ เดี๋ยวไอปุ้นมันก็ร้องไห้โฮ้แน่ๆ ^^ ” ยัยนิวก็จริงๆเลยนะ

“ แพนกี่โมงแล้ว ” ฟ้าสวยหันมาถามชั้น ท่าทางมันจะไม่สนใจยัยนิว ยัยเกี้ยวหรือยัยปุ้น

“ อืม    -_-   _ _   -_- ก็ 11โมง 15 นาทีแล้วล่ะ ” ชั้นตอบยัยฟ้าสวยทันที

“ ชั้นยังไม่ได้ไปกินข้าวเลยไปกันเถอะแพน เธอก็ยังไม่ได้กินไม่ใช่หรอจ๊ะ ” เออ! ชั้นเกือบลืมไปเลยง่า

“ โอเค ไปกัน ชั้นลืมนึกถึงตัวเองไปเลยละ^^ ” หิหิ

-----เดวมาต่อ----