คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
"ระโปรยาวนานั้นะให้ันไปเ้นรำหาเ้าายรึยัไ ูเสื้อเ้าใส่ไ้สอนมั้เนี่ยเสียายหุ่นหม"
เอมสบถอย่าัใ่อนที่เธอะปลผ้านหนูออและหยิบเรื่อแบบที่รัรูปนสามารถเห็นเรือนร่าอเธอไ้ัเนมาสวมใส่ทับบราและแพนี้ลูไม้สีเ้มที่โปรปราน
"แรน์โอเพนนิ่ทั้ทีะให้หน้าีเป็นผีีน็ใ่เรื่อ แท่นี้เริ่สุวิอเรีย ีเร็ทยั้อราบปาเธอเลยสาธิา!!"
เอมพึมพำอย่าอารม์ี่อนะหยิบลิปสิแท่หรูึ้นเลือบริมฝีปาอิ่มอเธอเป็นอย่าสุท้าย
"ไหนๆ็ไหนๆล่ะนะเอาี้เลยแล้วัน สวยริๆสาธิาเอ้ย อร๊าย!!"
เอมรีร้ออย่ามีริะที่เธอำลััลอนผมสลวยอเธอให้เ้าทรและหันมาหยิบระเป๋าแบรน์ัึ้นมาสะพายไว้ที่ไหล่มนอเอม
"ว้าวนอะไรยิ่มอยิ่สวยันล่ะอยาะีบเธอริๆสาธิานแ่บ!!"
เอมหมุนัวเ็วามเรียบร้อยผ่านระบานให่และหยิบุแรถลมาที่รถและับออไป้วยวามเร็วสู
"ระโปรมันสั้นไปรึเปล่าน้อวัึลมา
หน่อยมั๊ย!!"
เาที่ยืนรอหลานสาวอยู่ที่รถเอ่ยถามหลัาที่หลานสาวเินลมาถึ"วัึลมาเยอะแล้วนะะุอา"
เ็สาวอบลับพร้อม้มลมอระโปรนัเรียนที่ยาวเสมอหัวเ่าอเธอ
"อาะื้อให้ใหม่ใส่สั้นนานี้ไ้ยัไไม่เรียบร้อยเลย"
"่ะุอา"
"ึ้นรถไ้แล้วเี๋ยวสาย"
เ็สาวพยัหน้ารับ่อนะเปิประูรถและหย่อนัวเ้ามานั่โยที่เธอไม่ล้าเอ่ยอะไรออมาเลยลอเส้นทา
"สวัสี่ะผอ."
เารับไหวุ้รูสาว้วยใบหน้าเรียบนิ่่อนที่เาะหยิบรรไรู่ใออาระเป๋า
"เปิเทอมวันแรเ็ๆแ่ายผิระเบียบเยอะฝารูทุนสัเุ้วยถ้าใรผิระเบียบแม้แ่นิเียวแยเอาไว้่อน"
ุรูสาวและหนุ่มที่อยู่บริเวนั้นรับำ้วยวามยำเร่อนะเินเรียแถวันามผู้อำนวยารมาหยุยืนรอเวลาประูรั้วโรเรียนที่ะเปิ้อนรับนัเรียนฝนอีไม่ี่นาที้าหน้า
ประูรั้วอโรเรียนเอนื่อัถูเปิออในเวลาที่ำหนพร้อมับนัเรียนายหิ่าเินพูุยโหวเหวเสียัันผ่านประูรั้วอโรเรียนมา้วยวามิถึ่อนที่เสียเอะอะโวยวายอนัเรียนะสบลในทันทีที่เอเ้าับแถวรววามเรียบร้อยอผู้อำนวยารสาวมาเฮียบที่พพาวามเนียบในทุระเบียนิ้วมาาบ้านเพื่อรอ้อนรับนัเรียนในวามูแลอเา
"นัเรียนายนนั้นาเผิระเบียบแยเอาไว้่อน ส่วนนัเรียนนนั้นระโปรสั้นเหนือเ่าไปยืนรวมับเพื่อน่อน"
เสียแหบห้าวที่ทำให้นัเรียนทุนยำเรอผู้อำนวยารสาวเอ่ยึ้นหลัาที่เาสอส่อสายามอเรื่อแ่ายอนัเรียนั้แ่หัวรเท้า
เสียเบรรถยน์ันหรูอุรูสาว
สุเฟียสไม่ไ้ทำให้ผู้อำนวยารสาวที่ำลัเร่รัับารลโทษนัเรียนที่แ่ายผิระเบียบให้หันมาสนใแม้แ่น้อย ุรู้าวลารถ้วยมานาพา่อนที่เธอะเินผ่านลุ่มุรูและนัเรียนันเ้ามา้วยวามมั่นใเสมือนำลัเินแบบอยู่บนแทวอล์
"ผ.อ.ะนีุ่รูสอนภาษาฝรั่เศสนใหม่
อม.ปลาย่ะ"
ผู้อำนวยารสาวที่ำลัยืนให้บทลโทษับนัเรียนที่แ่ายผิระเบียบอยู่หันมามอ่อนที่เาะบรามแน่นทันทีที่เห็นารแ่ายอุรูนใหม่อย่าัเน
"เป็นถึรูบาอาารย์เอาอะไริเวลาแ่ายแบบนี้ออาบ้านมิทราบ"
ุรูสาวสุเฟียสยยิ้มอย่ามีริ่อนะสะบัปลายผมระทบใบหน้าอผู้อำนวยารอย่าไม่เรลัว
"ประทานโทษนะะุอั้ิันใ้สมอับฝีปาในารสอนไม่ไ้ใ้เสื้อผ้าหน้าผมสอนส่ะหน่อยะแ่ยัไมัน็สิทธิอิันหนิะ"
นัเรียนายหิที่แ่ายผิระเบียบ่ามอหน้าัน้วยรอยยิ้มแห่วามสะใที่ผู้อำนวยารถูุรูนใหม่สวนลับแบบที่ไม่เยมีใรล้าทำมา่อนบ้า
"ทุที่ย่อมมีระเบียบในารอยู่ร่วมันนะุรู แ่หน้าทาปาส่ะนานี้ถามริเถอะไปโนใรบปา่อนมาที่นี่รึเปล่า"
"ลิปสินแบบุอั้ะไม่รู้ัสินะะปาถึไ้ีเหมือนผู้ป่วยิเียไม่มีผิ อัวนะะิันะไปเิมหน้าใหุ้อั้าใายไปเลยีมั๊ยะเ็ๆไ้เวลาเ้าเรียนแล้ว่ะลูามรูเอมมานะะเ็ี"
ุรูสาวเบ้ปาใส่ผู้อำนวยารสาวที่ำลัยืนบรามมอเธออยู่อย่ามีริ่อนที่เธอะเินามหลันัเรียนทุนที่ำลัยืนรอรับบมลโทษาผู้อำนวยารผ่านสนามฟุบอลเ้ามาที่ลานว้าหน้าอาารเรียนอย่าอารม์ี
ความคิดเห็น