<..หนุ่มสุดป๊อปจุ้นเข้ามารัก..>

ลำดับตอนที่ #2 : ...First...

เช้าของวันนี้



นี่ฉันต้องตื่นแต่เช้าเลยหรอ ไม่ชอบเลยอ่ะ





บ้านของฉัน ตั้งอยู่บน … < อยากบอกว่าอยู่บนแผ่นดินนะ BoA: รู้ได้ไงว่ะ > แผ่น… เฮ้ย!ไม่ใช่ พื้นถนน < มันก็คือกันแหละ > ก็นั้นแหละ บ้านฉันนะหรอ 2 ชั้น ตัวบ้านก็ใหญ่นะ บ้านของฉันทาสีครีม โดยเฉพาะที่ห้องของฉันก็เป็นสีครีม  ฉันมีห้องแล้วล่ะ เออ…ก็เพราะว่าพ่อแม่ของฉันเตรียมแผนการไว้ล่วงหน้าแล้วไง < BoA: ถ้าใครไม่รู้กลับไปอ่านตอนที่ 1 ใหม่นะค่ะ > แล้วนิสัยฉันก็ชอบสีครีมด้วยนะสิ  เลยได้ห้องนี้ไปเลย ฉันเป็นคนรักสะอาดนะ ต้องรักษาความสะอาดให้มากที่สุด มี 3 นอน 4 น้ำ 1 ครัว 1 เล่น 1 อเนกประสงค์ หิหิ... คิดว่าใหญ่มั้ยล่ะ







ฉันรีบเข้าห้องน้ำในตัวของห้องฉัน ใช้เวลาในการอาบน้ำก็ประมาณ  15-20 นาทีนี่แหละ < BoA: ฉันเป็นคนอาบน้ำนานนะ > แล้วก็ออกมาแต่งตัวในห้องนอน จะว่าไปแล้วเสื้อนักเรียนโรงเรียน อักษรเสรีวัฒน์ ก็น่ารักเหมือนกันนะ เพราะมันทำให้ฉันสวยกว่าเดิมขึ้นอีก 1 % แต่เดิมก็สวยอยู่แล้ว < BoA: แหวะ! > ก็มันเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้น ด้านซ้ายเป็นกระเป๋า ปักตราโรงเรียน ผูกโบสีครีมขนาดกลาง < BoA: ก็พอดีๆไม่ใหญ่ ไม่เล็กมาก โอ้ย! ก็แบบทั่วไปนั้นแหละ >  มีเสื้อทับแบบแขนกุดคอกว้างลงมา กระโปรงสีครีม  6 จีบข้างหน้า และ 6 จีบข้างหลัง ว่าไปก็สวยนะ< BoA : นี่! ชั้นพยายามพิมพ์ให้เธอดูสวยนะ > ชั้นมัดผมรวบขึ้นไปให้หมด เพราะชั้นเป็นคนขี้ร้อนอ่ะ แล้วปล่อยผมข้างหน้าลงมานิดหน่อย ชั้นนะ ทุกๆเดือนจะพยายามสไลด์ผมข้างหน้า เพราะว่าผมของชั้นนะยาวไวมาก เอากิ๊บมาติดด้วยดิกว่าจะได้ดูน่ารักยิ่งขึ้น ริ้บบิ้นล่ะ

เอาสีน้ำเงินนั้นแหละ







“ ไอริ ๆ…จะไปโรงเรียนได้ยัง นี่! สายแล้วนะริ แล้วลูกจะไปกี่โมงห่ะ ”  โอ้ย! ขัดความสุขเลย < กำลังส่องกระจกอยู่ > นี่! หนูยอมไปก็ดีแล้วนะ





“ จ้าๆ ” ชั้นรีบหยิบกระเป๋า แล้ววิ่งลงจากห้องของตัวเองทันที





“ มาแล้วๆ…” ชั้นรีบบอกแม่





“ รีบไปใส่ถุงเท้าแล้วมากินข้าวเร็วๆ! ” โอ้ย! ทำไมต้องตะโกนด้วยล่ะ





“ จ้าๆ ” ชั้นรีบขานรับ





ในที่สุด ชั้นก็มาถึงโรงเรียน วันแรกอ่ะ แม่มาส่งก่อนแม่บอกว่าให้ฉันจำทางให้ได้ด้วย จะได้ไป-มาถูก โรงเรียนนี่ใหญ่มั้กมากอ่ะ  ตึกขาวแล้วก็ใหญ่ไปซะทุกอย่างเลย เป็นโรงเรียนสห นะ เมื่อชั้นเดินเข้าไป ด้านทางซ้ายคือสนามบอล ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ว่านี่ใช่โรงเรียนหญิงล้วนหรือป่าว ก็เพราะว่าชั้นเห็นแต่ผู้หญิงนะสิ กำลังนั่งอยู่ตรงม้าหินที่ล้อมรอบสนามอยู่นะสิ อีกข้างก็เหมือนกัน เป็นสนามบาส ก็มีนักเรียนหญิงล้อมรอบอยู่อีกตามเคย ชั้นไม่เห็นจะชอบเลยสำหรับการตามตอแยผู้ชาย นี่! ชั้นพูดยังไม่ทันขาดคำก็เจออีกกลุ่มนึง ภาพที่ชั้นเห็นก็คือ เด็กนักเรียนผู้หญิงกำลังตามผู้ชาย ชั้นเปรียบเสมือนขี้ตอมแมลง เฮ้ย! ไม่ใช่แมลงวันตอมขี้นั่นแหละ เอ๊ะ! รู้แล้วว่าตอม…เอ้ย! มุงอะไรกัน ที่แท้ก็ผู้ชายคนนึง







คนนึงหรอ ก็คนนึงนั้นแหละ ที่ชั้นคิดว่าหน้าตาก็งั้นๆ ไม่เห็นจะดีตรงไหน นอกจาก หล่อ เท่ สมาร์ท เพอร์เฟค น่ารัก  เอ๊ะ! นี่เราชมมันงั้นหรอ ไม่จริง!!!!  แต่ก็เป็นจริงนั้นแหละ อยากบอกว่ามันหล่อ!!!!!!! โคตรๆ!!!!!!  เลย < ทำไมมันง่ายจังฟะ > ก็จริงง่ะ ไม่งั้นผู้หญิงมันจะมุงหรอ





“ กรี๊ด!!!! ”  แสบแก้วหูโว้ย !





“ กรี๊ด! พี่เฟริช ”





“ พี่เฟริชจร้า …”





“ เฟริชสุดหล่อ ”





เอ๊ะ! ชื่อเฟริชหรอ บ้านๆไม่คิดจะมีชื่ออื่นหรือไง อย่างเช่น วิน เดี่ยว รอน ปั๊ป บ้างหรือไง ชื่ออะไรก็ไม่รู้ เฟริชหรอ ที่หนึ่งหรอ ไม่เหมาะเลย เอ่อ! ใช่ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาวิจาร์ณใครนะ ก็เพราะว่าชั้นยังไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ห้องไหนเลยนะสิ บอร์ดที่แสดงอยู่ตรงไหนว่ะ ชั้นรีบเดินผ่านวิกฤตอันโหดร้ายของผู้หญิงที่มุงผู้ชายคนเดียว ถ้าชั้นเป็นนายนั้นนะ ปานนี้คงต้องมีรถพยาบาลอยู่ตรงหน้าแล้ว ก็เพราะว่าหายใจไม่ออกไง





เฮ้อ! บอร์ดลายชื่ออยู่ตรงไหนว่ะ เอาไงดี หาไม่เจอแน่ๆเลย แล้วนี่ก็ใกล้เวลาที่จะเข้าเรียนแล้วนะ ทำไงดี เอาว่ะ ! ต้องเข้าไปถามใครบ้างคนซะแล้ว เอ๊ะ! พี่คนนั้นสวยจัง น่ารักด้วย  เข้าไปถามพวกพี่เค้าดีกว่า จะดีมั้ย? เอาว่ะ! เป็นไงเป็นกัน ชั้นรีบเดินไปหาพี่คนสวยคนนั้นทันที





“ เออ…พี่ค่ะ หนูอยากทราบว่าบอร์ดรายชื่ออยู่ตรงด้านไหนคะ ” ชั้นทำหน้าอินโนเซนต์ที่สุดเลยนะ





“ อ่อ! น้องเป็นเด็กใหม่หรอจ๊ะ ” พี่สุดสวยคนนั้นถามชั้น เค้าดูน่ารักมั้กมาก





“ ใช่ค่ะ ” ชั้นรีบตอบอย่างรวดเร็ว ก็สายแล้วนะสิ





“ มา… เดี่ยวพี่พาไปจ๊ะ ” อะไรนะ! พี่เค้าจะพาไปหรอ ใจดีจังเลย

พี่เค้าพามาที่บอร์ดๆนึง เอ๊ะ! เมื่อกี้ชั้นก็เดินมาทางนี้นิ ทำไมเมื่อกี้ชั้นมองไม่เห็นนะ เพราะอะไรว่ะ?





“ นี่แหละจ๊ะ ” พี่สุดสวยคนนั้นหันมาพูดกับชั้น “ น้องชื่ออะไรล่ะ เดี่ยวพี่ช่วยหาให้ ”

หาให้หรอค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะพี่





“ ว่าแต่น้องชื่ออะไรล่ะ ” เพื่อนข้างๆ พี่สุดสวยพูดขึ้น นี่! ชั้นยังไม่ได้บอกชื่ออีกหรอ





“ ขนิษฐา โมพินิธทร ค่ะ ” ชั้นตอบกับพี่คนนั้นทันทีก็ท่าทางพี่เค้าน่ากลัวนิ





“ อ่อ! เจอแล้วว่ะ ไอ้แพนอยู่นี่ไง ห้องอะไรว่ะ ห้อง 4.. A ว่ะ ” พี่คนนึงพูดขึ้นเค้าดูเปรี้ยวมาก พี่สุดสวยคนนั้นชื่อแพนหรอ ชื่อน่ารักจัง





“ โหน้อง โคตรเก่งเลย ” พี่คนที่ดูเปรี้ยวๆนั้นแหละ ที่เป็นคนพูด





“ เฮ้ย! ไอ้ปุ้นพูดกับน้องดีๆหน่อย ” พี่แพนหันไปว่าคนที่พูดกับชั้นเมื่อกี้นี้ โอ้ย! เค้าชื่อว่าพี่ข้าวปุ้น





“ สวัสดีครับพี่แพนเค้ก ” เอ๊ะ! เสียงใครดังมาจากไหนว่ะ อ่อ! ที่แท้ก็นายที่โดนผู้หญิงรุมนี่เอง อ้าว แล้วผู้หญิงหายไปไหนหมดว่ะ





“ อ้าว…เฟริชนี่เอง ว่าไงจ๊ะ ” อ้าว! เค้าทักพี่แพนเค้กไม่ใช่หรอ แล้วทำไมพี่ปุ้นถึงตอบแทนว่ะ





“ หวัดดีครับ พี่ข้าวปุ้น พี่นิว พี่เกี้ยว หนูนา แล้วนี่ใครหรอครับ... ” เอ๊ะ! นายนั่นชี้มาที่ชั้นนิ





“ อ่อ! นี่หรอชื่อ… ” อ้าวทำไมเงียบล่ะพี่แพนเค้ก พี่แพนเค้กหันไปหาพี่ข้าวปุ้น < กำลังเกาะแขนนายนั่นไว้อยู่ และก็จะไม่มีวันปล่อยง่ายๆด้วย > แล้วก็คนอื่นๆ





“ ชื่อ ไอริ ค่ะ ” ชั้นรู้แหละ ทำไมพี่เค้าถึงหันไปมองคนอื่น ก็เพราะว่าชั้นยังไม่บอกชื่อของตัวเองให้พวกพี่เค้ารู้เลยน่ะสิ





“ ว้าว! …ถึงว่าทำไมหน้าตาถึงได้ไปทางญี่ปุ่นที่แท้ก็เป็นคนพม่า ” อ่อ…พม่า เอ๊ะ!หรอบ้าสิ!





“ นี่! นายมาว่าชั้นเป็นคนพม่าหรอ  นาย…”





“ อุ้ย!...ขอโทษ (^/I\\^) โทษจริงๆชั้นพูดอย่างนั้นหรอ โทษจริงๆแต่ก็เหมือ….”





“ หยุดเถอะเฟริช…” โห่! พี่แพนไม่น่ามาห้ามเลย นายเฟริชนะ นาย! “ ไปแกล้งไอริเค้าทำไม ตอนนี้ก็ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว หนูนาพาไอริไป

ส่งด้วยนะ ส่วนเฟริชนายไปห้องนายได้เลย ”  พี่แพนเค้กน่ารักเสมอเลยนะ





“ ว่าแต่เฟริชอยู่ห้องอะไรหรอ ” ไม่บอกก็รู้ว่าเสียงใคร พี่ข้าวปุ้นนั้นเอง





“ 4B ครับผม ” นายยังจะตอบเค้าอีกหรอ





“ ปุ้น! เธอจะไม่ไปใช่มั้ย ” พี่แพนเค้กหันมาถามพี่ข้าวปุ้นก็เพราะว่าพี่แพนเค้าเดินไปพร้อมกับพี่นิวแล้วก็พี่เกี้ยวนะสิ





“ จร้าๆ..ไปแล้ว บายจ๊ะเฟริช แล้วเจอกันตอนกลางวันนะ ”พี่ข้าวปุ้นรีบไปทันทีทันใด





“ ไปเหอะไอริ ใกล้เวลาโฮมรูมแล้ว ” หนูนาหันมาพูดกับชั้น เธอเป็นคนน่ารัก ถักเปียสองข้างตากลมโต ดูท่าทางแล้วก็น่าจะเรียนเก่งนะ





“ จ๊ะ...” ชั้นไม่อยากอยู่ที่นี่นาน ก็เพราะว่าตรงนี้มีนายเฟริชยืนหัวโด่อยู่นะสิ